Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.2008, Side 28

28 FIMMTUDAGUR 13. MARS 2008
Fákus DV
BIODOMUR
OGEÐSBORN
Kona ein flytur ásamt eiginmanni
sínum og syni til yfirgefins mun-
aðarleysingjahælis. Þetta eru jafn-
framt hennar uppeldisstöðvar. Hún
hefur í hyggju að opna þar hæli fyrir
þroskahefta. Sonur hennar er ætt-
leiddur munaðarleysingi og þar að
auki HlV-smitaður. Hann er mest
einn og þau grunar að það sé ástæð-
an fyrir því að hann stendur í dul-
arfullum samskiptum við ósýnileg
börn sem hann segir að hafist þar
við. Hann tilkynnir mömmu sinni
hvað þau hafist að. Þau leiki leik sem
snúist um að ræna gersemum fólks
til að eigendurnir leiti þau uppi. Ef
eigendurnir taka þátt í leiknum og
fmni týnda fjársjóöinn fá þeir eina
ósk uppfyllta. Þau taka ekki mik-
ið mark á stráknum en skyndilega
fara fortíðardraugar á stjá og birtast
þeim í óhuggulegu formi.
Myndin fer rólega af stað en
uppbyggingin er taktföst og mað-
ur skýnjar að mikið er í uppsigl-
ingu. Tónlistin er þrúgandi og mik-
ið er um ískrandi hljóð. Leikarar
gera góða vinnu, sérstaklega sonur
þeirra hjóna. Allt spilar vel saman,
heildarútlitið, staðsetningar og lýs-
ing búa til draugalegan ævintýra-
ELORFANATO^'Ar^'
LEIKSTJÓRN: Juan Antonio Bayona
„Ég verö sérstaklega að hrósa myndinni
fyrir rosalegustu bregöusenur sem ég man
eftir að hafa upplifaö í
kvikmynd. Maður
gengurúr
bíósalnum
* sveittur og stifur."
BIODOMUR
heim. Það er svo sem hægt að gagn-
rýna að hryllingsmyndafrasar séu
til staðar. Hlutir eins og dautt fólk
sem grípur í lifendur, hurðir sem
skellast, vanskapningar, gamalt
hús og börn sem meina illt. En þótt
framleiðendurnir kunni allar brell-
urnar ofgera þeir þeim ekki. Allt
sem þarf til að magna upp óhugn-
að er hér til staðar og mikið djöfulli
geta „ógeðsbörn" verið hrikaleg í
myndum af þessu tagi. Brellur eru
allar til fýrirmyndar en snyrtilega
notaðar. Ég verð sérstaklega að
hrósa myndinni fyrir rosalegustu
bregðusenur sem ég man eftir að
hafa upplifað í kvikmynd. Maður
gengur úr bíósalnum sveittur og
stífur. Ég missti poppið og sím-
ann í svakalegustu bregðusenun-
um. Þær eru úthugsaðar en ekki
jafntilgangslausar, útrúnkaðar og
blóðugar eins og svipaðar sen-
ur í Hollywood-hryllingsmynd-
um. Myndin er framleidd af stök-
um snillingi, Guillermo del Toro,
sem gerði meistaraverkið Laberinto
del Fauno. Hinn minna þekkti leik-
stjóri, Juan Antonio Bayona, gef-
ur lítið eftir og hér er verið að skila
til áhorfandans hryllingi í algjörum
háklassa. Það getur tæplega klikk-
að þegar góður evrópskur leikstjóri
kann Hollywood-brellurnar en
gleymir ekki að sálfræðin er mesta
undirstaða óhugnaðar.
Erpur Eyvindarson
HVERT ER LAGIÐ?
farðu nú að
sofa í hausinn þinn."
Algjört „semi"
Jackie Moon er gamall poppari.
Hann á einn skuggalega kynferðis-
legan diskóslagara sem gerir hon-
um kleift að eignast ABA-deildar
körfuboltaliðið Flint Tropics. Til
stendur að leggja niður deildina
og einungis fjögur bestu liðin lifa
áfram og þá í NBA-deildinni. Gall-
inn er bara að þeir eru lélegasta
liðið og alveg drepóvinsælir þar að
auki. Myndin gerist í „the Town of
underdogs", Flint í Michigan, þar
sem samdráttur í bílaverksmiðj-
unum hefur skapað mikla fátækt
og vonleysi.
Michael Moore hefur ósjaldan
beint sjónum að þessum heimabæ
sínum, meðal annars með leik-
stjóra Semi-Pro sem framleiddi
með honum hluta sjónvarpsserí-
unar TV Nation. Sögusviðið er
fullkomið fyrir mynd af þessu tagi.
Handritið er óvitlaust og sýnir
manni Iið sem lítur á 4. sætið sem
ígildi stórsigurs. Ef þú getur ekki
unnið bikarinn, búðu þá til þinn
eigin fýrir 4. sætið og fagnaðu eins
og sigurvegari.
