Fréttablaðið - 21.04.2017, Blaðsíða 13

Sagnalist leiðtogans og
fyndin verkefnastjórnun
Námskeið 1 | Miðvikudaginn 26. apríl kl. 13-17 í Háskólanum í Reykjavík
Managing Projects with Comedy
– Turning Problems into Punchlines
Námskeiðið er kjörið fyrir þá sem vilja verða betri í að tala opinberlega, eiga í skilvirkari
samskiptum, eða einfaldlega verða færari í að halda fólki vakandi á fundum. Þátttakendur
þurfa ekki að hafa neina reynslu af því að tala á sviði eða opinberlega.
Námskeið 2 | Fimmtudaginn 27. apríl kl. 13-17 í Háskólanum í Reykjavík
Managing with Your Story
– Presentation Skills for Leaders
Námskeiðið fjallar um grunnþætti gríns og hvernig nýta má þessa list í verkefnateymum.
Góðir leiðtogar snerta við fólki og skapa þannig djúpstæð tengsl. Lykillinn að því að láta
þetta gerast eru frásagnir sem höfða til fólks, vekja hjá því metnað og leiða til umbreytinga.
Námskeiðsgjald fyrir hvort námskeið er 20.000 kr. Núverandi nemendur í MPM og
útskrifaðir nemendur fá 50% afslátt af námskeiðsgjöldum.
Fyrirlestur | Þriðjudaginn 25. apríl kl. 17-19 í Háskólanum í Reykjavík
Are You Kidding Me!!! Finding
Happiness when You’re Fat, Broke,
and Surrounded by Idiots
Fyrirlesturinn verður haldinn í stofu M101 og
er öllum opinn á meðan húsrúm leyfir.
Frekari upplýsingar og skráning á hr.is.
MPM, meistaranám í verkefnastjórnun við Háskólann í Reykjavík, heldur
námskeið og opinn fyrirlestur með hinum heimsþekkta uppistandara Judy Carter
í tilefni tíu ára afmælis námsins.
Judy hefur komið fram í yfir 100 sjónvarpsþáttum, þar á meðal hjá Opruh Winfrey og
hefur unnið með Jerry Seinfeld, Jay Leno og Söruh Silverman. Judy er höfundur bókanna
The Comedy Bible og Stand Up Comedy. Þetta er einstakt tækifæri til að læra um
leiðtogahlutverkið og faglega stjórnun af þessari bráðfyndnu konu.
Móðurafi minn kom gjarnan í heimsókn til okkar um jól og stórhátíðir þegar ég var
að alast upp. Það var alltaf mikið til­
hlökkunarefni þótt hann hafi aldrei
lagt sig sérstaklega fram um að vera
með einhver skemmtiatriði. Það
þurfti ekki. Það var bara, á einhvern
ólýsanlegan en mjög áþreifanlegan
hátt, gott að hafa hann nálægt sér.
Eitt af því sem mér fannst að­
dáunarverðast við afa var að fylgjast
með honum tefla við skáktölvuna
inni í stofu, sem hann gerði öðru
hverju. Ég hef ekki hugmynd um
hversu flinkur hann var að tefla en
það sem stendur upp úr var hin
óhagganlega einbeiting sem hann
hafði á meðan á skákinni stóð. Það
var alveg sama hvað maður reyndi,
hann sýndi aldrei minnstu merki
þess að hann tæki eftir nokkru
utanaðkomandi áreiti. Mér var sagt
að hann gæti náð svo mikilli ein­
beitingu að hann hreinlega heyrði
ekki það sem var að gerast í kring­
um hann; og tilraunir mínar til þess
að fanga athygli hans báru aldrei
minnsta árangur. Fljótlega varð ég
því alveg sáttur við þá reglu að reyna
aldrei að trufla afa þegar hann var
niðursokkinn í sínar eigin hugsanir.
Líklegast er okkur flestum gefinn
hæfileikinn til þess að ná djúpri ein­
beitingu. Maður sér það að minnsta
kosti oft á börnum að þau verða
svo niðursokkin í leik að þau taka
ekki eftir umhverfinu, fyrr en for­
eldrarnir hlaupa til með brambolti
og heimta að fá að taka mynd af því
hvað barnið er „duglegt að leika sér“.
Þá er líka einbeiting barnsins rofin,
leikurinn ónýtur og barnið bullandi
ósátt og eirðarlaust á ný.
Einbeiting liggur undir skemmdum
Því miður liggur þessi hæfileiki til
einbeitingar undir skemmdum hjá
okkur flestum þegar við eldumst
og líklega aldrei meira en nú. Ótal­
margir samverkandi þættir stuðla
nánast markvisst að niðurbroti
þessa eiginleika, sem þó er okkur
svo dýrmætur. Það er ekki nóg með
að nánast allir gangi með símtæki
á sér alla daga, heldur eru flestir
vinnustaðir skipulagðir þannig að
fólk situr í opnum rýmum og fyrir
framan síblikkandi tölvuskjái og
með stöðugan skarkala, ys og læti
í kringum sig. Samfélagsmiðlar á
borð við Facebook og Snapchat
senda látlausar tilkynningar í sím­
ann og flest okkar eiga í mesta basli
við að standast allar þær stafrænu
freistingar sem herja á takmarkaða
athyglisgáfu okkar. Og þetta er ekki
okkur að kenna því forritin eru
beinlínis hönnuð til þess að tortíma
einbeitingu okkar með stöðugum
truflunum. Þetta er vegna þess að
velgengni þessara samfélagsmiðla
og smáforrita er ekki mæld út frá
því hversu mikla ánægju eða gagn
við höfum af notkun þeirra—heldur
út frá því hversu löngum tíma við
eyðum í að nota þau. Öfugt við
gagnlegar uppfinningar sem eru
hannaðar til þess að spara tíma, þá
eru þessi forrit beinlínis gerð til þess
að sóa tíma okkar.
