Feykir - 19.12.2001, Blaðsíða 5

44/2001 FEYKIR 5
Bjartara yfír bemskujólunum
eftir því sem lengra líður
Jólapistill frá Volda í Noregi
Karlakórinn Heimir
óskar Skagfirðingum og öðrum
velunnurum gleðilegra jóla
ogfarsœls komandi árs.
Þökkum frábœrar viðtökir á
tónleikum kórsins á árinu
og móttöku nýs geisladisks.
Við minnum áþrettándafagnað
kórsins sem haldinn verður
íMiðgarði, laugardaginn
5. janúrkl. 21.00
Söngur skemmtiatriði og dans.
Hljómsveit Geirmundar
leikurfyrir dansi.
Heimisfélagar
Nýverið barst undirrituðum
kveðja frá ritstjóra Feykis og í
niðurlagi hennar var beiðni um
að ég sendi blaðinu smá hug-
leiðingu um hvernig Króksara
sem er að heiman líður er dreg-
ur að jólum og hvað honum sé
þá efst í huga. Sennilega er það
svo með okkur flest, að jól
bernskunnar eru sú mælistika
sem öll önnur jól eru borin
sama við. Og eftir því sem
lengra líður verður minningin
bjartari yfir bernskujólunum.
Því er það svo með Króksara
sem heldur jól að heiman að allt
erborið saman við jól á Krókn-
um og stenst þá fátt samanburð.
Þegar líða fer að jólum og
tími til að setja sig í jólaskap er
fátt betra en að láta hugann
reika til bemskujólanna. Og í
einu augnbliki er maður kom-
inn heim á Krók þar sem allt
var flottast og mikilfenglegast.
Hjá mér sem og sjálfsagt mörg-
um öðrum á Króknum, komu
jólin þegar búið var að setja upp
krossinn á Nafirnar við kirkju-
garðinn. Hvergi hef ég séð fal-
legri skreytingu en krossinn og
það er sama hversu margar jóla-
seríur ég ber augum, engin slær
við seriunni sem Herdís á Stöð-
inni var með í norðurglugga.
Marglit sería sem kviknaði og
slokknaði á til skiptis og blasti
við mér á jólanótt þegar haldið
var heim úr Apótekinu eftir
jólaveislu.
I dagsins önn þegar fúllorð-
insárin taka við, emm við oftar
en ekki neytendur, við höfúm
ekki tíma til að taka þátt. Þessu
var öðmvísi farið á jólum
bemskunnar, þar vomm við
með í að skapajólastemmning-
una á Króknum. Síðustu dag-
ana fyrir jólin var Aðalgötunni
breytt í göngugötu og þar var líf
og fjör. Vissulega komu jóla-
sveinar í heimsókn, en oftar en
ekki voru þeir Grýlusynir upp-
teknir og þá þurftu skátamir að
hlaupa í skarðið og halda uppi
heiðrijólasveinanna. Þeirvom
margir sem bmgðu sér i gervi
jólasveina og reyndu að gleðja
ungviðið með gjöfúm og söng.
Þetta gat verið strembið þar sem
öllum er ekki gefin sú náðar-
gáfa að geta sungið þó Skag-
firðingar séu. Undirritaður var
einn þeirra jólasveina sem
stundum átti erfitt með að hitta
á rétta tóninn. Eg þóttist því
heppinn að lenda á jólasveina-
vakt með kunningja mínum
sem var lagvissa í blóð borin,
enda af mikilli músíkætt. Það
kom hins vegar í ljós að textam-
ir flæktust svolítið fyrir honum,
en að muna texta var mín sterka
hlið. Hann gafþví tóninn og ég
flutti textann. Kannski höfúm
við verið fyrstu rappandi jóla-
sveinamir.
