Morgunblaðið - 14.03.2016, Qupperneq 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 14. MARS 2016
✝ Anna Jens’sÓskarsdóttir
fæddist á Þingeyri
við Dýrafjörð 17.
ágúst 1921. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 2. mars
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Mikkalína
Sturludóttir, f.
1894, d. 1982, og
Óskar Jónsson, f.
1897, d. 1971. Systkini Önnu:
Ólafía Verónika, látin, Þórður
Viggó og Margrét Jensína.
Anna giftist 29. nóvember
1947 Þórði Sigurðssyni málara-
meistara, f. 23. febrúar 1921.
Hann lést 27. febrúar 2015. For-
eldrar hans voru Margrét
Ólafsdóttir, f. 1885, d. 1970, og
Sigurður Þórðarson, f. 1886, d.
1964. Börn Önnu og Þórðar
eru: 1) Óskar, f. 17. febrúar
1948, kvæntur Sue Þórðarson.
2) Reynir, f. 26. maí 1954,
kvæntur Stefaníu Kristínu
Sigurðardóttur. Synir þeirra:
Þórður, f. 1980, dóttir hans og
Lindu Kristinsdóttur er Ásta
Kristín, f. 2009. Hlynur, f. 1983,
sambýliskona Astrid Fehling. 3)
Margrjet, f. 12. nóvember 1961,
gift Arnóri Skúlasyni. Börn
þeirra: Óskar, f. 1984, kvæntur
Tinnu Þórarinsdóttur. Dætur
þeirra eru Anna
Heiða, f. 2009, og
Ólöf Birna, f. 2013.
Signý, f. 1990, sam-
býlismaður Sævar
Ingi Sigurgeirsson.
Sonur þeirra er
Styrmir Már, f.
2015. Rúnar, f.
1992.
Anna ólst upp á
Þingeyri til 10 ára
aldurs en flutti þá
til Hafnarfjarðar þar sem hún
bjó alla sína ævi, lengst af á
Herjólfsgötu 34, síðan á Lauf-
vangi 2.
Hún lauk gagnfræðaprófi og
fór síðar í Húsmæðraskólann á
Ísafirði.
Eftir skólagöngu aðstoðaði
Anna föður sinn á ýmsan hátt í
frystihúsi hans, ásamt því að
sinna heimili og börnum eftir
að hún giftist. En árið 1973 fór
hún að vinna utan heimilis og
var útivinnandi í um 20 ár og
starfaði hjá Sælgætisgerðinni
Mónu í Hafnarfirði.
Síðustu árin dvaldi Anna
ásamt Þórði á Hrafnistu í Hafn-
arfirði, heilsu hennar var farið
að hraka undir það síðasta.
Útför Önnu fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 14.
mars 2016, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Elsku amma Jens’s.
Nú þegar þú hefur kvatt okk-
ur í hinsta sinn rifjast upp
margar ljúfar minningar sem
lifa áfram með okkur. Samveru-
stundir okkar voru margar
enda bjugguð þið afi í næstu
götu við okkur bræðurna og
vorum við oft í heimsókn. Það
var ævinlega gott að koma til
ykkar og nú þegar við horfum
til baka er aðdáunarvert hve
mikla þolinmæði og ástúð þið
sýnduð okkur.
Þú varst ákveðin, sanngjörn,
tillitssöm og réttsýn með ein-
dæmum. Gott dæmi um það er
þegar ég kom heim til ykkar
með brennibolta sem ég hafði
fundið á skólalóðinni og hafði
vafalaust verið þar í nokkra
daga. Það var ekki til umræðu
að fá að fara með hann inn
heldur skyldi farið beint aftur á
skólalóðina og boltinn settur
þar sem hann var. Það er varla
hægt að hugsa sér betra vega-
nesti út í lífið en réttsýni og
lífsgildi hennar ömmu Jens’s.
Ekki er hægt að kveðja þig
án þess að minnast á þá mögn-
uðu matseld sem fram fór á
Laufvanginum. Við fengum
ósjaldan að ráða hvað væri í
matinn og uppáhaldið okkar var
fiskibollur steiktar að sérstök-
um hætti á öllum hliðum og víð-
frægar voru í Hafnarfirðinum.
Grjónagrautur var einnig al-
gengur og afgangurinn nýttur
til að útbúa heimsins bestu
klatta. Í kökubakstri varstu
ótrúleg, hvað afi og við bræð-
urnir vorum heppnir. Kvöld-
kaffið hjá ykkur var oftast með
heimabökuðu góðgæti; kleinum,
páskakökunni gómsætu og að
ógleymdum randalínum um jól-
in sem enginn getur „toppað“.
