Kópavogsblaðið - 01.10.2007, Síða 17

Þingsetning Alþingis var í
byrjun þessara viku. KÓPAVOGS-
BLAÐIÐ leitaði til tveggja þing-
manna Suðvesturkjördæmis
(Kragans) og spurði hvaða mál
þeir teldu að yrðu mest áberandi
á Alþingi fram til áramóta og á
hvaða mál þeir mundu leggja sér-
staka áherslu?
- Muntu beita þér sérstaklega
sem þingmaður Suðvesturkjördæm-
is í einhverjum málum sem snerta
kjördæmið og íbúa þess?
- Hefur þingmaðurinn áhyggjur af
þróun umferðarmála í Kópavogi í
ljósi mikilla byggingaframkvæmda
í nánd í verslunarmiðstöðina
Smáralind og hugsanlega byggingu
stórhýsa á svokölluðu Gustssvæði
sem fyrrverandi umhverfisráðherra
lagðist gegn eftir kvörtun frá bæjar-
stjórn Garðabæjar sem taldi að
nærliggjandi umferðaræðar bæru
ekki þann umferðarþunga sem
mundi skapast í tengslum við þau
stórhýsi sem þar er áætlað að rísi?
Árni Páll Árnason, þingmaður
Samfylkingarinnar:
1. Í upphafi þings mun mest fara
fyrir umræðu um fjárlög. Þegar
Samfylkingin kom að ríkisstjórn-
arborðinu var fjárlagagerð langt
komin. Lengi hefur legið fyrir spá
fjármálaráðuneytisins um halla á
ríkissjóði á næstu tveimur árum
vegna tekjusamdráttar.
Stuttu fyrir kosningar skuld-
bundu margir ráðherrar fráfar-
andi ríkisstjórnar ríkissjóð til fjár-
framlaga. Mörg þessara verkefna
eru auðvitað góð og gagnleg. Það
breytir ekki þeirri staðreynd að
það er skrípamynd af lýðræðinu
þegar nýr stjórnarmeirihluti með
umboð frá kjósendum getur ekki
hrint stefnumálum sínum í fram-
kvæmd vegna örvæntingafullra
loforða sem gefin eru á síðustu
dögum í kosningabaráttu. Allir
flokkar hafa stundað þessi vinnu-
brögð í fortíðinni, en nú er komið
nóg. Það er brýnt að koma í veg
fyrir heimildir ráðherra að þessu
leyti á síðustu mánuðum kjörtíma-
bils.
2. Stærsta hagsmunamál kjós-
enda í Suðvesturkjördæmi er að
sjálfsögðu það sama og annarra
landsmanna - efnahagslegur stöð-
ugleiki og félagslegar umbætur.
Óstöðugleiki undanfarinna miss-
era hefur valdið heimilum og fyr-
irtækjum miklu tjóni og teflir í
tvísýnu þeim ávinningi sem við
höfum haft af efnahagslegum
uppgangi síðustu ára. Áhrifin eru
skelfileg fyrir minni fyrirtæki í
landinu. Umræða undanfarinna
mánaða hefur sýnt að almennur
skilningur er að skapast á því
að gjaldmiðill okkar er ekki á
vetur setjandi. Krónan ýtir und-
ir fákeppni og tryggir íslenskum
heimilum hæstu vexti í heimi og
dýrasta mat í heimi.
Að því er varðar félagsleg
umbótamál eru húsnæðismál mér
efst í huga. Ég sit nú í nefnd sem
Jóhanna Sigurðardóttir, félags-
málaráðherra, hefur skipað til að
fjalla um úrbætur varðandi félags-
legt húsnæði. Hækkandi fasteigna-
verð veldur því að fleiri og fleiri
geta ekki staðið undir kaupum á
eignaríbúðum. Kemur þar hvort
tveggja til að afborganir af sífellt
hærri húsnæðislánum eru orðnar
ofviða mörgum lág- og meðaltekju-
fjölskyldum og útborgun þarf að
nema mörgum milljónum króna.
Áratugum saman byggði íslensk
húsnæðisstefna á séreignarkerfi
á sama tíma og lánamöguleikar
voru mjög fábreyttir. Það má vel
vera að nægt framboð af lánsfé
án hámarkslána þýði að færri geti
staðið undir kaupum á húsnæði
en áður var. Því kann að vera að
fólk kjósi í framtíðinni fremur
örugga leigu í einhverju formi en
kaup á íbúðum.
Það er brýnt að sveitarfélögin
átti sig á þessum nýja veruleika.
