Dagsbrún - 01.05.1893, Blaðsíða 10

—74—
að moiru oður minna leiti samtíningur og eins eru menn í vafa um
það hvort Lúkas hafi skrifað hana eða einliver annar.
Svo koma hréf Páls, og eru sum þeirra vafalaust eldri en guð
spjöllin,þó að einhver hrot af guðspjöllunum kunni að hafa verið skrif-
uð áður. Um mörg þessara bréfa þykjast menn hafa áreiðanlega
vissu að Páll hali skrifað þau, en þó eru sum, sem menn eru í mikl-
uin vafa um. í öðru Thessalonikubr. 2. kap. 2. versi mi sjá það, að
þegar á dögum Páls hafa fleiri bréf gengið undir hans nafni,en hann
hefir viljað kannast við. Hahroahréfið þykast menn alveg vis3Ír um
að Páll hafi ekki skrifað. Yísindamenn, sem þeir Baur og Zeller
telja Pál eigi höfund að fleirum,en 4 hréfum,bréfunum til Bómverja 1.
og 2. Korinthubréfinu og Galatahréfinu.
2. Péturs pistil 2. og 3. Jóhannesar pistil, Júdasar pistil og Op-
inberunarbókina hafa menn lengi verið í miklum vafa um hverir hafi
ritað.
Nú kemur til skoðunar, liverniq menn þeesir hafi verið, errit-
að hafi þessi hréf og hækur og' guðspjöll ritniugarinnar. Voru þeir
fullkomnir, heilagir, innhlásnirl eða voru þeir upp og ofan eins og
menn almennt gjörasti Ef dæma skal af ritum þeirra, þá höfOu þair
mjög mismunan Ji hæfilegleika, voru á mjög misjöfnu menntunarstigi,
með mismunandi siðforðislegri þroskun. Þeir sýna alla framrás og
■breytingarstig menntunar Gyðinga um þúsund ára tíina. I ritum sín-
um sýna þeir allar þær hreytingar, sam andi mannins tekur á 1000
árum. Opt or það, að ein hókin neit.ir því, ssm önnur fullyrðir,
banoar það, sem önnur býður.
Seni sýnishorn á því að hókum þes3um her ekki saman má
taka eitt dæmi af ótal mörguin:
Öá, sem gjörir náunga sínum
áve.rka, honum skal gjöra liið
sama,sem hann hofir hinum gjört;
meiösli, fyár meiöjli, auga fyár
aug', tönn fyrir tönn. 3. bók
Mós. 24. 19, 20.
Án'gf. þitt sjái eklci aumur á
honum, iif knni fyrir líf, auga
fyrir aug-i, tönp fyrir tönn, hönd
fyrir hönd, fdtur fyrir fót.
Gjaldið engum illt fyrir illt.
liómv. 12., 17.
Slái ciuhver þig á hægri kinn
þína, þá bjúo honum oinnighina.
—Eg hýð: elskiö óvini yðar,hloss-
ið þá, sem yður hiilva, gjörið gott
þoim sem hata yður, og biðjið
fyrir þeim, sem rógbera yðjr og
oí'sækja. Matt. 5. 39 og 44.
ö. Mós. 10. 20.