Morgunblaðið - 25.04.2017, Síða 23

Elsku Dísa mín, Vigdís, Ingv-
ar, Grímar, Kalli og fjölskylda og
vinir Nonna, hugur minn er hjá
ykkur. Minningin um Nonna lýs-
ir upp myrkrið og yljar.
Þakklæti mitt til ykkar er
verulegt.
Ég kveð þig með orðum
Bubba Morthens:
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
Hafdís Inga Hinriksdóttir.
Fyrir um það bil 39 árum
hringdi síminn hjá okkur og
kraftmikil rödd sagði: Sæl
Helga, þetta er Hjördís Edda,
efri hæðin hjá ykkur er til sölu
og við Nonni erum að spá í að
kaupa hana. Síðan örfá orð um
ágæti íbúðarinnar og símtalinu
lauk. Þetta símtal var upphafið
að 22 ára sambúð og ævilangri
vináttu okkar hjónanna, ekki síð-
ur en barnanna. Samgangurinn
var mikill, það var borðað, bakað,
grillað, sungið, spilað, dansað,
grátið og hlegið, allt það sem
stórfjölskyldur gera. Kampavín-
ið sem drukkið var úr silfurbikar
á gamlárskvöld með öfum og
ömmum, frændum og frænkum
var ómissandi hefð. Við vorum
ekki glöð þegar þau ákváðu að
selja íbúðina og flytja annað en
vinaböndin eru sterk og órjúfan-
leg. Þau fluttu síðar í „Kofann“
sinn uppi við Kaldársel sem orð-
inn er Herragarður með mörgum
viðbyggingum og pöllum sem
Nonni smíðaði að mestu sjálfur,
þrátt fyrir að vera með níu
þumla og einn staur, að eigin
sögn. Sannkallaður Paradísar-
lundur sem gott er að heimsækja
og alltaf er tekið vel á móti
manni. Nonni var einstaklega
ljúfur og góður maður með stórt
hjarta. Hann var ákveðinn og
bóngóður, með góða nærveru og
mikill vinur vina sinna. Húmor-
isti mikill og stundum dálítið ut-
an við sig en hló mest sjálfur að
sínum eigin gjörðum. Honum
fannst ótrúlega gaman að kynna
Helgu sem sambýliskonu sína og
síðar fyrrverandi sambýliskonu
og hló mikið að viðbrögðum
fólks. Saumaklúbburinn er stór
þáttur í lífi okkar þar sem eig-
inmennirnir eru með í öllum
ferðalögum og skemmtunum og
ekki leiddist Nonna að knúsa
okkur vinkonurnar.
Nonni hafði mikinn áhuga á
íþróttum, spilaði golf, horfði á
fótbolta og handbolta. Við fórum
saman á flest stórmótin í hand-
boltanum, áttum góðar stundir
og betri ferðafélaga en Nonna
var ekki hægt að hugsa sér.
Margar skemmtilegar og dýr-
mætar minningar eigum við úr
þessum ferðum sem við geymum
með okkur. Það var alltaf fastur
liður í dagskránni hjá Nonna,
sem ekki mátti klikka, að kaupa
eitthvað fallegt handa Dísu sinni.
Í Ljubljana þræddum við mark-
aðstorgin í leit að kolakassa. Í
Túnis var það leðurjakki, í Sviss
kom bara eðalúr til greina og svo
mætti lengi telja. Hann vandaði
sig einstaklega mikið við val á
öllu því sem keypt var því Dísa
hans átti ekkert skilið nema það
besta. Það var svo í janúar á síð-
asta ári, þrem dögum áður en
leggja átti í hann á EM í Pól-
landi, að Nonni hringdi í okkur
og sagðist þurfa að hætta við
ferðina, hann hafði greinst með
krabbamein.
Þetta var öllum mikið áfall og
afar ósanngjarnt, hann nýbúinn
að selja skólann og þau ætluðu
aldeilis að fara að njóta lífsins.
Baráttan varð löng og ströng en
hann barðist af miklu æðruleysi
fram á síðasta dag.
