Feykir - 09.10.2014, Blaðsíða 6

6 38/2014
Elísabet Sóley er 37 ára Króksari
í húð og hár, eins og hún lýsir því
sjálf, búsett í Reykjavík. Foreldr-
ar hennar eru Stefán Jón Skarp-
héðinsson frá Gili og Ólína Rut
Rögnvaldsdóttir dóttir Valda
rakara. Bræður hennar þrír eru
Rögnvaldur Ingi, Ólafur Björn
og Skarphéðinn Kristinn og búa
þeir allir á Sauðárkróki líkt og
foreldrar þeirra systkina. Hún á
þrjár dætur, Hörpu Katrínu 18
ára, Sólveigu Birnu 17 ára og
Rebekku Hólm 9 ára. Elísabet og
barnsfaðir hennar skildu fyrir
rúmum átta árum síðan en
VIÐTAL
Berglind Þorsteinsdóttir
Elísabet Sóley glímir við krabbamein og deilir sjúkrasögu sinni
Elísabet Sóley Stefánsdóttir glímdi við heilsuleysi til margra ára. Hún
þræddi hvern sérfræðinginn á eftir öðrum í leit að betri líðan en fékk aldrei
bót meina sinna. Loks kom reiðarslagið síðastliðið sumar þegar hún var
greind með krabbamein á lokastigi og fékk þær fregnir að hún hafi að öllum
líkindum verið með meinið í minnst tíu til ellefu ár. Elísabet lætur þó ekki
deigan síga og segist strax hafa tekið þá ákvörðun að sigra þetta krabbamein
og ná heilsu fyrir sig og stelpurnar sínar.
Ég er baráttujaxl
og ætla að sigra
matarræðinu og fór að stunda
lyftingar með góðum árangri
og tók meira að segja þátt í
Sterkustu konu Íslands 2012 og
í bikarmóti í Kraftlyftingum.
„Með stöðugri þjálfun náði ég
að losa mig við öll verkjalyf og á
sama tíma leið mér vel og hafði
meiri orku. En það var samt
staðreynd þrátt fyrir miklar
æfingar þá var ég engan veginn
að ná eins miklum árangri og ég
átti að ná miðað við þjálfun,“
segir hún. Það var svo í byrjun
árs 2013 sem hún fór að finna
fyrir miklum afturförum. „Ég
var alltaf þreyttari og þreyttari
og ég náði engum árangri í
lyftingunum, þrátt fyrir þrot-
lausar æfingar. Ég kenndi alltaf
vefjagigtinni og síþreytunni
um,“ segir hún og segist hafa
leitað til læknis vegna þreytu og
slappleika. Í hvert sinn var tekin
blóðprufa sem kom alltaf
eðlilega út en sú tegund krabba-
meins sem Elísabet glímir við
greinist ekki með blóðprufu.
„Það er eitthvað að
mér, alveg sama hvað
þú finnur“
Í byrjun þessa árs var Elísabet
heimilislæknalaus í Reykjavík
og leitaði hún því til fyrrum
læknis síns á Sauðárkróki. Hún
segir hann hafa verið viljugan að
aðstoða hana og var henni
sammála að líðan hennar væri
ekki eðlileg. „Ég fór í blóðprufu
og ekkert kom út úr því. Þaðan
var ég send til efnaskiptasér-
fræðings og fór í alls kyns rann-
sóknir. Ég sagði við þá ágætu
konu þegar hún tilkynnti mér
enn einu sinni að ekkert væri
athugavert við blóðprufuna:
„Það er eitthvað að mér, alveg
sama hvað þú finnur, þó það sé
krabbamein þá bara vil ég vita
hvað er að mér.“ Eins furðulegt
og það hljómar þá hafði ég aldrei
spáð í því að þetta gæti verið
krabbamein, en ég orðaði þetta
samt svona og vildi bara fá
lausn,“ segir Elísabet sem var
orðin langþreytt á því að vera
alltaf að berjast áfram á síðustu
bensíndropunum. Einföldustu
verk reyndust henni ofviða og
segir hún erfitt að koma orðum
að því ástandi að vera sífellt veik,
þreytt og úrvinda. Ekkert hald-
bært kom úr þeim rannsóknum
að sögn Elísabetar, efnaskipta-
sérfræðingurinn gaf henni B- og
D- vítamín og sagði henni að
taka því rólega næstu mánuði.
