Feykir - 20.12.2000, Qupperneq 11

44/2000 IIYKIK 11
Haukur heima við Hávík.
verjum á þessum sjö árum eftir bylt-
inguna og þeir voru ennþá með sína
mjög svo frumstæðu tækni, miklu aft-
ar en hér á íslandi þar sem vélaöldin
var fyrir nokkru gengin í garð.”
Og var ekki sérstakt að hitta Maó
formann?
„Jú, en samt var það eins og að hitta
venjulega menn, að taka í hendi hans
og Sjúenlai. En þessi ferð til Kína var
mjög sérstök og við fengum þar mjög
góðar móttökur.
Það var síðan 1969 sem mér bauðst
ásamt fleirum að fara til Rússlands í til-
efni 50 ára afmælis byltingarinnar. Að
sjálfsögðu var mikið þar um dýrðir og
allt mjög stórt í sniðum. En ég hef líka
ferðast víðar, um Bandaríkin, Þýska-
land og Frakkland, og það var ákaflega
”aman að koma til allra þessara landa.
I Rússlandsferðinni fórum við líka um
nágrannalöndin, og ég man að þegar
við flugum til Ríga í Lettlandi þá hafði
ég orð á því að það væri langt síðan að
þeir hefðu málað þökin, en þau voru þá
flest múrsteinslituð. Annars vom borg-
imar mjög hreinar og þrifalegar og
maður varð ekki mikið var við fátækt.
Einhvem veginn held ég að í dag sé
miklu meiri fátækt á þessu svæði en
var þama á þessum tíma. Svo er að
heyra á fréttum.
En annars ferðaðist ég langmest um
Norðurlöndin á þeim tíma sem ég var
ffamkvæmdastjóri hjá Landvemd, á 14
ára tímabili.”
Hreint land- fagurt land
Haukur og Aslaug hættu búskap í
Vík 1972. Þá var Ingibjörg dóttir þeirra
nýútskrifuð úr kennaranámi og sýndi
því áhuga að taka við búinu og hefur
búið ásamt Sigurði Sigfússyni manni
sínum í Vík síðan. A þessum tíma
bauðst Hauki starf hjá náttúruvemdar-
samtökunum Landvemd.
„Já ég var ákaflega áægður þegar
þetta tækifæri gafst. Það má segja að
Landvemd hafi fyrst náttúruvemdar-
samtaka farið að vinna að umhverfis-
málum af metnaði, og vom mjög dug-
andi að halda lífinu í þessum markmið-
um sem vom umhverfisvemd og nátt-
úmvemd. Þetta var því brautryðjenda-
starf og mikið starf. Slagorðin sem við
notuðum var Hreint land -Fagurt land,
og ég held að sé ekki hægt að segja
annað en þau hafi virkað mjög vel og
náð mjög vel til fólks.
Á seinni hluta starfstímans hjá
Landvemd kom talsvert inn á okkar
borð undirbúningurinn að Blönduvirkj-
un og þegar ég hætti hjá Landvemd
1987 kom það einmitt í minn hlut að
vera effirlitsmaður hjá Náttúmvemdar-
ráði hér á Norðurlandi vestra meðan
virkjunarframkvæmdimar stóðu yfir.
Það starf var ákaflega ánægjulegt og
samvinna góð bæði við bændur og
virkjunaraðilann.
í langan tíma hafa umhverfismálin
verið eitt af mínum aðaláhugamálum.
Það er greinilegt nú í dag að viðhorf til
þessara mála em farin að vera mjög af-
gerandi. Þetta kemur fram í sambandi
við allar framkvæmdir má segja og
ljóst að fólk horfir nú mjög til góðrar
umgengni við landið, og það er alveg
greinilegt að þau em ennþá í fullu gildi
slagorðin: „Hreint land - fagurt land””.
- Kæri kjósandi -
Úr nýútkominni gamansagnabók frá Hólum
Húrra punktur, komma strik
- séra Hjálmar yrkir um Davíð
ogólaf Ragnar
Ein fyrsta samkoman sem herra
Olafur Ragnar Grímsson mætti til, eft-
ir að hann tók við embætti forseta ís-
lands í ágústbyrjun 1996, var ættarmót
niðja Bólu-Hjálmars sem fram fór á
slóðum skáldsins norður í Skagafirði.
Glatt var á hjalla og fóm margir með
kveðskap, enda margir hagyrðingar
komnir út af Bólu-Hjálmari.
Meðal þeírra sem stigu þar á stokk
var séra Hjálmar Jónsson úr Sjálfstæð-
isflokki en hann er afkomandi skálds-
ins frá Bólu í fimmta lið. Vitaskuld
varð nýr forseti mönnum að yrkisefni.
Hjó Hjálmar í þann sama knémnn og
lagði út af eftirminnilegu viðtali við
flokksbróður sinn og forsætisráðherra,
Davíð Oddsson, í sjónvarpinu að
kvöldi forsetakjörs. Við það tækifæri
hafði forsætisráðherrann bent á að
húrrahrópin við setningu Alþingis væm
alls ekki til heiðurs forsetanum - eins
og margir héldu, en ófáir höfðu orðið
til þess að benda á þá neyðarlegu að-
stöðu Davíðs að vera nú nauðbeygður
til að reka upp húrrahróp, og það fleiri
en eitt, fyrir þessum pílitíska fjand-
manni sínum.
