Feykir - 12.11.2009, Side 9

42/2009 Feykir 9
( ÁSKORENDAPENNINN )
Elínborg Björk Haröardóttir skrifar úr Kópavogi
Nú skyldi elda lifur í matinn og skotin villibráö
Ég var svo "heppin" að
þegar bankakreppan
skall á, þá var ég á
leið til útlanda, ein
með litla skottið
mitt, þá 4ra mánaða.
Áfangastaður London.
Skemmtiieg tilviljun
ekki satt. Margir
kepptust við að segja
mér að þetta væri alls
ekki gáfulegt ferðalag
á okkur mægðinum. Af
alræmdri þrjósku var
mér ekki haggað.
Það var ekki mikið
borðað úti eða hangið
á kaffihúsum, öfugt við
margar aðrar ferðir til
útlanda. í staðin komum
við færandi hendi með
risastórt KS lambalæri
í töskunni og íslenskan
lakkrís.
London er ekki sérlega
barnvæn borg og það er
vægast sagt vesen að
ferðast með barn í kerru
með lest og algjörlega
vonlaust að fara með
rútu. Á móti kemur að
vitlausum útlendingum
og sér í lagi konum
með smábörn er margt
fyrirgefið. Allir vilja
hjálpa. Upp stiga, niður
stiga, nefndu það bara.
Sem kemursérvel
því það er allt útbíað
af stigum. Ef ekki úr
múrsteinum, þá löngum
rúllustigum sem geta
verið ansi brattir. Það
er einhvern veginn
þannig, að þó maður
finni sér lestarstöð sem
á að vera fær fötluðum,
finnast aldrei neinar
lyftur þegar maður
kemur á staðinn. Svo
þarf útsjónarsemi
að finna út hvert sé
best að fara með
börnin þegar kemur
að skiptiaðstöðu og
næringu. Það er engin
Kringla með svona
"bamastofu" niðri á
Piccadilly Circus. Alla
vega engin sem ég
fann. Fyrir vikið var
hver ferð niður í bæ
að einskonar útilegu
og ekki minnkaði
farangurinn á leiðinni
heim í lok dags.
Tíminn úti reyndist
hinn skemmtilegasti
og gott að brjóta upp
hversdagsleikann,
hitta nýttfólk ogjá,
bara skipta um takt.
Eftir rúma viku í góðu
yfiriæti og ansi góðu
raunveruleika tjékki
þama úti, varstefnan
tekin heim aftur. Á
Heathrow lentum við í
miðri sprengjuhótun,
sem varð til þess
að ég og mínir
samferðamenn fengum
"special treatment"
í boði öryggisvarða
flugvallarinns. Það
lítur nefnilega ekki vel
út að komabörn séu
neinstaðar í nánd við
svona mál. Afar kurteis
öryggisvörðursá til
þess að við kæmumst
fljótt og örugglega
sem lengst frá "blast
zone" og sem fyrst
útíflugvél. Þettavar
laugardagskvöld og litli
kútur orðinn sæmilega
vanur þessu flakki
á okkur, dormaði í
burðarpokanum.
Það eralltaf jafn
gott að koma heim.
Heima hafði ekkert
breyst, nema hvað
að nú vartalað um
kreppu og sparnað
hvert sem maður fór.
Nú skyldi elda lifur
í matinn og skotin
villibráð, farið og veitt
í soðið og prjónað yfir
sjónvarpinu. Þar er ég
ívondum málum, mér
finnstinnmaturvondur
og engin er skyttan
á heimilinu. Hef ekki
prjónað einn einasta
sokk eða vettling. Ég
bjó þó til bláberjasultu,
sem varla telst með
því annað eins ör-
sýnishorn af sultutaui
hefur varia fundist fyn.
Eitt hef ég þó afrekað
og er ekki lítið ánægð
með. Ég er að fara að
skipta um starf þótt
margir myndu telja
mig hálfklikkaða, að
taka sénsinn í þessari
óvissutíð. Nýja starfið
gefur mér færi á að
hlúa að minni eigin
fjölskyldu og hætta öllu
vaktabrölti og við það
er ég mjög sátt.
Elínborg skorar á
skólasystur sína,
Theodóru Hauksdóttir,
að taka við pennanum.
