Jökull


Jökull - 01.12.1980, Blaðsíða 56

Jökull - 01.12.1980, Blaðsíða 56
their en echelon arrangement, the ends usu- ally become parallel. However, after a certain amount of growth the ends bend towards each other, the rock in between breaks and the ends combine. (4) As a result of continuing “ten- sion” in the area, the fractures develop into normal faults, i.e. one block subsides relative to the other. It should be noted that normal faults, developed on the basis of tension frac- tures, are either vertical or very steep (Beloussov 1962), as is the case in the present area. I have especially chosen fracture number 64 to indicate this general development — as shown in Fig. 13. From 64 lie a number of minor fractures: 76, 77, 118, 1 19 and 137. All these minor fractures occur at joinings on the main fracture. Fracture 64 is relatively sinu- soidal, although not as regularly as e.g. frac- ture number 36. The joining at fracture 77 is a particularly good example about the accretion of fracture 64. There it can be clearly seen how the fracture, lying from fracture number 76 to fracture number 77, has curved towards the fracture from 77 to 119 until they joined. All the fractures end in very small fissures that die out at the very ends. These small end fractures are the growing parts of the main fractures. It should be noted that some of the end fractures have different orientation from their main fracture. This is clearly seen on fractures number 22, 52, 82, 102 and 114. Obviously, this cannot be explained, like some en echelon tension fissure systems, by rotation of the older parts; and there are in fact only two possible explanations: (1) The end frac- tures follow some weakness in the beds be- neath the surface lava, or (2) the end fractures are curving towards other fractures. The latter is, though, ruled out in some cases as the dis- tance between the fractures is too great. Not- withstanding this, combination of both ex- planations seems to explain these deviations satisfactorily. I also emphasize that these curved fractures are exceptions; the great majority of end fractures follow the same direction as the main fractures. The Vogar fissure swarm is cracking, i.e. lengthening, towards the east. It is, however, difficult to say if the cracking has been con- tinuous or was periodic. Measurements by Tryggvason (1968, 1970, 1974a, 1974b), and by Brander et al. (1976) indicate continuous movement in the area. But these movements are very slow and irregular, and some may be explained by movement of warm water (Tryggvason 1970). The lavas east and west of the mapped area are without fractures, and these are 1—2 thousand years old (J. Jónsson and S. Einarsson, personal communication, 1978). It is known that the fractures from the Vogar fissure swarm continue beneath these young lavas, especially the one at the western end of the swarm. As no fractures are visible in these lavas, it appears that fracture formation in this part of the Reykjanes Peninsula has been small, if any, during the last 1—2 thousand years. Apparently therefore, the fracture formation has not been continuous, but whether it was periodic, or all the fractures formed suddenly, is impossible to assert at present. ORIGIN OF THE VOGAR FISSURE SWARM Outline and crilicism of oíder hypotheses Various hypotheses have been proposed to explain the fissure swarms on the Reykjanes Peninsula in general, and the Vogar fissure swarm in particular. In this section I will briefly state my objections to the most im- portant of these older hypotheses. Riedel shears. In this model each of the bigger fractures in the fissure swarm is supposed to be composed of smaller en echelon fractures. These smaller fractures are called secondary fractures and are believed to be the surface expressions of “hidden deep fractures”, along which the “actual movement has taken place” (77 Einarsson 1967). The surface fractures are therefore essentially Riedel shears, and are explained as such by the' above author. I see some difficulties in this explanation. First: Riedel shears are, as the name implies, shear fractures (i.e. faults), and with a hori- zontal component of movement (Tchalenko 54 JÖKULL 30. ÁR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Jökull

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jökull
https://timarit.is/publication/1155

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.