Og það tekst þeim sannarlega, því
snjallsímaeigendur stara á skjáina
sína að jafnaði þrjár klukkustundir
á dag og meðalnotandi Facebook
hangir þar inni í um 50 mínútur á
hverjum degi. Við þetta er erfitt að
ráða. Vísindamenn hafa komist að
því að þegar síminn okkar tístir með
tilkynningu um eitthvert nýnæmi
þá kvíslast um heilann í okkur raf­
eindir sem kitla sömu sælustöðvar
og þegar við finnum til líkamlegs
unaðar—eins og þegar við borðum
góðan mat, drekkum góð vín—og
þegar við njótum osta eða ásta.
Ekki bara lúxusvandi
Á síðustu árum og áratugum hafa
þessar stöðugu árásir á einbeitingar­
hæfni fólks gert það að verkum að nú
til dags er nánast engin virðing borin
fyrir því að vilja ekki láta trufla sig.
Nú þykir það í raun sjálfsagt að trufla
einhvern sem er niðursokkinn í sínar
eigin hugsanir, en argasti dónaskapur
að heimta frið og biðja um að vera
ekki truflaður. Þetta er mikil öfug­
þróun, því skortur á kyrrð, þögn og
einbeitingu er svo sannarlega ekki
lúxusvandamál—heldur raunveru­
legt vandamál sem getur haft miklar
afleiðingar.
Í fyrsta lagi má kalla augljóst að
rekja megi ýmis geðræn vandamál
til þess að fólk býr í dag við stöðugt
áreiti. Faraldur athyglisbrests á
Vesturlöndum hlýtur til að mynda
að tengjast því að fólk missir hæfi­
leikann til þess að einbeita sér vegna
þess að það er alltaf svo stutt í utan­
aðkomandi eða sjálfskapaða truflun.
Í öðru lagi þá dregur sífellt áreiti úr
hamingju. Rannsóknir hafa ítrekað
sýnt að fólk er einna hamingjusamast
þegar það er djúpt sokkið í verkefni;
hvort sem verkefnið sjálft er í eðli sínu
skemmtilegt eða leiðinlegt. Allt er
hægt að gera leiðinlegt ef maður hefur
ekki hugann við það; og það má finna
gleði í jafnvel einhæfustu verkefnum
ef maður einbeitir sér að þeim.
Ekki trufla mig
Í þriðja lagi grefur hinn stöðugi
skarkali undan þolinmæði fólks
til þess að skilja til botns flókna og
erfiða hluti. Þetta bitnar áreiðanlega
á opinberri umræðu og gerir hana
þunna og yfirborðskennda. Þetta er
auðvitað ekki nýtt vandamál—en
hefur örugglega náð nýjum hæðum
á allra síðustu árum þegar hugsuðir
og stjórnmálaleiðtogar neyðast til
þess að móta afstöðu sína í flóknum
málum þannig að hún passi innan
140 bókstafa hámarks Twitter­færslu.
Vitrari og hamingjusamari
Þótt ég efist ekki um að afi minn
hafi haft ágætan innbyggðan hæfi­
leika til einbeitingar þá finnst
mér ósennilegt að hann hefði átt
eins auðvelt með að skrúfa fyrir
allt utanaðkomandi áreiti ef hann
hefði fæðst árið 1987 en ekki árið
1907. Og ég efast um að nærvera
hans hefði verið svo friðsæl og yfir­
veguð ef hann hefði haft snjallsíma
í vasanum og heimtað að fá að setja
inn myndir af barnabörnunum á
Snapchat um leið og hann keyrði út
úr Herjólfi á leiðinni í jólafríið.
Ég er líka sannfærður um að það
hefði ekki gert afa minn vitrari eða
hamingjusamari að vera sítengdur
við samfélagsmiðla og sítruflaður
af símtækinu. Og af hverju ætti þá
annað að gilda um okkur nútíma­
fólkið?
Þórlindur
Kjartansson
Í dag
365.IS1817MARGFALT SKEMMTILEGRI
FÖSTUDAGA KL. 19:45
S k o ð u n ∙ F R É T T a B L a ð i ð 13F Ö S T u d a g u R 2 1 . a p R Í L 2 0 1 7
2
1
-0
4
-2
0
1
7
0
4
:3
2
F
B
0
4
0
s
_
P
0
2
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
0
s
_
P
0
2
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
0
s
_
P
0
1
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
4
0
s
_
P
0
2
0
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
C
A
F
-6
3
7
4
1
C
A
F
-6
2
3
8
1
C
A
F
-6
0
F
C
1
C
A
F
-5
F
C
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
4
A

F
B
0
4
0
s
_
2
0
_
4
_
2
0
1
7
C
M
Y
K