Húnavaka - 01.05.2010, Qupperneq 144

H Ú N A V A K A 142
ferðalagi okkar og falaðist eftir fari, fljótu og fríu. Halli tók því vel og ef hann mætti skrá
hann sem háseta þá skyldi hann láta Jökul í land á Þingeyri. Varð þetta úr og var okkur þá
ekkert að vanbúnaði.
Það var lagt af stað snemma morguns til að hafa bjart fyrir Horn og sem lengst.
Í fyrstu gekk allt vel en áður en við komum að Horni fór að hvessa af norðaustri
og herti veðrið stöðugt. Fór að ganga á með éljum en áfram var haldið.
Í Farsæl voru engin siglingatæki nema kompás sem var vitlaus um einhver
strik og því meira til viðmiðunar en til að treysta á en við komumst nú samt
fyrir Horn og Hælavíkurbjarg. Þá var komið aðgæsluveður, stórbrot og
straumhnútar sem hélst allt fyrir Kögur og var þá komið svarta náttmyrkur,
talsverð fannkoma og mikið særok, „hvít gæran yfir allt“ eins og Halli sagði
stundum upp á vestfirsku sem var honum stundum nokkuð töm. Hann stýrði
alltaf og oftast með opinn glugga og rýndi til lands en það sást lítið. Ég hélt
mig alltaf í stýrishúsinu hjá Halla og þóttist vera að læra hvernig ætti að verja
bát í vondu veðri. Keli var mikið niðri í vélarhúsi og passaði upp á blessaða
vélina, IDELUNA, sem aldrei tók feilpúst sem betur fer. Það hefði verið slæmt
ef hún hefði klikkað. Jökull hélt sig mest frammi í lúkar enda óvarlegt að fara
mikið á milli. Varla hefur vistin hjá honum þó verið mikið betri en hjá okkur
en að vísu var kabyssan í gangi og því hiti frammí.
Nú töldum við okkur sjá blikk frá vita svona á milli élja og smátt og smátt
kom í ljós að þetta var Straumnesvitinn en þar út af er hin illræmda
Straumnesröst. Það voru bölvuð læti meðan við vorum að fara í gegnum hana.
Halli minnkaði ferðina til muna og tókst að komast áfallalaust í gegn og síðan
var bara að komast fyrir Ritinn því þá vorum við komnir í Djúpið. Þar var allt
fullt af togurum sem höfðu leitað landvars.
Þorkell Guðmundsson (Keli).Þórhallur Árnason (Halli).