Feykir - 20.08.2009, Blaðsíða 6

6 FeykJr 30/2009
Ingibjörg Kristín Jónsdóttir
Frá barnaskóla
Óslandshlíóar
til háskóla
í New York
Þess/ drengur er fæddur i flúttamannabúðum sýrlenskra Kúrda sem flúðu yfir til Kúrdistan i Irak þegar sýrlenska lögreglan réðist inn á fótboltaleik,
hófskothíð og drap á annað hundrað Kúrda. Kornuné móðir drengsins grét afgleði og stolti þegar þessi mynd var tekin.
Ingibjörg Kristín Jónsdóttir
hefur ferðast víða um í
hinum vestræna heimi og
ekki síður í hinum austræna
en Kúrdistan er henni einkar
hugleikið. Hún stundar nú
doktorsnám í New York þar
sem hún rannsakar
skólakerfið og bakgrunn
þess hjá Kúrdum i Irak en
Ingibjörg hefur sérhæft sig í
kennslu barna
minnihlutahópa í Noregi
þar sem Kúrdar eru stór
hópur. Markimidid er ad
bera saman bakgrunn
thessara barna og foreldra
vid skolakerfid i nyja
landinu.
Ingibjörg ólst upp á Óslandi í
Skagafirði og gekk í gamla
barnaskólann sem staðsettur
var í Hlíðarhúsinu til tólf ára
aldurs. Þar undi hún hag
sínum vel með skólasystkinum
sínum en skólahald var ekki
fyrir eldri nemendur þar svo
hún lagði land undir fót og fór
veturinn eftir til skyldmenna
sinna og settist á skólabekk á
Reykhólum og síðar á
Steinsstöðum í Skagafirði.
Landsprófið tók Ingibjörg
svo frá Reykholtsskóla og
þaðan lá leið hennar í
Menntaskólann á Akureyri
þar sem menntaskólaárin liðu
fljótt með tilheyrandi ævin-
týrum og þaðan útskrifaðist
hún árið 1978. Eftir
Menntaskólann sótti Ingibjörg
um inngöngu í Kennara-
háskólann þar sem hún
útskrifaðist með kennarapróf
upp á vasann 1982.
-Eftir að ég útskrifaðist úr
Kennaraskólanum var ég eitt
ár að kenna í Reykjavík. Þá fór
ég til Danmerkur í við-
bótarnám í handavinnu-
kennslu, segir Ingibjörg en
hún átti eftir að sækja sér
frekari handavinnumenntun í
Noregi þar sem hún býr nú.
En áður en það gerðist stofnaði
Ingibjörg fjölskyldu og bjó og
kenndi á Akureyri bæði við
Verkmenntaskólann og Gler-
árskóla á árunum 1989 til 1995.
Kennaraverkfall
Árið 1995 flutti Ingibjörg
ásamt fjölskyldu til Noregs og
fór að kenna við barnaskóla í
austurborg Osló og kynntist
þá fyrst börnum og fjölskyld-
um með annan menningar-
bakgrunn en þann vestræna.
-Það var búið að vera langt
og strangt kennaraverkfall á
íslandi og ég var hvorki sátt
við það né niðurstöðuna eftir
vekfallið varðandi launin. Mig
langaði alltaf út aftur og við
fjölskyldan ákváðum að fara
til Noregs þar sem ég fékk
strax vinnu við kennslu, segir
Ingibjörg sem undi hag sínum
vel í Noregi meðan fjölskylda
hennar stækkaði upp í íslenska
vísitölustærð. Það var svo fyrir
um 10 árum síðan að Ingibjörg
ákvað að ná sér í mastersgráðu
í sérkennslu frá háskóla í New
Jersey og var þar meira og
minna í eitt ár en hún kláraði
námið á einu ári í stað
tveggja.
-Ég var gift á þessum tíma
og það þótti mjög skrítið í
Noregi að gift kona og móðir
flytti milli landa til að fara í
nám. íslendingar þekkja það
vel en Norðmenn gera þetta
ekki. Ingibjörg hélt áfram í
sérkennslunni en mikill áhugi
var hjá henni að fara í
doktorsnám til New York. En
nú voru tímar að breytast bæði
hjá henni persónulega þar sem
hún skildi við manninn sinn
til margra ára og svo var
heimurinn allur að breytast.
