Morgunblaðið - 25.08.2016, Blaðsíða 12

Hóparnir Þýski og íslenski hópurinn og leiðtogar í Tübingen.
Fróðleikur og skemmtun Milli þess sem stelpurnar pældu í stöðu kvenna fóru þær í alls konar leiki. M.a. fóru þær Sig-
ríður Rún og Matthildur Ósk (neðst t.h.) í svokallaðan samúræjaleik í þágu hópeflis, leiknum fylgdu gríðarleg öskur.
Valgerður Þ. Jónsdóttir
vjon@mbl.is
M
arkmið verkefnisins
Girls4Girls er að
efla sjálfsmynd
ungra stúlkna.
Þemað er No
Limits for Girls, eða Stelpum eru
allir vegir færir, og snýst meðal
annars um að hvetja þær til að
skoða sjálfsmynd sína og velta um
leið fyrir sér hvað eða hver hefur
áhrif á hana og með hvaða hætti,
hverjar væntingar samfélagsins
eru til þeirra og hvort þær telji
sig njóta sömu réttinda og strák-
ar. Einnig, og kannski ekki síður,
að kenna þeim að treysta á sig
sjálfar og vera
sjálfstæðar,“
segir Sigríður
Rún Tryggva-
dóttir, sókn-
arprestur á Eg-
ilsstöðum, en
hún og Matthild-
ur Ósk Óskars-
dóttir, æskulýðs-
fulltrúi
kirkjunnar á
Vopnafirði, voru
leiðtogar tíu 14 til 16 ára stúlkna
af Austurlandi sem þátt tóku í
verkefninu.
Girls4Girls er ungmenna-
skiptaverkefni Þjóðkirkjunnar og
Ejr, æskulýðssambands á vegum
þýsku kirkjunnar, sem var gest-
gjafinn að þessu sinni. Gert er ráð
fyrir að Ísland endurgjaldi gest-
risnina að ári, en þá verður þemað
sjálfbærni.
Tuttugu stelpur
Þátttakendur voru jafnmargir
frá hvoru landi og fóru íslensku
stúlkurnar ásamt leiðtogum sínum
til fundar við þýskar stallsystur
sínar og leiðtoga þeirra í háskóla-
borginni Tübingen í Suður-
Þýskalandi þann 10. ágúst. Daginn
eftir hófst fjölbreytt og þaul-
skipulögð tíu daga dagskrá. Verk-
efnið teygði sig líka til Unter-
hausen í Liechtenstein, en þangað
fór hópurinn um miðbik dvalar-
innar. „Bara til að fá tilbreytingu
og brjóta upp mynstrið,“ útskýrir
Sigríður Rún.
Girls4Girls er að hennar sögn
nokkurs konar hliðarverkefni
People4People, þriggja ára verk-
efnis um mannréttindi á vegum
kirkna á Íslandi, í Póllandi og
Þýskalandi. „Ég og þýski leiðtog-
inn sóttum um í fyrra og fengum
Erasmus+ styrk hjá Evrópu unga
fólksins fyrir verkefni ætlað stelp-
um í dreifbýli sem alla jafna hafa
ekki sömu tækifæri og stelpur í
þéttbýli til að taka þátt í alþjóð-
legum verkefnum. Síðan aug-
lýstum við eftir þátttakend-
um og hófumst handa við
undirbúninginn,“ segir Sig-
ríður Rún og lætur þess jafn-
framt getið að fyrirtæki og
kvenfélög fyrir austan hafi
lagt mikið af mörkum til að
styðja við verkefnið.
Íslensku stelpurnar voru
víðs vegar af Austurlandi, t.d.
frá Egilsstöðum, Djúpavogi,
Vopnafirði, Fáskrúðsfirði og
Breiðdalsvík, og höfðu allar
tekið virkan þátt í æskulýðs-
starfi kirkjunnar. „Í ljós kom
að dreifbýli er ekki það sama
í augum Þjóðverja og Íslend-
inga. Þýsku stelpurnar töluðu
um heimabæi sína sem
smábæi þótt þar byggju 100
þúsund manns og ráku upp
stór augu þegar ein íslensk
sagði að í skólanum sínum
væru bara 13 nemendur,“ rifjar
Sigríður Rún upp.