Þegar við komum í heimsókn
til ykkar afa varstu annaðhvort
í eldhúsinu að baka, elda eða
leggja 10-20-30-kapalinn þinn
sem þú gast lagt aftur og aftur
án þess að hann gengi upp. Ef
þig var ekki þar að finna sastu
iðulega inni í saumaherbergi við
gömlu vélina og gerðir við föt
okkar og annarra fjölskyldu-
meðlima. Ófáir bangsarnir,
teppin og aðrar hannyrðir urðu
þar til, ekki aðeins fyrir fjöl-
skyldumeðlimi heldur naut
kvenfélagið Hringurinn góðs af
bakstri og handavinnu þinni.
Áhugamálið þitt var barna-
börnin og síðar einnig barna-
barnabörnin. Eftir að annar
okkar fluttist út á land þá voru
ófá símtölin frá ömmu og afa,
bara til að vita hvort það væri
ekki örugglega allt í besta lagi.
Þú fylgdist vel með okkur og
vissir alltaf upp á hár hvar við
vorum og hvað við aðhöfðumst.
Elsku amma, nú þegar þú
hefur yfirgefið okkur södd líf-
daga kveðjum við þig með mikl-
um söknuði. Nú ertu, eftir eins
árs fjarveru, aftur komin við
hlið afa sem tekur vel á móti
þér eins og alltaf. Biðjum að
heilsa afa og við söknum hans
líka. Hvíl í friði, elsku amma.
Þórður og Hlynur.
Elsku amma Jens’s. Rosalega
er skrítið að hugsa til þess að
við eigum aldrei eftir að sjá þig
eða tala við þig aftur. Seinasta
ár hefur verið erfitt, sérstak-
lega fyrir þig en líka fyrir okk-
ur, að sjá hvernig líkami og sál
fór niður á við eftir að afi
kvaddi. Við ákváðum að reyna
að gleyma þeim tíma en minn-
ast þín og þess tíma þegar þú
varst heilsuhraust og yndisleg-
asta amma sem hugsast getur.
Mikið var nú gott að koma í
heimsókn til ykkar á Laufvang-
inn, þar tók á móti manni góður
andi og mikil hlýja. Alltaf fann
maður hvað ykkur þótti vænt
um okkur, fjölskylduna ykkar,
og þið voruð svo áhugasöm um
allt sem við barnabörnin vorum
að gera og mikið sem okkur
þótti vænt um ykkur. Þegar við
byrjuðum í golfinu voruð þið
þau fyrstu til að koma ykkur
inn í allar reglur golfsins en þið
voruð okkar helstu stuðnings-
aðilar. Enn þann dag í dag þeg-
ar við löbbum upp 18. holuna
heima á Keili, þá lítum við upp
á bílastæðið fyrir ofan völlinn
og minnumst þess að sjá þig og
afa samankomin til að fylgjast
með okkur spila síðustu holuna.
Uppáhaldssagan okkar um
þig er þegar þið afi tókuð að
ykkur að passa gullfiskinn fyrir
okkur þegar við fórum til Aust-
urríkis eitt árið. Þér fannst
hann veiklulegur þannig að
hann fékk að fylgja ykkur afa
hvert sem var í íbúðinni, hann
fékk meira að segja að horfa á
sjónvarpið með ykkur. Því mið-
ur drapst fiskurinn í þinni
umsjá og þú varst alveg miður
þín, en þetta er einmitt lýsandi;
vildir allt það besta fyrir alla.
Við eigum eftir að sakna þess
að spila við þig, drekka kvöld-
kaffi með þér, sjá þig hlæja, en
það var frekar fyndið þegar þú
fórst í hláturskast, við eigum
eftir að sakna litlu krumpuðu
handarinnar þinnar, hvernig þú
borðaðir mysinginn upp úr doll-
unni með hnífnum og alls ann-
ars sem gerði þig að bestu
ömmu sem hægt var að hugsa
sér.
Elsku amma Jens’s, vonandi
eruð þið afi sameinuð á ný,
„loksins“, eftir ár hvort frá
öðru. Takk fyrir allt sem þið afi
kennduð okkur, þið voruð frá-
bær á alla vegu.
Ykkar
Rúnar og Signý.
Amma Jens.
Ég held að ég hafi verið orð-
inn tvítugur þegar ég uppgötv-
aði að Jens væri sérstakt nafn
fyrir ömmu. En það er líka við
hæfi að sérstök amma beri sér-
stakt nafn.
Eftir svona langan tíma er
þakklæti og góðar minningar
mér efst í huga. Það er ekki
sjálfsagt að eiga sér jafn harðan
stuðningsmann og þig. Í þínum
augum gat maður ekkert rangt
gert. Á unglingsárum man ég
eftir að hafa sótt til ykkar afa
þegar manni fannst mamma og
pabbi ósanngjörn. Alltaf tókuð
þið minn málstað – alveg sama
hversu heimskulegur hann var.
