Norðurslóð - 14.12.1994, Síða 8

8 — NORÐURSLOÐ
Theodóra Thoroddsen:
Pula
Gekk eg upp í Alfahvamm
um aftanskeið,
huldusveinninn ungi
eftir mér heið.
Þici skuluð ekki sjá liann,
því síðurfá hann.
Eg á liann ein,
eg á ein minn álfasvein.
Hatin á hrynjit og hitra skálm,
hláan skjöld og gylltan hjálm,
hann er knár og karlmannlegur,
kvikur áfœti,
minn sveinninn mœti,
herðahreiður og hermannlegur,
höndin hvít og smá,
augun djörf og dimmblá
dökkri undir hrá.
Allar fríðar álfameyjar
í hann vildu ná.
En þó þœr heilli og hjúfri
hann þœr aldreifá,
því hann vill hara mennska
mey,
mér því skýrði hann frá,
þegar egfann hann fyrsta sinn
hjá fossinum háa
og berginu hláa.
Nú er runninn röðullinn
rökkvar milli hlíða.
„Svanurinn syngur víða“.
Viðsjálft er í Alfahvammi
um aftanskeið að bíða.
Heit og mjúk er höndin þín,
hjartakollan mín.
Við skulum stíga dansinn
þar til dagur skín.
Glatt var með álfum,
gekk eg með honum sjálfum,
margt her til um miðja nótt
hjá mánanum hálfum.
Hamarinn stóð í Itálfa gátt,
huldumeyjar léku dátt,
heyrði egfagran hörpuslátt,
höllin lék á þrœði,
heilla huhht kvœði.
Þegar lítið lifði afnátt
lahhaði eg mig heim,
en „eg get ekki sofiðfyrir
söngvunum þeim".
Sendum vinum og ættingjum á Dalvík og í
Svarfaðardal sem muna okkur
innilegar jóla- og nýárskveðjur.
Guð blessi ykkur öll.
Árný og Frímann
Hrafnistu, Hafnarfirði
Mörður hét maður...og hvað svo?
Bókmenntagetraun
Norðurslóðar
Lesendur Norfiurslóðar eru margir hverjir vel heima í íslenskum bókmenntum og ljóðlist. Pað sýnir
þátttakan í hinni árvissu og geysivinsælu Ljóðagetraun Norðurslóðar. Til að gleðja bókelska lesend-
ur blaðsins enn|>á meir er hér önnur getraun sem reynir á |>ekkingu á íslenskum bókmenntum.
Upphafsorð margra þekktra bóka hafa tilhneigingu til að lifa sjálfstæðu lífi. Allir kannast við j>essa byrj-
un „Mörður hét maður er kallaður var gígja‘", jafnvel þeir sem aldrei hafa lcsið Njálu. Hér á eftir fara upp-
hafssetningar 10 |>ekktra íslenskra bókmenntaverka og við spyrjum: Hvað heita bækurnar?
1. Sú var tíð, segir í bókum, að íslenska |>jóðin átti aðeins eina sameign sem metin varð lil fjár...
2. Á fyrstu jólunum í Gamla húsinu missti fjölskyldan stjórn á sér...
3. Mín góða og skemmtilega vinkona! ...
4. Skipið hafði ekki fyrr smellt kossi á landið en háseti hoppaði í land. hljóp sem leið lá í bakarí og birt-
ist að vörmu spori með afgreiðslustúlkuna, þrátt fyrir áköf mótmæli konu um sextugt sem steytti
hnefa á eftir þeim um leið og ]>au skrönsuðu fyrir horn...
5. Nokkrar furðusögur sern komist hafa á kreik tint vin minn og frænda, Loft Loftsson rithöfund, svo
og miðlungi góðviljaðar skýringar á þögn hans, sent nú er orðin alllöng. knýja mig til að leggja orð
í belg...
6. Vitur maður hefur sagt að næst því að missa móður sína sé fátt hollara úngum börnum en missa föð-
ur sinn...
7. Ketill flatnefur hét maður son Bjarnar bunu...
8. Ekkert hefur komið mér eins á óvart á ævi minni og |>að, sem fyrir mig kom síðasta júlí 1870. Sá
dagur verður mér lengi minnisstæður...
9. Þegar hátíð fer í hönd búa menn sig undir hana hver á sína vísu...
10. Litla stúlkan, sem hann Gvuð hefur beðið gamla manninn að segja frá á |>essum barnalegu pappírs-
sneplum, er af nijög tignum ættum komin...
Svörin þurfa að berast fyrir lö. janúar. Góða skemmtun.
Nafnagáta
Myndirnar hér að ofan eij>a að tákna nöfn valinkunnra hidðingja úr Svarfaðardal og nágrenni ásamt bæjarnöfnuni. Hverjir eru mennirnir/konurnar?