SÍBS blaðið - 01.01.2001, Blaðsíða 28

31 BS hlaðið
„Þaö batnaöi öllum sem hann
Guömundur Karl snerti á“
Undirritaður hefur alloft komið á Vífilsstaða-
spítala til að hitta œttingja eða venslafólk.
Andrúmslofiið þar er sériega hlýlegt og fer ekki
fram hjá neinum að starfsfólkið þar hugsar
afar vel um sjúklingana og maður finnur ekki
fyrir stofnanaanda heldur hlýlegum
heimilisanda.
Allur annar blcer er yfir stofnuninni nú en í
árdaga berklaveikinnar þegar spitalinn fylltist
af ungu og fallegu fólki, sem kannski átti ekki
afturkvœmt til sinna œskustöðva.
Margir lifðu þetta af góðu heilli. Nokkrir hafa
dvaliö á Vífilsstöðum lengi, þar á meðal Jónas
Lárusson, sem kom þangað 1930 og er nú 93
ára gamall. Jónas erfurðu ern og féllst á að
spjalla við mig um stund.
Jónas Lérusson hefur dvalið hátt í 70 ár á
Vífilsstöðum.
- Hvar ertu fœddur?
- Ég er fædclur á Saurbæ á Vatnsnesi áriö 1907,
orðinn býsna fullorðinn, en samt ekki búinn aö
ná 100 ára aldrinum!
- Hvað starfaðirðu þegar þú veiktist?
- Ég held ég hafi þá veriö sjómaöur, en ég man
þetta ekki svo vel lengur. Þeir blésu mig og
það gekk bara vel. Svo vildi Guðmundur Karl
höggva mig. Þetta er voðalegt orð HÖGGVA og
allir hræddir við þetta, en það batnaði öllum
sem hann Guðmundur Karl snerti á. Þetta var
svolítiö stór aðgerð af því að það þurfti að taka
sundur bein.
- Þú ert búinn að vera hér lengi?
- Jú, jú, ég er búinn að vera mjög lengi hérna.
Um tíma vann ég hjá símanum, talsambandi
við útlönd, líklega ein átta ár, en kom svo aftur
hingað, en þá fannst mér þetta ekki vera lengur
sjúkrahús heldur elliheimili.
- Þú varst lengi sjoppustjóri hér?
- Þetta var nú engin sjoppa heldur lítil búð
með smá hlutum sem allir þurfa að nota. Já, ég
var lengi við það. Svo var ég að passa hitann.
Það kom ekki heitt vatn í húsið fyrr en þeir
lögðu heitt vatn í Hafnarfjörð. Fram aö því var
kynt með olíu. Já, ég gerði eitt og annað hér
enda var ég alltaf frískur, lá ekki í rúminu
nema dag og dag.
- Er lögheimili þitt hér?
- Það er liklegt. Alltaf þegar ég fæ bréf frá
dóttur minni í Noregi er það skrifað hingað.
- Hvað áttu mörg börn?
- Þrjár dætur, en ein er látin. Ein býr í
Reykjavík og önnur í Noregi.
- Varstu ekki hrceddur við dauöann þegar þú
fékkst berklana?
- Ég var ekkert að hugsa um það. Það stóö
aldrei til að ég færi að deyja. Mér þótti verst
þegar ég missti konu mína úr heilablæðingu.
Hún hét Ólöf Einarsdóttir. Við vorum búin að
búa saman i 65 ár og vorum lengi saman hér á
Vífilsstöðum.
- Þú varst í herbergi með Hauki pressara á
sinum tíma, var ekki fjör í kringum hann?
- Nei, nei. Það var eitthvað verið aö fíflast með
hann í bænum, en ekki hérna. Jú, það var nú
soldið gaman að honum. Hann var blásinn hér
og honum batnaði strax.
- Heldurðu að þetta hafi veriö mest þjóðsögur
um Pressarann?
- Hann var nú ekkert gáfaður, það vantaði eitt-
hvað, en hann var kátur og léttur og alltaf
friskur.
- Finnst þér vcent um þennan stað?
- Mér hefur liðið vel hérna. Það er gott
starfsfólk hérna og góð vist, en þetta eru ekki
miklir sjúklingar, bara gamalt fólk og umhirðan
alveg sérstök.
Helgi yfirlæknir var mjög sérstakur maður og
þaö þótti öllum vænt um hann. Svo var Ólafur
Geirsson hér, ágætur maður og margir aðrir
góöir menn. Mér hefur aldrei liðið illa hérna.