Eitt af því sem stingur í augu er
það hversu illa sum sveitarfélög
í kjördæminu sinna framboði á
leiguhúsnæði. Reykjavík - sem
byggir á arfleifð Reykjavíkurlist-
ans - ber höfuð og herðar yfir önn-
ur sveitarfélög, þótt árleg fjölgun
íbúða hafi ekki náð að halda í við
vaxandi biðlista. Hafnarfjörður
og Kópavogur standa best í kjör-
dæminu, en vantar þó nokkuð
upp á að standa jafnfætis Reykja-
vík. Seltjarnarnes og Garðabær
sinna hins vegar ekki framboði á
félagslegu íbúðarhúsnæði, að heit-
ið geti. Ríkið á að auðvelda sveit-
arfélögum aðgang að lánsfé til að
byggja félagslegt íbúðarhúsnæði,
en ríkið getur ekki bætt fyrir van-
rækslusyndir sveitarfélaga. Fólk
sem á í erfiðleikum með að standa
undir afborgunum á íbúðum á Sel-
tjarnarnesi og í Garðabæ hættir
ekki að vera til. Þessi sveitarfélög
eru beinlínis að skjóta sér und-
an sameiginlegri ábyrgð og skýla
sér á bak við sveitarfélagamörk
til að koma félagslegri ábyrgð á
nágrannasveitarfélögin. Það er
grundvallaratriði að öll sveitarfé-
lög tryggi framboð lóða til leiguí-
búða í einu eða öðru formi, til að
létta á leigumarkaðnum og greiða
fyrir betra jafnvægi á húsnæðis-
markaði - til hagsbóta fyrir alla.
3. Samgöngumál Kópavogsbúa
eru vandasamt úrlausnarefni.
Uppbyggingarstefna núverandi
meirihluta í bæjarstjórn hefur
byggst fremur á kappi en forsjá
og því hefur aldrei verið hugað
nægilega að þeim þrýstingi sem
uppbygging skapar á þær umferð-
aræðar sem fyrir eru. Allt frá því
að Smárahverfið var byggt upp
hefur skort á heildstæða umferð-
arstefnu af hálfu bæjaryfirvalda í
Kópavogi og vandinn hefur aukist
með auknum umsvifum í Smár-
anum og uppbyggingaráformum
á Gustssvæðinu. Ég hef ekki séð
neinar hugmyndir um lausnir í
umferðarmálum sem sannfæra
mig um skynsemi frekari háhýsa-
bygginga á þessu svæði. Til lengri
tíma litið þarf að horfa á umferðar-
æð ofan byggðar, en það er flókið
mál og snertir Heiðmörkina, sem
er mikilvæg auðlind.
Brýnasta úrlausnarefnið í
umferðarmálum er einfalt - en
felur í sér óþægilegan sannleika
sem við forðumst flest að horfast
í augu við. Við verðum að fækka
sem kostur er bílum og nota
minni bíla. Við munum aldrei geta
tryggt hámarks umferðarhraða á
álagstímum fyrir tvo til þrjá bíla
fyrir hvert heimili - og þar af einn
stóran jeppa - nema með því að
leggja allt of mikið land undir
forljót umferðarmannvirki sem
standa svo ónotuð 20 stundir á
sólarhring. Það er framtíðarsýn
sem enginn vill. Þess vegna verða
sveitarfélögin að styrkja almenn-
ingssamgöngur, fjölga strætóferð-
um og hætta niðurgreiðslum á
bílastæðum. Að ríkinu snýr svo að
leggja gjöld á bíla eftir útblæstri
og lengd. Allt á þetta að geta skil-
að okkur með skjótvirkari og ódýr-
ari hætti milli staða.
Jón Gunnarsson, þingmaður
Sjálfstæðisflokksins:
1. Án efa eiga mörg mál eftir
að verða áberandi á Alþingi fram
til áramóta. Stundum er það nú
þannig að afgreiðsla hinna sjálf-
sögðustu mála hiksta einhvers-
staðar á leiðinni og hljóta mikla
athygli. Við getum nefnt sölu á
áfengi í matvöruverslunum
sem dæmi um þetta. Mál sem á
að vera sjálfsagt en þarf að lúta
ströngum reglum í nútíma samfé-
lagi. Einhverra hluta vegna hefur
það mál ekki enn náð í gegn. Hverj-
um dytti t.d. í hug í dag að leyfa
ekki sölu á áfengum bjór. Ég tek
þetta sem dæmi um mál sem fær
alltaf athygli en er kannski ekki
svo stórkostlegt að öðru leyti, ein-
faldlega sjálfsagt mál.
En þetta er smámál í sjálfu sér.
Af stórum málum sem ég tel að
eigi eftir að vera áberandi í vetur
eru orkumálin og gjaldmiðilsmál-
ið.
Þau skref sem stigin hafa verið á
undanförnum misserum með sölu
á hlutum í Hitaveitu Suðurnesja
og hlutafélagavæðingu Orkuveitu
Reykjavíkur eru mjög umdeild.