Elsku Dísa, Vigdís, Ingvar,
Grímar, Kalli og fjölskylda ykk-
ar. Missir ykkar er mikill. Með
Nonna er farinn mikill maður
sem skilur eftir sig arf góð-
mennsku, heilinda og væntum-
þykju.
Þið, fjölskyldan hans, voruð
honum allt og við vinirnir feng-
um að njóta góðs af umhyggju
hans og vinsemd. Við þökkum
Nonna samfylgdina og minnumst
hans með söknuði og hlýju, það
voru forréttindi að eiga hann að
vini.
Hinrik og Helga.
Kveðja frá Brynjugenginu
Félagi okkar og vinur, Jón
Vignir Karlsson, er fallinn frá.
Það er mikill missir fyrir okkur
félagana í golfhópnum Bryn-
jugenginu að sjá á eftir Nonna.
Hann var einn af stofnendum
hópsins og lengstum í stjórninni.
Í hans anda höfum við starfað frá
upphafi, notið þess að vera sam-
an, notið golfsins, borið virðingu
hver fyrir öðrum, en þó alltaf
með keppni í huga. Aldrei minn-
umst við þess að Nonni hafi skipt
skapi, sama hvað á hefur gengið,
alltaf mannbætandi. Undanfarin
ár höfum við haldið sumargleði
gengisins og maka í húsakynnum
Nonna og Dísu, í unaðsreitnum
þeirra í Klifsholtinu í upplandi
Hafnarfjarðar. Þar höfum við
lagt undir okkur öll húsakynni
þeirra og pallinn og móttökurnar
alltaf jafn frábærar. Gestrisni
þeirra nær langt út yfir öll mörk,
hjá þeim leið öllum vel. Nonni
var útivistarmaður, elskaði golfið
og naut þess að fara á veiðar, en
fyrst og fremst var hann vinur
vina sinna, traustur og góður fé-
lagi, sem unni Dísu sinni og fjöl-
skyldunni. Á síðasta aðalfundi
Brynjugengisins var hann kjör-
inn heiðursfélagi okkar, viður-
kenning, sem hann svo sannar-
lega átti skilið. Síðastliðið ár átti
hann við mjög erfiðan sjúkdóm
að etja, hann vissi hvert stefndi,
en tók því af sínu æðruleysi og
það var yndislegt að heimsækja
þau hjónin og finna hversu sam-
stiga þau voru í þessari baráttu
og reyndar fjölskyldan öll. Elsku
Dísa, við félagarnir og makar
okkar sendum þér og stórfjöl-
skyldunni innilegustu samúðar-
kveðjur, hugur okkar allra er hjá
ykkur. Í Brynjugenginu mun
minningin um góðan dreng lifa.
F.h. Brynjugengisins,
Ingvar Viktorsson.
Kveðja frá Rótarýfélögum
Jón Vignir, þessi góði og
skemmtilegi félagi, er horfin úr
hópnum. Hann var félagi í Rót-
arýklúbbi Hafnarfjarðar í 21 ár.
Hann var alla tíð virkur í fé-
lagsstarfinu og vantaði sjaldan á
fundum. Það er margs að minn-
ast. Jón Vignir var þessi hægi og
rólegi maður sem allir vildu hafa
nálægt sér. Við munum eftir
gróðursetningarferðunum sem
enduðu heima hjá Jóni Vigni og
Dísu í Klifsholti við Kaldársels-
veg þar sem beið okkar kaffi og
rjómavöfflur. Við munum eftir
skemmtilegu sögunum frá
hænsnarækt þeirra hjóna og bar-
áttunni við minkinn. Þá var Jón
Vignir var golfari og keppti fyrir
hönd klúbbsins í mótum á vegum
Rótarý.
