Feykir - 28.05.2014, Page 9

20/2014 Feykir 9

Heilir og sælir lesendur góðir.
Það mun hafa verið á samkomu sem haldinn
var á Hvanneyri fyrir margt löngu, sem Halldór
Helgason á Ásbjarnarstöðum orti svo.
Dansinn vekur ástaryl
svo elstu körlum hlýnar.
Þegar stúlkur tygja til
tilfinningar sínar.
Vitað er að sumir samferðamenn á lífsins leið
sjá fyrir óorðna hluti og vita jafnvel hvenær
kemur að þeirra síðasta spori. Björn Leví
Gestsson áður bóndi á Björnólfsstöðum í
Langadal, var kunnur fyrir að yrkja snjallar
vísur, og þá gjarnan hringhendur. Þessi er eftir
hann.
Ég er fallinn að mér skilst,
andans hallar snilli.
Hef í gallagljúfur villst
gæfu fjalla milli.
Skáldið Jón Þorsteinsson á Arnarvatni mun
eiga þessa.
Þessum brekkubrjóstum hjá
bestu gekk ég sporin.
Þegar brá mér eintal á
albjört nótt á vorin.
Það mun vera Guðmundur Sveinbjarnarson
í Borgarnesi sem er höfundur að þessum vel
gerðu vísum.
Stundum eru dagar daprir
dimmar nætur kvöl og stríð.
Hret og stormar næða naprir
nísta þrótt úr krönkum lýð.
Við skulum duldum rúnum raða
rétt í orð og línuskil,
síðan lífs í bókum blaða.
Birta mun þá eitthvað til.
Fram skal knýja böla bætur
og blessun yfir hrjáða jörð.
Heimskan dvínar, hjaðna þrætur.
Hljómar lífsins þakkargjörð.
Held að rétt sé munað hjá mér að um 1950 hafi
verið niðurskurður á fé bænda á Vesturlandi
vegna mæðuveiki. Fengu þeir leyfi til að fara á
Vestfirði til þess að kaupa lömb. Einn af þeim
sem það gerðu var Höskuldur Einarsson þá
bóndi á Vatnshorni í Skorradal. Eftir að hann
var heim kominn úr þeirri ferð mun hann hafa
gefið eftirfarandi upplýsingar.
Vænt er fé á Vestfjörðum.
Veitt var mér af allsnægtum.
Hitti ég þar af húsfreyjum
hóp á silkinærbuxum.
Fór vísan fljótt á kreik og barst meðal annars til
Júlíusar bónda í Hítarnesi, sem orti þá.
Höskuldur með glaðvært geð
gengur að verki sprækur.
Hefur skoðað fjarðaféð
og frúar undirbrækur.
Valdimar Davíðsson frá Hömrum heyrði
upplifun Höskuldar og orti þessa.
Grannt að hyggur Höskuldur
Vísnaþáttur 618
-hvergi er gátan flókin-
Ef hann hittir húsfreyjur,
úr hvaða efni er brókin.
Systir Guðmundar, sem getið er um hér að
framan, Ólöf Sveinbjarnardóttir á Rauðamel,
mun hafa ort svo fallega vorvísu.
Harpa! Syngdu sólarljóð.
Sárin þurfa að gróa.
Leiktu fyrir lamb og stóð
lóu, þröst og spóa.
Njáll Sigurðsson sem mun hafa verið ættaður
frá Lundi í Fljótum er að ég held höfundur að
þessari fallega hugsuðu vorvísu.
Viska og hrós mér veitist þá
er vatn í ósi hlýnar.
Þegar ljósið lýsir á
lífsins rósir mínar.
Oft hafa birst í þessum þáttum vísur eftir Braga
Björnsson frá Surtsstöðum í Jökulsárhlíð.
Held endilega að þessi vel gerða vorvísa sé eftir
hann.
Skuggar styttast, skýrist ljós
skapið þróttlaust mýkir.
Vinir hittast, vaknar rós,
vorið nóttlaust ríkir.
Grímur Sigurðsson kenndur við Jökulsá var
snjall hagyrðingur og ef ég man rétt féll hann
frá þessum heimi í blóma lífsins.
Svo var í þá dag hægt að yrkja til elskunnar.
Frá því að ég falla réð
fyrir töfrum þínum,
Götur allar geng ég með
gras í skónum mínum.
Eftir að hafa reynt á lífsins leið afneitun í
ástarsambandi yrkir Grímur.
Út mig hrakti inn mig dró
ýmist þessi svanni.
Hafði ekki og hafði þó
hug á villimanni.
Fallega talar Grímur til hennar, sem veldur
þessari löngu leit.
Gleðisnauð er gangan mín,
gæfa úr hendi dregin.
Lífið allt ég leita þín
-líka hinumeginn.
Að lokum þessi sannleiksríka vísa Gríms.
Oft er fyrir illt að sjá
og eftirþankar bitrir.
Bótin sú að eftir á
eru flestir vitrir.
Aldrei þessu vant hefur ekki snjóað á þessu
vori svo heitið geti. Öðruvísi var þegar Baldur
Eiríksson frá Dvergsstöðum orti svo.
Þó dagurinn lengist drjúgum
varð dekkra í álinu þó,
og vetrarins græni gróður
grófst undir sumarsnjó.
Verið þar með
sæl að sinni.