Undirbúningur ferðarinnar og
verkefnisins sem slíks hófst í vor
þegar Sigríður Rún og einn ís-
lenski þátttakandinn hittu Jenni-
fer, þýska leiðtogann, og eina úr
hópnum hennar í Þýskalandi til
skrafs og ráðagerða. Síðan tóku
við tölvupóstar fram og til baka,
enda að mörgu að hyggja þegar
stóra stundin rynni upp.
Óformleg menntun
„Íslensku stelpurnar þekktust
lítið innbyrðis og þær þýsku ekki
heldur. Þær unnu saman í hópum,
jafnmargar frá hvoru landi, og
náðu ótrúlega vel saman. Öll sam-
skipti fóru fram á ensku, sem var
mikil áskorun fyrir þær, og raunar
kom mér á óvart hversu góðar
þær voru í málinu,“ segir Sigríður
Rán og lýkur lofsyrði á „þessar
frábæru stelpur“ eins og hún seg-
ir. Engir árekstrar, aldrei vesen
eða vandamál.
Þegar stelpurnar höfðu sofið
úr sér ferðaþreytuna var þeim
ekki til setunnar boðið. Dagskráin
hófst í bítið um morguninn. En
fyrst var bænastund eins og alla
morgna og stundum líka á kvöldin.
„Stelpurnar báru sjálfar að
miklu leyti ábyrgð á dagskránni.
Þær undirbjuggu bænastundir,
sáu um að allar mættu á réttum
tíma, héldu dagbók á sameig-
inlegri vefsíðu og margt fleira.
Við leiðtogarnir lögðum upp
verkefni en gerðum okkur far um
að mata þær ekki of mikið heldur
leyfa þeim að ráða ferðinni og
sköpunarkrafti þeirra að njóta
sín. Fyrir vikið tóku viðfangs-
efnin stundum óvænta stefnu og
því má segja að um óformlega
menntun hafi verið að ræða.“
Þótt sjálfsmyndin væri í
brennidepli – eða kannski einmitt
þess vegna – snerust verkefnin
um jafnrétti, stöðu og réttindi
kvenna fyrr og nú, og hvernig
eða hvort stelpurnar gætu sjálfar
haft áhrif í þeim efnum.
„Við ræddum mikið um
staðalmyndir kvenna, hvernig
samfélagið og samfélagsmiðlar
segja okkur að vera,“ skrifuðu ís-
lensku stelpurnar á vefinn kirkj-
an.is við heimkomuna. Svo gerðu
þær í samvinnu við þýsku stelp-
urnar verkefnunum góð skil á
vefsíðunni sinni frá degi til dag.
Þar kemur fram að þær fóru líka
í stuttar skoðunarferðir, meira að
segja búðarráp, og voru aukin-
heldur vel haldnar í mat og
drykk. Skemmtun og fróðleikur í
bland.
Konur fyrr og síðar
Fyrsta daginn voru til um-
fjöllunar íslenskar og þýskar
konur sem vegna afreka sinna
komust á spjöld sögunnar. Dag-
inn eftir voru samtímakonur á
dagskrá. „Þær skoðuðu umfjöllun
um konur í fjölmiðlum og hvernig
um þær er talað í samfélaginu,
hvaða konur hafa skarað fram úr
í pólitík á Íslandi og Þýskalandi,
eða verið á annan hátt áberandi,
til dæmis í leiklist og listum. Í
tengslum við þá umfjöllun var
stelpunum skipt í þrjá hópa með
ritstjóra í forsvari hvers hóps og
einum aðalritstjóra. Verkefnið
fólst í að búa til tímarit, velja for-
síðumynd og aðrar myndir auk
þess að skrifa texta,“ segir Sig-
ríður Rún og nefnir sitthvað
fleira sem stelpurnar tóku sér
fyrir hendur. Einn daginn fóru
þær út á götu og spurðu vegfar-
endur um jafnrétti og femínisma
og margt fleira mætti tína til.