Fyrstu persónulegu kynni mín
af Jóni Vigni voru þau að við sát-
um Rótarýfund og það barst í tal
hvað ég væri að gera. Ég sagði
honum að ég væri í starfi sem ég
ætlaði ekki að ílengjast í, vann
frá hádegi og fram á kvöld. Þá
bauð hann mér að sitja námskeið
í skólanum hjá sér án þess að
greiða skólagjöld, sem kom sér
vel fyrir mig á þeim tíma. Þetta
lýsir manninum vel og þar eign-
aðist ég vin til æviloka. Rótarý-
klúbbur Hafnarfjarðar sér á eftir
góðum félaga, sem minnst er fyr-
ir góðvild og góðan húmor.
Viljum við votta Dísu og fjöl-
skyldum þeirra okkar dýpstu
samúð, megi allar góðar vættir
vera með þeim.
Hvíl í friði, Jón Vignir Karls-
son.
Bessi H. Þorsteinsson, forseti
Rótarýklúbbs Hafnarfjarðar.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. APRÍL 2017
✝ Hu Dao Benfæddist í Kína
1. nóvember 1944.
Hann lést 14. apríl
2017.
Eftirlifandi eig-
inkona hans er
Jinxiang Huang,
fædd 18. júní 1943,
en þau giftust þann
1. október 1967.
Þau Hu og Huang
eignuðust tvær
dætur, annars vegar Jing Hu
Legrand, f. 14. apríl 1969, sem
gift er Christophe Legrand og
eru börn þeirra þau Victorie
Legrand, f. 16. september 2000,
og Constance Legrand, f. 23. júlí
2003, og hins vegar Bo Hu, f. 19.
júní 1978, en hún er gift Yanchi
Zhu og eiga þau eina dóttur,
Xiyu Zhu, f. 7. nóvember 2011.
Hu Dao Ben helgaði líf sitt borð-
tennisíþróttinni. Eftir glæsilegan
keppnisferil með m.a. kínverska
landsliðinu, þar sem
hann meðal annars
hlaut þrisvar sinn-
um æðstu verðlaun
sem íþróttamönnum
í Kína eru veitt,
varð hann þjálfari
hjá kínverska lands-
liðinu, m.a. þjálfari
kvennalandsliðsins.
Síðar lá leið hans til
Evrópu þar sem
hann þjálfaði á Ítal-
íu og var landsliðþjálfari Kýpur.
Hu flutti til Íslands árið 1989 þar
sem hann þjálfaði hjá Stjörnunni
og var hann þjálfari Víkinga og
íslenska landsliðsins með hléum
frá 1990 til 2008. Hu tók ástfóstri
við Ísland, náttúruna og mann-
lífið og er stór hluti af íslenskri
borðtennissögu frá 1989 til dags-
ins í dag.
Útför hans fer fram frá Frí-
kirkjunni í dag, 25. apríl 2017, kl.
15.
Borðtennishreyfingin á Ís-
landi kveður í dag ástsælan
þjálfara, Hu Dao Ben.
Hu var á sjöunda og áttunda
áratug síðustu aldar í kínverska
karlalandsliðinu og varð hann
tvisvar sinnum heimsmeistari
með liði Kínverja í liðakeppni.
Komst hann hæst í áttunda sæti
á styrkleikalista Alþjóða borð-
tennissambandsins. Eftir að
hann hætti sem atvinnumaður
var hann í þjálfarateymi kín-
verska landsliðsins og þjálfaði
um tíma kvennalandslið Kín-
verja. Hu kom fyrst til Íslands
árið 1989, 45 ára að aldri en
hann hafði áður einnig verið
svæðisþjálfari í Peking og þjálf-
ari á Ítalíu og Kýpur. Var hann
frá 1989 til 1990 þjálfari hjá
Stjörnunni í Garðabæ og þjálfari
hjá Víkingum frá 1990. Hu var
fyrst valinn landsliðsþjálfari Ís-
lands árið 1990 og fór hann þá
með liðinu á Smáþjóðaleikana í
Lúxemborg og árið eftir fór
hann með landsliðinu á heims-
meistaramótið í Japan. Frá þeim
tíma hefur hann snert líf og
borðtennisferil mikils fjölda ís-
lenskra iðkenda á öllum aldri,
bæði sem þjálfari hjá Víkingum
og sem unglingalandsliðs- og
landsliðsþjálfari. Var hann meðal
annars þjálfari landsliðsins í fjöl-
mörgum landskeppnum við Fær-
eyinga og Evrópumótum, m.a. í
undankeppni EM í Aþenu í
Grikklandi 1991, Stuttgart í
Þýskalandi 1991, Birmingham
1994 og í eftirminnilegum sigri
íslenska landsliðsins undir 16 ára
gegn unglingalandsliði Svía í
mars 1994. Þá var hann þjálfari
liðsins í riðlakeppni Evrópu-
mótsins í Lúxemborg 1999 og
Wales 2001 og á Evrópumótinu í
Bremen í Þýskalandi árið 2000
og Ítalíu 2003. Bestum árangri í
liðakeppni EM og HM hefur ís-
lenskt landslið náð undir hand-
leiðslu Hu Dao Ben. Braut hann
ásamt leikmönnum íslenska
landsliðsins blað á Smáþjóðaleik-
unum í Lúxemborg 1999 þegar
íslenska karlaliðið endaði í 2.