/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) kristin@feykir.is
það yrði nokkurn tímann notað,
en svo var það allt í einu komið.“
Bangsi er sannkallaður þús-
undþjalasmiður og fékkst í
gegnum tíðina mikið við
múrverk og byggingarvinnu,
einkum á Hvammstanga en
einnig nokkuð út um sveitir. Þá
starfaði hann um 50 haust í
sláturhúsinu á Hvammstanga
þar sem hans aðalverk var að
„fara innan í,“ eins og kallað var
en það er að taka vambirnar.
„Ég hætti þegar ég var orðinn
gamalmenni, þetta var ágætur
vinnustaður,“ segir hann.
Bangsa hugkvæmdist eitt
sinn að gera upp innviði
gamallar myllu, sem hafði ekki
verið notuð í hundrað ár og
stendur skammt frá tjald-
svæðinu í Kirkjuhvammi, ofan
við Hvammstanga. „Það var
talað um að byggja upp
húskofann og það gerði Jón
Ágústsson með miklum
myndarbrag. Svo var það
þannig að þá fannst mér ég
verða gera eitthvað, svo ég
smíðaði verkið inn í véla-
samstæðuna. Það voru til tveir
myllusteinar og þegar þeir voru
komnir á sinn stað fór myllan í
gang og er búin ganga í fjórtán
ár. Svo var haldin veisla þegar
þetta var sett í gang, við þurftum
meira að segja starfsleyfi af því
byggt var úr torfi. Svo kom
maður til mín af Sauðárkrók og
fékk myndir af þessu og ætlaði
að setja svona upp á Reykjum,
ég veit ekki hvort það hefur
verið gert.“ [Sú uppsetning er í
vinnslu, innsk. blm.]
Á Hvammstanga er hefð fyrir
hátíðarhöldum á sjómanna-
daginn, þó þau hafi kannski í
eina tíð verið viðameiri. Bangsi
stefnir á að sjósetja bátinn sinn
góða þann dag. „Ég ætla að
reyna það ef ég hef þrek í það,
börnin eru að spyrja mig að því,
þau vilja fá að komast á sjóinn
og fá stundum að fara með
hérna fram fyrir og draga
nokkra fiska.“
En þar sem það er ekki bara
sjómannadagur fram undan,
heldur einnig kosningar, er
Bangsi að lokum spurður að því
hvort hann sé búinn að ákveða
hvað hann ætlar að kjósa? „Veit
það ekki, maður gerir nú lítið úr
þessum kosningaloforðum, það
er kannski verið að lofa
einhverju sem er ekki hægt að
gera. Ég hugsa að ég kjósi bara
ekkert, ekki það að mér sé illa
við þetta fólk, það er ekki
öfundsvert að standa í þessu,“
segir mann- og samfélags-
vinurinn Bangsi að lokum.
Íbúinn segist búa í Túna-
hverfinu þar sem hann hefur
útsýni yfir hafið og getur horft á
þann óviðjafnanlega kvöldroða
sem baðar himininn, hafið og
eyjarnar. „Nú er vorið svo
sannarlega komið. Skagfirska
vornóttin skartar sínu fegursta.
Óvíða er eins fallegt og við
Skagafjörð á kyrrum sólrauðum
vornóttum. Í þessari nóttlausu
voraldarveröld ætti að vera
óþarfi að keppa við sjálfa sólina
með því að hafa sterka
flóðlýsingu í gangi. Samt er það
gert og t.d. truflar það mjög
útsýnið frá Túnahverfinu að
hafa í forgrunni, og í keppni við
rautt sólarljósið, sterka
flóðlýsingu sem er uppi á
þakinu á Skagfirðingabúð.
Þarflaust er að hafa þessa
lýsingu í gangi birtunnar
vegna, næg er hún þegar sólin
naumast fer undir sjóndeildar-
hringinn. Auk þess sparast
umtalsverð orka ef slökkt er á
þessu þegar lesbjart er úti.“
Hann bendir á að sam-
keppni sólroðans við sterka
flóðlýsingu sé að finna víðar og
nefnir flóðlýsingu á svæði
hesta-manna, austan við
reiðhöllina Svaðastaði. „Þar er
ég að tala um þegar horft er út
á Skagafjörð, t.d. frá þjóðveg-
inum til móts við Stóru-Gröf,
eða af hlaðinu við Reyni-
staðakirkju til að njóta kvöld-
roðans eru það í raun þessir
ljóskastarar sem fanga mesta
athyglina og eru sannkölluð
ljósmengun.“
Loks biður hann þá sem
stýra og stjórna þessum
ljósum, og aðra sem kunna að
vera í sömu sporum, að taka
þetta til skoðunar því eflaust
finnast fleiri staðir þar sem
ástandið er svipað. „Þegar við
Skagfirðingar berjumst fyrir
því að setja raflínur í jörð vegna
sjónmengunar skulum við
muna að ljósmengun sem
skemmir fallegasta útsýni í
heimi á ekki rétt á sér.“ /BÞ
„Ljósmengun sem skemmir fallegasta
útsýni í heimi á ekki rétt á sér“
Íbúi Sauðárkróks hafði samband við
Feyki á dögunum varðandi ljósmengun
í bænum og varpar fram spurningu til
þeirra sem málið varða: „Er ekki vit í að
slökkva á þessari lýsingu yfir bjartasta
árstímann, leyfa vorinu að njóta sín
og spara um leið umtalsverða orku og
peninga?“
Ábending frá íbúa Sauðárkróks
Sólarlag í Skagafirði. Myndin tengist innihaldi fréttar ekki
beint. Mynd: Sylvía Magnúsdóttir