Skólavarðan - 01.10.2008, Qupperneq 4

4
LEIÐARI
Forsíðumynd: Tómas og Hugo Rasmus hjá bernskuheimili sínu.
Auglýsingar: Stella Kristinsdóttir
stella@ki.is / sími 595 1142 eða 867-8959
Prentun: Ísafold
Skólavarðan, s. 595 1120 (Kristín)
Laufásvegi 81, 101 Reykjavík
EFNISYFIRLIT
Formannspistill: Þar sem græðgin er gleymd og manngildið virt 3
Leiðari: Stöðvaðu vagninn, hér fer ég út 4
Gestaskrif: Hættu, þetta er ótrúlega pirrandi! 5
Viðtal: Hugo og Tómas hjá Rasmus.is 8
Leiklist: Ungt fólk á Austurlandi flykkist í leikhúsið 10
FT: Finnska tónlistarskólakerfið kynnt á stórskemmtilegu píanóþingi 12
High/Scope: Samræmd stefna í leikskólum stúdenta 14
Heimili og skóli: Foreldrasáttmálinn 16
SÍ: Námstefna og ársfundur Skólastjórafélags Íslands 18
Kjaramál: Matartímar í grunnskóla 20
Myndasagan: Skóladagar 20
Viðtal: Um leið og við finnum ástæðuna þá getum við hætt
í sandkassaleik 22
Lesendabréf: Sterkt málgagn heim! 23
Minningarorð: Sigurður Helgason – hinsta kveðja 24
Rafrænt skólasamstarf: eTwinning sem leið að
markmiðum aðalnámskrár 26
Fréttir: Ráðstefna FL og RannUng 1. des. o.fl. 28
Smiðshöggið: Innra mat leikskóla 29
Ritstjóri: Kristín Elfa Guðnadóttir kristin@ki.is
Ábyrgðarmaður: Eiríkur Jónsson eirikur@ki.is
Umsjónarmaður félagatals: Sigríður Sveinsdóttir
sigridur@ki.is / sími 595 1115
Hönnun: Zetor ehf.
Ljósmyndir: Jón Svavarsson, nema annars sé getið
Kristín Elfa Guðnadóttir
Lj
ós
m
yn
d
:
K
ri
st
já
n
Va
ld
im
ar
ss
on
SKÓLAVARÐAN 6.TBL. 8. ÁRG. 2008
Margir eru reiðir og hneykslaðir yfir háttstemmdum yfirlýsingum
um að nú förum við að sinna börnunum okkar og halda utan um
fjölskylduna. „Hvað halda menn að við höfum verið að gera fram
að þessu?“ er spurt. Skiljanlega. Auðvitað höfum við verið að sinna
fjölskyldunni. Sumir munu ef til vill hafa meiri tíma til þess nú en áður
vegna þess að þeir eru atvinnulausir en líklegra er þó að umframtíma
verði varið til atvinnuleitar og samninga við lánadrottna. Aðrir læðast
með veggjum af því þeir tilheyra (eða tilheyrðu) ríka fólkinu og mega
ekki láta sjá sig án þess að vera úthrópaðir. Á hverjum bitnar það
mest og verst? Börnunum þeirra. Svo eru þeir sem hafa tapað aurum
sem þeir lögðu fyrir til að geta borgað flugferðir milli landshluta
og hitt börnin sín stöku sinnum. Hvað er nú til ráða, ganga frá
Egilsstöðum til Reykjavíkur eða sleppa því að hitta börnin og senda
þeim bara jólakort? Ástandið hittir fólk misjafnlega fyrir og hefur ólík
áhrif á fólk, lífsafkomu þess og líðan.
