Feykir - 21.02.2007, Blaðsíða 5

08/2007 Feykir 5
Gunnar Oddsson skrifar
Borð
víxlaranna
Valdimar Guðmannsson skrifar
Traustur leiðtogi
Þad fór ekki fram
hjá neinum hvorki
stuðningsmönnum
Samfylkingarinnar
eða hvað þá heldur
andstæðingum
hennar að með
glæsilegu kjöri
Ingibjargar Sólrúnar
Gísladóttur til formanns
Samfylkingarinnar var
kominn kvenskörungur
með mikla reynslu og
stjórnunarhæfileika í
hóp stjórmálaforningja á
íslandi.
Ég vil taka það fram
að ég er mjög hreykinn af
því að hafa átt þátt í þeirri
kosningu ekki síður en
þeim góðu minningar frá
kosningarbaráttu Vigdísar
Finnbogadótturásínum tíma
og glæsilegum sigri hennar í
forsetakosningunum þá.
Það hefur hins vegar ekki
dulist neinum sem fylgist
hafa með stjórnmálum
undanfarna mánuði að
andstæðingar okkar óttast
ekkert meira en konuna í
brúnni og kannski ekki að
ástæðulausu. Þeir hafa notað
öll tækifæri sem hugast
getur til að gera málflutning
hennar tortryggilegar í
augum almennings. Þar
má einu gilda hvort rætt er
um okurvexti, matvælaverð,
skuldasöfnun heimilanna eða
landbúnaðarmál, svo fátt eitt
sé nefnt.
Mér hefur reyndar
stundum dottið í hug að
undanförnu hvort að á
íslandi sé skipulagður
karlrembuhópur sem leggi
sig allan fram við að koma í
veg fyrir pólutískan frama hjá
konum, sama í hvaða flokki
þær sækja fram. Nýjustu
dæmin eru Siv Friðleifsdóttir,
Jónína Bjartmarz og Margrét
Sverrisdóttir. Þar sem
Ingibjörg Sólrún náði
markmiði sínu beinast nú
öll spjót að henni og ganga
sumir býsna langt.
Það er áhyggjuefni
ef við félagar hennar í
Samfýlkingunni teljum að
hún eigi ein að sjá um alla
kosningarbaráttuna en aðrir
Samfylkingarfélagar geti
bara slappa af og beðið eftir
koningunum 12. maí n.k.
Það er von mín að þessar
áhyggjur mínar séu ekki á
rökum reystar.
Við þurfum margar
barátturæður eins og
gamli karlinn úr brúnni
Jón Baldvin Hannibalsson
þrumaði yfir okkar er
sóttu kjördæmisþing
Samfylkingarinnar í Norð-
vesturkjördæmi er haldið
var að Reykjum í Hrútafirði
skömmu fyrir jól.
Að lokum vil ég skora
á alla sem aðhyllast félags-
hyggju og jöfnuð að bretta
upp ermar og fara að vinna
ötulega að glæstum sigri
Samfylkingarinna 12. maí
n.k.
Baráttukveðjur X-S
Valdimar Guðmannsson
formaður
Sa mfylki nga rfélags
A-Húnvatnssýslu
Blönduósi
Samtök um náttúrvernd á Norðurlandi
Alyktun
Norðurvegur, eins og hann
hefur verið kynnturfrá hendi
fyrirtækisins Norðurvegar
ehf, er fráleit hugmynd. Það
sem eitt og sér útilokar
slíkan veg er að veglína
hans skerí miðju Friðlandið
í Guðlaugstungum sem var
friðlýst með reglugerð í
desember 2005.
SUNN leggjast auk þess
gegn áformum um gerð
Norðurvegar um Kjöl ffá
Gullfossi að Silfrastöðum
í Skagafirði af eftirfarandi
ástæðum:
• Framkvæmd þessi er í
hróplegu ósamræmi við
hugmyndir um lítt snortin
víðerni á hálendi íslands og
þá upplifun sem ferðalag í
óbyggðum milli jökla veitir
ferðafólld. Endurbætur á
núverandi vegi um Kjöl
koma vel til greina ef þær
ffamkvæmdir falla að
landinu.
