Morgunblaðið - 18.11.2016, Page 13

svo fór að stórlið Real Sociedad festi
kaup á honum. Eftir lánsstopp hjá
gríska liðinu Olympiakos er hann núna
búinn að festa sig í sessi hjá Augsburg
og tekinn við að gera það sem honum
lætur best, að hrella varnarmenn og
markverði, og setja inn mörk.
En talandi um góð samskipti og
samstarf þá var slíkt ekki alltaf uppi á
teningnum hjá Sociedad eða Olym-
piakos og spilatíminn minni þar en
efni stóðu til. Hvað gera atvinnumenn
í fótbolta þegar boltinn er ekki að
detta fyrir fæturna á þeim og þeir fá
ekki tækifæri? Hvernig heldur maður
sönsum þegar vinnan manns er í upp-
námi? Það hljóta að koma þau augna-
blik að mann langar helst að rústa
hótelherberginu?
Alfreð hlær við „Það komu alveg
svoleiðis augnablik og þessi tími var
ekki alltaf auðveldur. Á hinn bóginn
var ég heppinn að komast að hjá
hrikalega flottum klúbbi á Spáni með
flottum leikmönnum sem ég lít á sem
félaga mína í dag, leikmenn sem voru
alltaf tilbúnir að styðja við mig. Svo
þarf maður bara að rifja upp og
stimpla þá staðreynd inn í hausinn á
sér að ég er ennþá sami leikmaðurinn
og ég var hjá Heerenveen, bara
reyndari. Ég náði aldrei 3-4 leikjum í
röð til að komast almennilega af stað
hjá Sociedad en engu að síður var það
eitt skemmtilegasta árið á ferlinum,
að búa á Spáni, læra spænsku og
kynnast kúltúrnum þar. Það er í mín-
um huga enginn vafi á því að ég varð
betri fótboltamaður á því að spila á
Spáni. Fólk áttar sig ekki alltaf á því
hvað gæðin eru mikil þar.“
Og svo hljóta augnablik á borð við
markið sem okkar maður setti með
Olympiakos gegn Arsenal í Meist-
aradeildinni, í september á síðasta
ári, að koma manni í gegnum erfiðu
tímana? Alfreð getur ekki neitað því
enda sigurmarkið í æsispennandi leik
sem fór 2-3 fyrir gríska liðið, á hinum
víðfræga leikvangi Lundúnaliðsins,
Emirates Stadium. Sviðið gerist varla
stærra fyrir slík afrek.
„Það var auðvitað sturlað augna-
blik, og klárlega einn af hápunkt-
unum hingað til á ferlinum.“
Erfiðustu mótherjarnir
Við sem teljumst til almennra
launamanna þekkjum flestir þá til-
finningu að einstaka sinnum koma
dagar þegar við erum ekki upp á okk-
ar besta, og við nennum varla í vinn-
una þann daginn. Slíkt er hins vegar
ekki í boði hjá atvinnumönnum í fót-
bolta, en man Alfreð eftir mótherjum
– kannski helst miðvörðum – sem eru
svo fastir fyrir, harðir í horn að taka
og almennt erfiðir að leikur fram-
undan gegn þeim fær hann til að
langa síður í vinnuna þann daginn?
Mats Hümmels hjá FC Bayern?
Jonathan Tah hjá Leverkusen?
Alfreð hlær við og hristir hausinn.
„Alls ekki. Þá þyrfti ég virkilega að
hugsa minn gang ef ég væri ekki
spenntur fyrir leikjunum lengur. En
auðvita koma dagar þar sem maður
er mis mótiveraður að fara á æfingar
enda er það bara eðlilegt en aldrei
þannig að manni langi ekki að mæta.
Þvert á móti eru það þessar áskor-
anir sem halda manni gangandi, og
það sem er svo skemmtilegt við Bun-
desliguna er að það er enginn leikur
á leikjaplaninu sem gefur tilefni til
að hugsa sem svo að það verði auð-
veldur leikur í dag. Þegar ég leik
gegn þessum sterkustu í deildinni
hugsa ég einfaldlega að nú sé tæki-
færi fyrir mig að meta mig gegn hin-
um bestu og það gaf mér mikið í
fyrra að ná að skora gegn sterkum
liðum, og gegn sterkum varn-
armönnum.“
Og hverjir eru svo erfiðastir að
eiga við?