Engu að síður er kreppan ekki bara ormagöng, það er ljós við
endann á mörgum þeirra gangna sem hún grefur. Eitt af mögulegum
ljósopum – og nú gríp ég kristalskúluna báðum höndum – er að lík-
lega breytist afstaða okkar til tímans. Í stað þess að verja tvöfalt meiri
tíma í tölvupóstinn dag hvern heldur en með börnunum okkar – ekki
man ég hvaða eða hverslensk rannsókn leiddi það í ljós – er líklegt
að við hægjum aðeins á okkur. Spánverjar, sem eru að mestu hættir
að leggja sig eftir matinn (aðeins sjö prósent taka ennþá síestu), fara
að gera það aftur. Rússar drekka vodkað sitt hægar, Færeyingar læra
fleiri dansa og íslensk yfirvöld segja við kennara: Jæja. Nú förum við
að hlusta á ykkur og hvetjum til samræðna um nám í samfélaginu.
Eigið góðar stundir með nemendum og notið tímann vel, til að læra
og uppgötva. Við skulum hætta að eyða tíma ykkar í vitleysu við
að gera skýrslur sem enginn les. Þess í stað ætlum við að styðja
vandaðar menntarannsóknir, bæta vinnuaðstæður í skólum, stuðla
að raunverulegri samvinnu nemenda, foreldra og kennara og gefa
okkur tíma til að byggja upp öflugt menntasamfélag með þátttöku
hins smæsta jafnt og hins stærsta.
Víkur þá sögunni að Hæglætishreyfingunni. Hún hefur breiðst
út til fjölmargra landa undanfarin tuttugu og tvö ár, eða frá opnun
MacDonalds veitingastaðar á Piazza di Spagna torginu í Róm sem
var mótmælt hressilega árið 1986. Slow food hreyfingin spratt upp
úr þessum mótmælum og síðar bættust við fleiri samtök á borð við
Slow schools, Cittaslow, Slow Travel, Slow sex, Slow shopping og
margt fleira af sama toga auk bóka- og greinaskrifa, sjónvarps- og
útvarpsþátta, vefsíðna, málþinga og ýmiss konar uppákoma.
Í bókinni Lifum lífinu hægar (2004) fjallar höfundur, Carl Honoré,
um Hæglætishreyfinguna og skrifar meðal annars: „Einni öld eftir að
Rudyard Kipling fjallaði um mikilvægi þess að halda haus á meðan
allir í kringum mann væru að tapa glórunni er fólk að byrja að átta
sig á því að það borgar sig að halda ró sinni, hlúa að hæglæti innra
með sér þrátt fyrir skilafresti og að það þurfi að skutla börnunum
í skóla á morgnana. ... Hæglætishreyfingin snýst ... ekki um að
gera allt á hraða snigilsins. Né heldur fetar hún í fótspor Lúddíta
sem vildu brjóta vélarnar og draga heiminn allan aftur á bak inn
í staðleysu þar sem áhrifa iðnbyltingar gætti ekki lengur. Þvert á
móti: Í hreyfingunni er fólk eins og ég og þú sem vill betra líf í
hraðri, nútímavæddri veröld. Vegna þessa er hægt að draga saman
hæglætisheimspekina í eitt orð: Jafnvægi. Vertu snöggur þegar það
á við og vertu hæglátur þegar aðstæður kalla á það. Leitastu við
að lifa í taktfalli sem tónlistarfólk kallar tempo giusto – á réttum
hraða.“
Mig langar í lokin að minnast á bandaríska rannsókn frá 2006. Mér
finnst niðurstöður hennar hvetjandi. Þar kemur fram að bandarískar
konur verja ekki meiri tíma með börnum sínum núorðið en þær gerðu
fyrir fjörutíu árum þegar þær voru flestar heimavinnandi og meira en
60% þarlendra fjölskyldna samanstóðu af pabba, mömmu, börnum
og bíl. Ef við förum fram á að hraðavagn heimsins (ekki hagvagninn)
stoppi til að hleypa okkur út ættum við líka að vera með áætlun um
hvernig við ætlum að lifa í staðinn.
Kristín Elfa Guðnadóttir
Stöðvaðu heiminn, hér fer ég út