Morgunblaðið - 28.10.2016, Síða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 2016
✝ Teitur Árna-son fæddist 28.
september 1983.
Hann lést 2. októ-
ber 2016.
Foreldrar hans
eru Hildur Krist-
jánsdóttir og Árni
Ibsen Þorgeirsson,
d. 2007. Bræður
hans eru Kári Ib-
sen Árnason, f.
1973, kvæntur
Sigurrósu Jóns Bragadóttur og
Flóki Árnason, f. 1976, kvænt-
ur Jennýju Guðmundsdóttur.
Synir Kára og Sigurrósar eru
Darri og Jón Árni. Dætur
Flóka og Jennýjar eru Bríet,
Gígja og Sölva.
Teitur lauk grunnskólanámi
úr Öldutúnsskóla
og útskrifaðist sem
stúdent frá Flens-
borgarskóla í
Hafnarfirði. Hann
lærði hljóðupp-
tökutækni og
framleiðslu við
SAE institute í
Glasgow, Skot-
landi, og síðar
meir fór hann í
framhaldsnám við
fagið í London, þar sem hann
starfaði og bjó síðan 2007.
Teitur lætur eftir sig sam-
býliskonu, Carolina Thorbert,
f. 1973.
Útför Teits fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 28.
október 2016, kl. 13.
Frændi minn, hann Teitur litli/
stóri Árnason, hefur kvatt þenn-
an heim aðeins 33 ára og okkur
öll svo snögglega að við stöndum
stjörf eftir. Skiljum ekki hvers
vegna þessi hæfileikaríki og
hjartahlýi, ungi vinur okkar var
hrifinn svona á brott.
Ég ætla aðeins að bregða upp
fáum myndum af okkar kynnum í
orðum, til þess að þið getið
ímyndað ykkur persónuleikann
hans Teits að einhverju leyti. En
það var svo miklu, miklu meira í
þessum dreng heldur en ég get
sagt hér. Þegar hann var lítill
drengur hittum við hann oft, við
komum oft við á heimili hans á
leið okkar til eða frá Reykjavík.
Alltaf svo hlýr og hýr, hann var
ekki hár í loftinu þegar hann
ákvað að hann vildi vera með
Benna-greiðslu, önnur hár-
greiðsla kom ekki til greina. Þeir
sem þekktu til vissu að það var
erfitt að framfylgja því, Teitur
minn með þetta mikla krullaða
hár. Enda gafst hann svo upp á
því. Á unglingsárum hans sáum
við hann ekki svo oft, en fylgd-
umst við með honum í gegnum
foreldra hans.
Svo varð hann fullorðinn og
fór í nám til Skotlands og þaðan
til Englands. Sáum hann lítið á
þeim árum. En þegar pabbi hans
var á Skógarbæ vegna veikinda
sinna þá kom hann heim til að
hjálpa honum að setja saman
bókina sína „Á stöku stað með
einnota myndavél“, en pabbi
hans var ákveðinn í að koma
þeirri bók frá sér, þrátt fyrir
mikil veikindi. Þar hittumst við
oft og endurnýjuðum gömul
kynni. Mér fannst yndislegt að
hitta Teit þar og fá að kynnast
honum fullorðnum manni.
Nokkrum vikum eftir að pabbi
hans lést hringdi hann til mín frá
London. Við áttum langt og kær-
leiksríkt samtal, þar sem við
spjölluðum um alla heima og
geima.
Á þessum tíma var hann kvíð-
inn fyrir framtíðinni, en jafn-
framt mjög spenntur að byrja að
vinna í stórborginni London. Svo
kom það fljótlega í ljós að honum
gekk mjög vel í starfi og eign-
aðist þar stóran vinahóp, festi
þar rætur. Þarna var hann svo til
nýbúinn að hitta hina sænsku
Caroline og varð hún samferða-
kona hans í London. Aðrir kunna
betur frá því að segja.
Elsku Hildur, Caroline, bræð-
ur og fjölskyldur, innilegar sam-
úðarkveðjur kæru vinir, minn-
ingin um góðan dreng lifir. Hvíl í
friði, elsku vinur og frændi, Teit-
ur Árnason.
