Feykir - 09.10.2014, Blaðsíða 7

38/2014 7
skýringu, hún hafði aldrei slasað
sig á æfingu og var því sannfærð
um að þetta væri ekki eftir
áverka. Elísabet fór í sýnatöku til
að athuga hvort æxlið gæti væri
illkynja og þann 18. júní fékk
hún þær niðurstöður að svo
væri ekki – hún var fullvissuð
um að æxlið væri góðkynja,
ekkert hafði komið út úr sýninu.
Henni var ráðlagt að taka hlé frá
æfingum, en hún stundaði þá
enn lyftingar. Læknirinn ætlaði
svo að vera í sambandi við hana
aftur í september.
Fórum inn jákvæðar
og bjartsýnar en
komum út hágrátandi
Heilsu Elísabetar hrakaði sífellt,
síðustu ár hefur hún verið hrjáð
af endalausum kvefpestum og
slappleika og í júní hóstaði hún
upp blóði. „Ég var ekki kvefaðri
þarna en ég hafði verið undan-
farna mánuði. Ég taldi strax að
þetta kæmi frá skemmdum
hálskirtlum og var ekki að ótt-
ast neitt til að byrja með,“ segir
hún en Elísabet átti tíma í
hálskirtlatöku hjá háls-, nef- og
eyrnalækni í ágúst en ákvað þó
að leita skýringa á þessu. Hún
var þá send í myndatöku sem
leiddi í ljós æxli í lungum og var
henni þá vísað til lungna-
sérfræðings.
„Upphaflega var talið að
þetta væri meinlaust í lung-
unum, ég væri líklega einnig
með góðkynja æxli þar og jafn-
vel fæðingargalla. En ég þyrfti að
fara í lungnaaðgerð til þess að
fjarlægja þessi æxli og loka
æðunum. Ég fór í allskonar
rannsóknir á þessum tíma, en
lungnasérfræðingurinn var ekki
sáttur við þessar niðurstöður, að
ég væri með góðkynja æxli í læri
og komin með æxli einnig í
lungu, þannig að hún fór fram á
aðra sýnatöku á læri. Þau sýni og
sýni úr lungum voru svo send í
sérstaka rannsókn.“
Elísabet rifjar upp þann
örlagaríka dag, 22. júlí, þegar
hún fékk loks þá greiningu að
hún væri með krabbamein.
„Vinkona mín bauðst til þess að
fara með mér til sérfræðingsins.
Við áttum von á niðurstöðu um
hvenær ég færi í þessa lunga-
aðgerð og hvort það þyrfti að
opna mig alla eða gera þetta
gegnum göt. Inn fórum við já-
kvæðar og bjartsýnar en út
komum við hágrátandi. Niður-
stöðurnar voru þvert á allt sem
ég var þegar búin að fá, það var
einhvern veginn búið að
sannfæra mig um að öll þessi
æxli væru góðkynja. Krabba-
mein var því komið úr minni
hugsun.“ Tveim dögum síðar fór
Elísabet til krabbameinslæknis
og þá varð henni gert ljóst að
hún væri í raun alvarlega veik.
Hún var með krabbamein í
lærinu sem búið var að dreifa sér
í meinvörp í lungunum og
komið út í æðakerfið. Þetta
þýddi einfaldlega ólæknandi
krabbamein á lokastigi. „Áfallið
var gífurlegt - það er ekki hægt
að útskýra það. En ég tók strax
ákvörðun um að sigra þetta
Elísabet með dætrum sínum. MYND ÚR EINKASAFNI
krabbamein. Ég er baráttujaxl
og ég bara ætla að sigra, ná
heilsu fyrir mig og stelpurnar
mínar.“
Í ljósi þessarar greiningar og
hvers kyns krabbameinið er var
henni tjáð að skurðaðgerð væri
ekki möguleg á þeirri stundu né
frekari sýnatökur, þar sem talið
væri að það myndi ýta undir
frekari dreifingu meinsins. „Þar
sem krabbameinið sem ég er
með er mjög sjaldgæft með
líkurnar 1/ 2.500.000 að greinast
með það þá er allri meðferð
minni stýrt frá Boston. Mestu
máli skipti að stöðva dreifingu
og hreinsa lungun, því þau mein
eru lífshættuleg. Ég segi ekki ef,
heldur þegar ég verð orðin laus
við meinvörpin í lungunum þá
verður tekin ákvörðun um
móðuræxlið í lærinu en það er
13 sm langt og því mjög stórt.“
Dýrt að vera
veikur á Íslandi
Elísabet byrjaði í sterkri
lyfjameðferð þann 30. júlí og fær
hún tvær gerðir krabbameins-
lyfja á þriggja vikna fresti í
óákveðinn tíma. „Foreldrar
mínir komu strax suður til mín
og hefur móður mín verið meira
og minna hjá mér síðan. Það er
því miður staðreynd að ég er
það veik að ég get ekki verið ein,
ég er því einstaklega þakklát
fyrir foreldra mína sem hafa
stutt mig mikið.“ Lyfjameðferðin
samkvæmt fyrstu rannsókn er
að skila árangri, hægum bata að
sögn Elísabetar en mestu máli
skiptir að meinvörpin eru að
minnka og fer hún aftur í
myndartökur í lok mánaðarins.
