Norðurslóð - 16.12.1981, Qupperneq 19

í húsinu Hvammur númer 16 við
Karlsbraut á Dalvík búa hjónin,
Arni Lárusson og Jóna Jóhanns-
dóttir. Arna sé ég oft, gjarnan
hjólandi um götur bæjarins. En
Jónu sé ég sjaldan og ég hafði það
á tilfinningunni, að hún héldi sig
heima við og gerði ekki víðreist.
Sú tilfinning var þó ekki á
traustum rökum reist, því nýlega
stakk einhver því að mér að hún
væri fyrir skömmu komin heim úr
ferðalagi til Astralíu. Svo hringdi
ég í frú Jónu knúinn forvitni
blaðamannsins og spurði, hvort
þetta væri rétt hermt. Já, það var
reyndar alveg hárrétt. Hún
myndi þá líklega hafa frá ein-
hverju að segja okkur, sem alltaf
höldum okkur hér á norður-
hvelinu? Jú, það skyldi maður nú
halda. MættiblaðamaðurNorður
slóðar þá kannski koma með blað
og blýant og spyrja nokkurra
spurninga? Gjörðu svo vel, hve-
nær sem þú vilt.
Og svo kemur viðtalið.
Það er sem sagt rétt að þú hafir
farið til Ástralíu?
Já, ég fór þangað flugleiðis frá
Frankfurt í V-Þýskalandi þann
20. apríl núna á þessu ári og
kom aftur hingað heim í miðjum
október.
Flugferðin tók alls tæpan
sólarhring. Það var lent á
tveimur stöðum, í Karachi í
Pakistan og svo í Kuala Lumpur
í Malaysiu. Skammt þar fyrir
sunnan er svo farið yfir mið-
baug, en ekki varö ég vor við það
þarna uppi í loftinu. Það var
ekki eins og á skipunum, þar
sem mönnum er stungið ofan í
vatnsker, þegar þeir fara fyrsta
sinn yfir miðbauginn.
Og svo var maður allt í einu
komin til Ástralíu, til Mel-
bourne, sem er stórborg með
yfir tvær milljónir íbúa á
suðurströnd meginlandsins, höf
uðborg í Viktotíuríki.
Hvers vegna til Melbourne?
Það er nú vegna þess að hann
Jóhann Páll sonur minn býr
þar. Hann er nefnilega kennari,
lektor í félagsfræði við einn af
þremur háskólum borgarinnar,
La Trobe háskólann. Jóhann er
annars doktor í heimspeki og
félagsfræði frá háskólanum í
Prag og í Frankfurt. Hann er
kvæntur tékkneskri konu. Hún
heitir María Jaroslava og þau
ejga einn son, sem heitir Jan
Árni og er 9 ára gamall.
Jóhann er ennþá íslenskur
ríkisborgari, vill alls ekki gefa
hann frá sér og María hefur
Kengúra þjóðardýr Ástralíu.
Jóhann Páll og María.
bæði íslenskan og tékkneskan
ríkisborgararétt. Það er alveg
óvíst hve jengi þau dveljast í
Ástralíu. Eg veit að þau langar
nú í aðra röndina a.m.k. til að
flytjast hingað heim ef staða
byðist.
Og hvernig var svo að vera hálft
ár á þessum stað?
Það var nú reglulega ánægju-
legt. Það er ljómandi gott
loftslag þarna, þó að það væri
reyndar vetur þennan tíma, sem
ég var þar. Eg hefi nefnilega
hagað mér þannig að ég kem til
með að upplifa samfelldan vetur í
eitt og hálft ár. Jú, þannig að ég
fór héðan undir vorið og kom til
Ástralíu, þegar þeirra haust var
að ganga í garð. Þaðan fór ég svo
í byrjun vors og kom aftur hing-
að heim í harðan íslenskan vetur
í miðjunt október. Svo þegar
næsta vor gengur í garð, verð ég
búin að lifa samfelldan vetur í
þrjú misseri.
Annars er veturinn í Mel-
bourne enginn vetur á íslenska
vísu. Veðrið er eins og á blíðasta
sumri hér 11 gráðu meðalhiti í
kaldasta mánuðinum, júlí. (Og
20 gráður í heitasta mánuð-
inum, janúar.) Tréin sem öll eru
lauftré, fella ekki einu sinni
blöðin nema sumar tegundir.
Og skrautjurtir blómgast allan
veturinn. Það var farið að vora
þegar ég fór eins og ég sagði, svo
það voru nú töluverð viðbrigði
að koma hingað til Dalvíkur í
hörkufrost og kafsnjó.
Gastu ferðast eitthvað um landið?
Ég fór með Jóhanni og
fjölskyldunni í eina nokkuð
langa ferð. Til Adelaide, sem er
höfuðborgin í næsta fylki fyrir
vestan, Suður-Ástralíu. Það er
stutt ferð á ástralska vísu, samt
er það hátt í 1000 km leið.