Heiðrún Þorgeirsdóttir.
Enn einn fallegur drengur
bættist í fjölskyldu þeirra Árna
og Hildar á haustdögum árið
1983. Þessi strákur var þó tals-
vert ólíkur bræðrum sínum, ekki
síst fyrir rauða hárið. Eftir
nokkrar vangaveltur hlaut hann
nafnið Teitur sem reyndist sann-
kallað réttnefni á þessum fjör-
lega dreng. Hann var yngsta
systkin og yngstur í hópi frænd-
systkina. Árin liðu, strákurinn
stækkaði og var ekki lengur sá
minnsti í fjölskyldunni. Hann fór
snemma að velta framtíðinni fyr-
ir sér, hafði leitandi persónuleika
og var ýmislegt til lista lagt en
fyrir valinu varð nám í hljóð-
tæknifræði, sem hann lagði stund
á í Glasgow og London, og starf-
aði hann síðan við það fag í Lund-
únaborg þar sem hann var bú-
settur síðustu árin.
„Bara að þú sért ánægð,
mamma mín, þá er ég ánægður,“
sagði Teitur þegar fermingar-
undirbúningur hans stóð sem
hæst og verið var að máta ferm-
ingarfötin. Slík orð frá unglingi
hljóta að vera sem fögur tónlist í
eyrum foreldris, enda var Teitur
fyrirmyndarsonur og skemmti-
legur bróðir sem skilur eftir sig
góðar minningar. Teitur náði því
að verða þrjátíu og þriggja ára
gamall, þremur dögum síðar var
hann allur. Laufblöð fölnuðu og
féllu til jarðar á einni nóttu þegar
þessi góði drengur var skyndi-
lega og allt of snemma kallaður
burt frá vinum og vandamönn-
um, sem nú hugsa til hans með
söknuði, kærleik og hlýju. Með
þessum fáu orðum kveð ég Teit
frænda minn, með innilegri sam-
úð til fjölskyldu hans.
Brynhildur Þorgeirsdóttir.
Ég var svo heppinn að geta
kallað Teit vin minn allt frá því
ég kynntist honum í London árið
2007. Hann var þá nýfluttur frá
Glasgow með Sveini vini sínum til
að halda áfram námi í SAE, þar
sem ég stundaði nám líka. Það
var gaman að vera í kringum þá
félaga og vorum við spenntir yfir
lífinu í stóru borginni.
Teitur var einstaklega lífs-
glaður, hjartahlýr og ljúfur mað-
ur. Hann var hæfileikaríkur tón-
listarmaður og lagahöfundur,
frábær bassaleikari og vel spil-
andi á gítar og píanó. Hann var
líka lunkinn við strengjaútsetn-
ingar, eitthvað sem hann hafði
mikinn áhuga á. Eftir hann liggja
mörg frábær verk, m.a. fyrir
stuttmyndir og einnig með
hljómsveitunum Blindfold og
Neon Impossible.
Ég og Teitur sömdum mikið af
tónlist saman og spilaði hann inn
á ýmsar útgáfur sem við unnum
að, m.a. fyrir listamanninn
Skepta. Fyrsta útgáfa okkar
beggja í Englandi var lag sem við
sömdum fyrir söngkonuna Ca-
millu Kerslake. Þetta var
ógleymanlegur tími, þegar við
læstum okkur inni í hljóðveri
heilu næturnar, staðráðnir í að
komast áfram í hörðum heimi
músíkbransans. Þetta held ég að
hafi mótað vinnueðli okkar
beggja.
Milli okkar ríkti bræðralag,
við fundum styrk hvor í öðrum á
erfiðum tímum, þegar lítið annað
virtist komast að en vinna. En
alltaf fylltumst við eldmóði aftur
eftir gott spjall og eru þessar
stundir einstaklega kærar í
minningunni. Það var því afar
erfitt að kveðja hann og Carolinu
þegar ég og kærasta mín
ákváðum eftir átta ár í borginni
að flytja aftur til Íslands. Bless-
unarlega héldum við góðu sam-
bandi og var ég ánægður að
heyra frá honum þegar við Aníta
eignuðumst okkar fyrsta barn.
