Morgunblaðið - 10.10.2015, Blaðsíða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 2015
✝ Hulda Kristó-fersdóttir
fæddist í Holti á
Djúpavogi þann 19.
júlí 1925. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu á Höfn 1.
október 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Kristófer
Eiríksson, f. í
Hólmi á Mýrum
1874, og Sig-
urbjörg Sigurðardóttir, f. á
Þvottá í Álftafirði 1887. Systk-
ini hennar voru Sigurður, f.
1912, Kristín Guðlaug, f. 1913,
Ragnar Héðinn, f. 1915, El-
ínborg, f. 1916 , Guðný, f. 1917,
og Kristbjörg, f. 1920. Systkinin
eru öll látin. Hulda var sín
æskuár á Djúpavogi, um ferm-
ingu fór hún í vist til lækn-
ishjónanna í Dölum á Djúpavogi
og sá þar um heimilið, hún fór
til Reykjavíkur og vann á Hótel
Íslandi. Eftirlifandi eiginmaður
Huldu til 70 ára er Sigurður
Jónsson, f. á Norðfirði 7. októ-
ber 1925. Þau byggðu húsið
Dagsbrún á Djúpavogi 1947 og
bjuggu þar öll sín búskaparár.
Hulda stundaði sjóinn við hlið
manns síns í 28 ár og vann al-
menna verkamannavinnu, s.s.
grét, f. 1973, d. 2011, eftirlif-
andi sambýlismaður er Guð-
mundur Þorsteinsson. Kristófer
Eiríkur, f. 1976. Sambýliskona
hans er Sandra Ólafsdóttir.
Þorkell, f. 1983, giftur Oddnýju
B. Helgadóttur.4) Þorgerður, f.
1956, búsett á Höfn, gift Guð-
mundi L. Magnússyni. Þeirra
dætur eru Ingibjörg, f. 1976,
gift Jóni Þorbirni Ágústssyni.
Sigrún Bessý, f. 1980, 5) Mar-
grét Þóra, f. 1962, búsett í
Stykkishólmi, gift Halldóri Lúð-
vígssyni. Börn Margrétar og
Ríkharðar A. Jónssonar eru
Guðmundur Theodor, f. 1981,
sambýliskona hans er Eva Lind
Matthíasdóttir, Jóhanna Ellen,
f. 1983, og Sigurður Örn f. 1985.
Dóttir Margrétar og Þórarins
Sigvaldasonar er Kristjana, f.
1977, gift Guðna Halldórssyni.
6) Ólöf Ragnhildur, f. 1963, bú-
sett í Reykjavík, gift Bjarka
Gunnarssyni. Þeirra börn eru
Eva Björt, f. 1995, Marinó Bessi,
f. 1999, og Rakel Hulda, f. 1999.
Dóttir Ólafar og Ingvars Pét-
urssonar er Jóhanna Vilborg, f.
1983, gift Birki Hrafni Jóakims-
syni. 7) Guðrún, f. 1968, búsett í
Reykjavík. Sonur hennar og Jó-
hanns K. Halldórssonar er
Brynjar Páll, f. 1988, sambýlis-
kona hans er Rakel B. Garð-
arsdóttir.
Barnabarnabörnin eru 28 og
barnabarnabarnabörnin tvö.
Útför Huldu fer fram frá
Djúpavogskirkju í dag, 10. októ-
ber 2015, kl. 14.
við fiskvinnslu og í
sláturhúsi samhliða
húsmóðurstörfum.
Hulda og Sigurður
eignuðust sjö börn:
1) Þráinn, f. 1948,
búsettur á Djúpa-
vogi, giftur Emi-
liönu Lovísu, f.
1958, dætur þeirra
eru María Emily, f.
1990, gift Jatinder
Singh og Þórunn
Amanda, f. 1999. Börn Þráins
og Bjarneyjar Pálínu Bene-
diktsdóttur eru Unnsteinn, f.
1969, í sambúð með Bryndísi B.