„Sá sem þú nefndir þarna áðan,
Tah hjá Leverkusen, er einn sá erf-
iðasti sem ég hef mætt. Mjög full-
kominn varnarmaður. Fljótur, sterk-
ur, góður með boltann. Ég trúði því
ekki eftir leikinn að hann væri fædd-
ur ’96. Þessi gæi er að fara mjög
langt.“
Það hlakkar ekki lítið í blaðamanni
við þessi orð því kvisast hefur út að
Jürgen Klopp, þjálfari Liverpool,
sem greinarhöfundur heldur með,
hyggist krækja í téðan Tah í janúar.
Ég reyni að láta ekki á neinu bera en
hlusta af athygli áfram á Alfreð.
„Annars fer ég aldrei hikandi til
leiks, sama hver mótherjinn er, því
minn leikstíll er þannig að ég trúi því
fyrir hvern leik að ef ég tek mín
hlaup og fylgi mínu innsæi og
reynslu í kringum teiginn þá mun ég
alltaf fá færi, og þá er það bara undir
mér komið að klára þau,“ bætir hann
við og glottir út í annað.
Lifað í núinu og horft til framtíðar
Eins og framar greindi þurfa fót-
boltamenn að finna ákveðið jafnvægi
milli þess að vera sáttir í núinu og
spila sinn bolta, og hins vegar að
hafa markmið í huganum til lengri
eða skemmri tíma. Ég fiska því eftir
því hver séu næstu markmið Alfreðs,
nú þegar hann hefur komið sér fyrir
hjá liði í einni af sterkustu deildum
Evrópu.
„Aðalatriðið er alltaf að standa sig
þar sem þú ert á hverjum tíma. Hitt
kemur svo bara í kjölfarið ef vel
gengur. Ég gæti talað endalaust um
hvað mig langar því ég er alveg með
það í hausnum og skýra sýn á það
hvað mig langar.“
Hann hrærir stuttlega í froðunni
ofan á cappuccino-bollanum og fær
sér svo sopa. Ég bíð svars í ofvæni
meðan hann leggur bollann frá sér.
„En það er ekkert sem ég er að
fara opinbera hér eða annars stað-
ar,“ bætir hann svo við og það er
ekki laust við stríðnisglampa í aug-
unum.
„Þetta er kannski svolítil klisja en
í rauninni er aðalatriði að hafa fók-
usinn á deginum í dag. Ef ég væri of
upptekinn af næstu skrefum er fók-
usinn farinn og þá er ekkert að fara
að gerast hvorki í dag né síðar. Æf-
ingin í dag, hvíldin í dag, maturinn í
dag, leikurinn í dag, þetta er það
sem ég einbeiti mér að og þá verður
morgundagurinn í lagi. Það er mjög
varasamt að líta á eitthvert verkefni
sem stökkpall, mér finnst það ekki
rétt hugafar þegar menn eru að fara
í nýtt lið og eru strax farnir að huga
að því hvaða lið þeir ætla í næst,
samanber þegar strákar eru að fara
til Danmerkur eða Noregs. Ef þú
ætlar þér áfram þá þarftu fyrst að
komast í liðið, svo þarftu að verða
lykilmaður og loks þarftu að verða
með bestu mönnum liðsins ef þú
ætlar þér eitthvað annað og meira.
Það er því ekki hægt að líta á neitt
sem stökkpall heldur þarf að bera
virðingu fyrir þeim stað sem maður
er á hverju sinni og klára þau eins
vel og hægt er. Stattu þig vel, njóttu
þín og þá gerist hitt bara af sjálfu
sér. Fyrir mína parta er ég mjög
ánægður með þann stað sem ég er
kominn á í dag – en er samt sem áð-
ur þannig úr garði gerður að vilja
alltaf meira.“
Ætli það sé ekki hugarfarið sem
skilar manni í lið í Bundesligunni?
Annars hefði Alfreð líka getað tekið
þetta rólega og átt glimrandi feril
hjá Blikunum, ekki satt?
„Jú, það kitlaði alveg líka,“ svarar
hann og hlær. „Verða bara alvöru
„one club legend“ í Kópavoginum,
það er skemmtileg tilhugsun“ segir
hann að endingu og klárar úr cap-
puccinobollanum sínum.Morgunblaðið/RAX
FÖSTUDAGUR 18. NÓVEMBER 2016 MORGUNBLAÐIÐ 13
www.gilbert.is
VERÐ AÐEINS:
34.900,-