Fréttablaðið - 22.10.2016, Qupperneq 24

úthugsaðar pælingar um það hvern-
ig ég ætti að bjarga lífi barnsins
míns,“ segir hún frá.
Ógnin var flugeldur
„Okkur leið eins og okkur hefði
verið stillt upp við aftökuvegg. Með
einu skoti hefði hryðjuverkamaður-
inn getað komist inn til okkar. Við
ákváðum að fara út um bakútgang.
Fólki í versluninni fannst við brjál-
uð. En við vildum ekki bíða eftir
því að vera tekin af lífi. Maðurinn
minn tók dóttur okkar undir hand-
legginn og við fórum út. Allar götur
voru tómar og einu hljóðin ómur
af þyrlum sem nálguðust,“ segir
hún. „Það er erfitt að útskýra það
hvernig andrúmsloftið var þarna,
þetta hljómar eins og handrit að
einhverri ýktri bíómynd, ekki raun-
veruleikinn minn.
Svo eftir að lögreglan og her-
inn höfðu grandskoðað svæðið í
klukkustund kom tilkynning á BBC
um að ekkert hefði gerst og enginn
hefði verið þarna. Bara einhver sem
kveikti flugelda á Republic-torginu
og í framhaldi kom hjörð af fólki
hlaupandi inn í hverfið, svo þessi
stóra dramatíska lífreynsla mín er í
raun sagan um þegar ekkert gerðist.“
Ekki fórnarlamb
„Dansverkið fjallar að hluta til um
þessa atburði og kveikjan að því er í
þessari upplifun. Það fjallar um lífið
og alls kyns sögur og tímann. Þessi
tilfinning fyrir afstæði tímans sat
föst í mér og ég byrjaði að gera texta
út frá henni. Ég hef þennan atburð
með í verkinu en á mjög abstrakt
máta. Ég segi persónulegar sögur af
alls kyns hlutum sem ég hef lent í.
Ekkert öllum hræðilegum, sumum
skemmtilegum, sumum hversdags-
legum. Sögurnar innihalda kannski
eitthvað sem undirmeðvitundin
tengir við þessa tilfinningu.
Þetta er persónulegt en á sama
tíma er ég ekki fórnarlamb eða þol-
andi í þessum aðstæðum. Það er svo
auðvelt að láta atburði eins og þessa
snúast um sjálfan sig. Við sluppum.
Það kom ekkert fyrir okkur. Þarna
dó fólk og margir vinir mínir horfðu
á fólk deyja.
En ég missti ákveðið sakleysi. Núna
er ég aldrei beint róleg. Sama hvar ég
er. Það að trúa því einlægt að einhver
ætli að drepa mig og alla fjölskylduna
mína með hríðskotabyssu án þess að
við hefðum nokkuð gert hefur ekki
sérstaklega góð áhrif á mann.
Ég, barnalegi Íslendingurinn,
hugsa: Ég hef ekkert gert, af hverju
ætti einhver að vilja meiða mig?
Ég hef aldrei upplifað það að vera í
návígi við hrylling og eðli árásanna
að ráðast á svona ólíka staði gerði það
að verkum að manni fannst maður
hvergi óhultur,“ segir Sigga Soffía.
Lífið sem kokteill
Verk Siggu Soffíu verður frumsýnt
þann 26. október í Gamla bíói. Það
er samvinnuverkefni með Jónasi
Sen tónlistarmanni, myndlistar-
manninum Helga Má Kristinssyni
og búningar eru gerðir af tísku-
hönnuðinum Hildi Yeoman. „Ég er
að gera það sem mér finnst spenn-
andi, ég dansa, ég syng, ég segi sögur.
Verkið er allt unnið í spuna með
Jónasi Sen.“
Aftur að heiti verksins. FUBAR.
Hvers vegna þetta heiti? „Það er af
því að þetta verk er óður til lífsins og
mér finnst lífið vera svo súrrealískt
konsept. Lífið býður upp á ömur-
legar og æðislegar kringumstæður.
Það deyja margir, það fæðast margir.
Þessi hringiða sem lífið er, er bæði
svo hræðileg og svo falleg. Þetta allt
færðu í einum kokkteil sem er fleygt
framan í þig. Svo eru allir að reyna
að melta þennan tormelta kokkteil.