Hólmarsdóttur. Hulda Sigurdís,
f. 1971. Sambýlismaður hennar
er Borgþór Svavarsson. Katrín
Birna, f. 1977. 2) Jóna Sig-
urbjörg, f. 1950, búsett í Kópa-
vogi. Sambýlismaður hennar er
Mustafa M. Koca. Börn hennar
og Eiríks Marteinssonar eru
Kristbjörg, f. 1969, gift Haf-
steini Steingrímssyni. Ásta
Huld, f. 1976, gift Guðlaugi
Hannessyni. Íris Sif, f. 1980,
sambýlismaður er Magnús Guð-
jónsson.
3) Sigurbjörg, f. 1953, búsett
í Mosfellsbæ , gift Guðmundi
Árna Þorkeli Sigurðssyni.
Þeirra börn eru Petrína Mar-
Ég var svo heppin, aðstæðna
minna vegna, að búa hjá ömmu
og afa í Dagsbrún um tíma á
unglingsárunum.
Þá kynnist ég ömmu og afa.
Amma var mikill dýravinur og
þótti vænt um garðinn sinn og
sinnti honum af alúð. Passaði
að fuglarnir fengju nóg að
borða.
Verkaskiptingin á heimili
þeirra eftir að ég kynntist þeim
var langt á undan sinni samtíð.
Amma fór á sjó með afa og afi
eldaði oft matinn og vann önn-
ur heimilisverk, þau unnu hlut-
ina í sameiningu.
Margar góðar stundir hef ég
átt í eldhúsinu í Dagsbrún. Eft-
ir að ég stofnaði fjölskyldu á
Djúpavogi og réri á mínum bát,
þá var iðulega farið í morg-
unkaffi í Dagsbrún, þegar það
voru brælur.
Tók ég þá stundum börnin
með og sátum við þá ég, pabbi
og afi við eldhúsborðið og leyst-
um heimsmálin, amma sat á
kolli við eldavélina, hlustaði á
okkur, fylgdist með pottunum
og Hólmari og síðar Bjarneyju.
Amma var hógvær en lét í sér
heyra þegar á þurfti, og hafði
sínar skoðanir. Hún var ekki
bara amma, hún var einnig vin-
ur og hún var engin venjuleg
amma. Hún stundaði sjó með
afa í nær þrjá áratugi.
Einhverja hluta vegna kom
ég mér oft í þær aðstæður að fá
að fara með þeim, ömmu og
afa, á sjó og á ég margar góðar
minningar frá þeim sjóferðum.
Minnisstæð er síðasta sjóferðin
sem ég fór með ömmu í mars
2012. Þá fórum við inn í Beru-
fjörð að draga þorskanet, sára-
tregt var í netin, engin veiði. Á
leiðinni í land ákveða þau að
sýna mér miðin með stóru fisk-
unum. Siglt var á blettinn og
báturinn stoppaður. Við afi fór-
um út á dekk en amma sest í
stólinn og fylgist með tækjun-
um og við gerðum handfærin
klár. Stuttu seinna sprettur
hún upp og kíkir út um dyrnar
og segir „það er farið að lóða,
það er kominn fiskur undir“ og
kemur út til okkar og viti
menn, við drógum tæpt tonn af
rígaþorski á örskammri stundu.
Það voru ánægðir veiðimenn
sem lögðu að bryggju þann
daginn.
Amma, margar góðar minn-
ingar fóru í gegn um hugann
þær stundir sem ég sat hjá þér
undir lokin á hjúkrunarheim-
ilinu á Höfn.
Amma, takk fyrir allt, ég lít
eftir „Kallinum“.
Unnsteinn.
Elsku amma. Nú kveðjum
við þig í hinsta sinn með sökn-
uði í hjarta en minnumst um
leið margra góðra minninga
sem við eigum um þig. Það var
alltaf gott að heimsækja ykkur
afa í Dagsbrún á Djúpavogi. Í
Dagsbrún var notalegt and-
rúmsloft, stofan klædd mynd-
um af barnabörnum og barna-
barnabörnum sem eru orðin
ansi mörg og alltaf var heimilið
ykkar opið fyrir okkur og fjöl-
skylduna alla.
