Læknablaðið - 01.05.2017, Blaðsíða 31

LÆKNAblaðið 2017/103 243
U M F J Ö L L U N O G G R E I N A R
1.
Ég tel mikilvægt að uppbygging Lækna-
félags Íslands endurspegli faglega og at-
vinnutengda hagsmuni þeirra hópa sem
mynda félagið. Til dæmis er hópur lækna
sem eru fyrst og fremst launþegar og
annar sem starfar að meginhluta við eigin
atvinnurekstur. Félög til dæmis sjúkrahús-
lækna, almennra lækna, heimilislækna
og lækna með sjálfstæðan rekstur móti
kjaramálastefnu LÍ og standi vörð um hags-
muni hvers hóps og kjósi fulltrúa úr sínum
röðum á aðalfundinn. Sérgreinafélögin
starfi áfram með svipuðu sniði og hingað
til og sæju um fagleg málefni. Ég get séð
fyrir mér að þau kæmu til dæmis meira
að útgáfu Læknablaðsins og uppbyggingu
fræðslustofnunar. Þannig flétti LÍ saman
alla þessa þræði og myndi sterka faglega og
stéttarlega hagsmunaheild allra lækna.
2.
Nei. Ég hef unnið að hagsmunamálum
lækna um árabil og var reiðubúinn til að
láta á það reyna hversu víðtækan stuðn-
ing sjónarmið og málflutningur minn
hefur. Það er tímabært að læknar hittist á
stefnumótunarþingi um heilbrigðismál og
verði virkir þátttakendur í mótun heilbrigð-
isþjónustunnar. Skoðanir lækna, reynsla og
rödd þeirra á að koma skýrt fram í þjóðfé-
lagsumræðunni. Hún á að hafa áhrif innan
stjórnsýslunnar og á kjörna fulltrúa á lög-
gjafarsamkomu þjóðarinnar.
Ábyrgðarsvið og sérþekking sérfræði-
lækna eiga að endurspeglast undanbragða-
laust í starfsbundnum launaþáttum og
okkur ber einnig að leggja áherslu á bætt
kjör almennra lækna. Nýliðun í hópi lækna
og menntunarmál læknastéttarinnar eru
áhyggjuefni og málefni sem læknasamtök-
in eiga að beita sér fyrir bæði út á við og
innan fagfélaga lækna. Framhaldsmenntun
hérlendis, fjölgun læknanema og tækifæri
til starfsþróunar sérfræðilækna verði efld.
Efling klínískrar kennslu og klínískt rann-
sóknarsetur allra sérgreina þarf að komast
á dagskrá.
Reynir
Arngrímsson
4.
Þetta er athyglisverð spurning og henni
er ekki auðsvarað. Þátttaka í alþjóðasam-
starfi með það í huga að gera sig gildandi
til jafns við önnur erlend félög lækna
getur verið erfið fyrir LÍ, hreinlega vegna
þess að það kostar okkur hlutfallslega
meira í ljósi fjölda félagsmanna LÍ. Á móti
kemur að alþjóðasamstarf er mikilvægt
til að viðhalda víðsýni og hingað til
hefur okkur tekist bærilega að taka þátt,
kannski ekki síst fyrir áorkan og áhuga
einstakra fulltrúa okkar.
3.
Ég held að það eitt að stofna LÍ og efla það
sem stéttarfélag og fagfélag lækna standi
upp úr. Gerð var tilraun til að stofna „Hið
fyrsta íslenska læknafélag“ árið 1898 en
það varð ekki langlíft. Útgáfa Lækna-
blaðsins er annað afrek sem vert er að
minnast, en það geymir sögu okkar. Sam-
staðan þegar á reynir er stærsta afrekið.
Það er verkefni okkar kynslóðar á þessum
tímamótum að móta stefnu um hvernig
við viljum varðveita læknareynsluna til
næstu 100 ára.
4.
Já tvímælalaust. Læknafélag Íslands hefur
lengi tekið þátt í margvíslegu erlendu
samstarfi í gegnum aðild að norrænum,
evrópskum og alþjóðlegum félögum
lækna. Til dæmis hafa fulltrúar okkar þau
Katrín Fjeldsted og Jón Snædal bæði orðið
forsetar sinna samtaka, Evrópsku lækna-
samtakanna (CPME) og Alþjóðafélags
lækna (WMA). Ég sat um árabil fyrir hönd
Lyfjastofnunar í aðalnefnd Lyfjastofnunar
Evrópu og kom að vísindaráðgjöf og fékk
þá góða innsýn inn í hverju slík þátttaka
getur skilað. Öll alþjóðatengsl lækna eru
okkur afar mikilvæg og mikilvægi tengsl-
anna fyrir Ísland er að mínu mati ótvírætt
og ég tel að við eigum að vera áfram virk í
alþjóðlegu samstarfi kollega okkar.