Svo er bara spurning hvernig við
spilum úr því,“ segir Sigga Soffía.
Líkami þjálfaður til átaka
Sigga Soffía hefur vakið mikla
athygli fyrir verk sín. Þjóðin þekkir
hana kannski helst fyrir hugvitssam-
legar flugeldasýningar sínar á Menn-
ingarnóttum Reykjavíkur.
Hún útskrifaðist af samtíma-
dansbraut frá Listaháskóla Íslands
árið 2009 en á lokaári sínu var hún
í skiptinámi við sirkusskólann
École Superior des Arts de Circue
í Brussel. Sigga Soffía hefur unnið
bæði sem dansari og danshöfundur
í fjölmörgum uppfærslum bæði
hérlendis og erlendis. Verk hennar
Svartar fjaðrir opnaði Listahátíð í
Reykjavík árið 2015. Síðasta verk
Siggu Soffíu var sett upp í Borgar-
leikhúsinu og bar heitið Stjörnu-
brim og himinninn kristallast. Í því
vann hún einnig með Helga Má og
Hildi Yeoman.
Æfingaferlið hefur einkennst af
líkamlegum átökum. Það er kannski
ekki merkilegt fyrir atvinnudansara
að lesa slík orð. En fyrir amatör að
fylgjast með Siggu Soffíu fleygja sér
í gólfið og þekjast út í marblettum er
það stórmerkilegt. „Ég byrjaði á því
að klæða mig í varnarbúnað, hné-
hlífar og sérstaka hanska fyrir kross-
ara, brynju og fleira. En svo komst ég
að því að líkami minn er þjálfaður til
átaka. Ég meiddist eiginlega frekar í
öllum þessum varnarbúnaði en án
hans,“ segir hún.
Fer í krossferð um landið
Sigga Soffía dvelur langdvölum á
sveitabæ á Vestfjörðum. „Við reynum
að vera eins mikið úti í sveit og við
getum. Ég vonast til þess að geta
verið með dansstúdíó þar,“ segir
hún en segist láta sér nægja að dansa
heima eða í fjörunni eða hvar sem
er á meðan þess nýtur ekki við. „Það
má segja að við séum með listrænan
búskap, Marínó er ljósmyndari og fer
á milli til að sinna verkefnum sínum
og þegar ég var að túra um heiminn í
dansinum þá fannst mér lítið mál að
bæta einu flugi við í rúntinn Bíldu-
dalur-Reykjavík-Keflavík.
Dansverkið FUBAR ætlar hún
með á ferð um landið. „Það er svo
mikil synd hvað það hefur verið lítið
rennerí af danssýningum á lands-
byggðinni. Mig hefur lengi langað
til að fara með sýningu hringinn í
kringum landið. Ein besta vinkona
mín ólst upp á Vopnafirði en hún
var ákveðin í að verða ballerína.
Engin ballettkennsla var á þeim
tíma og höfum við talað um það í
mörg ár að í framtíðinni yrði nú að
taka hringinn og gefa öllum ungum
dansáhugamönnum tækifæri til að
sjá það sem er að gerast í senunni í
dag. Nú er sá tími kominn, ég lagði
drög að krossferð um landið og var
svo heppin að komast í samstarf við
List fyrir alla,“ segir Sigga Soffía sem
mun sýna FUBAR bæði á Egilsstöð-
um og Patreksfirði á vegum List fyrir
alla og vera með dansvinnusmiðjur
fyrir krakka á unglingastigi.
Frumsýning á hverju kvöldi
Sýningar Siggu Soffíu verða sex talsins
í Gamla bíói og eins og áður sagði er
dansverkið flutt með Jónasi Sen tón-
skáldi. Hana langaði til að gera enn
meira úr sýningarkvöldinu og fékk
því fleiri listamenn til liðs við sig.
„Eftir allar sýningar verður lista-
mannaspjall leitt af listamönnum,
Stefán Jónsson leikstjóri, Saga Garð-
arsdóttir leikkona og fleiri taka þátt.
