Feykir - 21.05.2015, Síða 8

8 19/2015
Á þessu ári eru liðin 50 ár frá því að formleg
tónlistarkennsla hófst í Skagafirði. Nokkrar kynslóðir
nemenda hafa hafa farið í gengum skólann á þessu
UMSJÓN
Berglind Þorsteinsdóttir
Tónlistarkennsla í
Skagafirði í 50 ár
Margs er að minnast – fyrrum nemendur rifja upp góðar stundir
Berglind Stefánsdóttir flautuleikari og kennari minnist
...Tónlistarskólans í kjallaranum
Sigurbjörn Björnsson kennari og bíóstjóri minnist
...Indjánadansins sem var alltaf á dagskránni
Heiðdís Lilja Magnúsdóttir píanóleikari minnist
...dúnmjúku fílabeinsnótanna á
Steinway-konsertflyglinum
Svana Berglind Karlsdóttir söngkona minnist
...krakka sem fékk stjörnur í augun
tímabili og ótal tónar slegnir, sjálfsagt mis hljómfagrir í upphafi, þar til æfingin skapaði
marga músíkmeistarana.
Í tilefni af þessum merku tímamótum biðlaði Feykir til nokkurra þessara fyrrum nemanda
skólans til líta í minningarbanka sína og segja frá þeim tíma sem þeir stunduðu nám við
skólann.
Það er sannarlega tilefni til að fagna og því verða haldnir hátíðartónleikar og skólaslit á
morgun, föstudaginn 22. maí í sal frímúrara Borgarflöt 1 á Sauðárkróki.
Það eru ábyggilega ekki margir
sem alast upp við það að hafa
tónlistarskóla í kjallaranum. Eins
og mér fannst það ekki spennandi
þá, finnst mér það jafn mikil
forréttindi í dag. Ég átti góð ár
í Tónlistarskóla Skagafjarðar frá
6 ára aldri til 17 ára aldurs. Ég
byrjaði að læra á blokkflautu og
skipti svo yfir í þverflautuna 3 árum
síðar. Á mínum námsárum var
skólinn staðsettur í kjallaranum í
Laugarbrekku, Varmahlíð þar sem
ég bjó ásamt fjölskyldu minni.
Nokkrum árum síðar fluttum við upp á Norðurbrún
og skólinn með.
Það sem efst er í minningabankanum eru
nemendatónleikarnir sem haldnir voru um
jól og vor í félagsheimilinu Miðgarði. Oft
langir tónleikar með kaffisamsæti á eftir.
Foreldrar nemenda skólans sáu um kaffisölu
og sölu á happdrættismiðum.
Margrét heitin á Löngumýri
sá um útdráttinn af miklum
myndarskap. Kræsingarnar voru
miklar, vinningarnir veglegir og
fjörið mikið, þar sem hlaupið
var upp og niður tröppur og
hringinn í kringum salinn. Eitt
sinn enduðu jólatónleikarnir með
ferð á Sjúkrahúsið á Sauðárkróki,
þar sem ég hafði fengið gat á
höfuðið í öllu fjörinu, svo mikið
var gamanið.
Tónlistarskólar gegna mikil-
vægu hlutverki í hverju samfélagi og því mikil-
vægt að hlúð sé vel að þeim og þeim sköpuð þau
starfsskilyrði til að þeir geta fengið að blómstra,
vaxa og dafna.
Í dag er ég starfandi flautuleikari og kennari og
á ég Tónlistarskóla Skagafjarðar margt að þakka.
Hjartanlegar hamingjuóskir með 50 ára afmælið!
Ég byrjaði í Tónlistarskólanum
þegar Lárus Sighvatsson kom
að kenna á blásturshljóðfæri ,ég
lærði þá á horn. Fljótlega var
stofnuð lúðrasveit við skólann og
var ég í henni líka. Ég sótti tíma
í bæjarþingsalnum og svo seinna
í Safnahúsinu. Það var oft glatt
á hjalla hjá okkur í lúðrasveitinni
en stundum gengu æfingar ekki
alveg eins og stjórnandinn vildi og
í eitt skiptið sagði hann okkur að
endurtaka frá tölustafnum F.
Við spiluðum við hin ýmsu
tækifæri, meðal annars á hestamannamóti á
Vindheimamelum og þar fengum við verulegan
liðsstyrk tveggja trompetleikara úr Sinfóníunni
Lárusar Sveinssonar og Jóns Sigurðssonar.
