Gestur - 15.09.1933, Blaðsíða 9

V
1,1. GESTUR 7
Systir Ulla.
Eftir Paul Georg.
Frú Simpson sat í lítilli dyngju við gluggann, með prjón-
1 ana í kjöltu sinni, og hún horfði brosandi framundan sér.
Sólin var að síga til viðar, og í rökkrinu hafði hún dag-
lega guðræknisiðkanir um hönd, en lét vinnuna til hliðar, og
pá leyfði hún gömlu minningunum að koma fram í hugann
með friði og rósemi.
Hægt og hægt yfirgaf sólarljósið húsmunina, og nú hvarf
pað af gamla skattholinu. Nokkur augnablik sveif pað með
unaðslegum litbrigðum yfir hinum nýútsprungnu blómum, og
yfirgaf svo stofuna, og úti á götunni yfirgaf pað glugga eftir
glugga, og hvarf loks að húsabaki.
Pá bárust hljómar kirkjuklukknanna hátíðlega um litla,
enska sveitarporpið, og færðu íbúum pess frið og ró, prátt
fyrir stríðið i fjarska.--------
; Pá opnuðust dyrnar og inn gekk ung stúlka. Hún stans-
aði og leit á gömlu konuna. Og pegar síðasti klukknahljóm-
urinn heyrðist ekki lengur, gekk hún til hennar eg rétti henni
hönd sína.
»Hér er yndislegt, mamma, hátíðlegt og fult friðar, Jíkt
og heimurinn væri allur eins«.
Gamla konau leit upp og augu hennar fyltust tárum.
»Ég veit pað ekki, barnið mitt«, sagði hún, »hvort pað
er heimurinn eða mennirnir, sem breyzt hefir, En ég er Guði
pakklát fyrir eitt, og pað er, að hafa fengið pig aftur, eins
og pú áður varst — einmitt pegar okkur vantaði ánægjuna
— og hún kemur. Tíminn er bezti læknirinn, sem ég pekki.
Ójá!«
1 djúpri pögn hölluðust pær hvor upp að annari og litu
út á götuna, par sem húmið var að færast yfir og verið var
að kveikja Ijós í hverjum búðarglugga.