„Ég er sannfærð og vongóð um
að meinvörpin í lungunum séu
að minnka. En lyfjameðferðin
hefur tekið sinn toll, ég er búin
að vera óheppin og fengið
sýkingar og miklar aukaverkanir.
Núna held ég í vonina að ég fari
að ná jafnvægi, ég er búin að fara
í fjórar með-ferðir og mun fá á
næstu dögum þjónustu sem
mun vonandi hjálpa til að
verkjastilla mig. Ég væri að ljúga
ef ég segði að þetta væri auðvelt,
það hvarflaði aldrei að mér
hversu erfitt þetta væri.
Auðvitað er þetta persónu-
bundið og ég veit að ég er búin
að vera frekar óheppin. En ég
reyni samt að halda í jákvæðn-
ina og enn er ég á því að ég ætla
að sigra.“
Elísabet segir það fulla vinnu
að vera sjúklingur og að það sé
margfalt meiri vinna en hún
hafði nokkurn tímann gert sér
grein fyrir. „Fyrir mig er þessi
staða rosalega erfið, ég er
ofurvirk og óska þess heitast að
geta verið á fullu alla daga. Ég er
félagsvera en með tilkomu veik-
inda þá skiljanlega verður
maður frekar einangraður en ég
á góða vini sem kíkja reglulega í
heimsókn til mín. Í raun er ég
veik í tvær vikur og næ einni
ágætis viku áður en ég byrja
meðferð aftur.“
Það sem hefur komið
Elísabet einna mest á óvart í
þessu ferli segir hún vera hve
kostnaðarsamt það er að vera
veikur á Íslandi. „Allar þessar
rannsóknir og lyfjagjafir kosta
rosalega mikið og ég hefði aldrei
getað þetta án aðstoð stórfjöl-
skyldu minnar og vina sem hafa
stutt mig fjárhagslega. Ég held
að fæstir standi undir þessu
einir og óstuddir, því miður er
það bara staðan á Íslandi í dag,“
segir hún og um leið vill hún
koma á framfæri miklu og kæru
þakklæti til þeirra sem hafa stutt
hana í þessari baráttu. „Það er
ótrúlega mikill léttir að geta
farið í rannsóknir og greitt fyrir
þær jafnóðum. Það var eitthvað
sem ég gat ekki til að byrja með.
Að vera með fjárhagsáhyggjur
ofan í svona erfið veikindi er
eitthvað sem enginn á að þurfa,“
segir Elísabet að endingu.
„Ég ákvað strax þegar ég
greindist að ég ætlaði ekki
að láta krabbameinið stöðva
mig, ég hafði hlaupið 10 km í
Reykjavíkurmaraþoninu síðustu
tvö ár og langaði einnig að
vera með í ár. Ég fékk stuðning
krabbameinslæknis míns og
fór mína 10 km með frábærum
hóp sem studdi mig heilshugar.
Markmiðið náðist - ég komst í
mark og langt í frá að vera síðust,“
segir Elísabet sem einnig hefur
skráð sig til leiks í svokölluðum
Meistaramánuði. „Ég skráði mig
því í Meistaramánuðinn til þess
að reyna að taka á matarræðinu
og fara að borða hollar. Við svona
áfall eins og að greinast með
krabbamein fer lífið svolítið á hvolf.
Í mínu tilfelli missti ég tökin á hollu
matarræði og hef borðað mikið af
óhollustu og sætindum síðan. Það
er þessi skyndiorka sem maður
sækir í, kolvetni sem eru alls
ekki góð fyrir mig. Það hefur ekki
gengið eins og ég hefði kosið en
ég er meðvitaðri um það sem ég
set ofan í mig og stefni á að verða
sykur og hveitilaus í október.“
Meistaramánuður
Hljóp 10 km með
frábærum hópi
Skarphéðinn, Elísabet, Ólafur og Rögnvaldur. MYND ÚR EINKASAFNI
Elísabet og Rebekka yngsta dóttir hennar. MYND ÚR EINKASAFNI