Hjúkrunarkvennablaðið - 01.10.1950, Blaðsíða 14

12
HJÚKRUNARKVENNABLAÐIÐ
í ritdómi um bók þessa, er birtist i Morg-
unblaðinu: Höf. gefur ráð og leið-
beiningar um, hvernig bezt sé að koma
öllu fyrir, setur markið hátt og gengur
út frá því að góð skilyrði séu fyrir hendi,
en þá dettur máske einhverjum í liug
gamla máltækið: „Ivóngur vill sigla, en
byr verður að ráða“. Margri dalakonunni
myndi máske þykja snúningsamt að leita
læknis 10—15 sinnum um meðgöngutím-
anna, ef henni fyndist allt með felldu og
sumar þættust geta komist af með minna
en 3—4 dúsin af bleium og 8—10 pela,
en þetta hefir allt sína kosti og alltaf er
hægt að slá af, ef annars er ekki kostur,
og gott er að vita hvað heppilegast
er, ef ástæður leyfa. — Ég er sann-
færður um að þessi bók verður foreldrum
hinn bezti leiðarsteinn og að hún verður
aufúsugestur á mörgu heimili---------■“
Þetta segir Ingólfur Gíslason.
Að mínum dómi hefir frk. Þorbjörg lagt
alúð við verkið svo sem hennar er von
og vísa, m, a, tel ég mikilsvert að fá
þarna greinagóðan kafla um heilsuvernd
móðurinnar um meðgöngutímann, og ekki
veitir af að brýna fyrir mæðrum að hafa
börn sín á brjósti og hvað bezt sé að gera
svo það megi takast. Aftast í bókinni er
þörf hugvekja um slysavarnir, heilsu-
vernd, sjúka og ófullburða barnið.
Þegar ég las kaflann um ógleði og upp-
köst sem algeng þungunareinkenni koma
mér í hug ummæli tveggja lækna þessu
viðvíkjandi: — Yfirlæknir fæðingardeild-
arinnar í Árósmn sagði okkur hjúkrunar-
konum sögu um vanfæra konu, er kom
á deildina vegna uppsölu um meðgöngu-
tímann. Svo brá við, að hún steinhætti að
selja upp er á spítalann kom — en, mað-
urinn hennar mátti ekki einu sinni koma
í heimsókn þá byrjaði hún aftur, og geta
má nærri hvernig fór þegar heim kom.
Dr. D. H. Fink segir í bók sinni „Release
from Nervous Tension“, að til hans kom
kona nokkur, er kvartaði um að hafa
ekki haft tíðir í 3 mánuði. „Það hlýtur að
vera eitthvað atlnigavert með hormón-
anna“, sagði hún. „Ekki er ég vanfær því
þá myndi ógleðin segja til sín.“
Dr. Fink rannsakaði konuna og sagði
að því loknu: „Eftir mánaðartíma byrjar
barnið að sparka innan í yður.“ „Fljótt
með ílát“, kallaði konan -— og miðdags-
matinn missti hún í ílátið.
Mér finnst skemmtilegt að myndirnar
í hókinni skuli vera teknar á Fæðingar-
deild Landspítalans, en nokkuð eru þær
misjafnar að gæðum. Hefir hj.k. og ljós-
mæðrum á L.sp. verið kennt að mæla hit-
ann í börnum, eins og þarna er gert?
Og hvers vegna er höfði barnsins haldið
fast við kranann (lieita eða kalda) meðan
verið er að því?
Málið á bókinni er gott, þó finnst mér
dálítið óviðkunnanlegt að nefna geirvört-
ur konunnar brjóstvörtur (brystvorter).
Aftur á móti finnst mér fallegra að segja
að liarnið sé lag't „við brjóst“, eins og
þarna er gert, en ekki „á brjóst“ svo sem
venjan er að segja.
Frk. Þorbjörg á þakkir skilið fyrir þessa
þörfu bók. — Hún er 203 bls. að stærð
og kostar kr. 55,00 í góðu bandi.
M. J.
FRETTIR.
Útför Jóhönnu Knudsen fyrrv. yfir-
hjúkrunarkonu fór fram frá Fossvogs-
kapellu j). 14. sept. s.l. Kistan var einkar
smekkelga og viðeigandi skreytt, með þrí-
litri íslenzkri fjólu. Hjúkrunarkonur báru
kistuna inn í kapelluna. Voru það nem-
endur hinnar látnu og kunningjakonur.
I byrjun októbermánaðar voru hér á
landi starfandi eftirtaldar erlendar hjúkr-
unarkonur:
Á Landspítalanum: Dagmar Sofie
Petersen, Elisaheth Kristoffersen, Gertrud