Fjarlægðirnar eru svo geysilega
miklar.
Sástu eitthvað af þessum merki-
legu ásrtölsku dýrum?
Já, já, ég sá t.d. mikið af
pokadýrum, kengúrum. Ég sá
ýmsar tegundir af þeim. Sumar
eru stærðar skepnur, miklu
hærri en maður, þegar þær rísa
upp á endann. Aðrar eru
smávaxnar, eins og litlir kettir.
En allar stökkva þær á aftur-
fótunum og hjálpa til með
rófunni og allar geyma þær
ungana sína í poka. Ég sá litlu
skinnin leika sér í grasinu og
hoppa svo inn í pokann hjá
mömmu, þegar þau urðu
hrædd. Líka sá ég Kóalabjörn-
NORÐURSLÓÐ - 19
inn, sem er lítið, skrítið dýr, sem
lifir í trjám allt sitt líf og hámar í
sig laufblöð allan daginn. Og
svörtu svanina sá ég auðvitað
líka og Emúfuglinn, sem er
stærðarfugl, ófleygur og ákaf-
lega sérkennilegur.
Það er sagt að stjörnuhiminninn
sé allt öðru vísi á suðurhveli
jarðar heldur en hér. Leistu
nokkurn tíma upp í loftið til að gá
til stjarna?
Ég er nú enginn stjörnufræð-
ingur. En það er rétt að þessi
stjörnumerki, sem við þekkjum
best eins og karlsvagninn og
Sjöstirnið eða Fjósakonurnar,
sjást ekki í Ástralíu. Hinsvegar
er þar eitt sérstaklega áberandi
stjörnumerki, sem við sjáum
aldrei. Það heitir Suðurkross-
inn.
En af því að þú spyrð um
himininn þá vil ég segja það, að
þegar ég sá tunglið þar fyrst
fannst mér það snúa allt öðru-
vísi en það gerir hér. Mér varð á
orði að þetta væri víst einhver
skrambans Hornafjarðarmáni.
Og erfitt átti ég alltaf með að
sætta mig við það, að sólin
skyldi vera í hánorðri í hádeg-
inu. Þetta gerði mig allt hálf-
ruglaða, bæði tímamunurinn og
svo þessi umsnúningur á árs-
tíðunum, hásumar um jólaleytið
og vetur í júlímánuði.
Jóna Jóhannsdóttir, myndin gæti verið tekin í grasgarðinum í Melbourne,
en reyndar er hún tekin í Herðubreiðarlindum.
Hitturðu fleiri íslendinga þarna í
Melbourne?
Það eru margir Islendingar í
Ástralíu; en þeir eru flestir í
Vestur-Ástralíu og líka á austur
ströndinni í kringum Sidney og
á þeim slóðum, en ekki þarna
suðurfrá. Það gerðist þó á
meðan ég var þar, að maður
hringdi og spurði á íslensku,
hvort hann mætti líta inn. Þetta
var Davíð Erlingsson frá Akur-
eyri, sonur Erlings, fyrrverandi
ritstjóra Dags. Hann hafði þá
verið sendikennari í norrænu
um skeið við háskólann í
Canberra, sambandshöfuðborg
Ástralíu, og var nú á förum
heim til Evrópu. Hann kom svo
og þótti öllum gaman að fá hann
í heimsókn.
Og að lokum ein gáfuleg spurn-
ing: Er ekki erfitt að venjast því
að vera hinumegin á hnettinum
og ganga svona á höfðinu allan
tímann?
Jóna brosir góðlátlega en
segir svo, að reyndar hafi hún
fundið fyrir svolitlum höfuð-
verk stundum, en hann geti nú
allt eins hafa stafað af hitunum,
sem voru þarna undir vorið.
Að lokum fékk blaðamaður
lánaðar nokkrar myndir, sem
eiga að skreyta textann og verða
vonandi sæmilega skýrar í blað-
inu. Þar með þakkar hann
húsfreyju kærlega fyrir greið
svör og góðar viðtökur og biður
fyrir kveðjur að heiman til
sveitunga hinumegin á hnett-
inum, sem bráðum sest að
jólaborðinu í miðsumarhita með
sólina í hánorðri á hádegi.
H.E.Þ.
Jólin
nálgast!
★ Blússur, peysur og buxur á alla
aldurshópa.
★ Fjölbreytt úrval jóla-og gjafavara.
★ Nýjar gerðir af fallegum styttum.
★ Ittala glervörurnar.
★ Allar nýútkomnar bækur.
★ Hljómplötur í úrvali.
MUNIÐ!!!
★ Utvegum allar fáanlegar bækur og söfn.
★ Jólakort og skreytingarefni í úrvali.
Óskum öllum gleðilegra jóla og farsœldar á nýju ári.
Þökkum viðskiptin á árinu.
Verslunin SOGN
Sími 61300, Dalvík.
Frá Dalvík til Ástralíu
Húsmóðir fer á flakk