-Ég var nýkomin til Banda-
ríkjanna þegar 11. september
rann upp með sínum
hörmungum og allt snérist við
í heiminum. Ég hætti þá við
námið og snéri við. í
mastersnáminu í New Jersey
sérhæfði ég mig í sérkennslu
barna minnihlutahópa með
fleiri tungumál, segir Ingi-
björg og á þar við börn
innflytjenda eða afkomenda
þeirra í Noregi en hún leggur
áherslu á að hún vilji ekki nota
orðið nýbúi þar sem það orð
geti gefið ranga mynd af fólki.
-Hvenær hættir fólk að vera
nýbúi, spyr Ingibjörg og
bendir á að flest börnin eru
fædd í Noregi. Minnihluta-
hópar i Bandaríkjunum hafa
búið þar i margar kynslóðir og
tala ekki endilega eigið
tungumál.
Fær vernd
íraska forsetans
Ingibjörg hefur verið virkur
félagi í norska Verkamanna-
flokknum og gegnir ýmsum
störfúm þar og m.a. verið
kennslufræðilegur ráðgjafi. í
þeirri vinnu hefur hún ferðast
mikið til Miðausturlanda og
sér í lagi til Kúrdistan. Árið
2005 var farin ferð á vegum
Verkamannaflokksins þar sem
heimsótt voru lönd og borgir í
þessum heimshluta en
megintilgangur var að koma á
einhverju sambandi við Kúrda
sem dreifast um Sýrland, írak,
íran og Tyrkland. írak er eina
landið sem opinberlega við-
urkennir Kúrdistan en þar í
landi hafa Kúrdar haft
sjálfstæði síðan 1992 þó það sé
ekki algerlega sjálfstætt ríki.
Að sögn Ingibjargar hefur
náðst góður árangur í þessum
ferðum og góð tengsl skapast
þó það geti verið hættulegt
fyrir Kúrda í öðrum löndum
en írak að hafa samskipti við
fólk af Vesturlöndum. Það
fréttist skömmu eftir veru
þeirra í Sýrlandi að leiðtogi
Kúrda þar í landi sem þau
hittu að máli hvarf stuttu síðar.
-Hann fannst síðar og var þá
látinn en bar þess merki að
hafa verið pyntaður til dauða.
Við töldum að við hefðum
sloppið óséð framhjá opin-
berum aðilum en mann-
réttindi þessa þjóðflokks eru
fótum troðin og þeim er ekki
leyft að hafa nein slík samskipti
vid aðrar þjóðir. Þegar
Ingibjörg og hennar sam-
starfsmenn heimsækja
Kúrdistan i írak þá fylgja þeim
hermenn og lífverðir hvert
sem þau fara og eru þau þar
góðir gestir kúrdísku ríkis-
stjórnarinnar og forseta íraks
(sem er Kúrdi), enda segist
Ingibjörg ekki vera hrædd við
að ferðast á þessum slóðum.
En hvað skyldi hafa komið
Ingibjörgu mest á óvart í
heimsóknum hennar til
Kúrdistan? -Það er mjög erfitt
að svara því. Það var eiginlega
allt. Ég hélt ég myndi vita
eitthvað um landið og fólkið
en komst að því að ég vissi
nánast ekki neitt. Það eru allt
öðruvísi reglur og siðir sem
getur verið erfitt að átta sig á
en hvar sem við komum eru
móttökurnar einstaklega
góðar og fólk virðist
hamingjusamt þrátt fyrir
hörmungar. Heimilisofbeldi
og heiðursdráp eru skelfilega
algeng og konur hafa lítil sem
engin réttindi. Konur i Irak
eru hins vegar frjálslega
klæddar miðað við kynsystur
þeirra í íran þar sem þær verða
að vera með höfúðklúta og í
síðum svörtum kuflum
samkvæmt lögum. Kurdískir
búningar eru mjög litríkir og
höfúðklútarnir hluti af þeim
og þessari menningu eins og
lopaflíkur á íslandi.
Margar konur hafa háar