Jökull - 01.12.1980, Síða 71

sem féll með regni á aðskiljanlega staði á Skáni
árið 1619, hafi verið mjög fínkorna aska. Gosið
1619 virðist hafa verið allmikið gjóskugos.
Skarðsárannáll hefur eftirfarandi um það að
segja:
„Eldur í Heklufjalli. Sást norður um landið
eldurinn um marga daga, síðan kom vind-
ur af landsuðri og lagði þá norður myrkur
og mistur, svo furða þótti að; þetta var á
þeim 6 seinustu dögum Júlímánaðar;
heyrðust og skjálftar, item undirgangur.
Sandfall kom svo mikið í Bárðardal og
víðar (að) þar var ekki slegið í viku fyrir
sandinum“ (Ann. 1400— 1800 I, bls. 211).
Espólín tekur þetta upp eftir Skarðsárannál
í árbókum sinum (Espólín VI, bls. 6).
KÖTLUGOS 3. NÓVEMBER 1660
1 ritlingi á latínu um Norðurlönd eftir
Christian Reitherus, sem út kom í Kaup-
mannahöfn 1664, er þess getið, að Hekla hafi
gosið stórgosi fyrir 3 árum, og er Heklugosi hér
ruglað saman við Kötlugosið 1660 (2. mynd),
er hófst 3. nóvember og varaði fram yfir næstu
áramót. Reitherus skrifar í sambandi við þetta
gos, að einn vel metinn Hafnarbúi, Henricus
Jani, hafi 1660 verið á siglingu sunnan við
Færeyjar á leið til Danmerkur er hann varð
þess var á miðri nóttu, að seglin, þilfarið og
menn um borð lituðust af svertu eða þéttu sóti
(Lfrs. IV, bls. 260).
KÖTLUGOS 17. OKTÖBER 1755
Það Kötlugos, er hófst 17. október 1755 og
varaði fram í miðjan febrúar árið eftir, er nær
vafalaust mesta gjóskugos Kötlu eftir að fs-