Óbilandi trú ykkar á manni
hvarf aldrei.
Til marks um hversu mikið
þið studduð okkur systkinin, þá
settuð þið ykkur inn í alveg
nýja íþrótt – komin nálægt 80
ára aldri. Stundirnar sem við
áttum saman á golfvöllunum og
í golfskálunum víðsvegar um
landið eru ómetanlegar. Það
þekktu líka allir ömmu og afa
Signýjar og Rúnars.
Ég man líka hvað var gaman
að fá að koma í næturgistingu
til ykkar. Því fylgdi ávallt
kvöldkaffi, nálægt miðnætti. En
það var eftir að við höfðum spil-
að allt kvöldið – tíu, manna, eða
10-20-30. Svo var það krossgát-
an í Morgunblaðinu yfir morg-
unmatnum og morgunleikfimi í
framhaldinu inni í eldhúsi.
Senn líður að páskum og nú
sem endranær verður rifjað upp
þegar maður fékk stútfullt
páskaegg sent til Danmerkur á
páskunum. Það er ekki slæmt
að eiga ömmu sem sér um að
framleiða Mónueggin og gat því
svindlað og sett alltof mikið
nammi inn í þau.
Sumarið 1995, rétt eftir að
við fluttum heim aftur, fórum
við á æskuslóðir þínar í Dýra-
fjörð á Vestfjörðum. Þá 11 ára
gamall sat ég undir stýri á bíln-
um ykkar og þú sast í farþega-
sætinu. Afi var alltaf mjög
passasamur með bílinn ykkar
og það kom flatt upp á mig þeg-
ar þú sagðir: „Jæja Óskar,
settu hann nú í gang.“ Svo tók-
um við þó nokkurn rúnt um
bílastæðið og afi stóð alveg
kjaftstopp eftir þegar við
renndum af stað.
Mest af öllu er ég þakklátur
fyrir að hafa fengið að upplifa
marga stóra viðburði í mínu lífi
með ykkur afa mér við hlið. Ég
man að ég hugsaði þegar ég
flutti til Austurríkis og var þar í
hálft ár árið 2003. „Vonandi
verða þau enn til staðar þegar
ég kem heim.“ Síðan bjuggum
við Tinna í Þýskalandi frá 2008-
2010 og aftur kom sama hugsun
upp. Mikið væri nú gaman að
geta sýnt þeim frumburðinn.
Árið 2012 giftum við okkur og
þá var ég svo hamingjusamur
að fá ykkur í brúðkaupið okkar.
Loks náðir þú líka að hitta litlu
Ólöfu okkar, svo ég get ekki
kvartað vitund. Svona eftir á er
þetta hálfkjánalegt, þú varst
svo sterk manneskja, amma, og
misstir auðvitað ekki af neinu.
En svona á hinn bóginn þá
sýnir þetta hvað við vorum
miklir vinir, ég vildi hafa ykkur
afa með í þessum atburðum í
lífi mínu, þið voruð mér gríð-
arlega mikilvæg, ég hefði gert
allt fyrir ykkur og ég vildi
gjarnan gera ykkur stolt.
Farðu nú, elsku amma, og
hvíldu í friði með afa. Eftir allt
sem á undan er gengið, þá eruð
þið alltaf best saman. Bið að
heilsa honum og sjáumst hress.
Ykkar,
Óskar.
Anna Jens’s
Óskarsdóttir
HIINSTA KVEÐJA
Kveðja frá tengdadóttur.
Ég kveð þig, hugann heillar minn-
ing blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(GJ)
Stefanía Kristín.
✝ Úlfar Benón-ýsson fæddist í
Miðhúsum í Bæj-
arhreppi 13. maí
1941. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Eir 6. mars
2016.
Foreldrar hans
voru Benóný Guð-
jónsson, f. 16. maí
1915, d. 4. nóv-
ember 1989, og
Laufey Dagbjartsdóttir, f. 20.
október 1920, d. 6. júní 2005.
Systkini Úlfars eru: Ingi-
björg, f. 1943, d. 10. febrúar
2016, Kristinn, f. 1947, Hösk-
uldur, f. 1950, Gunnar, f. 1952,
Bryndís, f. 1955, Bergljót, f.
1958, og Dagur, f. 1961.
Eiginkona Úlfars er Mar-
grét Jónsdóttir, f. 3. sept-
ember 1948. Foreldrar hennar
voru Jón Kristjánsson, f. 29.
maí 1908, d. 12. ágúst 1981,
og Ingigerður Eyjólfsdóttir, f.
28. desember
1916, d. 15. nóv-
ember 2000.
Dætur Úlfars
og Margrétar eru:
1) Laufey, f. 1966.
