Svava - 01.08.1897, Blaðsíða 30

78
HILDIBRANDR.
líétt í þessu kom Aogela upp á, þilfar, og tók strax
eftir rítliti Hildibrandar og spurði hvað uru vœri að vera.
Hann benti með hendinni á hið aðkomandi skip. Fyrst
gat hún ekki gert sér hugmynd um hœttu þá er yfir
vofði, lmn hélt að riti ú rúmsjó væri sér borgið, en þeg-
ar hrin fór að skoða kringumstæðurnar betr í huga sínum,
og tilhugsunin um, að vera tekin til fanga af óvini út ú
reginliafi, og flutt aftr sem fangi til Palermó, þú vaknaði
ltjú henni meðvitundin um hættuna. *
’Er þeirra eins gott gangskip og vo) t i‘ spurði hún.
’Jú,—og betra,1 svaraði Hildibrandr.
’Getið þér ekki lútið setja upp fleiyi segli1
’Nei. Öllum seglum er tjaldað/
’Þú verð ég tekin og flutt aftr til Palermó/ mælti
mærin og stundi við.
’Nei, nei, ekki ún yðar vilja. Ég skal vorj#yðr.‘
’Og hvernig'!1
’Skip þeirra er víst með að nú oss, en það mun eigi
yfirvinna oss.‘
’Hvað meinið þér? — Að þér leggið til.orustu?'
’Annaðhvort, eða að þér verðið flutt til baka aftr.‘
’Hei, nei, — ég vil ekki að blóðsúthelling liljótist af
mér,‘ hrópaði Donna Angela. ’Ég vil þúsund sinnum
heldr fara aftr til Palermó, en að slíkt hlytist af mér. Ég
trejsti því að Frankis de Móra sjúi einhvern veg til að