„Verkefnin sem við unnum
voru fjölbreytt og skemmtileg,“
skrifuðu stelpurnar á fyrrnefndan
vef kirkjunnar. Verkefnið „Our
story“ fannst þeim þó standa
uppúr, en það fólst í að þær
gerðu veggspjöld sem fjölluðu um
þær sjálfar. Merkilegast þótti
þeim að sjá hversu ólíkar þær
reyndust vera.
Besta vinna í heimi
Spurð um helstu vandamál
sem ungar stelpur eigi við að
glíma nefnir Sigríður Rún að
þeim hætti til að bera sig saman
við fólk sem ekki sé til í raun-
veruleikanum. Af því leiði að
stelpunum finnist þær ekki nógu
sætar og klárar.
„Mér finnst sláandi hversu
ungt fólk er kvíðið, sem kannski
helgast af því að flestir lifa opin-
beru lífi á samfélagsmiðlum á sín-
um mestu mótunarárum. Stelp-
urnar í verkefninu Girls4Girls
ræddu þetta og voru sammála um
að hætta að láta útlitsumræðuna
afvegaleiða sig og einblína frekar
á það sem skiptir raunverulega
máli,“ segir Sigríður Rún. „Ég er
í bestu vinnu í heimi. Það eru
ótrúleg forréttindi að fá að taka
þátt í þessu verkefni með stelp-
unum og ég hlakka til á næsta ári
þegar við tökum á móti þýsku
stelpunum,“ bætir hún við.
Stelpum eru allir vegir færir
Tíu stelpur á aldrinum 14 til 16 ára af Austurlandi tóku ásamt jafnmörgum þýskum jafnöldrum sínum þátt í ungmenna-
skiptaverkefninu Girls4Girls í Tübingen í Suður-Þýskalandi. Sjálfsmyndin var í brennidepli sem og alls konar verkefni sem
hverfðust um réttindi og stöðu kvenna fyrr og nú. Sigríður Rún Tryggvadóttir, prestur á Egilsstöðum, og Matthildur Ósk
Óskarsdóttir, æskulýðsfulltrúi kirkjunnar á Vopnafirði, voru leiðtogar hópsins.
Sigríður Rún
Tryggvadóttir
12 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. ÁGÚST 2016
Við heimkomuna sögðu íslensku þátttakendurnir frá upplifun sinni af verkefninu Girls4Girls á vef
Þjóðkirkjunnar:
„Þessi ferð var algjör draumur. Við sungum íslensk lög og tókum „Víkingaklappið“ við öll tæki-
færi, hvort sem það var í lest eða labbandi um götur í Þýskalandi. Það sem okkur íslensku stelpun-
um finnst standa mest upp úr er klárlega hversu vel við náðum saman sem hópur. Frá því að
við hittumst á Egilsstaðaflugvelli í byrjun ferðarinnar og þar til núna höfum verið
eins og ein fjölskylda. Við hlógum saman og grétum saman. Minningarnar,
vináttan og kærleikurinn er eitthvað sem engin af okkur mun nokkurn tím-
ann gleyma.
Eftir að hafa unnið nokkur verkefni, rætt málefnin og velt þeim vel fyrir
okkur komumst við að niðurstöðu: Jafnrétti á Íslandi í dag er ágætt en þó
langt frá því að vera eins gott og það getur verið. Samkvæmt lögum á Íslandi
hafa karlmenn og konur sömu réttindi, en að okkar mati á hugsunarháttur
samfélagsins langt í land. Við leggjum til að fólk hætti að
hlutgera konur, að setja óraunhæfar kröfur á konur og dæma
hvað annað, þannig getum við tekið stórt skref í áttina að
jafnrétti.“
„… að fólk hætti að hlutgera konur“
Forsíður Drottn-
ingar, Heimur
konu og jafnrétti.
VIÐ LEGGJUM TIL …