Víkurfréttir - 29.01.2004, Page 17

Texti: Jóhannes Kr. Kristjánsson
IEK í GRINDAVÍK
björgunarmenn, sem lagt geta
mat á aðstæður og gengið óhik-
að til verks. Um borð í slöngu-
bátnum Hjalta Frey voru þrír
kornungir menn, Björn Óskar
Andrésson, Vilhjálmur Jóhann
Lárusson og Hlynur Sæberg
Helgason sem fæddir eru 1981
og 1982. En þótt þeir séu ungir
hafa þeir reynt ýmislegt. Allir
þrír hafa starfað með björgun-
arsveitinni Þorbimi frá 14 ára
aldri og tekið þátt í björgunar-
aðgerðum. Þeir sögðu við
Morgunblaðið að þessi björg-
unaraðgerð hefði verið sú al-
varlegasta. Það er ljóst að
reynslan frá fyrri aðgerðum
gerði þeim kleift að bregðast
rétt við þegar þeir lentu í sinni
erfiðustu raun og bjarga
tveimur mannslífum. Þeir eru
sannkallaðar hetjur,“ segir í
leiðara Morgunblaðsins.
„Þettavarengin
spurning, við
urðumaðfara"
-segir Hlynur Sæberg Helgason sem stjórnaði slöngubátnum
Hjalta Frey þegar skipverjunum af Sigurvin GK var bjargað.
Hlynur hefur starfað
með Þorbirni frá 14
ára aldri. „Ég byrjaði
með unglingadeild Þor-
bjamar sem heitir Hafbjörg
og þegar ég var á 18 ári gekk
ég til liðs við björgunarsveit-
ina. Þetta er náttúrulega
áhugamál og hugsjónastarf í
leiðinni.“
Hlynur segir að allir hefðu
gott af því að vera í svona
starfi. „Sumir velja sér skáta-
starf, íþróttir og sumir velja
starf með björgunarsveitum
sem ég gerði," segir Hlynur og
þegar hann er spurður hvort
það sé mikil vinna að starfa
með björgunarsveit svarar
hann. „ Það fer náttúrulega
bara eftir því hvað menn hafa
mikinn áhuga á að gefa þessu
mikinn tíma.“
Þegar Hlynur og félagar hans
náðu báðum skipbrotsmönn-
unum lifandi um borð í Hjalta
Frey voru þeir mjög þrekaðir
og segist Hlynur hafa hugsað
um atvikið eftir á. „Maður
varð dálítið klökkur og fór að
hugsa ef þeir hefðu ekki verið
lifandi, hvemig hefði maður
brugðist við þá?“ segir Hlynur
en aðstæður á björgunarstaðn-
um voru mjög erfiðar. „Við
vorum á Hjalta Frey á eftir
stóra bátnum, Oddi V Gísla-
syni. En um leið og við sáum
Heimi, þá var þetta ekki
spuming - við urðum að fara.“
„Mér líður bara vel í dag og
við erum allir mjög ánægðir
með þetta,“ segir Hlynur og
þegar hann er spurður hvort
hann sé tilbúinn í næsta útkall
er svarið laggott: „Maður er
alltaf tilbúinn."
GK hvolfdi utan við brimgarðinn í Grindavík sl. föstudag í viðtali við Víkurfréttir
Rejmir Gunnar Hansson sem bjargaðist
ismnt Svani Karli Friðjónssyni þegar bát
þeirra hvolfdi utan við innsiglinguna í
Grindavík um hádegi á föstudag.
bátinn," segir Heimir en hann
gerir sér ekki grein fyrir hvaða
hugsanir flugu í gegnum höfuðið
á þessum tíma. „Það virðist vera
sem ég hafi neytt síðustu kraft-
anna við að ná Kalla inn þegar
hann hékk á lunningunni. Eg var
búinn og bjóst ekkert við því að
ég myndi hafa það af. Á vissu
augnabliki hugsaði ég um hvort
að einhver vissi urn okkur og
hvort það væm bátar nálægir."
