Fréttablaðið - 22.10.2016, Síða 22

S igríður Soffía Níelsdóttir, dansari og danshöfundur, setur upp dansleikhúsið FUBAR í Gamla bíói. Verkið, sem er styrkt af Menningarsjóði VÍB og
Reykjavíkurborg, er afar persónu-
legt og kveikjan er upplifun hennar
af hryðjuverkunum í París í nóvem-
ber 2015. Þar var hún stödd í návígi
við hryðjuverkin og óttaðist um
líf sitt og dóttur sinnar. Í verkinu
vinnur hún út frá skynjun á tíma og
segir sögur, bæði frá París og hvers-
deginum.
Heiti dansverks Siggu Soffíu,
FUBAR, er vel þekkt slangur banda-
rískra hermanna og lýsing á aðstæð-
um á vígvellinum yfir eitthvað svo
fáránlegt að orð fá ekki lýst.
Verkið er unnið út frá skynjun á
tíma. Tilfinningum tengdum tíma
sem Sigga Soffía fann fyrir í hryðju-
verkaárásunum í París nóvember
2015 þar sem hún var stödd með
kærasta sínum og fimmtán mánaða
gamalli dóttur.
„Maður dettur inn í tómarúm þar
sem ríkir skelfing. Þegar eitthvað
hendir sem er frávik frá því hvernig
við lifum lífinu annars, þá finnum
við fyrir tímanum á mismunandi
hátt,“ segir hún og segir verkið
persónulegt. Þótt það fjalli ekki
að meginþræði um hryðjuverkin í
París þá sé kveikjan að því upplifun
hennar þar.
Verkið er dansverk og það er
mikill dans í því að hennar sögn.
Frá „floor work“ til klassísks ball-
etts. „Mig langaði að skoða tilfinn-
ingaleg áhrif á hreyfingu. Hvernig
sama hreyfing getur þýtt allt annað
þegar tilfinningin er önnur,“ segir
Sigga Soffía.
Veik í París
Sigga Soffía og fjölskylda dvöldu
á hóteli um fjögur 400 metra frá
kambódískum veitingastað þar
sem hryðjuverk voru framin og
400 metra frá Bataclan-tónleika-
staðnum í hina áttina.
„Ég var veik þennan dag sem
árásirnar voru gerðar, ég hafði
nýverið lokið við verk og ég veikist
alltaf þegar slíkum álagstíma lýkur.
Þannig að eins og vanalega var ég
hundveik, komin með þrjátíu og
níu stiga hita í flugvélinni. Ég píndi
mig samt út á föstudeginum, en líð-
anin var svo slæm um kvöldið að ég
treysti mér ekki út. Sem er eins gott
því áður ætluðum við út að borða í
námunda við kambódíska staðinn.
Maðurinn minn fór út og náði í mat
handa okkur, 20 metra frá staðnum.
Þegar hann kemur aftur til baka á
hótelið með matinn þá byrjar skot-
hríðin,“ segir Sigga Soffía.
Útgöngubann
Sigga Soffía og kærastinn hennar,
Marínó Thorlacius, höfðust við í
hótelherberginu næstu tvo daga og
fylgdust með fréttum nánast allan
sólarhringinn. „Fyrir utan hótel-
veggina sveimuðu þyrlur og sírenu-
vælið var stanslaust. Fólk var hrætt
við fleiri árásir. Það hefur ekki verið
útgöngubann í París síðan í seinni
heimsstyrjöldinni svo þetta var
sérstök upplifun, Það mátti enginn
fara út. Anddyri hótelsins var fullt
af fólki sem leitaði sér skjóls af göt-
unni, þetta var algjörlega hræðilegt.
Allt var lokað.“
Fólki í París var tilkynnt að það
þyrfti ekki endilega að mæta til
vinnu. Í borginni var lýst yfir hættu-
ástandi. „Það voru endalausar fréttir
af mögulegum árásum í kjölfarið en
á þriðja degi þá var fólk farið að fara
út. Það færðist líf á götur borgarinn-
ar,“ segir Sigga Soffía, sem segir þau
hafa ákveðið að fara út og freista
þess að fá sér að borða.
Földu sig í verslun
„Við ákváðum að hafa allan vara á
okkur og drífa okkur til baka fyrir
myrkur því okkur fannst óþægi-
legt að vera á ferli. En þá lendum
við allt í einu í því að vera í miðju
hundrað manna hóps sem hleyp-
ur öskrandi að það sé að koma
maður í sprengjuvesti með riffil að
sprengja sig í loft upp. Ég var með
dóttur mína í kerru og kærastann
„Þegar eitthvað hendir sem er frávik frá því hvernig við lifum lífinu annars þá finnum við fyrir tímanum á mismunandi hátt,“ segir Sigga Soffía og segir verkið persónulegt.
Þótt það fjalli ekki að meginþræði um hryðjuverkin í París þá sé kveikjan að því upplifun hennar. Mynd/Marino ThorlaciuS
við hlið mér. Við hlupum til að bjarga lífi okkar.
Svo endum við í einhverri fataverslun með fjöru-
tíu öskrandi og grátandi ferðamönnum. Það var
búið að slökkva ljósin, búðarkonan trylltist og það
eina sem var á milli okkar og mannsins sem við
héldum að stæði fyrir utan með riffil og í sprengju-
vesti var glerveggur. Það var helst á þessari stundu
sem við Marínó skynjuðum tímann mismunandi.
Ég trúði því að við hefðum verið í felum í búðinni
í 3-5 mínútur en Marínó telur að það hafi verið
allt að hálftími. Hvorugt okkar gerir sér grein fyrir
því hvernig tíminn raunverulega leið. Á meðan við
földum okkur þarna hugsaði ég mest um hvernig
ég gæti skýlt dóttur minni fyrir riffilkúlu. Ég var
að reyna að setja mjaðmagrindina á mér fyrir
hana því ég ímyndaði mér að þannig færi kúlan
ekki í gegnum mig og í hana. Ég var komin í mjög
Óður til
lífsins
Sigríður Soffía Níelsdóttir, dansari og dans-
höfundur, setur upp dansleikhúsið FUBAR
í Gamla bíói. Verkið er afar persónulegt og
kveikjan er upplifun hennar af hryðjuverkun-
um í París í nóvember 2015. Þar var hún stödd
með fjölskyldu sinni í návígi við hryðjuverkin.  
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
Ég var með dóttur míNa í kerru
og kæraStaNN við hlið mÉr. við
hlupum til að bjarga lífi okkar.
2 2 . o k t ó b e r 2 0 1 6 L A U G A r D A G U r22 h e L G i n ∙ F r É t t A b L A ð i ð
2
2
-1
0
-2
0
1
6

0
4
:3
0
F
B
1
0
4
s
_
P
0
8
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
7
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
2
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
7
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
B
0
7
-2
B
2
4
1
B
0
7
-2
9
E
8
1
B
0
7
-2
8
A
C
1
B
0
7
-2
7
7
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
B

F
B
1
0
4
s
_
2
1
_
1
0
_
2
0
1
C
M
Y
K