Þá mun Jazzband flytja gjörninginn
Compousals undir stjórn Haralds
Ægis Guðmundssonar. Hugmyndin
er að allar sýningar verði svolítið
eins og frumsýning og að fólk geti
fengið sér drykk eftir sýningu,
spjallað, hlustað á djass eða tekið
þátt í spjalli um listina. Það verða
sex sýningar í Gamla bíói í október
og út nóvember en auk þess verða
sýningar á Egilsstöðum, Rifi og á
Airwaves,“ segir Sigga Soffía. „Við
munum flytja brot úr sýningunni
í Kaldalóni þann 2. nóvember og
munum einnig spila svona „deleted
scenes“. Við erum með nokkur frá-
bær lög, sem við urðum því miður
að klippa úr sýningunni, sem fá að
njóta sín á Airwaves,“ segir hún.
Persónulegra verk
Spurð um innblástur segist hún
drifin áfram af áráttukenndri hegð-
un. „Ég er í ákveðnu mynstri. Ég er
mjög intensív týpa og kann ekki
annað en að sveiflast á milli þess að
vera alveg á fullu eða í algjörri lægð
og ró. Þetta er áráttukennd hegðun
sem er bara persónuleiki minn og ég
verð bara að sætta mig við. Í þessu
verki er innblásturinn einfaldlega
líf mitt og tragíkómískar hliðar
þess að vera sviðslistamaður. Ég hef
lagt stund á dans og hreyfingu í 23
ár og hef núna frekar mótaðar hug-
myndir um hvað mér finnst spenn-
andi hreyfiefni og langar til að deila
því með persónulegri hætti en ég hef
áður gert,“ segir hún frá.
Að gleyma stund og stað
„Ég er búin að eiga í listrænni krísu
en ég held að ég geti ekki verið neitt
annað ef ég vil vera hamingjusöm.
Listin velur þig. Þannig líður mér.
Mér finnst þetta fáránlega skemmti-
legt. Ég fæ hamingjutilfinningu af
spenningi þegar ég er að búa til nýtt
hreyfiefni eða ég fæ hugmynd sem
ég framkvæmi. Eða ég næ að skrifa
einhvern texta. Ég er mjög oft að
yrkja fyrir vestan, þá er ég að hlaupa
upp og skrifa upp eitthvert ljóð. Svo
er einhver barnsleg gleðitilfinning
sem fylgir, sem ég sækist eftir. Ég hef
stundum átt erfitt með að finna til-
ganginn með öllum þessum tímum
í dansstúdíóinu. Það eru svo margir
sem hafa skýran tilgang með sinni
vinnu, eins og læknar eða lögreglu-
menn. Svo gerist svo margt hræði-
legt í heiminum að mér hefur oft
fundist ég þurfa að leggja allt til
hliðar og fara í hjálparstarf eða gera
meira gagn. En svo hef ég upplifað
dásamlegar stundir sem áhorfandi á
dans- og sirkussýningum í Belgíu, þar
sem ég hef ekki trúað eigin augum.
Horfandi á fólk og verk sem hefur
haft svo mikil áhrif á mig að ég hef
gleymt bæði stund og stað. Það er
hægt að búa til ógleymanlega kvöld-
stund og heill salur getur orðið fyrir
hughrifum. Mér mun vonandi takast
það einhvern tíma. Búa til verk sem
lætur klukkutíma líða sem mínútu.
Ætli mitt hlutverk sé ekki fólgið í því
að ég get gefið fólki frí frá hversdeg-
inum, leitt það eitthvað annað.“
Í þessu verki er
innblásturinn
einfaldlega lÍf mitt
og tragÍkómÍskar
hliðar þess að vera
sviðslistamaður.
„Við reynum að vera eins mikið úti í sveit og við getum,“ segir Sigga Soffía. „Það má segja að við séum með listrænan búskap.“ Mynd/MArino ThorLAciuS
2 2 . o k t ó b e r 2 0 1 6 L A U G A r D A G U r24 h e L G i n ∙ F r É t t A b L A ð i ð
2
2
-1
0
-2
0
1
6

0
4
:3
0
F
B
1
0
4
s
_
P
0
8
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
8
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
5
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
B
0
7
-3
E
E
4
1
B
0
7
-3
D
A
8
1
B
0
7
-3
C
6
C
1
B
0
7
-3
B
3
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
B

F
B
1
0
4
s
_
2
1
_
1
0
_
2
0
1
C
M
Y
K