Feykir - 21.06.2007, Síða 9

24/2007 Feykir 9
Sunnan kirkju 2. júní 2007. Horft i norðaustur. I bakgrunni, kirkjan frá 1892, Drangey blá og Barnaskólinn gamli frá 1908.
Frá vinstri: Elín Tómasdóttir Ingveldarstöðum, Hjörtína Vagnsdóttir, Rósa Sighvats „á Stöðinni", Birna Euðjónsdóttir, Sigrún Angantýsdóttir, Hulda Vilhjálmsdóttir, Jóhanna
Valdimarsdóttir, Ingunn Vilhjálmsdóttir frá Áshildarholti, Erla Lárusdóttir frá Hólakoti, Maria Jóhannsdóttir frá Daðastöðum, Sigurfinnur Jónsson frá Steini, Úlfar Sveinsson
Ingveldarstöðum, Steinunn Hallsdóttir, Óiafur Pálsson, Magnús Pálsson Ögmundar, Gunnar Ágústsson frá Kálfárdal, Margrét J. Gunnarsdóttir og Hörður Ingimarsson.
Á myndina vantar Óskar Jónsson ogAðalheiði, Björn Björnsson og Sigurgeir Pórarinsson ersiðarum daginn komu í hópinn. Mynd: ÓAB
Hörður Ingimarsson skrifar__________________________________________
Altt fram streymir
árogdagar
Það var á uppstigningardegi 30. maí fyrir fimmtíu árum að séra Helgi Konráðsson fermdi
börn í Sauðárkrókskirkju. Honum til aðstoðar var séra Björn Björnsson á Hólum í Hjaitadal
við útdeilingu sakramentis, en heilsu séra Helga var tekið að hraka er hér var komið
sögu og var þetta næst síðasti hópurinn er hann fermdi í kirkjunni. Fermingarbörnin voru
tuttugu talsins. Fimm úr gamla Skarðshreppnum og þrjár stúlkur framan úr Blönduhlíð.
Krakkarnir úr Króknum voru því bara tólf talsins, stríðsárabörn fædd 1943.
Og við fermingarsystkinin
komum saman 2. júní s.l. til
að minnast tímamótanna.
Fimmtíu ár liðin og þrem
dögum betur.
Það var eins og fyrri
daginn, „Rósa á Stöðinni” átti
frumkvæðið að því að koma
saman. Á þjóðhátíðardaginn í
fjTra var haldið upp á 100 ára
aífnæli Símans á Króknum
og það með veglegum hætti
á gömlu „Stöðinni” og þar
var nánast ákveðið að koma
saman að ári í tilefni 50 ára
fermingarafmælis. Síðar voru
svo haldnir smá fundir innan
um hveitipokana og kornfleksið
í Skaífó og símar óspart notaðir
og allir sáttir unt framhaldið.
Svo rann upp laugardag-
urinn 2. júní árið 2007.
Himnesk blíða um allan
„Fjörð” samskonar veður sem
á fermingardaginn hálfri öld
fyrr.
Sá sem þessar línur hripar á
blað varmætturí miðju hádeginu
til að halda bílastæðinu sunnan
kirkjunnar hreinu svo þar gæti
farið fram myndataka með allt í
réttum hlutföllum í bakgrunni.
Tveir eða þrír héldur það ekkert
sérstaklega kristilega athöfh að
halda bílastæðunum hreinum
sunnan við kirkju. Á slaginu
eitt var Óli Arnar mættur til
myndatökunnar og fólkinu
raðað eítir stærð og neðstir í
hallanum þeir stæðilegustu.
Þá var gengið til kirkju.
Baldvin Kristjánsson með-
hjálpari og nærri jafnaldri
okkar leiddi okkur til sögu
kirkjunnar og las okkur bænir.
Við þjöppuðum okkur saman
syðst og fremst í kirkjunni eins
og við gerðum oft þegar við
vorum börn.
Við sungum þrjá sálma
inn á milli frásagna og bæna,
„Ó þá náð að eiga Jesúm” og
„Ástarfaðir himin hæða” sem
Jón Þ. Björnsson kennari og
skólastjóri lét okkur tíðum
syngja í upphafi skólagöngu
okkar. Svo var nú Jón líka
meðhjálpari í um hálfa öld í
kirkjunni. Hann gleymist okkur
ekki sem hann þekktu. í lokin
sungum við „Hærra minn Guð
til þín”.
Jóhann Bjarnason organisti
og handanvatnamaður lék
undir í forföllum Rögnvaldar
Valbergssonar. Sóknar-
presturinn okkar, séra
Guðbjörg Jóhannesdóttir, var
einnig fjarverandi á leið til
Kaupmannahafnar að verja
lokaritgerð sína á danskri
grund.
Eftir um klukkustundar
dvöl í kirkjunni gengum við
brosandi út í sólsldnið. Sæl
með stundina, ráðsett, ekld
sami spenningurinn og hálfri
öld fyrr er fermingarveislur
biðu á hvers manns borði.
Leiðin lá út í gamla Krókinn.
Það var við hæfi því Aðalgatan
hafði magnaðan seið og
dróg oJckur til sín öll okkar
uppvaxtarár.