Þegar þeir félagar komu til okkar gekk Eiríkur
Hilmisson, sem blés í básúnu til þeirra og kynnti
sig sem konsertmeistara sveitarinnar. Það þótti
þeim gott að við hefðum svona frambærilegan
konsertmeistara og ekki skemmdi að Eiríkur
hafði sítt og mikið hár eins og konsertmeistari
sinfóníunnar. Það var eitt lag sem
við höfðum alltaf á dagskránni og
heitir það Indjánadansinn. Þetta
var verulega skemmtilegur tími.
Árið 2002 fór ég svo til Sveins
skólastjóra og langaði að læra á
saxafón. Sveinn taldi öll tormerki
þar á þar sem ekki væri neinn
tími laus en saxafónn væri laus
og sendi hann mig með fóninn
heim. Ég baxaði svo við fóninn
með aðstoð Péturs bróðir en
hann kunni fingrasetninguna og
svo sagði Helga dóttir mín mér til
með blásturinn en hún var að læra á klarinett. Um
vorið og sumarið, skráði ég mig í skólann haustið
eftir og sótti tíma hjá Páli Sabo í tvö ár og svo einn
vetur hjá Alberti Sölva Óskarssyni. Það var mjög
gaman að koma á miðjum aldri og spreyta sig á
hljóðfæranámi, æfði mig alltaf í hádeginu, náði þá
15- 20 mínútum, og kom endurnærður í vinnuna
á slökkvistöðinni eftir matinn.
Ég vil þakka öllum kennurunum sem ég hef
haft fyrir skemmtilegan tíma, takk fyrir mig.
Ég á margar góðar minningar
frá Tónlistarskólanum á
Sauðárkróki. Eðli málsins
samkvæmt tengjast þær flestar
tónlist. Snertingu við dúnmjúkar
fílabeinsnótur á Steinway-
konsertflyglinum og kynningu
við töfraheima tónlistarinnar.
Laglínurnar sem ómuðu um
ganga tónlistarskólans og
runnu saman í einn dásamlegan
tónlistarhrærigraut spönnuðu allt
tónlistarlandslagið frá Skagafirði
til Vínarborgar; frá sönglögum
Eyþórs yfir í prelúdíur og fúgur,
argentískan tangó og amerískan
djass. Svo nokkuð sé nefnt.
Eva Snæbjarnardóttir
skólastjóri kenndi mér frá
átta ára aldri þar til ég lauk 8.
stigi á píanó vorið 1992. Við
krakkarnir litum mikið upp til
Evu og lögðum okkur fram um
að standast kröfur hennar. Hún
var alltaf harðákveðin í því að
ég og fleiri nemendur hennar
lykjum tónlistarkennaranámi og
snerum svo aftur til Sauðárkróks
til að kenna. En skólinn var lítill
og það var auðvitað ómögulegt
að allir framtíðarkennarar
skólans spiluðu bara á píanó.
Við urðum því að læra á fleiri
Tónlistarskólinn var stór partur
af mínum uppvaxtarárum á
Króknum. Ég byrjaði sjö ára
sem píanónemandi hjá Helgu
Magg og Mæju Bödda. Evu
Snæbjarnardóttur fékk ég svo
sem kennara þegar ég var níu
ára og var hjá henni til 17 ára
aldurs. Yndisleg kona hún Eva
sem opnaði hjarta sitt og heimili
fyrir okkur krökkunum. Stundirnar
við flygilinn heima hjá henni, þar
sem hún leyfði okkur Heiðdísi
Lilju að hlusta á píanókonserta,
eru ómetanlegar og ekki síðra
tónlistaruppeldi heldur en að láta
okkur stauta fram úr nótunum.
Árið eftir að ég fermdist fékk
Röggi mig svo í kirkjukórinn
og Eva fór að nota síðustu
mínúturnar í píanótímunum í
það að láta mig syngja. Kannski
voru það samantekin ráð hjá
þeim en það var ekki aftur
snúið og ég fékk söngbakteríuna
svo illa að næstu 20 árin varð
söngurinn mitt líf og yndi.
Björn Jóhann Björnsson blaðamaður minnist þess þegar
...takkarnir á blásturshljóð-
færunum festust í frostinu
Ég stundaði nám í
Tónlistarskólanum í nærri
tíu ár ef ég man rétt, lærði
á blokkflautu, horn og síðar
orgel. Þetta voru skemmtilegir
tímar og góðir kennarar í
hverri stöðu, vel stjórnað af
Evu Snæbjarnar. Eva keyrði
okkur áfram í tónfræðinni með
fádæma einurð og þolinmæði
að vopni. Uppúr stendur
lúðrasveitin hjá Lárusi Sighvats,
tengdasyni Skagafjarðar og nú
tónlistarstjóra á Skaganum.
Ég vil meina að þetta hafi verið
besta skólalúðrasveitin á landinu
á þessum tíma, að minnsta kosti
sú skemmtilegasta!
Í sveitinni voru snillingar