• Sú stytting sem næst með
þessari vegtengingu milli
Reykjavíkur og Akureyrar er
ekld nema um 22 km, sé teldð
tillit til styttinga sem áformaðar
eru á liringveginum á næstu
árum, auk þess sem vegur, sem
á meirihluta leiðarinnar er yfir
500 rnetra yfir sjávarmáli, er
varhugaverður að vetrarlagi.
• Gerð vegarins er í andstöðu
við skoðanir sérffæðinga
Vegagerðarinnar um upp-
byggingu þjóðvegakerfisins og
samrýmist ekki ffamkominni
samgönguáætlun samgöngu-
ráðherra fyrir árin 2007-2018,
þar sem lögð er megináhersla
á að bæta samgöngur milli
byggðakjama og styrkja núver-
andi hringveg, einkum á leiðinni
Reykjavík-Akureyri (sbr. Fram-
kvæmdafféttir Vegagerðarinn-
ar, 5. tbl., 2005).
• Veglínan sem Norðurvegur
leggur ffam er ný mestalla
leiðina, bæði um hálendið og
á leiðinni upp úr Skagafirði,
þar sem hún fer yfir verðmæt
landsvæði, m.a. votlendi.
Það er helber ósvífhi af hálfu
stjórnarformanns Norðurvegar
að halda því fram aðtveggja
til þriggja metra hár vegur sé
afturkræf ffamkvæmd. Dettur
einhverjum heilvita manni í
hug að slíkum vegi verði ekið
aftur í námur?
• Gjaldtaka á vegum upp á eða
um hálendið yrði alvarleg aðför
að umgengnisrétti almennings
að hálendinu.
Stjórn SUNN,
14. febrúar2007
Fyrir svo sem 2000
árum, var borðum
víxlaranna velt um
koll og þeir reknir út
úr Musterisgarðinum.
Næsta Ijóst er að
starfsemi víxlaranna hefur
ekki notið virðingar eða
velþókn-unar almennings
þar sem enginn lagði þeim
lið, þegar Jesús veittist að
þeim og rak þá út.
Víxlararnir voru þó
aðeins að stunda það sem
nú er kallað viðskipti eða
fjármálastarfssemi.
Þeir voru að reyna að koma
í verð einhverjum eigum er
þeir höfðu tekið af mönnum,
sem þeir höfðu lánað peninga.
Allar götur síðan þetta
skeði í Musterisgarðinum,
hefur verið nóg framboð á
mönnum sem hafa fetað slóð
víxlarana og reynt að auðgast
á lánastarfsemi, og ná til sín
eigum annara með viðskipt-
um og peningasýsli.
í gegnum aldirnar naut
þessi athafnarsemi aldrei
virðingar almennings, en átti
stundum hauka í horni þar
sem voru spilltir og veikir
valdhafar.
Á síðustu öld var allri
okurstarfsemi lengst af
settar traustar skorður, hér
á landi. Lög bönnuðu hærri
vexti en 7% og þeir aðilar
sem ekki virtu þetta ákvæði
voru sóttir til saka. En svo
skeður það á síðustu árum
aldarinnar (rúmum áratug) að
sporgöngumönnum víxlarana
bætist heldur betur í búi.
Þá eru komnir til áhrifa og
valda stjórnmálamenn, sem
ná saman um það að brjóta
niður það blandaða hagkerfi,
sem samfélag okkar hvíldi á,
og innleiða í staðinn, óðann
kapítalisma, þarsenr hið óhefta
frelsi og ,, markaðurinn” áttu
að blessa allt og alla.