„Þetta er ekki svona einfalt.” sagði
Davíð í umræddu sjónvarpsviðtali.
„Heill forseta vomm og fósturjörð, og
síðan kemur punktur. Svo kemur: ís-
lands lifi, húrra, húrra, húrra.”
Út af þessu lagði séra Hjálmar og
kvað:
Forsetann lofa ég laus við hik,
leynist í huganum engin svik.
Hér er þó ekki hægt um vik,
húrra, punktur, komma, strik.
Bjöm Pálsson á Löngumýri
hitti einhverju sinni kunningja sinn,
Svein R. Eyjólfsson, stjómarformann
DV, fyrir framan Landsbankahúsið við
Austurstræti. Bjöm átti þá í margþættu
fjármálavafstri vegna útgerðar og fleiri
veraldlegra athafna og spyr Sveinn,
hvaðan hann beri að.
„Eg er að koma úr Hrokagerði,”
svaraði Löngumýrarbóndinn og gaut
augunum að Landsbankanum. Bætti
síðan við: „En þar er ekkert að hafa svo
ég ætla að rölta yfir að Aumingjastöð-
um”, og átti þar við Útvegsbankann.
Eftir að vinstri græningjamir,
SteingrímurJ. Sigfusson og Hóla-
Jón Bjarnason, höfðu hvor um sig
farið margoft í ræðustólinn á Alþingi
og gert ítrekaða grein fyrir atkvæði
sínu við atkvæðagreiðslu um fjárlaga-
fmmvarpið fæddist þessi vísa hjá
kollega þeirra, Sighvati Björgvinssyni,
Samfylkingarþingmanni:
Jón á Hólum heldur margar ræður,
hafa nokkrir fleiri þennan galla.
Steingrímur og hann sem bestu
bræður,
báðir hafa munnræpu og skalla.
Vorið 1995, rétt eftir að ríkis-
stjórn Sjálfstæðisflokks og Fram-
sóknarflokks tók við völdum,
hóf Alþýðublaðið sáluga undir
ritstjórn Hrafns Jökulssonar
mikla sókn á hendur stjóminni,
ekki síst Páli Pémrssyni félags-
málaráðherra.
í maílok þetta sama ár bar það síðan
við, á 150 ára ártíð Jónasar Hallgríms-
sonar að Alþýðublaðsmenn minntust
skáldsins á myndarlegan hátt. Barst
þetta Jónasar-blað meðal annars inn á
kontór Páls Péturssonar. Hann las blað-
ið vandlega yfir og gaf því síðan þá
umsögn að þama hefði Alþýðublaðinu
fipast flugið heldur betur.
„Mér finnst þetta nú heldur klént”,
sagði Páll. „Þeir hefðu nú t.d. getað
sagt að Jónas Hallgrímsson væri betra
skáld en ég.”
Von bráðar hófust á nýjan leik
mislukkaðar árásir málgagns alþýð-
unnar á félagsmálaráðherrann. Var
hann meðal annars nefndur pósturinn
Páll eftir sögupersónu sem hafði gert
það gott í helgar-bamaefni sjónvarps-
ins. Gekk ráðherrann undir þessu nafni
um hríð og var hann einhverju sinni
spurður að því í bamatíma sjónvarpsins
hvemig honum líkaði nafngiftin.
„Alveg ágætlega”, svaraði Páll. „Ef
ég man rétt þá var þessi póstur frekar
almennilegur og greiðvikinn náungi og
mér finnst engin skömm af því að líkj-
ast honum.”
Einhvem tíma á níunda áratugnum
kom ósköp falleg grein um Pál í Nor-
disk Kontakt. Hún var á dönsku. Þar
var mjög um það talað hversu mikið og
gott náttúmbam Páll væri og sérstak-
lega látið af hestamennsku hans. Af
þessu tilefni orti Valgeir Sigurðsson,
sem þá var starfsmaður Alþingis, og
flutti í næstu starfsmannaveislu:
Hvað er betra en bóndans draumur?
Bjartar nætur, elfar straumur.
Frísa á heiðum fákar glaðir,
födt pá Island - Höllustaðir.
Jón Páhnason á Akri, sem var
alþingismaður fyrir Sjálfstæðisflokkinn
í Áustur - Húnavatnssýslu frá 1933 til
1959, hafði um tíma vinnumann á búi
sínu og þótti sá lítið forframaður - hafði
vart komið til Blönduóss, hvað þá ann-
að, en einnig var hann alveg ómenntað-
ur í meðferð hnífapara og borðbúnaðar.
Einhverju sinni var höfð steik, með
öllu tilheyrandi, í sunnudagsmatinn á
Akri. Fer þá ekki framhjá Jóni að
vinnumanninum gengur illa í viðureign
sinni við grænu baunimar og er hann
orðinn eldrauður í framan af skömm og
niðurlægingu. Fékk karlræfillinn þó að
lokum hjálp og fólst hún í þessari vísu
er húsbóndinn varpaði fram eftir að
hafa fylgst með atlögunni um stund:
Rífðu af þér raunimar
réttu þig úr kífnum:
Við bemm sultu á baunimar
svo þær ballanseri á hnífnum.