Við byrjuðum í Safiiaðar-
heimilinu, gamla Spítalanum,
þar sem verið hefur sýning
í tilefni af 100 ára afmælis
Spítalans, en húsið var fullbyggt
1906 og formleg starfsemi
hófst í ársbyrjun 1907. Allt var
skoðað hátt og lágt en kæfandi
hiti í húsinu stytti dvölina.
Það var stormað í Bakaríið
og nærst og drukkið kaffi.
Róbert Óttarsson, nýr eigandi
að bakaríinu síðan í fyrra
(tók við af föður sínum, sem
hafði tekið við af Gutta bakara
fýrir margt löngu), skírði fyrir
okkur vinnsluferilinn við
baksturinn. Margir þekktu til
Bakarísins frá fyrri tíð og þótti
tæknibyltingin mikil. Róbert
var með þróttmikla og lifandi
frásögn, fullur af gleði og
framtíðarsýn. Leyndardóntinn
um körfúbrauðin, þau
eðalbrauð, var hann nærri
búinn að segja okkur að fullu,
en enginn hafði skriffæri og
minninu tekið að hraka hjá
ýmsum. Það eina sem skyggði
á heimsóknina í Bakaríið var
að „Rósa á Stöðinni” fékk ekki
Napóleonsköku. Þær munu nú
vandfundnar í bakaríum.
Minjahúsið var með á
dagskránni þar sem áður var
Pakkhúsið með Haraldi Sig,
Jóni sveitamanni og Árna í
Skriðu og fleira góðu fólki.
Á móti okkur tók Guðný
Zoéga fornleifafræðingur og
sagði frá og skírði myndir um
fornleifarannsóknir í Skagafirði,
m.a. heima á Hólum, Kolkuósi,
Glaumbæ og víðar. Svo voru
verkstæði Nikkaranna skoðuð
og síðast en ekki síst söðlasnu'ðin
Ögmundar Magnússonar.
Maggi Palla Ögmundar sem eitt
sinn bjó í Sigurhæðum sunnan
og ofan ldrkjunnar hafði gaman
að minnast Ögmundar afa síns.
Hafgolan hrærði í
suðvestan hægri og mildri
golu og það rigndi dálítið en
nóg til að tefja útimyndatöku.
Svo brast á með sólskini og
stillilogni og skroppið var á
Kaffi Krók og fengin dálítil
hressing í Gunnþórunnarstofu.
Það var masað heilmikið,
sagðar sögur og gamanmál.
Nú voru komnir í hópinn
Óskar Jónasson, Aðalheiður
og Björn Björnsson fréttaritari
Morgunblaðsins en þetta fólk
var við vígslu minnisvarða
um Jónas Kristjánsson lækni
og frumkvöðul og stofnanda
að N.f.l. íslands 1937 í Hótel
Tindastóli.
Minnisvarðinn er sunnan
„Nýja” sjúkrahússins sem
tekið var í notkun 1961. Jónas
var læknir á Sauðárkróki 1911
- 1938.
Vestan flæðisólskin stráði
geislum sínum á göngu okkar
til Jarlsstofú í Hótel Tindastóli
þar sem kvöldverður hófst um
miðaftan. Jarlsstofan er dálítill
ævintýraheimur útaf f)TÍr sig.
Hlaðinn grjóti frá Reykjum
á Reykjaströnd úr nágrenni
Grettislaugar. Tuttugu og
tvö settumst við að snæðingi,
þrettán fermingarsystkinin með
mökum. Mætingin eins og búist
hafði verið við.
„Rósa á Stöðinni” las úr
„biblíunni sinni” minningabók
úr skólanum ffá 1956-1957 og
fór á kostum. Rósa er harði
diskurinn í okkar hópi. Björn
Björnsson, inaðurinn hennar
Biddu á Bakaríinu, ersögumaður
af Guðs náð og skemmti okkur
mildð og vel. Óskar Jónsson
sagði sj úkrahússögur og ofurlítið
um Dubba jafiialdra okkar sem
ekki gat komið til samfúndanna.
Gunnarfrá Kálfárdal, sagði „Ýtu
Kela” sögur sem hafnar eru tíma
og rúm. Bidda á Bakaríinu sagði
gamansögur af Geira bróðir
sínum og Hannesi Péturssyni
skáldi, er þeir hittust eitt sinn í
bókabúð í Reykjavík.
Skrifarinn rifjaði upp
eitt og annað um skáldin á
Króknum á öldinni sem leið.
Byrjað á kímnisskáldinu ísleifi
Gíslasyni. Síðan Gísla Ólafssyni
frá Eiríksstöðum.
Næstur var Friðrik Hansen,
nýrómantískt skáld á sinni tið,
en ljóð hans urðu landsþekkt á
„vængjum söngsins”. Haraldi
Hjálmarssyni ffá Karnbi
voru gerð nokkur skil og þeir
margbreytilegu strengir er
bærðust innra með honum.
„Bláir eru dalir þínir Iryggðin
mín í norðrinu” eftir Hannes
Pétursson voru loka stefið en
í upphafi kynningar var lesið
ljóð eftir Guðmund skólaskáld
staðfært með skáldaleifi af
skagfirsku umhverfi.
Borðhaldinu lauk að fimm
stundum liðnum og allir
fóru hver til síns heima, sælir
og glaðir í lund. Endartekinn
fermingardagur að kveldi
kominn, ólíkur þeim fyrri en
eigi að síður eftirminnilegur.
Hörður Ingimarsson