Húnavaka - 01.05.2010, Blaðsíða 147

H Ú N A V A K A 145
Mér fannst svolítið skrítið að það var að koma fólk af og til á meðan við
dvöldum þarna, það bankaði ekki en gekk beint í eldhúsið, bauð góðan dag og
settist svo við borðið og Bogga ýtti kaffikönnunni að gestinum og bað hann
gjöra svo vel. Það var eins og það væri bara ein fjölskylda í dalnum og ekki
vantaði gestrisnina. Við fórum nú að sýna á okkur fararsnið en þá skeði það
sem við höfðum vonast eftir. Bogga sagði að það væri orðið svo áliðið að við
skyldum bara doka við eftir matnum og ekki þurfti hún að dekstra okkur mikið
til þess.
Við settumst því aftur og enn var spjallað. Á undraskömmum tíma töfraði
hún fram þennan fína mat og þrátt fyrir allt kaffiþambið tókum við vel í hann.
En svo var kominn tími til að þakka fyrir sig og kveðja. Hún bað okkur, ef við
kæmum á Patreksfjörð, að koma við hjá Nönnu sinni. „Þið finnið hana strax
því það þekkja allir Nönnu Sörla.“ Hún taldi óvíst að við færum suður úr
núna, það væri ábyggilega haugasjór og Látraröstin slæm.
Þegar við vorum komnir út í myrkrið var vinur okkar til staðar og sagðist
myndi fylgja okkur. Svo trítlaði hann götuslóðann niður að sjó sem um bjartan
dag væri. Við komum að bátnum og settum hann svo langt fram að við gátum
hoppað um borð. Tókum við árarnar til að stjaka okkur frá og jafnframt gekk
vinur okkar á stefnið og ýtti duglega á og báturinn skutlaðist á flot. Við
vinkuðum honum í myrkrinu og kölluðum til hans kveðju og blessunarorð.
Síðan snerum við bátnum og rérum yfir og settum hann á sama stað og
gengum frá honum sem best við gátum. Eftir það gengum við yfir í Farsæl og
það voru sælir og saddir menn sem lögðust til svefns það kvöldið.
Halli vaknaði snemma morguninn eftir og hafði hugboð um að nú væri
„útskot“. Hann kallaði á okkur og bað Kela að fara að hita vélina og setja í
gang en mig að hjálpa sér við að losa landfestar, hringa þær niður og binda
tryggilega, því ekkert mátti vera laust á dekkinu ef við lentum í einhverjum
bölv uðum látum þegar við kæmum út. Til dæmis var öll uppstilling af dekkinu
í lest og skálkað rækilega og bóman var niðri eins og algengt var og bundin í
Höfðaborg HU 10.