Framhaldssagan : Þriója saga
Ketilssaga - ástir og örlög
Hér er þriðji hluti Ketilssögu - ástir og
örlög og eru það hinir vösku drengir úr
Göngufélaginu
Brynjólfi á
Hvammstanga
sem tekið hafa
þeirri áskorun
að semja
ástarsögu á
fjöllum. Þeir
sem skrifa
söguna eru:
RagnarKarl
íngason,
Sigurbjörn
Grétar Eggertsson, Gústavjakob
Daníelsson ogÁgúst Jakobsson. Gústav
á leik að þessu sinni.
...Ketill gekk til gangnamanna og kastaði
á þá kveðju og spurði um tilhögun
gangna.
Óskar sagðist hafa talað við Inga
Ragar Fjallskilakóng í morgunsárið
sem tjáði honum aðjóhann Ægir
frá Síðu hafi fengið botlangakast og
kæmist ekki í göngur, vantaði því mann
í hans stað með Sæla í fyrirstöðu við
Skarðshamra og væri vel þegið ef Ketill
færi í það verkefni.
Ketill og Sæli litu snöggt hvor á
annan og urðu hálf vandræðalegir við
þessa bón Óskars, hjarta Ketils sló ótt
og títt og hann fann að hugur hans
fylltist tilfinningum sem voru löngu
gleymdar.
„Tokum við þetta ekki bara að okkur
Sæli,“ sagði Ketill og beindi orðum
sínum til Sæla.
„Uh jú jú við reddum þessu“ svaraði
Sæli hálfvandræðalegur.
„Fínt, Karl bóndi skutlar ykkur
þá á Landróvernum sínum út undir
Skarðshamra og þið standið þá þar
fyrir fénu og passið að það fari ekki
fram af hömrunum, best er að beina
því strax niður gilið áður en þær
komast að hömrunum en ég veit að
þið reddið þessu strákar,“ sagði Óskar
valdmannslega og reif upp pela með
heimabruggi, þambaði gúlsopa úr
honum oghrópaði: „Skál Gangnamenn,
höldum til gangna' og reið af stað eins
og hershöðingi á leið í stríð.
„Strákar, takið með ykkur þessar
kleinur til að maula í fyrirstöðunni,"
kallaði Sveina út á hlað til Ketils og Sæla
um leið og hún henti til þeirra fullum
bréfþoka af kleinum. „Já, svo skulum
við drífa okkur af stað svo að þið verðið
ekki of seinir í fyrirstöðuna,“ sagði
Karl bóndi og settist upp í óhrjálegan
Landróverinn og setti í gang.
Sæli settist einnig inn og í þann
mund er Ketill var að setjast inn þá
kallaði Jóna Guðbjörns til hans og bað
hann um að eiga við sig orð. Ketill
hikaði, svolítið leit inn í jeppann kallaði
„augnablik strákar“ hallaði hurðinni
aftur og gekk röskum skrefum til Jónu
þar sem hún beið eftir honum.
„Ketill hérna, humm mig langar
bara að segja þér hvað ég hef saknað þín
mikið ...ég hérna held bara að ég sé.
já hérna ástfangin af þér..umm mig
langaði til að þú vissir þetta áður en þú
ferð í göngurnar,“ sagði Jóna og kastaði
sér upp um háls Ketils.
Ketill varð agndofa því þessu átti
hann ekki von á, hann leit á Jónu og
kyssti hana á munninn.
„Ég verð líka að segja þér svolítið,
má ég tala við þig eftir göngurnar," sagði
Ketill vandræðalega.
Hann beið ekki svars heldur gekk
að Landróvemum og þeir félagar óku af
stað.
„Jæja, þið labbið þá héðan,“ sagði
Karl þegar Landróverinn stöðvaðist
á móts við Skarðshamra. Þeir fóru út
og gengu rösklega upp bratta hlíðina.
Eftir dágóða stund áðu þeir til þess
að kasta mæðinni. Sólin speglaðist á
spegilsléttum firðinum og Strandafjöll-
in skörtuðu sínu fegursta. „Yndislegt
veður,“ sagði Sæli um leið og hann tók
sopa úr brennivínspela.
Skyndilega tekur Ketill þéttingsfast
í höndina á Sæla og segir „Ég elska þig
Sæli ég hef elskað þig frá því við sáumst
fyrst, ég get ekki lifað án þín lengur.“
Gústav Daníelsson