Eiginmaður henn-
ar er Jón Ingi
Georgsson. Synir
Laufeyjar og Páls
Reynis Pálssonar,
f. 1962, eru Úlfar,
f. 1989, og Fann-
ar, f. 1995. Börn Jóns eru Ása
Dagmar og Georg Jón. 2) Inga
Jóna, f. 1970. Dóttir hennar
og Rúnars Kárasonar, f. 1969,
er Rakel, f. 1998. Sambýlis-
maður Ingu Jónu er Daði
Ragnarsson, dætur hans eru
Sara og Elísabet.
Lengst af starfaði Úlfar hjá
Gúmmívinnustofunni, síðar
N1.
Útför Úlfars fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 14.
mars 2016, klukkan 13.
Í dag kveðjum við ljúfmenni
sem tilheyrt hefur fjölskyldu
minni nánast alla mína ævi.
Við slík tímamót veltir maður
vöngum og lítur til baka. Lifði
hann vel? Síðustu árin voru
mági mínum vissulega erfið
vegna óvinnandi baráttu við ill-
vígan sjúkdóm.
Mér verður hugsað til fyrir-
lesturs sem ég sá nýlega. Þar
greindi frá stórri og áratuga-
langri rannsókn á vegferð
manna, þar sem flestallt í til-
veru þeirra var reglulega mælt
og vegið.
Þar á meðal hamingjan. Nið-
urstöðurnar voru nokkuð for-
vitnilegar.
Það var ekki auðurinn,
frægðin, framinn eða veraldleg-
ir sigrar sem reyndust færa
mönnum hamingjuna, heldur
hversu vel þeir ræktuðu sam-
bandið við sína nánustu.
Úlli lifði án vafa hamingju-
ríku lífi ef sú mælistika er not-
uð. Hann var alla tíð einstak-
lega duglegur við að halda utan
um sitt fólk og sinnti bæði fjöl-
skyldu og vinum af mikilli elju
og umhyggjusemi.
Lentir þú undir hans vernd-
arvæng áttirðu hann að alla tíð.
Ef á bjátaði einhvers staðar var
hann fyrstur á staðinn til að
bjóða hjálp.
Hann stóð með sínum á góðu
stundunum og líka hinum síðri.
Annað sem Úlli gerði sér-
staklega vel var að njóta lífsins.
Þrátt fyrir mikla vinnu, dugnað
og óþarflega mikið strit á stund-
um gaf hann sér tíma fyrir sín
fjölmörgu áhugamál, veiði,
hestamennska, skíði, fjallgöng-
ur, ferðalög og golf svo eitthvað
sé nefnt. Alltaf í hópi góðra vina
og kunningja, enda félagslynd-
ur mjög.
Það skemmtilegasta við hann
var þó hans létta lund – glettn-
in, glaðværðin og stríðnin. Góð-
látlegir hrekkir og stríðni, í
bland við hæfileikann til að
koma auga á hið spaugilega.
Sem þýddi að þar sem Úlli var
voru hlátrasköllin aldrei langt
undan.
Þetta reyndist honum líka
dýrmætur eiginleiki á seinasta
kaflanum þar sem hann tók erf-
iðleikunum með ótrúlegri já-
kvæðni og æðruleysi, glettinn
og kankvís að vanda.
Því er orðið lífsleikni mér efst
í huga þegar ég hugsa um þenn-
an hjartahlýja og vandaða
mann.
Hann kunni að lifa, elska,
njóta og hlæja. Allt það sem
gefur lífinu gildi.
Gangan var því sannarlega
góð svo langt sem hún náði.
Takk, elsku Úlli minn, fyrir
ómetanlegar samverustundir,
takk fyrir að vera fjölskyldu
minni traustur bakhjarl, takk
fyrir hláturinn og hlýjuna, takk
fyrir innblásturinn og þín góðu
gildi.
Sjáumst hinum megin.
Elfa Kristín Jónsdóttir.
Úlfar Benónýsson
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðs-
ins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi
liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er
hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður grein-
in að hafa borist eigi síðar en á há-
degi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að
senda lengri grein. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Minningargreinar
Davíð
útfararstjóri
551 3485 - www.udo.is
Óli Pétur
útfararstjóri
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR H. JÓHANNSSON
flugvirki,
Engjaseli 21,
lést þann 10. mars á Landspítalanum við
Hringbraut. Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
17. mars kl. 13. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vilja minnast hans er bent á minningarsjóð Karitas
(www.karitas.is eða í síma 551-5606).
.
Bryndís Arnfinnsdóttir,
Jóhann H. Valdimarsson,
Arnfinnur V. Sigurðsson, Harpa Björgvinsdóttir,
Sesselja G. Sigurðardóttir, Þorkell L. Þórarinsson,
Anna Karen Sigurðardóttir, Einar O. Sigurðsson
og afabörn.