Feykir - 25.06.1986, Blaðsíða 6

6 FEYKIR 13/1986
Danmeriiurreisa skagfirskra kvenna
r
I maflok lögðu 22 kvenfélagskonur úr Skagafírði
land undir fót og ferðuðust um Danmörku og lítið eitt
til annarra Norðurlanda í hálfan mánuð. Hér á eftir
fylgir spjall sem tekið var við Sólveigu Arnórsdóttur í
Útvík, formann Sambands skagfírskra kvenna um
ferðina og tildrög hennar.
„Ferð þessi er búin að eiga sér
töluverðan aðdraganda. Fyrir
all nokkrum árum ræddu
Guðrún Asgeirsdóttir sem þá
var á Mælifelli og Ingibjörg
Jóhannesdóttir frá Grund um
ferð af svipuðu tagi og þessa.
Ekkert varð af ferðinni þá og
Guðrún fluttist til Kaupmanna-
hafnar. Hún kom í heimsókn
hingað fyrir um ári síðan og var
þá tekið til við að ræða þessa
utanlandsferð að nýju.
A formannafundi skagfirskra
kvenfélaga á síðasta hausti lagði
ég fram lauslega ferðaáætlun,
sem unnin var í samráði við
Guðrúnu. Var þá ákveðið að
stofna ferðanefnd sem í sátu auk
mín þær Margrét Gunnarsdóttir
í Hátúni og Margrét Jónsdóttir
á Löngumýri”.
Hvenær var síðan lagt upp?
„Við lögðum af stað þann
þrítugasta maí til Danmerkur
og heim komum við þrettánda
júní. Ferðina fórum viðá vegum
Samvinnuferða - Landsýn og
fengum til umráða sumarhús í
Karlslunde rétt fyrir utan
Kaupmannahöfn, en þar var
síðan okkar fasti punktur í
ferðinni.
Þarna vorum við ákaflega vel
staðsettar og ekki tók nema rétt
um hálftíma að komast niður í
miðborg Kaupmannahafnar með
vagni og lest. Fyrstu dagana
fórum við um Kaupmannahöfn
og skoðuðum ýmis söfn og
Fyrsta daginn á Jótlandi
skoðuðum við dómkirkjuna í
Viborg og kl. fimm þann dag
vorum við komnar til þorps í
grenndinni sem heitir Hald, en
þar búa þau Pálmi og Hanna,
sem voru í Garðhúsum.
Þau tóku á móti hópnum og
slógu upp heljarmikilli veislu
okkur til heiðurs. Hjá þeim gisti
hluti okkar en hinar hjá
kvenfélagskonum í þorpinu. I
Thisted á Jótlandi tók á móti
okkur Þjóðdansa- og „spille-
mannaflokkur”, sem hingað
Sólveig Arnórsdóttir.
Einn fyrstu daganna fórum
við til vinabæjar Sauðárkróks,
Köge. Þar tók borgarstjórinn
Jörgen Jörgensen á móti okkur
ásamt nokkrum kvenfélags-
konum í Köge. Okkur var þar
boðið í kaffi og síðan sýnd
borgin. Leið okkar lá svo einn
dag yfir Sundið til Svíþjóðar þar
sem við skoðuðum m.a. dóm-
kirkjuna í Lundi.
Síðan kemur að því sem
kanski má kalla hápunkt
ferðarinnar, en það var fjögurra
daga ferð í rútu um Jótland.
Með okkur í Jótlandsferðinni
var Guðrún Ásgeirsdóttir sem
og oftast nær, en hún var okkar
stoð og stytta hvar sem við
fórum. Þessi ferð um Jótland
var ævintýri líkust fyrir okkur
allar. Rétt er að geta þess hér að
níu af okkur höfðu aldrei farið
utan áður. Og til frekarj
kom á Sumarsæluviku fyrir
tveimur árum. Þetta fólk hélt
okkur veislu í litlu félagsheimili.
Þar var stemmningin ekki ólík
því sem gerist á þorrablótum hér
heima. Hver hjón komu með
matinn með sér og allt lagt í
púkk.
Síðan voru dansaðir þjóð-
dansar frameftir kvöldi og við
sungum mikið af íslenskum
lögum. Hjá þessu ágæta fólki í
Thisted gistum við, og var okkur
skipt tveim og tveim niður á
hverja fjölskyldu. Þarna hittum
við mikið af fólki sem við
höfðum tekið á móti fyrir
tveimur árum.
Á þriðja degi Jótlands-
ferðarinnar fórum við til Viuf.
Þar tók á móti okkur Anton
Sörensen sem verið hafði
vetrarmaður í Vík í Skagafirði
fyrir 51 ári síðan. Hann
í heimsókn hjá Sörensen hjónunum.
WH
Hópurinn í Hald hjá Pálma og Hönnu frá Garðhúsum.
hlustuðum meðal annars á kór
Fjölbrautaskólans á Selfossi
sem hélt tónleika á þessum tíma
í Sankti Pálskirkjunni í Kaup-
mannahöfn. Tvisvar var okkur
boðið í kaffi í Jónshúsi og
fengum við þar einkar góðar
viðtökur.
fróðleiks þá vorum við á
aldrinum frá þrítugu til áttræðs,
en Helga á Krithóli var
aldursforsetinn og hana kusum
við sem ferðafélaga númer eitt.