Í kjölfarið ákvað hún að leita
til bæklunarlæknis þar sem hún
var búin að vera með þráláta
verki í læri og í kringum hné í
um 18 mánuði. „Ég hafði alltaf
tengt það við gömul íþrótta-
meiðsl og fæðingargalla en
þegar ég var unglingur þurfti ég
að notast við hnéhlífar vegna
verkja í hnjám. Ég tengdi það því
aldrei við veikindin mín, það var
svo fjarstætt að ég hafði ekki
einu sinni nefnt þessa verki við
neinn lækni,“ útskýrir hún.
Þetta var í apríl síðastliðnum og
þegar hér er komið við sögu var
Elísabet orðin viðþolslaus af
sársauka. Bæklunarlæknirinn
sendi Elísabetu í segulómun og
þá fékk hún þær fréttir að hún
væri með góðkynja æxli í læri,
einhvers konar samgróningar
sem væru líklega komnir af
áverkum úr íþróttum. Hún
segist aldrei hafa sæst á þá
Elísabet segist eiga yndislegan
kærasta í dag sem er henni mikil
stoð og stytta.
Elísabet segist alltaf hafa lifað
heilbrigðu lífi, aldrei reykt og
sjaldan drukkið áfengi. Hún
stundaði hreyfingu, borðaði
frekar holla fæðu og fór alltaf í
reglubundna krabbameins-
skoðun þegar kallið barst. Áður
en Elísabet greindist með
krabbamein í sumar hafði hún í
raun verið veik í alltof mörg ár
en sífellt kennt öðru um, ýmist
þreytu, álagi, gömlum íþrótta-
meiðslum og jafnvel fæðingar-
galla. Nú er talið að hún sé búin
að vera með krabbamein í að
minnsta kosti tíu til ellefu ár og
segir hún það passa miðað við
veikindasögu sína - en gæti samt
alveg verið lengri tími. „Eldri
dætur mínar voru mikið veikar
þegar þær voru litlar, upphaflega
var álagi og lítilli hvíld því kennt
um þreytu og slen sem ég fann
fyrir,“ útskýrir Elísabet þegar
hún hefur frásögn sína um
hugsanlegt upphaf veikindanna.
„Ég lendi svo í bílsslysi 2003 sem
hafði veruleg áhrif á mitt líf, ég
gat ekki unnið og missti algjör-
lega heilsuna, upp frá því greinist
ég með vefjagigt og síþreytu. Ég
gekk á milli sérfræðinga í leit
að betri líðan og heilsu án
árangurs.“
Í janúar 2010 segist hún hafa
fengið nóg og ákveðið að taka líf
sitt algjörlega í gegn, tók sig á í
„Í dag geri ég mér fullkomlega
grein fyrir því að veikindin mín voru
ekki bara síþreyta og vefjagigt. Ég
er búin að vera mjög mikið lasin í
alltof mörg ár. En ég var kannski
ekki heldur tilbúin að sjá það sjálf
og setti mig alltaf í síðasta sæti,“
segir Elísabet og hvetur fólk til að
hlusta á líkama sinn. „Leitið til
læknis og farið alltaf í reglubundið
eftirlit. Ef þið eruð ekki sátt við
læknisfræðilegar skýringar sem þið
fáið, segið það eða leitið annað
eftir frekari skýringum. Ekki bíða í
18 mánuði eftir að fara til læknis
vegna verkja eins og ég gerði.“
Bleikur október
„Hlustið á líkamann“