Svava - 01.08.1897, Blaðsíða 13

HILDIBRANDR.
61
’Ég óska yðr liins sama, faðii',‘ svaraði Frankis, lionnm
fanst eitthvað það liggja í orðum hans, sem sér geðjaðist
svo vel að.
’Eg þaif að spyrja yðr að einu, sonr minn. Eg or ó-
kunnugr hér í horginni, og er að leita mér að skýli yfir
nóttina. Ef þér hafið umráð yfir húsaskjóli, þá lofið mér
að njóta hælis hjá yðr til morguns.'
’Yðr er það guðvelkomið, faðir góðr. Kornið með
mér.‘
’Eeyndar gæti ég sofið þarna á steinstéttinni fyrir
framan kirkjuna, en ég er gamall og þoli það ekki.‘
’Þér þurfiö eigi að hugsa um það, góði munkr, ég
held að De Móra ættin hafi aldrei naitað neinum um skýli,
sem hefir þurft þess.‘
’De Mórai' endrtók grámunkrinn. ’Éruð þér sonr
Lórenzó de Móra V
’Já — svo hét faðir minn. Þektuð þér hann V
’Eg kyntist honum lítið eitt.‘
’Hve nær og hvarl1
’Yitaskuld var það fyiir mörgum árum,‘ svaraði
muukrinn, um leið og hann var að staulast áfram. ’Eg
held það hafi verið í Eavénna, sem ég sá hann fyrst. Eg
man svo vel eftir honum.‘
Frankis leiddi nú grámunkinn, og innan stundar
voru þeir komnir heiui til Frankis. Ilann gékk inn og