Góð matarlykt lék um húsið
ykkar í hverri heimsókn, pott-
arnir í eldhúsinu voru ýmist
fullir af kjötsúpunni hennar
ömmu eða fiski sem afi hafði
veitt. Að ógleymdum vöfflunum
sem voru á boðstólnum með
kaffinu. Gestrisnin var mikil og
hver heimsókn dýrmæt vegna
fjarlægðarinnar frá ykkur.
Amma var góð kona, hafði
sterk bein og var full af krafti
langt framan af og alltaf blíð.
Hún er okkur fyrirmynd,
stundaði sjóinn með afa og vildi
öllum vel, bæði mönnum og
dýrum. Það var aðdáunarvert
að hlusta á hana segja okkur
meðal annars frá gæs sem hún
hafði tekið ástfóstri við og fóðr-
að innandyra um nokkurt skeið,
eða frá krummanum sem kom
ár eftir ár og vildi mat, eða
smáfuglunum sem hún sá til að
yrðu ekki svangir í köldum
vetrinum.
Þetta var amma eins og við
munum eftir henni.
Elsku amma, nú er komið að
hvíldinni þinni. Með söknuði
kveðjum við þig.
Jóhanna Vilborg
Eva Björt
Rakel Hulda
Marinó Bessi
„Þá er hún amma dáin,“
sagði bróðir minn í símann þeg-
ar hann færði mér fréttirnar
um andlát ömmu. Þær fréttir
komu ekki á óvart, samt var
þetta eitthvað svo óraunveru-
legt.
Hugurinn fór af stað og sam-
stundis spruttu upp lítil minn-
ingabrot um heimsóknir til
ömmu og afa í Dagsbrún.
Amma og afi að koma úr róðri
á Glað, amma að stússa í eld-
húsinu, amma að dunda í garð-
inum sínum. Já, amma var sí-
úðrandi, alltaf eitthvað að gera.
Hún stundaði sjóinn árum sam-
an, vann hin ýmsu störf utan
heimilis á sama tíma og hún sá
um stórt heimili. Amma var
sannkölluð hvunndagshetja í
besta skilningi þess orðs.
Þegar ég hugsa til baka um
ferðirnar með pabba og
mömmu á Djúpavog er bílveiki
óneitanlega það fyrsta sem
kemur upp í hugann enda var
hún dyggur fylgifiskur minn á
þessari leið langt fram á full-
orðinsár.
Samt þótti mér alltaf spenn-
andi að koma í Dagsbrún til
ömmu og afa. Stofan hjá þeim
svo leyndardómsfull með öllum
sínum blómum og myndum á
veggjunum og útsýni yfir höfn-
ina og voginn.
Ég sé í huganum ömmu
standa við stofugluggann, horfa
út á voginn þegar bátur kemur
að landi og fagna þegar hún sér
að það er hennar heittelskaði á
Glað. Ég sé líka í huganum
mynd af okkur systkinunum,
mömmu og pabba á bryggjunni
að taka á móti þeim hjónum
þegar þau koma brosandi að
landi með fullfermi á Glað.
Líf ömmu snerist um sjóinn.
Þegar hún var ekki sjómaður
sjálf var hún sjómannskona.
Það er með þakklæti í huga
að ég minnist ömmu, þakklæti
fyrir ánægjulega samverustund
í sumar þegar þau hjónin fögn-
uðu níræðisafmælum sínum.
Ekki síst er mér í huga þakk-
læti fyrir stutta en innihalds-
ríka stund með ömmu á hjúkr-
unarheimilinu fáum dögum
fyrir andlát hennar. Það var
kveðjustund sem ekki gleymist.
Elsku afi, Guð leiði þig í
gegnum þessa erfiðu tíma.
Minningin um ömmu mun lifa
með okkur öllum um ókomin
ár.
Hulda Sigurdís.
