Víkurfréttir - 17.02.2005, Blaðsíða 20

20 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
Um daginn fór ég í Fjarð-arkaup með 4 ára dótt-ur son minn. Hann vildi bíða í vídeóherberginu á meðan ég tíndi í körfuna. Þar sem ég stóð í biðröð við
kjötborðið var ég kölluð upp
og beðin um að koma strax
að þjónustuborði. Ég hent-
ist í loftköstum og fór á hug-
arflug um hvað hefði komið
fyrir. Kannski hefði drengur-
inn slasast. Ég heyrði grát hans
og hróp á ömmu langar leiðir.
Eftir að hafa huggað drenginn
og reynt að róa hann spurði
amma hvað hefði eiginlega
komið fyrir? Drengurinn hélt
áfram að gráta og tárin runnu
niður kinnarnar. Eftir dágóða
stund fékk ég svo að vita um
hinn hræðilega atburð. Þarna
sem hann horf ir á frábæra
mynd í vídeói stórmarkaðarins
kemur stelpa aðeins eldri en
hann líklega 5 ára og vill sitja í
sætinu sem hann situr í. Hann
segist hafa þráast við en þá hafi
hún bara slengt því á hann að
strákar væru ö -ö m- u -ur
-legir.
“H- h-hún sagði að strákar væru
ömurlegir” reyndi hann að
stynja upp á milli ekkasoganna
og var mjög sár. Við erum ekki
ömurlegir! hreytti hann svo út
úr sér. Nei, auðvitað ekki sagði
amma. Hvurslags dóni er þessi
stelpa að segja svona. Þannig
tókst ömmu að sannfæra lítinn
mann um að hann væri ekki öm-
urlegur og það væri flott að vera
strákur sem dreymir hetjulega
drauma um að bjarga sætum
stelpum úr brenn-
andi húsum eða
leysa prinsessur
úr álögum. Vera
mik il væg ur og
fullur af hugrekki
og þora að standa
vörð um þá sem
minna mega sín gegn ógnum
heimsins, sannkallaður riddari.
Í framhaldi af reynslu ömmu-
drengsins spurði ég unglings-
stúlkurnar á heimilinu fyrir
framan þann litla hvort strákar
og stelpur væru ekki jafn góð,
ha? - og blikkaði þær - svona
til að sannfæra þann litla. Nei,
þær héldu nú ekki og það væri
alla vega miklu betra að vera
stelpa. Nú hvað geta stelpur sem
strákar geta ekki? spurði ég og
ekki stóð á svarinu: „Þeim getur
blætt í viku án þess að deyja og
þær geta mjólkað án þess að
bíta gras”. Þvílíkt og annað eins.
Nú féllust ömmu alveg hendur.
Hvernig gat hún sannfært litla
drenginn um að hann væri víst
flottur, alls ekki ömurlegur og
það væri í góðu lagi og kannski
bara töff að vera strákur. Hann
sem hafði verið svo borubrattur
nokkru áður þegar hann sagði
frá því að hann ætti kærustu á
leikskólanum. Hún væri voða-
lega sæt og kæmi stundum vara-
lituð á leikskólann. Já svona er
nútíminn hugsaði sú gamla og
sló sér á lær.
Helga Margrét
öKASSINNPÓST
Svikamylla Símans
8 Richard Woodhead skrifar:
Ég var svo óheppinn að sím inn minn bil aði í byrjun júlí 2004. Þar sem
ég vegna vinnu
minnar get ekki
ver ið án síma
fór ég í verslun
Símans við Hafn-
argötu og keypti
mér síma. Líður
svo tím inn eða
þar til í nóvember 2004 þá bil-
aði nýji síminn. Ég fór beint til
verslunar Símans og bað um
viðgerð. Var mér vel tekið og
boðið upp á lánssíma á meðan
á viðgerð stæði.
Liðu nú 9 eða 10 dagar þar til
stúlka hringdi í mig í lánssím-
ann og tjáði mér að síminn
minn væri kominn úr viðgerð.
Jafn framt var mér til kynnt
að ég þyrfti að skila lánssím-
anum - eðlilega. Brást ég þegar
við og mætti á staðinn. Þegar
þangað var komið tjáði stúlkan
mér að síminn væri svo mikið
skemmdur og það væri svo dýrt
að gera við hann að þeir sendu
hann til baka án þess að gera
við hann.
Nú, þar sem búið var að taka
af mér lánssímann varð það
eina í stöðunni að kaupa nýjan
síma. Ég hélt í fávisku minni
að bilaði síminn minn væri í
ábyrgð. Nei, aldeilis ekki! Þetta
voru rakaskemmdir og það
bættu þeir ekki upp. Gott og
vel. Ég keypti mér nýjan síma
og líða nú nokkrar vikur. Kom
bróðir minn í heimsókn og fór
að skoða bilaða símann. Við
þá skoðun kom í ljós að ekki
var um rakaskemmd að ræða.
Svokallaðar snertlur höfðu ein-
angrað sig og náði bróðir minn
í eyrnapinna og fór að massa
og nudda snertlurnar. Aðgerðin
tók um það bil 5 til 10 mínútur.
Og viti menn - þegar kveikt var
á símanum og símkortið sett í
hann þá virkaði síminn - hann
var kominn í lag.
Þar sem ég er óhress með að
láta ljúga að mér og neyða mig
til að fjárfesta að óþörfu fór ég
með nýja símann í símabúðina
við Hafnargötu og fór fram á að
þeir tækju hann aftur og endur-
greiddu mér. En það var aldeilis
ekki upp á teningnum; þar sem
ég hafði notað símann þá var
það ekki til umræðu og málið
dautt. Eða hvað? Allir þeir sem
ég hef talað við með bilaða síma
segja sömu sögu. Það er alltaf
um rakaskemmdir að ræða. Ég
lít svo á að síminn minn hafi
alls ekki verið skoðaður, jafnvel
ekki sendur í viðgerð.
Reikningur sem ég fékk fyrir
úrskurðinn segir ekkert um
meinið en hljóðar upp á 1.216
krónur. Ef viðskiptavinir Sím-
ans þurfa að kaupa sér síma
á sex mánaða fresti þá þurfa
menn ekki að vera hissa á millj-
arða hagnaði Símans.
Richard Woodhead
Hvort er betra að vera strákur eða stelpa?
8 Helga Margrét Guðmundsdóttir skrifar:
✝
��������������������������
��������������
���������
�������������������������������������
������������������������������
�����������������������
�����������������������������
�����������������������������������������������������
��������������������������������������������������������
����������������������������������������������������
����������������������������
���������������������������������������������
����������������������������������� �������������������
����������������������������������������� �������������