Það versta fyrir jólasveinana
var, ef börnin áttuðu sig á því
hver duldist á bak við búning-
inn. Einhveiju sinni stóðu jóla-
sveinarnir og útbýttu gjöfúm,
þegar vatt sér fram strákpjakkur
og togaði óþynnilega í skeggið
á Stekkjastaur. Teygjan í skegg-
inu gaf eftir og jólasveinninn
var afhjúpaður og þá hrópaði
strákur, ha ha þetta er bara hann
!....
Sennilega var ég kominn
eitthvað á þrítugsaldurinn þegar
ég fagnaði fyrst jólum að heim-
an. Eg stundaði nám í Dan-
mörku og var svo óheppinn að
þurfa í próf í byijun janúar og
því lítill tími til heimferðar. Ég
bjó á stúdentagarði þar sem
vom um 150 íbúar og af þess-
um 150 vomm við aðeins tveir
sem ætluðum að halda jól á
garðinum. Við þekktumst á-
gætlega og komum okkur fljótt
saman um að halda jólin sam-
eiginlega. Þessi kunningi minn
var ágætis kokkur og lagði
mikla áherslu á að við útveguð-
um okkur gott hráefiii til matar-
gerðarinnar. Ég átti að sjálf-
sögðu Toyotu og á henni var
þeyst bæjarenda á milli til að
finna dýrindis nautakjöt.
Þegar byijað var að matreiða
kjötið kom í ljós að kunningi
minn var heldur valtur á fótum
og þurfti stuðning. Hann var
með þeim eindæmum, að hon-
um tókst að krækja sér í ótrú-
legustu sjúkdóma og þama rétt
fyrir jólin hafði hann fengið
sýkingu í jafnvægistaugina.
Hann stýrði því eldamennsk-
unni en ég studdi hann í „orðs-
ins fyllstu merkingu” eftir bestu
getu. Jólamáltíðin tókst vel, en
allt var þetta með öðmm brag
en heima á Krók og
jólastemmningin önnur, en
sennilega var hugurinn meira
bundinn próflestri en jólahaldi.
Eftir kvöldverðinn var fátt
annað að gera en að opna
bókapakkanna að heiman. Að-
fangadagskvöld fór því í að lesa
ævisögu Hriflu-Jónasar og gott
ef mig dreymdi ekki Guttorm
og Sæmund Hermanns þessa
jólanótt.
Jólin eru hátíð fjölskyldunn-
ar og fátt er ánægjulegra en að
fagna jólum í faðmi hennar,
sama hvar í veröldinni maður er
staddur. Það að haldajól fjarri
heimahögunum felur hins veg-
ar ofl i sér miklar breytingar og
ekki síst ef jólum er fagnað í
öðm landi. Umhverfið er ann-
að, jólasiðir framandi og þú
gengur ekki að ýmsu vísu sem
er nauðsynlegur hluti jólahalds-
ins. Hangikjöt fékkst ekki í
verslunum og gömlu jólalögin
með Ómari Ragnars eru ekki
spiluð í útvarpinu.
Þrátt fyrir þetta er ekki öll
nótt úti. Póstkassinn fær nýja
og jákvæðari ímynd. í stað þess
að geyma eintóman gluggapóst
geymir hann nú tilkynningar
um bréf og pakka sem sendir
hafa verið að heiman. DHL
færir skagfirska hangikjötið frá
KS heim að dyrum, tölvutækn-
in gerir að verkum að hægt er
að hlusta á íslenskar útvarps-
stöðvar spila jólalögin og jafii-
vel jólakveðjurnar í útvarpinu
hljóma í gegnum tölvuna hand-
an Atlantsála. A netinu má sjá
hvernig jólahald gengur á
Króknum og allt má því færa í
eðlilegt horf. Það er því orðið
miklu styttra frá Króknum til
útlanda en áður var. En jól í
Noregi verða aldrei söm og jól
á Króknum!
Páll Brynjarsson.
Þessi skemmtilega mynd var tekin af Páli fyrir stuttu
þegar hann fékk nýdæddan son sinn heim af fæðingar-
deildinni og að sjálfsögðu mátti ekki draga það að sýna
drengnum „málgagnið“.