Teitur var einstaklega vel lið-
inn í vinnunni sinni hjá Soho Voi-
ces. Þar umturnaði hann fyrir-
tækinu á stuttum tíma með Peter
vin sinn sér við hlið. Hann byggði
upp stóran og tryggan hóp við-
skiptavina sem komu aftur og
aftur. Þótt Teitur hafi elskað Ís-
land var líf Teits í London. Þar
kynntist hann sinni heittelskuðu
Carolinu og saman bjuggu þau á
Downs Road, í huggulegu hverfi í
austurhluta Lundúna með ná-
grönnum sem urðu nánir vinir
þeirra. Teitur var mjög gestris-
inn og lunkinn í eldhúsinu þar
sem hann var oft að gera tilraun-
ir og nutu vinir hans góðs af því.
Hann hjólaði oftast í vinnuna,
spilaði körfubolta og lifði heilsu-
samlegu lífi. Það var því mikið
áfall fyrir alla að heyra af svip-
legu fráfalli hans.
Fallinn frá er einstaklega góð-
ur og hjartahlýr drengur, tekinn
frá okkur alltof snemma.
Ég vil votta Hildi, Kára, Flóka
og Carolinu samúð mína á þess-
um erfiða tíma. Ég vona að með
tímanum finnið þið huggun í öll-
um þeim kærleik og ást sem fólk
ber til Teits.
Elsku besti vinur minn, þú ert
kannski farinn úr þessu lífi en í
gegnum minningarnar og tónlist-
ina muntu lifa á ný.
„Ég held og vona að þú veifir til mín
á andartökum sem sólin síst skín.
Stundum held að fjöllin færi mig nær
svo ég horfi upp og stend upp á tær.
Eins og tónlist, þú hjálpar oft svo til
Þegar þú róar mig og leggur mig á ský
svo hér er tónlist svo þú lifir á ný.“
(Fræ, „Tónlist svo þú lifir“, 2006.)
Sigurður Kristinn
Sigtryggsson.
Það er erfitt að kveðja hann
Teit með aðeins nokkrum orðum,
enda væri það til lítils þar sem
minningar um svo einstakan öð-
ling og hæfileikaríkan dreng
munu lifa með öllum þeim sem
þekktu hann ævina alla. Við Teit-
ur þekktumst frá fornu fari, fyrst
frá yngri flokkunum í körfu-
knattleiksdeild Hauka, svo sem
skólabræður í Flensborg og síðar
sem góðir félagar sem hittust af
og til í kvöldmat í London þar
sem Teitur var búsettur með
Carolinu konu sinni. Það var allt-
af mikið tilhlökkunarefni að fara
til London í eina af fjölmörgum
vinnuferðum þangað frá Münc-
hen, hitta þau tvö, og eiga von á
því að heimsækja stúdíóið í SoHo
þar sem Teitur starfaði sem upp-
tökustjóri og tónsmiður, heyra
sögur um heimsfræga tónlistar-
menn og leikara sem lögðu leið
sína þangað og fá að hlusta á tón-
list sem Teitur var að vinna að
með hljómsveitinni sinni Neon
Impossible. Þeir höfðu gerst svo
frægir að fá lag spilað í dagskrá
BBC og voru byrjaðir að spila á
tónleikastöðum í nágrenninu. Ég
man eftir lagi sem heitir Be
Alone, það fannst mér vera sum-
arsmellur enda söng Carolina
bakraddirnar. Síðast þegar við
hittumst seint í sumar töluðum
við um alheimsósómann, Brexit
og Donald Trump og hvar væri
best að búa ef við flyttum ein-
hvern tímann aftur til Íslands.
Kom þar ekkert annað til greina
en Hafnarfjörðurinn í hans huga,
enda minningarnar þaðan marg-
ar. Við kvöddumst síðan með
hlýju faðmlagi að vanda og þau
hjónin héldu heim á leið. Við ætl-
uðum svo að hittast aftur í októ-
ber en af því verður ekki.