Hulda
Kristófersdóttir
HINSTA KVEÐJA
Og börn þín og frændur, sem fjær
eru og nær,
við fögnum því öll, að þín hvíld er
nú vær
frá kvöldrökkri komandi nætur.
Og hvíldu nú blessuð í bólinu því
sem blóm koma að prýða hvert
sumar á ný
og segja’, að þinn blundur sé
sætur.
(Þorsteinn Erlingsson)
Kæra Hulda, þakka þér
fyrir allt.
Bryndís Hólmarsdóttir.
✝ Arnlaug LáraÞorgeirsdóttir
húsmóðir fæddist
10. ágúst 1932 í
Vestmannaeyjum.
Hún lést 2. októ-
ber 2015 á Heil-
brigðisstofnuninni
í Vestmannaeyjum.
Foreldrar henn-
ar voru Þorgeir
Jóelsson skipstjóri,
f. 15. júní 1903 í
Vestmannaeyjum, d. 13. febr-
úar 1984, og Guðfinna Lár-
usdóttir, f. 12. júlí 1897 í Mýr-
dal, d. 30. nóvember 1956.
Systir Láru er Þorgerður Sig-
ríður Þorgeirsdóttir, f. 14.
ágúst 1943, maki Kjartan Frið-
geirsson.
Þann 25. desember 1954
giftist Lára Sveini Valdimars-
syni, skipstjóra og útgerð-
armanni, f. 11. ágúst 1934.
Foreldrar hans voru Valdimar
Sveinsson, f. 18. júní 1905 á
Gamla Hrauni, d. 26. janúar
1947. Margrét Pétursdóttir, f.
3. maí 1911 í Vallarnesi, Skrið-
dal, d. 24. ágúst 2002.
Dætur þeirra eru Guðfinna
og Margrét. Þau eignuðust son
árið 1958 sem lést stuttu síðar.
Guðfinna, f. 1. maí 1954 í
ins með fyrri maka Máni og
Birta. Íris Dögg, f. 6. júlí 1981,
maki Olgeir Sigurgeirsson.
Synir þeirra Pétur Alex og
Valdimar Vopni. Guðmundur á
tvö börn með fyrri maka, Jó-
hönnu, f. 1972, og Elmar Örn,
f. 1978. Jóhanna á þrjú börn
með Willy Nielsen, Aron Inga,
Leif Bergmann og Lovísu Ósk.
Elmar Örn á tvær dætur, Önnu
Kristínu og Kolbrúnu Ýri með
maka sínum Hrafnhildi Sigurð-
ardóttur.
Lára sótti Húsmæðraskólann
að Laugalandi í Eyjafjarð-
arsveit og útskrifaðist þaðan
árið 1953 og fór þá aftur til
Eyja. Það ár kynntist hún ást-
inni sinni, Svenna í Varmadal.
Árið 1954 giftust þau og eign-
uðust sitt fyrsta barn, Guð-
finnu. Yngri dóttur sína, Mar-
gréti, eignuðust þau árið 1956.
Alla sína sambúð bjuggu þau í
Eyjum fyrir utan rúmt ár eftir
að gaus í Eyjum 1973. Þau
stýrðu hvort sínu skipi af rögg-
semi og alúð, Svenni á sjó en
hún sá um heimilið í landi.
Lára var fyrirmyndarhúsmóðir
og mikil félagsvera. Hún starf-
aði lengi vel með Slysavarna-
deildinni Eykyndli og var
gjaldkeri þar til margra ára.
Hún var elskuð og dáð af öllum
sínum afkomendum og var
þeim alltaf innan handar.
Útför Arnlaugar fer fram
frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum í dag, 10. október
2015, kl. 14.
Vestmannaeyjum,
maki Ásgeir Ingi
Þorvaldsson. Synir
þeirra Sveinn og
Borgþór. Sveinn, f.
8. janúar 1974,
maki Sigrún Alda
Ómarsdóttir. Börn
þeirra Guðfinna
Dís, Gunnar Bjarki
og Ómar Smári.