Pælingin er prýðileg og leikarar
eins og Woody Harrelson eru al-
vöru. En strax í inngangi myndar-
innar sér maður að þetta verður
slök sigling. Myndin er bara ekkert
fýndin sem er frekar óheppilegt
sé einmitt um grínmynd að ræða.
Það er reyndar ein sæmileg sena
sem snýst um óhlaðna byssu, fyr-
irsjáanleg en engu að síður fyndin,
full af góðum frösum og viðkvæð-
um. Restin er í besta falli grunnir
brandarar sem kalla tæplega fram
hlátur sem er upphár.
f mörgum grínmyndum umber
maður slaka beinabyggingu ef
það hanga góðir vöðvar á. Hérna
hangir fátt eitt af góðu gríni og
það skásta er í albesta falli „semi"
... og það er ekkert „pró" við það.
Erpur Eyvindarson
Himnaríki og
helvíti í kilju
Skáldsagan Himnariki og helvíti
eftir Jón Kalman Stefánsson er komin
út í kilju. Bókin hlaut bóksalaverð-
launin í desember og var tilnefnd til
Menningarverðlauna DV. Þá stökk
franski útgáfurisinn Gallimard til um
miðjan desem-
ber og tryggði
sér útgáfuréttinn
að bókinni, sem
hlaut eimóma
lof gagnrýnenda
síðasta haust.
Sagan gerist
fyrir meira en
hundrað árum,
fyrirvestan, inni
í firði, á milli
hárra fjalla, eig-
inlega á botni
heimsins, þar sem sjórinn verður
stundum svo gæfur að það er hægt að
fara niður í fjöru til að strjúka honum,
eins og segir í lýsingu á bókarkápu.
Höfundurinn vinnur nú að sjálfstæðu
framhaldi bókarinnar.
ATHUGASEMD VIÐ UMFJÖLLUN JÓNS VIÐARSl
f DV í dag (12. mars 2008) er
grein eftir Jón Viðar Jónsson sem
ber yfirskriftina „Þórbergur 120"
þar sem er meðal annars vikið að
nýlega útkominni bók minni um
Þórberg Þórðarson. Ég ætla ekki
að fjalla um greinina sem shka, en
á einum stað er farið rangt með og
á öðrum stöðum eru fullyrðingar í
meira lagi hæpnar.
Fyrir það fyrsta fer hann rangt
með nafn bókarinnar, hún heit-
ir ekki „f fátæktarlandinu" heldur
ÞÞ - f fátæktarlandi. Síðar í grein-
inni segir Jón: „Reyndar er sér-
kennilegt hvað Pétur Gunnarsson
virðist leggja sig fram um að nefna
ekki bók Halldórs í sínu riti, þó að
hann hljóti að hafa skoðað hana
vandlega." Hér á Jón við bók Hall-
dórs Guðmundssonar: Skáldalíf
og bregður mér síðan um ókurt-
eisi fyrir að vanrækja að nefna þá
Pétur Gunnarsson rithöfundur „Nú verður Jón seint sakaður um að heyra til
hinni vafasömu„fyndnu kynslóð", en hvað gengur honum eiginlega til?"
bók. Hér virðist Jóni hafa yfirsést bók Halldórs Guðmundssonar um
upphafssetning eftirmálans, en nafna sinn Laxness og þess vand-
þar segir: „Bókfræðilegar upplýs- lega getið í aftanmálsgreinum. Það
ingar bíða seinna bindis." Á þrem- er einfaldlega ekki vitnað í Skálda-
ur stöðum er hins vegar vitnað í líf í þessu fyrra bindi. En í ljósi of-
angreindrar athugasemdar Jóns
er einkennilegt að skömmu síð-
ar hnýtir hann í mig fyrir að vitna
í grundvallarrit Guðjóns Friðriks-
sonar um Reykjavík.
Og enn eitt: á blaðsíðu 2 í ÞÞ - f
fátæktarlandi er yfirlit yfir fyrri verk
höfundar ogþess getið í svigum um
hvers konar verk er að ræða: ljóð,
skáldsaga, greinar, og svo framveg-
is . Þar er tilgreint um ÞÞ - í fátækt-
arlandi að hún sé „skáldfræðisaga".
Um þetta segir Jón: „Á einum stað
í bókinni (reyndar svo skrýtnum
að ég ætla lesandanum sjálfúm að
leita hann uppi)..." Bíddu, að hvaða
leyti er staðurinn svona skrýtinn?
Hvaða annar staður kæmi fremur
til álita að mati Jóns?
Nú verður Jón seint sakaður
um að heyra til hinni vafasömu
„fyndnu kynslóð" en hvað gengur
honum eiginlega til? Pétur Gunnarsson
SEMIPRO ★ i
LEIKSTJÓRN: Kent Alterman
nt iu i ru i /u
gt
„Hérna hangir fátt eitt afgóðu
gríni og það skásta er i
aibesta falli „semi"..
og það er ekkert
„pró“viöþaö.“