Víkurfréttir - 23.05.1985, Blaðsíða 8

8 Fimmtudagur 23. maí 1985
VÍKUR-fréttir

Utiveran . .
og fallegu höggin
íþróttafjölskylda tekin tali
Að þessu sinni ætlum við að líta inn hjá hjónunum Jóni Ólafí Jónssyni og
Sigurbjörgu Gunnarsdóttur og ijölskyldu þeirra. Jón Óli var í hópi kunn-
ustu knattspyrnumanna landsins um langt árabil og hefur síðan hann hætti
að sparka, fundið sér ýmislegt til dundurs, og fjölskyldan öll er sannkölluð
íþróttafjölskylda. Börnin eru þrjú, Guðbjörg 18 ára, Gunnar Magnús 16
ára og Thelma 11 ára.
„Ég held ég hafi spilað í
m.fí. í 20 ár, fyrst með ÍBÍ
í nokkur ár og svo byrjaði
ég með ÍBK ’63 og lék
minn síðasta leik 1977.
Þegar ég var rrieð IBI, þá
lékum við úrslitaleik um
1. deildar sæti við IBK,
1961, og unnum 7:3. Þá
þekkti ég engan í Kefla-
víkurliðinu og hafði enga
hugmynd um að þarna
væru framtíðarvinirogfé-
lagar“, segir Jón Oli og
glotti af tilhugsuninni um
mörkin tvö, sem hann
skoraði í úrslitunum forð-
um.
Hvernig var að vera fót-
boltaekkja? spyr ég Böggu.
„Það var erfitt fyrst á
meðan maður var að átta
sig, en mér fannst þetta
rosalega skemmtilegur
tími og félagsskapurinn
Jón Ólafur hampar íslands-
meistarabikarnum 1969, en þá
varð hann einnig markakóngur.
var góður. Það gekk yfir-
leitt vel á þessum árum og
það voru margar utan-
landsferðir og mjög rnikið
að gera í kringum fótbolt-
ann. Við stofnuðum t.d.
saumaklúbb, fótbolta-
ekkjurnar, sem starfar
enn þótt það hafi fækkað
aðeins í honurn”.
Hvað finnst þér eftir-
minnilegast frá fótbolta-
tímanum, Jón?
„Það er nú erfitt að
taka eitthvað eitt út úr.
En ég held samt að fyrsti
útileikurinn í Evrópu-
keppni sé það eftirminni-
legasta, ferðin til Ung-
verjakands og leikurinn
við Ferencvaros. Þetta
var ógleymanlegt. Sama
er að segja um Hooley-
tímann, og svo á ég tvo
landsleiki. Við vorum 4
sinnum Islandsmeistarar
og það er svo margt sem
hægt væri að telja upp“.
Hvernig fínnst ykkur
að vera nú laus við fót-
boltann?
„Við höfum nú aldrei
losnað við fótboltann.
Jón Oli var í stjórn knatt-
spyrnuráðs og svo eru
eldri krakkarnir, Guð-
björg, sem er 18 ára, og
Magnús, 16 ára, alveg á
kafi í fótboltanum og
kemst ekkert annað að.
Svo eru old boys alltaf að
spila annað slagið. Já, við
fórum í Öðlingamótið á
Akranesi um daginn og
unnum það“.
En hvað er efst á dag-
skrá hjá ykkur núna?
(asnalegt að spyrja svona
þegar maður veit svarið).
„Það er að sjálfsögðu
golfið núna. Annars erum
við nýbúin að leggja skíð-
unum. Yngsta barnið,
Thelma, er með blæð-
andi skíðadellu og við
erum reyndar öll áhuga-
söm um skíðaíþróttina.
Thelma hefuræft þrisvar í
viku með skíðadeild IR
frá því í janúar. Þær hafa
stundað þetta saman, hún
og Rakel Steinþórsdóttir
(Júlíussonar), og Thelma
tók þátt í Andrésar And-
arleikunum á Akureyri
um páskana. Varð 3. í
svigi og 6. í stórsvigi. Það
hlýtur að vera góður ár-
angur hjá Kefívíkingi”.
(Það er ekki laust við að
Thelma fari sálítið hjá sér
við orð föður síns, sem er
áberandi stoltur af stelp-
unni sinni).
„Það er mikill kostur
við skíðaíþróttina, að
hana getur öll fjölskyld-
an stundað saman. Þar
eru allir á jafnréttisgrund-
velli“, segir Sigurbjörg.
En hvað með golfíð, nú
leikið þið hjónin bæði golf?
„Golfið á allan áhug-
ann núna. Við fórum 16
holur í morgun, annars
spilum við yfirleitt ekki
saman golf. Mér finnst
skemmtilegra að spila
með konum, en það
kemur þó fyrir að við Jón
förum saman. Stundum
kemur Gunnar Magnús
með mér“.
Hvenær byrjuðuð þið að
iðka golf?
„Ég byrjaði ’80, þá var
ég endanlega kominn út
úr fótboltanum. Ég þorði
ekki að byrja fyrr, af því
ég vissi hvernig myndi
fara. Núna er ég alveg
negldur í golfið, spila, æfa
og er í stjórn. Bagga byrj-
aði sem „kaddí” hjá
mér“.
„Já, ég var kaddí í 2 ár,
og svo fór ég að spila sjálf
og fékk mikinn áhuga á
golfinu”.
Hvað er svona heillandi
við golf? (það vantar ekki
að það sé gáfulega spurt).
„Já, það er núþað”.
Sigurbjörg og Jón Oli líta
hvort á annað í leit að
svari.
„Útiveran ...” leggur
Bagga til.
„ . . . og falle^gu högg-
in“, bætir Jón Oli við og
að lokum koma þau sér
saman um að það sé þetta
tvennt plús ótiltekinn
fjöldi af öðrum þáttum og
uppákomum, eins og t.d.
Þorgeirum, ígúlum og
, • #
bördium.
„Upphaflega átti þetta
bara að vera heilsusam-
leg hreyfing. Ganga 9
holur og slá, og fara svo í
kvöldmat. Svo lengdist
völlurinn og er enn að
lengjast, og kvöldmatur-
inn færðist aftur að sama
sk:api“, útskýrir Jón
Ólafur. „En svo fór hann
að tala um hvað hann
Högni væri nú sniðugur
að keppa aðeins í innan-
félagsmótum, Högni væri
aldrei að þvælast um allt
land og keppa, eins og
Siggi Alberts. Og Jón Oli
ætlaði að hafa þetta eins
og hann Högni . . . “ út-
skýrir Sigurbjörg, ekki
alveg stríðnislaust.
„Aður en ég vissi af va~
ég farinn að spila í öllum
keppnum sem ég náði í.
Eftir því sem forgjöfin
lækkar, verður. þetta ill-
viðráðanlegra”, viður-
kennir Jón.
Undirritaður ætlaði sér
aldrei að tefja þetta góða
fólk lengi, en kaffið og
kökurnar og skemmti-
legt spjall um heima og
geima stuðlaði að því að
tíminn fíaug hratt. Við
áttum eftir að fjalla um
mörg önnur áhugamál,
ballskák (billiard),
bridge, skíðaferðir til Alp-
anna o.m.m.fl., en það
verður bara að bíða.
ehe.
Þrumu þrenning: Jón Óli, Jón Jóhanns og Einar Gunnarsson.