Á meðan ég skrifa þessar fá-
einu línur verður mér hugsað til
föður Teits, Árna Ibsen, sem dó
líka langt fyrir aldur fram, og
þegar hann heimsótti Lækjar-
skóla til að tala við okkur nem-
endur um leikrit sitt, Himnaríki,
sem nýbúið var að setja upp í
Hafnarfjarðarleikhúsinu og við
vorum að fara að sjá. Ég vona að
þeir feðgar séu nú sameinaðir í
einhverjum víddum alheimsins.
Ég sendi mínar dýpstu samúðar-
kveðjur til eiginkonu, móður,
bræðra og annarra aðstandenda.
Hvíl í friði kæri vinur,
Þórður Þ. Gunnþórsson.
Teitur Árnason, oddviti nem-
endafélags Flensborgarskólans
2002-2003, er látinn.
Teitur hóf nám við Flensborg-
arskólann haustið 1999. Fljótlega
var hann orðinn virkur í félagslífi
nemenda, sérstaklega í vöskum
hópi sem undirbjó kvikmynda-
sýningar, setti saman skaup, og á
stundum smá ádeilu á skólann.
Þeir útbjuggu margar sýningar
og útfærðu oft á tíðum skemmti-
legar hugmyndir.
Teiti gekk vel í námi og var
öflugur í félagsmálum. Vorið
2002 vann hann svo kosningar
um oddvitasætið í nemendafélag-
inu. Hann gegndi því starfi af
hógværð og samviskusemi og
stóð uppi í hárinu á stjórnendum
ef þurfa þótti. Engu að síður þá
var traustið ávallt mikið milli
stjórnenda skólans og hans.
Hann var því mikilvægur hlekk-
ur í að byggja upp traust til
Nemendafélags Flensborgar-
skóla og styrkja framtíð þess.
Teitur brautskráðist sem
stúdent vorið 2003, hafandi verið
oddviti það skólaár. Hlutur hans í
að efla nemendafélagið var mikill
og hann og félagar hans lögðu
grunn að starfi vídeóráða seinni
tíma.
Teitur fór utan stuttu eftir að
hann lauk námi í Flensborg.
Hann lagði stund á nám í hljóð-
upptökum í Skotlandi en starfaði
í London þegar hann lést.
Það er sárt að þurfa að horfa á
eftir manni eins og Teiti. Meðal
þeirra sem unnu með honum,
kennara, samnemenda og stjórn-
enda býr góð minning um öflug-
an og skapandi mann.
Starfsmenn Flensborgarskól-
ans og forysta Nemendafélagsins
senda fjölskyldu Teits hugheilar
samúðarkveðjur á þessum erfiðu
dögum.
Kristinn Snær Guðmunds-
son, oddviti Nemendafélags
Flensborgarskólans. Magn-
ús Þorkelsson, skólameistari
Flensborgarskólans.
við sátum í stofunni kvöldið sem mað-
urinn kom
að flyta okkur fregnina
svo stóðst þú upp og fórst fram að
hella uppá
en ég fór útað glugganum að horfa á
heiminn
meðan síðasta kaffið suðaði á könn-
unni
úti var sólgullið eins og maurildi á gráu
kvöldhafinu
teygði sig til mín og æpti af kvöl
uns það sökk fyrir augum mér í nóttina
og eilífðardjúpið
maðurinn lokaði hliðinu á eftir sér
og gekk tröðina útí svartnættið
(Árni Ibsen.)
Sólin kepptist við af veikum
mætti að hlýja föstudagsmorgn-
inum en seint í september er
bara kalt þrátt fyrir ítrekaða til-
burði hennar. Ég, tíu ára strák-
ur, í landsliðstreyju Argentínu
með slitinn tangóbolta hljóp eins
og fætur toguðu niður á Víðista-
ðatún – ég var að springa úr
stolti: „Strákar! Ég var að eign-
ast nýjan bróður.“
Teitur, bróðir minn, var ávallt
kátur og bar hann svo sannarlega
nafn með rentu, glaður og fé-
lagslyndur; alltaf til í eitthvert
stuð og helst með nóg af fólki í
kringum sig. Hann fór ekki í
manngreinarálit því allir gátu
orðið vinir hans og hann var
tryggur sínum vinum og þurfti
mikið til að slíta þeim vinskap.