Á síðasta landsfundi Sjálfstæðis-
flokksins var afdráttarlaust sam-
þykkt um að fullveldisréttur þjóð-
arinnar yfir náttúruauðlindunum
skyldi vera óskoraður. Það er sá
sterki vilji sem maður skynjar í
samfélaginu. Við erum ekki tilbúin
að taka neina áhættu í þeim efn-
um. Um er að ræða fjöregg þjóð-
arinnar. Með þessi skilaboð að
leiðarljósi þurfum við að nálgast
þetta mál og kveða skýrt á um
þær reglur sem skulu gilda.
Umræða um upptöku evru sem
gjaldmiðils verður sífellt hávær-
ari. Það er erfitt að gera sér fulla
grein fyrir þeim leiðum sem mögu-
legar eru í þessu máli. Að sama
skapi er ekki hægt að svara
þannig til að málið sé ekki á
dagskrá. Í því umhverfi sem við
búum við í vaxtamálum og viðvar-
andi sterkri krónu er eðlilegt að
atvinnulífið og almenningur kalli
eftir umræðu um mögulegar leið-
ir. Sjálfstæðisflokkurinn á að leiða
þá umræðu.
2. Í kosningabaráttunni voru vel-
ferðarmálin fyrirferðarmikil. ekki
síst hér í okkar kjördæmi. Gefið
var í skyn að breytinga og bóta
væri að vænta í þessum mála-
flokki og væntingar fólks miklar.
Það má segja að tónninn hafi
verið sleginn í stjórnarsáttmálan-
um og með afgreiðslu Alþingis
í sumar á þingsályktunartillögu
um aðgerðaáætlun til að styrkja
stöðu barna og unglinga og lög-
um um breytingar á almannatrygg-
ingum og málefnum aldraðra.
Þetta eru fyrstu skrefin og það er
skylda okkar þingmanna í þessu
kjördæmi að tryggja frekari fram-
gang þessara mála. Ég tel þetta
vera hvað brýnast af þeim málum
sem snúa að okkar kjördæmi nú í
byrjun kjörtímabils. Auðvitað eru
önnur stórmál sem bíða lausna,
og nefni ég þar samgöngumálin.
Þar er búið að ramma inn fram-
kvæmdaáætlun sem vissulega full-
nægir ekki þörfum okkar á þessu
svæði. Við hljótum að líta til þess
hvort svigrúm verði til að hraða
framkvæmdum við mislæg gatna-
mót á leiðinni milli Kópavogs og
Hafnarfjarðar. Sú staða í umferð-
armálum sem við höfum þurft að
búa við eftir að skólar hófu starf-
sem sína í haust er óþolandi.
Eftir langan tíma eru heilbrigðis-
málin komin á forræði Sjálfstæðis-
flokksins. Við erum búin að bíða
lengi eftir því. Heilbrigðisráðherra
hefur tekið ákveðin skref sem lofa
góðu. Hann ætlar sér greinilega
að byggja upp átakalið sem hann
treystir í þær breytingar sem
nauðsynlegt er að gera í þessum
mikilvæga málaflokki. Það sama
má segja um landbúnaðarmál-
in sem eru nú á forræði okkar.
Þar þarf að taka til hendinni með
hagsmuni neytenda að leiðarljósi
á sama tíma og við treystum og
tryggjum byggð í landinu. Sumt af
því sem flokkast sem landbúnaðar-
framleiðsla er ekkert annað en iðn-
aðarframleiðsla sem hefur ekkert
með þann hefðbundna landbúnað
sem við þekkjum að gera og hefur
engin áhrif á líf fólks í hinum drei-
fðu byggðum landsins. Aukið svig-
rúm til bænda til að vinna afurðir
sínar sjálfir, þ.m.t. slátrun heima,
mun fela í sér mikla möguleika á
aukinni tekjumyndun búa í hefð-
bundnum landbúnaðargreinum.
3. Í Kópavogi hefur byggst upp
á undanförnum árum verslun-
ar- og þjónustuhverfi sem er eitt-
hvert það verðmætasta í landinu.
Það er í samræmi við verð á íbúð-
arhúsnæði sem óvíða er hærra en
hér í bæ. Forystumenn sveitarfé-
lagsins hafa sýnt það í umdeildum
skipulagsmálum að þeir leita laus-
na með íbúunum þannig að sem
flestir geti við unað. Það má ekki
gleymast í þessari umræðu að allt
það verslunar- og skrifstofuhús-
næði sem er í okkar nýja miðbæ
skilar bænum ómældum tekjum
í formi fasteignagjalda. Ég treysti
forsvarsmönnum okkar til þess að
þessi byggð rísi í sátt við umhverf-
ið og okkar næstu nágranna.
17KópavogsblaðiðOKTÓBER 2007
Hvaða mál brenna á þingmönnum Suðvesturkjördæmis?
Árni Páll Árnason. Jón Gunnarsson.