Helga stóð sig einkar vel og
var með í öllu rétt eins og ung
stúlka.
endurnýjaði kunningsskapinn
fyrir sjö árum, eftir að ekkert
hafði heyrst frá honum til fjölda
ára. Anton þessi hafði verið hér
á íslandi i þrjú ár og mest hjá
Vigfúsi Helgasyni, sem þá var í
Varmahlíð. Hann bauð öllum
hópnum til kvöldverðar á krá
einni í Viuf. Heima hjá honum
var síðan haldin Islandskvöldvaka.
Hjá Antoni Sörensen gistum við
allar, því hann hafði verið með
sveitagistingu og húsrými því
nægt. Þessarri þjónustu er hann
hættur nú, en meðal annars
hafði hann átt fjórar hyttur
(kofa) til þessara nota. Þrjár
þeirra var hann búinn að selja en
hélt einni eftir til að geta hýst
okkur.
Morguninn eftir héldum við
yfir til Fjóns, og í Oðinsvé
hittum við Ragnheiði Steinbjöms-
dóttur og hennar mann. Hjá
þeim fengum við stórkostlegar
móttökur. Þau hjón höfðu bæði
tekið sér frí til að halda okkur
veislu, sem fór fram úti í garði
vegna þess hve veðrið var
einstaklega gott. Þar var sungið
af hjartans list og hvert
ættjarðarlagið af öðru tekið. í
Oðinsvé skoðuðum við H.C.
Andersen safnið og vörðum til
þess miklum tíma.
Leið okkar lá síðan yfir Stóra-
Belti og komum við til íslensks
bónda er býr nærri Slagelsi á
þeirri leið. Hann heitir Ásgeir
Grant og er ættaður úr
EyjaFirðinum. Hann og hans
kona sem er dönsk buðu okkur í
kaffi. Þar gengum við um akra
og skoðuðum bústofninn sem
meðal annars telur íslenska
hesta. Þar dvaldist okkur lengi
því mikið þurfti að ræða um
hesta og hestamennsku. Þessi
hjón búa í rúmlega hundrað ára
húsi með gömlu dönsku sniði,
mjög snyrtilegu og vel við-
höldnu. Þarna er mjög vel búið
og gaman að koma.
Loks að kvöldi þessa dags
komum við aftur til Karlslunde.
I þessari ferð skoðuðum við
margar kirkjur og höfðum fyrir
vana að syngja einn sálm í hverri
þeirra.
Morguninn eftir að við
komum frá Jótlandi fóru fjórtán
konur í hópum til Oslóar og
skoðuðu borgina. Þar hittu þær
meðal annars þau Friðbjörn og
Björk sem voru kennarar í
Varmahlíð fyrir nokkrum árum.
Dögunum eftir þetta vörðum
við til að skoða Kaupmanna-
höfn. Síðasta kvöldið borðuðum
við saman í skemmtigarði sem
heitir Dyrehavsbakken.
Síðasta daginn buðu þau
Guðrún dóttir Sigurðar, sem hér
var sýslumaður og Jens Urup
hennar maður, okkur í kaffi.
Jens þessi er listamaður og gerði
meðal annars gluggana í
Sauðárkrókskirkju. Þau búa
skammt fyrir utan Kaupmanna-
höfn á einkar fallegum stað.
Guðrún hafði einmitt leiðbeint
okkur um Kaupmannahöfn á
ýmsa merkisstaði.
Að kvöldi hins þrettanda júní
fórum við svo heim. Á leiðinni
frá Karlslunde útá Kastrup
Sankti Pálskirkjan í Kaupmanna-
höfn sem meðal annars þjónar
islenska söfnuðinum.
flugvöll sást ekki hræða og
einungis þrír bílar á ferli á
götum stórborgarinnar.
Orsökin mun hafa verið
leikur Dana og V-Þjóðverja.
Guðrún og Ágúst komu ekki
fyrr en á síðustu stundu til að
kveðja okkur vegna þess að í
millitíðinni þyrptust allir sem
vettlingi gátu valdið útá götur til
að fagna sigri. Það var það
síðasta sem við höfðum af
Danmörku að segja í þetta sinn.
Við sem fórum þessa ferð
eigum Guðrúnu Ásgeirsdóttur
og sr. Ágústi Sigurðssyni mikið
að þakka, því þau leiðbeindu
okkur hvert sem farið var, og
undirbúningur Guðrúnar réð
úrslitum um að ferðin varð að
raunveruleika”.
Hvemig var ferðin fjár-
mögnuð?
„Hún var eingöngu fjár-
mögnuð úr eigin vasa þeirra sem
fóru”.
Nú eru kvenfélögin þekkt fyrir
fjársafnanir til líknarmála. Hvert
er eðli og tilgangur þeirra?
„Tilgangur kvenfélaga er
margþættur. Við látum okkur
eitt og annað varða, og auðvitað
starfa þau þrettán kvenfélög
sem eru í Skagafirði á misjafnan
hátt. Kvenfélögin starfa við
mjög misjafnar aðstæður og eru
mjög misstór. Minnsta kven-
félagið telur einungis sjö félaga,
þannig að þar er um að ræða
félagsskap sem ekki er stærri en
meðal saumaklúbbur. Kven-
félögin hafa ákveðin sameigin-
leg verkefni, t.d. heimsóknirnar
á Sjúkrahúsið. Á aðalfundi
Sambands skagfirskra kvenna
eru ákveðin sameiginleg verkefni
og hvað skuli taka fyrir á hverju
ári. Þess utan starfa kvenfélögin
mjög sjálfstætt” sagði Sólveig að
lokum.