Borgþór, f. 20.
mars 1980, maki
Birgitta Sif Jónsdóttir. Dætur
þeirra Sóley Sif og Salka Sif.
Börn Ásgeirs með fyrri maka
eru María og Þorvaldur. María,
f. 13. desember 1968. Börn
hennar með fyrri maka, Tinna
Rún, Kolfinna og Kristófer.
Þorvaldur, f. 30. nóvember
1971, maki Ásdís Gréta Hjálm-
arsdóttir. Börn hans með fyrri
maka Ásgeir Þór, Jökull Elí og
Kristín Inga.
Margrét f. 26. september
1956 í Vestmannaeyjum, maki
Guðmundur Guðmundsson.
Sonur þeirra Arnar Sveinn, f.
18. september 1996. Margrét á
tvær dætur með fyrri maka,
Láru Dögg og Írisi Dögg. Lára
Dögg, f. 22. júní 1980, maki
Huginn Magnús Egilsson. Börn
þeirra Hlín og Jóel. Börn Hug-
Elsku amma mín.
Ég hreinlega veit ekki hvern-
ig þetta verður án þín, svo mikið
sakna ég þín. Ég á hins vegar
ótal minningar til að ylja mér við
og er svo þakklát fyrir. Ég á
varla æskuminningu þar sem þú
kemur ekki við sögu. Við auðvit-
að héldum til á Brimó hjá ykkur
afa, þar voru alltaf allir velkomn-
ir og þar voru margir ævintýra-
legir staðir fyrir okkur krakk-
ana. Þegar ég fékk að gista, sem
var í miklu uppáhaldi, þá vakn-
aðir þú með mér og gafst mér
ristað brauð með smjöri, marm-
elaði og osti og kakómalt með.
Þú í mjúkum náttslopp og í
mjúkum, krúttlegum inniskóm –
þú áttir alltaf svoleiðis inniskó.
Góði maturinn, alltaf fínn matur
á sunnudögum, góðu kökurnar
sem við munum halda áfram að
baka og ekki má gleyma heims-
ins bestu pönnsum sem eru í sér-
stöku uppáhaldi hjá öllum þínum
afkomendum. Ísblóm á alltaf eft-
ir að minna okkur á þig. Hvað þú
hafðir gaman af krossgátum
(varst snillingur í þeim) og ferða-
lögum þar sem við fengum að
koma með og njóta. Hvernig þú
dillaðir þér við tónlist og gerðir
sérstakt hljóð með. Hvað þú
hafðir góðan húmor og axlirnar
skoppuðu þegar þú hlóst.
Eitt það síðasta sem við gerð-
um saman ásamt Arnari Sveini
bróður, þegar þú lást á spítalan-
um, var að horfa á Fóstbræður
og skellihlæja. Það sem þú hefur
saumað, föt, dúkar, sængurver
og hvert spor af alúð.
Þannig varst þú, elsku amma,
allt sem þú gerðir, gerðir þú af
öllu hjarta og af alúð. Það kom-
ast fáir með tærnar þar sem þú
varst með hælana hvað varðar
góðmennsku. Þú varst með svo
hlýtt og fallegt hjartalag. Þú
mundir líka allt, nöfn, afmælis-
daga, allt um ættirnar og sýndir
öllu og öllum áhuga og um-
hyggju. T.d. þegar börnin mín
fengu flensu hafðir þú alltaf
samband til að athuga hvernig
þau hefðu það, sama hvernig
stóð á hjá þér.
Þegar þú fórst í hjartaaðgerð-
irnar fyrir fimm árum þá héldum
við að það yrði þitt síðasta en
aldeilis ekki, kraftaverkakonan,
eins og þú varst kölluð á Land-
spítalanum. Þvílík hamingja þeg-
ar þú jafnaðir þig. Þá græddum
við fimm ár með þér og hefur
aldeilis margt breyst á þeim ár-
um, sex langömmubörn bættust í
hópinn þinn og ég á tvö af þeim.