sæti leikanna. Einnig fór hann
með liðinu á Smáþjóðaleikana í
San Marinó árið 2001. Var hann
þjálfari liðsins á Norður-Evrópu-
mótinu í Litháen 2002. Einnig
var hann þjálfari landsliðsins á
heimsmeistaramótinu í Man-
chester í Englandi 1997, Malasíu
árið 2000, Japan árið 2001,
Frakklandi 2003 og Kína 2008.
Hu var þjálfari Víkinga í fjöl-
mörgum keppnum í liðakeppni
bikarhafa, m.a. við lið Waldegg
Linz frá Austurríki 1992, lið
Hapoel Ramat-Gan frá Ísrael
1995 og lið Bordeaux frá Frakk-
landi 1999.
Auk ofangreinds var hann
einnig leiðbeinandi í borðtennis
t.d. í Suðurhlíðarskóla og fór
með ungt lið Víkinga í eftir-
minnilega æfinga- og keppnis-
ferð árið 1993 til Kína og með
keppnislið Íslendinga á HM í
Kína 2008 til heimabæjar síns
Hu hafði á farsælum ferli sín-
um verið sæmdur gullmerki BTÍ
og heiðursmerki BTÍ árið 2016
auk þess sem Borðtennisdeild
Víkinga hafði margsinnis heiðrað
hann með viðurkenningum.
Borðtennisfólk á Íslandi vott-
ar fjölskyldu og aðstandendum
Hu samúð sína. Fallinn er frá
mikilsmetinn maður og afburða-
þjálfari sem setti mark sitt á ís-
lenskan borðtennis og verður
hans ávallt minnst með hlýhug.
Fyrir hönd Borðtennissam-
bands Íslands,
Ingimar Ingimarsson,
formaður.
Borðtennishreyfingin hefur
misst einn af sínum bestu son-
um.
Ég kynntist Hu Dao Ben 1989
þegar hann var nýkominn til Ís-
lands, en borðtennisdeild Stjörn-
unnar sem fékk hann til landsins
leigði íbúð fyrir hann af foreldr-
um mínum. Ég vissi ekki þá að
ég og hann ættum eftir að eiga
mikið samstarf saman, en ég
varð svo formaður Borðtennis-
sambandsins og hann landsliðs-
þjálfari, við fórum margar ferðir
saman á heimsmeistaramót og
fleiri stórmót.
Það var gott að ferðast með
Hu, hann var alltaf rólegur og
yfirvegaður og einstaklega þol-
inmóður, en hann gat verið
ákveðinn og passaði vel upp á
sína leikmenn. Hann var mikill
vinur vina sinna enda var það
hans lífsmottó að vera góður við
náungann. Hu, sem var mikil af-
reksmaður í íþróttinni, hafði tek-
ið þátt í þremur heimsmeistara-
mótum fyrir Kína og fengið fyrir
árangur sinn í hvert sinn æðstu
viðurkenningu sem veitt er í
Kína. Í ferðum okkar varð ég
var við að hann hafði mikil sam-
skipti við kínverska landsliðið,
þjálfara og forráðamenn, bæði til
að fylgjast með því sem var að
gerast hjá þeim og einnig vegna
þess að þetta voru miklir vinir
hans og ég sá og fann að hann
naut mikillar virðingar á meðal
þeirra. Hann hafði ótrúleg sam-
bönd og naut ég góðs af þeim
þegar ég hætti sem formaður í
fyrra sinn, því hann kom því til
leiðar að mótshaldarar HM í
Sanghai í Kína buðu fría gistingu
og uppihald á því heimsmeist-
aramóti fyrir mig ásamt sam-
býliskonu, fyrir það er ég honum
ævinlega þakklátur.