En þetta voru eiginleikar sem
hann bar fram á síðasta dag.
Snemma fannst mér ég bera
mikla ábyrgð á þessum síkáta og
skríkjandi gaur. Stundum þegar
ég sótti hann til dagmömmunnar
var best að leggjast við gamla
plötuspilarann og hlusta á tónlist,
syngja með og slá taktinn og róa
strákinn því fjörið var oft yfir-
gengilegt meðan við biðum eftir
að mamma og pabbi kæmu heim.
Þetta voru dýrðarstundir í mín-
um huga.
Ég man að ég hugsa oft hvað á
hann eiginlega marga vini?
Strákastóðið sem bankaði upp á
til að spyrja eftir þér var þvílíkt.
En Teitur virtist eiga tíma fyrir
þá alla.
Teitur hafði þann fágæta eig-
inleika að fylgja eftir draumum
sínum og láta þá verða að veru-
leika. Draumurinn togaði hann út
fyrir landsteinana, fyrst til Skot-
lands og svo til Englands. Það
getur verið löng ganga og sjaldn-
ast greiðfær, sérstaklega þegar
draumarnir eru stórir, að elta
drauma sína en Teitur af seiglu
og jákvæðni virtist nálgast tak-
mark sitt. En lífið er skrýtið og
ósanngjarnt. Sem betur fer vit-
um við ekki hversu langur lífs-
þráður okkur hefur verið spunn-
inn en Teitur vann og lifði eins og
hann vissi að hann hefði ekki jafn
langan tíma og við flest vildum,
stöðugt að í leik og starfi eins og
hann hafði alltaf verið og líkleg-
ast orðið ef honum hefði ekki ver-
ið kippt jafn snögglega frá okkur
eins og þennan örlagaríka sunnu-
dagsmorgun.
Fallegi bróðir minn, mann-
gæska, ljúfmennska og tryggð
einkenndu þig og þína fáu daga
hér. Söknuðurinn eftir þér er
stærri en nokkur orð geta lýst,
sorgin miskunnarlaus rífur í
hjartasárið sem dauði þinn olli.
Ég veit að það verður tekið vel á
móti þér í sumarlandinu og ég
veit að einn daginn verð ég að
fara í þessa ferð – ég mun þá taka
stefnuna á þig og bjarta ljósið
þitt, minn kæri.
Kári Ibsen Árnason.
Teitur Árnason
 Fleiri minningargreinar
um Teit Árnason bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐNÝ MARGRÉT GUNNARSDÓTTIR
bóndi,
Bakkárholti í Ölfusi,
verður jarðsungin frá Kotstrandarkirkju
sunnudaginn 30. október klukkan 14.
.
Helga Guðný Kristjánsdóttir, Björn Birkisson,
Fanný Margrét Bjarnardóttir, Eiríkur G. Johansson,
Sindri Gunnar Bjarnarson, Þórunn Ólafsdóttir,
Aldís Þórunn Bjarnardóttir, Geir Gíslason,
Hólmfríður María Bjarnardóttir,
Guðrún María, Sigubjörg Ólöf og Rakel Ósk.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARÍA JÓNSDÓTTIR,
Tjarnargötu 43,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 24.
október. Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
laugardaginn 29. október klukkan 11.
.
Hólmfríður Vignisdóttir, Lars Jörn Larsen,
Maja Stefánsdóttir,
Sigurður Kári Jakobsen,
Alva Garcia.
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN LÚÐVÍKSDÓTTIR,
Eyravegi 20, Selfossi,
áður Kvistum, Ölfusi,
lést föstudaginn 21. október.
Útförin verður gerð frá Selfosskirkju miðvikudaginn 2. nóvember
kl. 13.30. Jarðsett verður að Kotströnd.
.
Júlíus Sigurbjörnsson Ingibjörg Einarsdóttir
Stefán Sigurbjörnsson Hjördís Högna
Sigurður J. Sigurbjörnsson Geirþrúður Sigðurðard.
Jórunn K. Sigurbjörnsdóttir Rúnar Sigurjónsson
Guðbjörg Katrín Sigurbjörnsdóttir
Júlíana S. Hilmisdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.