Húnavaka - 01.05.2010, Page 263

261H Ú N A V A K A
árinu á undan og fjölgun um 3 frá því
að hreppurinn varð til fyrir átta árum
við sameiningu Vindhælishrepps og
Skagahrepps. Þetta er athyglisverð
þró un þegar horft er til þess mikla
áróðurs sem er í gangi af ríkisvaldinu
um sameiningu sveitarfélaga. Því er
haldið fram að sameining og þar með
stækkun sveitarfélaga styrki byggðina
og spari kostnað. Í okkar litla sveitar-
félagi hefur íbúum heldur fjölgað á
sama tíma og íbúum í sumum fjöl-
mennari sveitarfélögum hefur fækkað.
Þetta bendir til þess að stærð sveitar-
félaga skipti ekki höfuðmáli varðandi
íbúaþróunina.
Ég gerði samanburð á ársreikning-
um fyrir nokkrum árum, hver
kostnaður inn væri við yfirstjórn
Reykja vík ur borg ar annars vegar og
Skaga byggðar hins vegar, miðað við
íbúa fjölda á hvorum stað fyrir sig.
Niður staðan var sú að kostnaðurinn
var heldur meiri á hvern íbúa í
Reykjavík.
Það er stór og föngulegur hópur
barna á grunnskólaaldri í Skagabyggð.
Í Höfðaskóla á Skagaströnd eru 19
nemendur. Í grunnskólanum á Blöndu-
ósi eru 3 nemendur og einn nemandi
er í Húnavallaskóla.
Bættar samgöngur hafa lengi verið
mikið áhugamál hjá Skagamönnum.
Á fyrri hluta síðustu aldar beittu kven-
félagskonur sér mikið fyrir vegagerð á
Skaga og unnu sjálfar við að ryðja
grjóti úr grýttu vegarstæði. Af því
tilefni hefur verið reistur minnisvarði
á Kaldrana. Ennþá sér fyrir þessum
gamla vegi. Þótt mikið hafi áunnist frá
þessum tíma, finnst okkur ganga hægt
hjá Vegagerðinni að lagfæra Skagaveg.
Hann er víða veikbyggður og holótt ur.
Lagning slitlags frá Skagastrandar-
vegamótum að Hofi var komin á
áætlun en var frestað. Ástæðan er
sögð sú að braskarar í stórfyrirtækjum
eru búnir að sólunda fjármunum þjóð-
ar innar.
Á Króksbjargi lá vegurinn á bjarg-
brúninni en var færður nokkuð og
endurbyggður sl. sumar. Ekki höfðu
Vegagerðarmenn hugsun á því að
vinna efni í yfirborð vegarins en voru
þeim mun duglegri við að sturta
leirdrullu í veginn. Þetta varð til þess
að hann var nánast ófær svo vikum
skipti eða þangað til leirinn var
Á Brekkuhorni. Ljósm.: Ingibjörg Ólafsdóttir.