Húnavaka - 01.05.2010, Side 64

H Ú N A V A K A 62
Ég man einnig vel eftir því þegar
Ameríkanarnir komu til Skagastrandar
en þeir tóku við af Bretunum og voru
álíka margir og þeir. Harry kom heim
til okkar með ameríska foringjann sem
var kallaður Ted og kynnti hann fyrir
fjölskyldunni.
Ameríkanarnir höfðu ekki aðstöðu í
húsi Kaupfélagsins en voru bara í
bröggunum. Þeir voru ágætir, áttu nóg
af öllu og voru ósparir á að gefa okkur
krökkunum sælgæti. Kokkurinn þeirra
var kallaður Sam. Hann var lágvaxinn
og dálítið feitur og við kölluðum hann
litla Sam. Hann var alltaf með tyggjó
og var óspar á að gefa okkur. Foringinn
Ted kom oft heim þótt hann yrði ekki
eins náinn okkur og Harry. Hann gaf
okkur niðursoðinn mat, kjöt og græn-
meti saman í dós sem okkur þótti mjög
gott. Ég man ennþá hvað mér fannst
tómatbragðið vera gott.
Einn Kanann verð ég að nefna en hann hét Luis og við krakkarnir kölluðum
hann vitlausa Luis. Hann var læknirinn í hópnum, var kátur og spaugsamur
og fljótur að hlaupa. Hann kom mikið
til afa og ömmu og hjá honum heyrðum
við fyrst nefnt pensilín en það lyf var þá
óþekkt hér á landi. Heima hjá afa og
ömmu var gömul kona með fótamein
sem ekki hafði tekist að lækna. Luis
læknaði hana með pensilíninu og við
máttum ekki segja frá því á meðan á
stríðinu stóð. En eftir að stríðinu lauk og
Luis komst heim til sín í Ameríku skrifaði
hann afa og sendi honum myndir af sér
og eiginkonunni.
Svo var það einu sinni á sólbjörtum
degi, líklega árið 1944, að ég var stödd
á túninu fyrir norðan Karlsskála og þá
sá ég hvar flugvél kom úr norðri. Hún
var svört og rauð og með hakakross og
flaug svo lágt að ég sá flugmanninn
greinilega. Í sömu svifum heyrðist
skothríð. Hún kom frá Höfðanum og
þar sá ég hermennina með byssurnar
sínar skjóta í átt að vélinni en hittu hana
Vitlausi Luis.
Ernst Berndsen.