Það má segja að það hafi verið
mikið gæfuspor bæði fyrir okkur
Íslendinga og hann að fá hann til
Íslands því honum líkaði hvergi
betur að vera en hér á landi. Þó
að fjölskylda hans væri í Kína og
hann hættur að þjálfa, þá gat
hann aldrei haldið sig lengi frá
landinu, alltaf kom hann til baka.
Síðustu ár átti hann við veikindi
að stríða, það varð þó ekki til
þess að stöðva hann frá því að
ferðast milli landanna, en hann
var á leið til landsins þegar hann
varð bráðkvaddur.
Það var mitt síðasta verk sem
formaður BTÍ að gera Hu Dao
Ben að heiðursfélaga Borðtenn-
issambandsins fyrir störf hans í
þágu íþróttarinnar, en áður hafði
honum verið veitt gullmerki
sambandsins.
Ég kveð vin minn með sökn-
uði og sendi Jinxiang Huang og
dætrum hans Jing og Bo og
börnum þeirra mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigurður Valur Sverrisson.
Hu Dao Ben
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi lið-
ur, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um
hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra, systk-
ini, maka og börn. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í minningargreinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa not-
uð með minningargrein nema
beðið sé um annað. Ef nota á
nýja mynd skal senda hana
með æviágripi í innsendikerf-
inu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda mynd-
ina á netfangið minn-
ing@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför bróður okkar, mágs og
frænda,
JÓHANNS GÍSLASONAR,
fyrrverandi bónda, Sólheimagerði,
Blönduhlíð, Skagafirði.
Halldór Gíslason Fanney Sigurðardóttir
Ingibjörg S. Gísladóttir Óli Gunnarsson
Konráð Gíslason Anna Hallldórsdóttir
og systkinabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma, systir og mágkona,
INGVELDUR GUÐLAUGSDÓTTIR,
Ljósheimum 22,
Reykjavík,
lést á Minni-Grund miðvikudaginn 5. apríl.
Hún verður jarðsungin frá Langholtskirkju fimmtudaginn
27. apríl klukkan 13.
Jóhanna Geirsdóttir
Gígja G. Guttridge
Edda Geirsdóttir
Sigríður Dögg Geirsdóttir Guðjón Árnason
Ingibjörg Dís Geirsdóttir Magnús Víkingur Grímsson
barnabörn og barnabarnabörn
Guðrún Guðlaugsdóttir
Jónas Guðlaugsson
Haukur Guðlaugsson Grímhildur Bragadóttir
Páll Guðlaugsson Brittlís Guðlaugsson
Steinunn Guðlaugsdóttir Magni R. Magnason
Guðleif Guðlaugsdóttir Leifur H. Magnússon
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför bróður okkar og
frænda,
SAMÚELS DALMANNS JÓNSSONAR
Dóra Guðbjört Jónsdóttir
Stefán Jónsson
og fjölskyldur
Okkar elsku besti
RÓBERT FREYR PÉTURSSON,
Greniteigi 28, Keflavík,
lést að morgni mánudagsins 17. apríl.
Jarðsungið verður frá Keflavíkurkirkju
5. maí klukkan 13.
Pétur Sigurðsson Stefanía Jónsdóttir
Kolbrún Jóna Pétursdóttir Torfi Þór Torfason
Sigurður Pétursson Massyel Pétursson
Andri Pétur, Stefanía, Óðinn, Tinna,
Liam, Ludvik og Hrafn Orri