Myndmál - 01.03.1984, Blaðsíða 14

HRAFNINN FLYGUR:
EFTÍRMINNILEGT KVIKMYNDAVERK
Yfirbragð nýjustu kvikmyndar Hrafns
Gunnlaugssonar gefur ekki aðeins tileíni til
samanburðar við erlendar stórmyndir held-
ur skipar myndinni í hóp eftirminnilegri
kvikmyndaverka síðari ára. Sagan er að
allri uppbyggingu og framsetningu „hold-
gervingur" þess sem gott bíó þarf til að
bera. Hún er skýr, einföid, kraftmikil og allt
frá fyrstu byrjun heldur hún mánni föngnum
þannig að athyglin dofnar aldrei. Þannig
að hvort sem þú ert harðsvíraður kvik-
myndasælkeri eða bara venjulegur bíógest-
ur, þá muntu eiga góða stund yfir þessari
mynd, sem í ílestöllu tilliti telst það besta
sem íslenskir aðilar hafa sent frá sér.
Hrafninn flýgur ber þess glögg merki að
fagmenn standa bak við myndavélarnar.
Kvikmyndataka Tony Forsberg á sennilega
ekki sístan þátt í áhrifamætti verksins og
hljóðupptaka Gunnars Smára Helgasonar
er algerlega óaðfinnanleg, stór orð en
dagsönn. Engin önnur íslensk kvikmynd
hefur innihaldið hljóð sem jafn ríkt er að
blæbrigðum og þessi mynd, nema kannsi
Húsið að einhverju leyti.
Sögusviðið er tiltölulega þröngt, híbýli
víkinganna tveggja, Þórðar og Eiríks, sand-
fjara þar á milli og bátsvörin í upphafi
myndarinnar. En íslenska landslagið stend-
ur ávallt fyrir sínu, sérstaklega sem um-
gjörð sögu frá þessum tíma. Hugmyndir
Hrafns og félaga um lifnaðarhætti þessara
landnámsmanna eru hinar merkustu og
umfram allt, trúverðugar.
Tónlistin spilar afar stóra rullu í mynd-
inni og hefur yfir sér afar stórmyndarlegan
blæ. Tónskáldið Hans Erik-Philip fær stef
14 MYNDMÁL
Upnunarmynd 6. kvikmyndahátíðarinnar í Reykjavík var kvik-
mynd Hrafns Gunnlaugssonar, Hrafninn Flýgur, sem hann
gerði í samvinnu við sœnska aðila. Myndin var frumsýnd 4.
febrúar sl. í Háskólabíói og eftir að hafa séð myndina getur maður
fullyrt með góðu móti að enn einu sinni hafiHrafni tekist að skapa
kröftugt kvikmyndaverk. Hrafninn Flýgur vakti einnig athygli
aðstandenda Kvikmyndahátíðarinnar í Berlín sem er ein sú
stœrsta og virtasta í veröldinni, en þar var hún sýnd á sérstakri
heiðurssýningu, þann 28. febrúar sl.
héðan og þaðan lánuð, auk eigin tónsmíða,
stundum skynjar maður hljóma kennda við
ítalska fæðutegund og annars staðar greinir
maður vestlægar nógur. Útsetning Hans
Erik-Philip á lagi Sigvalda Kaldalóns,
„Sprengisandur11, er nýstárleg, nútímalegur
trommutaktur virkaði reyndar svolítið
ankannalega til að byrja með en sannaði
fljótt ágæti sitt.
I stærsta hlutverkinu er Jakob Þór Einars-
son, sá hinn sami og lék aðalhlutverkið í
Óðali feðranna. Gestur er þögul týpa sem
lætur verkin tala og Jakob kemst yfirleitt
mjög vel frá sínu en er þó stundum svolítið
linmæltur. Helgi Skúlason, í hlutverki
Þórðar, er atvinnumaður eins og þeir gerast
bestir, enda orðinn vel sjóaður í kvik-
myndaleik, a.m.k. á íslenskan mælikvarða.
Flosi Olafsson leikur refinn Eirík af sams
konar snilld. Edda Björgvinsdóttir, sem tví-
mælalaust er vinsælasta gamanleikkona
landsins um þessar mundir, tilheyrir þess-
um flokki fagmanna sömuleiðis, ég hefði
gjarnan viljað að þáttur hennar í þessari
mynd hefði verið mun stærri. Og ekki má
gleyma Egils þætti Ólafssonar. Man nokkur
eftir að hafa séð þann mann klúðra nokkru
hlutverki? Það vandamál sem hrjáð hefur
suma atvinnuleikara í íslensku bíómyndun-
um, eru sviðsleikstaktarnir sem birtast í
tíma og ótíma, slíkt er ekki fyrir hendi í
þessari mynd, kannski vegna skyldleikans
við stíliseringu leiksviðsins. Textinn er
knappur og menn segja þau orð sem þarf
en ekkert kjaftæði umfram það. Það er sagt
að gott handrit geri góða mynd og handritið
er án efa sterkasti hlekkur myndarinnar.
Hrafn vinnur ekki óskynsamlega úr góðri
hugmynd og árangurinn er meistarastykki
sem vonandi tekst að brjóta tungumálamúr-
inn og hljóta þann frama á erlendri grund
sem það verðskuldar.
ÁSGRIMUR SVERRISSON
Gestur, sem barn á írlandi, sér foreldra sína myrta, heimili sitt brennt og systur
sína flutta nauðuga burt. Magnús Þór Þórðarson í HRAFNINN FLYGUR.