Er við bjuggum við bland-
aða hagkerfið þar sem, félags-
legu opinberu og einkafram-
taki var jöfnum höndum
beitt við framkvæmdir og
úrlausn mála, náði þjóðin
á undraskömmum tíma að
byggja upp efnalega sterkt
velferðarsamfélag. Úr þeim
eignum hefur einkavæðingin
moðaðogerennað.Víxlararnir
notuðu sér yfirráð sín á
bönkunum með þeim hætti að
margfalda erlendar lántökur
og dæla þeim tjármunum út á
þenslusvæðinu í Reykjavík og
nágrenni.
Uppskeran er eins og til var
sáð, verðþensla sem hækkar
verðtryggðar peningaeignir
bankanna um tugi eða hundruð
miljarða, vextir hækka linnu
lítið og skuldir landsmanna að
sama skapi.
Bankarnir hafa aukið
yfirdráttarlán af látlausri
græðgi svo að nú mun
yfirdrátturinn nema eins og
einni Kárahnjúkavirkjun.
Bara af þessum „lánaflokki”
hirða bankarnir tugi miljarða
á ári. Þannig starfar hinn
frjálsi markaður! Víxlararnir
og skriftlærðir, er þeir hafa
í sinni þjónustu gera svo
hróp að landstjórninni fyrir
að bjóða út vegavinnu á
Vestfjörðum fýrir 1-2 miljarða.
Tala um ábyrgðarlausa
hagstjórn. Á sama tíma kalla
þeir á ljósmyndara og láta
mynda sig við upphaf bygg-
ingarframkvæmda í Reykjavík
sem eiga að kosta 60 miljarða.
Þenslan í hagkerfinu ekki
nefnd. Einhverntíma var
sagt „vei yður hræsnarar”.
En víxlararnir og vinir
þeirra vilja meira. Þeir
heimta Ibúðalánasjóð sér
til búdrýginda. Þjónkun
fyrrverandi forsætisráðherra
við víxlarana gekk svo langt, að
tilkynna á blaðamannafundi,
að hann hefði gefið nýjum
ráðherra félagsmála Jóni
Kristjánssyni fyrirmæli um
að draga íbúðalánasjóð út af
almennum markaði og breyta
sjóðnum í heildsölubanka. Það
varð að hafa bankana góða.
Það hafði forgang, ekki
hagsmunir fólksins sem var
að koma sér upp þaki yfir
höfuðið.
Með þessum „fyrirmælum”
var formaður Framsóknar-
flokksins að heimta að yfirlýst
stefna flokksins væri þver-
brotin og jafnframt sáttmáli
stjórnarinnar um starfsemi
Ibúðalánasjóðs.
Góðu heilli höfðu félags-
málaráðherrar Jón og Magnús
fyrirmælin að engu. Eitt af
síðustu verkum Halldórs
Ásgrímssonar áður en hann
lét af starfi forsætisráðherra,
var að kalla til menn sem
gera skildu tillögur um bætt
starfskilyrði víxlaranna. Þó að
gróði þeirra væri himinhár
átti enn að bæta aðstöðu
þeirra. Þeir sem kallaðir voru
til þessara verka leggja nú til
við ríkisstjórn að hún sjái til
þess að hér verði víxlurunum
reist traustustu borð sem um
getur og undir þeim borðum
verði besta skattaskjól veraldar,
þá munu víxlarar úr öllum
heimshornum streyma til
okkar með starfsemi sína.
Nýkjörnum formanni
Framsóknarflokksins rnætti
vera ljóst að þjónkun við
óheftan kapitalisma, getur
aldrei annað en aukið þann
flótta frá flokknum sem
magnast hefur síðustu ár.
Framganga Jóns Sigurðssonar
kann að ráða úrslitum um
framtíð flokksins.
Það samrýmist aldrei lífs-
viðhorfum, hugsjónum og
siðgæðisvitund, sem stefna
Framsóknarflokksins var reist
á, að skaffa víxlurunum betri
borð. Nær væri að setja þeim
þrengri starfsskilyrði. Athæfi
þeirra og ágirnd er áþekk og
forðum þegar borðurn þeirra
var vellt um koll, og nýtur
vonandi ekki meiri virðingar
en þá.
Gunnar Oddsson