Ég er svo þakklát fyrir þessi ár
þó svo að ég hefði viljað hafa þau
mun fleiri.
Fegnust er ég því að börnin
mín, Hlín og Jóel, hafi fengið að
kynnast þér.
Amma mín, þú varst einstök
og yndisleg kona, sú allra besta.
Ég elska þig og mun alltaf sakna
þín. Umfram allt mun ég stolt
bera þitt nafn. Hvíldu í friði,
amma engill.
Þín nafna,
Lára Dögg.
Elskulega amma. Það er tóm-
leg tilfinning að fá ekki að hitta
þig aftur, spjalla við þig og
hlusta á sögurnar þínar. Minn-
ingarnar standa eftir um ynd-
islega, hjartahlýja og góða konu.
Þrátt fyrir veikindi var húmor-
inn aldrei langt undan. Það
koma margar minningar upp í
hugann og eru margar þeirra frá
Vesturveginum síðustu ár.
Brimó geymir þó flestar minn-
ingar, þar sem ég ólst upp að
hluta til inni í eldhúsi þar sem þú
færðir mér bestu pönnsur í
heimi. Börnin mín pöntuðu þess-
ar pönnsur fyrir afmælin sín og
ekki stóð á því. Þú mættir með
fullan disk af pönnsum sem
runnu ljúflega niður. Alltaf átti
maður griðastað hjá þér. Sökn-
uðurinn er mikill. Við gleymum
aldrei þeim stundum sem við átt-
um með þér og vonum að þér líði
vel þar sem þú ert núna. Við
munum fylgjast með afa fyrir
þig.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Hvíl í friði.
Sveinn (Svenni), Sigrún
og börn.
Elsku langa. Ég sakna þín,
amma-langamma. Þú ert besta
vinkona mín. Þú ert besta
langamma mín. Þú varst alltaf að
gefa mér gott að borða en samt
gafstu mér aldrei hafragraut.
Mig langaði svo mikið að knúsa
þig einu sinni enn áður en þú
færir til himna. Ég elska þig.
Hlín (4 ára).
Frá því að ég man eftir mér
hefur Lára verið mér svolítil
ská-amma. Önnur tveggja slíkra
á uppvaxtarárum mínum í Eyj-
um sem báðar voru ömmur ann-
arra barna, en höfðu pláss fyrir
eitt stykki barn í viðbót í hjarta
sínu. Ég var heppinn að fá að
verma slíkt aukapláss hjá Láru.
Lára var guðmóðir mín og var
mér því sérstaklega mikilvæg,
einhver sem áður en ég hafði
rænu né vit var falið það fallega
hlutverk af foreldrum mínum að
vera guðmóðir mín. Ég hefði ef-
laust valið hana til þess líka hefði
ég haft valið.
Þær eru óteljandi stundirnar
sem ég dvaldi á heimili þeirra
Láru og Svenna, enda ráku faðir
minn heitinn og Svenni útgerð
saman alla mína æsku. Enn þann
dag í dag má ég ekki sjá kögur
án þess að detta í tímavél hug-
ans og rifja upp sófasettið með
kögrinu neðaná. Sterk minning
mín af mér rennandi fingrunum
yfir kögrið á meðan mamma og
Lára ræddu málin á meðan eig-
inmenn þeirra réru á VE-22.
Svona stund var einhvernveginn
svo ótrúlega þægileg fyrir mig
eins og öll dvölin var almennt á
heimili í nálægð við Láru. Svo
öðrum stundum var ég svo hepp-
inn að hitta þarna oft Láru
Dögg, Írisi Dögg og Bogga og þá
fékk Lára heldur betur að stjana
við okkur. Lára hafði þann eig-
inleika að geisla alltaf með sínu
fallega brosi þegar hún hitti mig
og svo seinna fjölskyldu mína, en
þau fengu svo sannarlega að
kynnast öllu því fallega í fari
Láru. Ég votta fjölskyldu Láru
mína dýpstu samúð.
Stefán Þór Steindórsson.
Arnlaug Lára
Þorgeirsdóttir