Björgunarbátnum hvolfdi
eftir nokkrar sekúndur
Loks komust þeir um borð í
björgunarbátinn en þeir héldust
aðeins í nokkrar sekúndur um
borð í bámum sem hvolfdi vegna
brims. Heimir flæktist i kastlinu
sem var um borð í bátnum og
Svanur fór útbyrðis. „Eftir að
bátnum hvolfdi fékk ég svaka-
lega köfnunartilfinningu og fann
ekki opið til að komast út. Þegar
ég komst síðan út þá sá ég félaga
minn í sjónum þar sem hann rak
að landi. Á bátnum er rekhlíf
þannig að ég var stopp í sjónum
á timabili. Eg sá hann ekki og þá
missti ég alla von,“ segir Heimir
og bætir því við að hann hafi
enga hugmynd um hve lengi
hann var í sjónum. „Mér fannst
það allavega eins og heil eilífð.
Eg sá einu sinni blá ljós i fjör-
unni og hugsaði með mér að fólk
vissi allavega af okkur."
Búinn á því
Frá því að Heimir sá ljósin í fjör-
unni leið nokkur timi þar til hann
sá björgunarbát Þorbjarnar,
Hjalta Frey en skipveijar á björg-
unarbátnum sættu lagi til að
komast að Heimi þar sem hann
hékk flæktur utan á björgunar-
bátnum úr Sigurvini GK. „Á
þessum tímapunkti var ég orðinn
það uppgefinn að ég hugsaði
með mér að þeir gætu bara ekki
bjargað mér því brimið var svo
mikið. Var búinn að sætta mig
við að ég myndi allavega ekki
týnast því ég var flæktur í lín-
unni. Eg var bara ekki ákveðnari
en þetta - var bara gjörsamlega
búinn á því.“
„Eg sá að þeir sættu lagi í eitt
skiptið - komu milli brimskafla,"
segir Heimir en björgunarsveitar-
mennimir þurftu að draga Heimi
og bátinn á lygnan sjó því brimið
var svo mikið. Þar var Heimir
dreginn um borð. „Það eina sem
ég hugsaði um á þessari landleið
var um félaga minn. Þeir komu
mér í land og fóm síðan út að ná
í Kalla.“
Með harðsperrur í hverjum vöðva
Þegar skipveijar Hjalti Freyr er á
leiðinni út aftur eftir að hafa
komið Heimi í land, sáu skipveij-
ar á Oddi V og hafnsögubátnum
Villa Svan þar sem hann var á
reki við grjótgarðinn og gátu
björgunarmenn á Hjalta Frey náð
honum um borð og haldið með
hann til hafnar. Bæði Heimir og
Svanur voru mjög þrekaðir og
kaldir. „Líkamlega var ég gjör-
samlega búinn. Eg var alveg til-
finningalaus fyrir neðan mitti. I
dag er ég algerlega lurkum lam-
inn og með harðsperrur í hverj-
um einasta vöðva. Það ar alveg
ljóst að adrenalínið hefur flætt í
hvern einasta vöðva," segir
Heimir og hann þakkar Björgun-
arsveitinni Þorbimi og þeim sem
tilkynnti slysið björgunina.
„Strákarnir í björgunarsveitinni
unnu algert björgunarafrek, það
er alveg á hreinu. Eg þakka líka
honum Sigga höfðingja, en hann
tilkynnti um slysið," segir Heimir
og þegar hann er spurður hvað sé
næst á dagskrá hjá honum svarar
hann: „Maður slakar á í nokkra
daga í viðbót og síðan fer maður
á sjóinn aftur.“
Áhafnir björgunarbátam
VlKURFRÉTTIR I 4. TÖLUBLAÐ2004 I FIMMTUDAGURINN 22.JANÚAR2004 117