Feykir - 23.08.2012, Blaðsíða 4

4 Feykir 31/2012
( ÁSKORENDAPENNINN ) berglindth@feykir.is
Allir eiga sér drauma, er
það ekki annars? Um það
syngur alla vega Kántrý
kóngurinn Hallbjörn
Hjartarson í lagi sínu:
Allir eiga drauma. Sumir
eiga sér stóra drauma,
og vita fyrir víst, að þeir
munu aldrei rætast. Þeir
eru bara þannig, sko
draumarnir. Aðrir eiga
sér drauma sem þeir
vita að ekkert mál er að
láta rætast, það er bara
spurning hvenær og þannig
var það með mig. Ég var
búin að eiga minn draum
lengi ...
Draumurinn var að fara til
Hesteyrar við Hesteyrarfjörð,
sem er einn Jökulfjarðanna á
norðanverðum Vestfjörðum.
Hvers vegna Hesteyri af
öllum þeim undurfögru
stöðum, sem finna má á
okkar einstaklega fallega
landi. Ástæðan var þessi!!!!
Fyrir allmörgum árum var ég
að grúska í gömlum bréfum,
sem nafna mín Sigurlaug Á.
Stefánsdóttir frá Kambakoti
átti. Þar rakst ég á bréf frá
föður mínum Hermanni
Þórarinssyni frá Hjaltabakka,
sem hann skrifar henni þann
9. september 1940. Var
hann staddur á Hesteyri og
vann þar í síldarbræðslunni,
sem áður var norsk
hvalstöð. Kvöldúlfur hafði
keypt hvalstöðina og breytt
í síldarbræðslu. Faðir
minn hafði verið við nám
í Göttingen í Þýskalandi
eftir stúdentspróf og komið
heim í aðdraganda stríðsins.
Ólafur Thors hafði verið föður
mínum stoð og stytta á
námsárunum og fékk hann
vinnu á Hesteyri fyrir hans
tilstuðlan.
Í bréfinu kom fram að móðir
mín væri komin til hans í
stutta heimsókn, en þau voru
pússuð saman 15. júlí 1940
(svo einkennilega vildi til að
tengdaforeldrar mínir giftu
sig einnig 15. júlí, en árið
1938.) Svo rakst ég aftur
á bréfið í byrjun júní og hóf
að ræða um hvað mig væri
búið að dreyma lengi um að
fara til Hesteyrar. Í byrjun
júlí sagði maðurinn minn
allt í einu við mig: „Eigum
við ekki að skella okkur í
brúðkaupsferð til Hesteyrar?
Þá hættir þú vonandi að
tuða um Hesteyri.“ En vel á
minnst, þessi maður hefur
iðulega gleymt þessum
brúðkaupsdegi okkar, sem
er líka 15. júlí, en nú áttum
við 45 ára brúðkaupsafmæli.
Ég tók hann á orðinu og
fékk hann 10 plúsa fyrir
að muna loksins eftir
deginum. Ég hafði strax
samband við góðan vin á
Ísafirði og benti hann mér
á Sjóferðir Hafsteins og
Kiddýjar og Læknishúsið
á Hesteyri. Við pöntuðum
ferðina með bátnum, en
gistingu var hvergi að fá. Allt
löngu pantað. Þá var bara
að taka fram kúlutjaldið.
Það kostaði auka farangur
auk tjaldsins, bæði dýnu
og sængurföt. Bakpokinn
var tekinn með fyrir fatnað
og kælibox fyrir matvæli.
Nafna mín hafði orð á því
að gaman væri að sjá okkur
gömlu hjónin burðast með
allan þennan farangur. Við
lögðum af stað 13. júlí strax
eftir vinnu og fórum sem leið
liggur vestur. Stoppuðum
á Hólmavík og fengum
okkur smá næringu og
héldum þaðan til Ísafjarðar.
Gistum á tjaldsvæðinu,
þar sem allt gistirými var
upppantað. Hávaða rok
var þegar við lögðumst til
svefns og ekki var manni
mínum rótt er hann hugsaði
til sjóferðarinnar næsta
morgun (hann er drullu
sjóveikur karlinn). En fljótt
skipast veður í lofti. Þegar við
vöknuðum var komið blanka
logn (skælbros á mínum) og
glampandi sólskin sem hélst
út alla helgina. Við fórum og
náðum í miðana og héldum
niður á bryggju. Sjóferðin
var stórkostleg. Tók aðeins
rúman klukkutíma. Útsýnið
draumi líkast. Við sátum
bergnumin og héldumst í
hendur. Þegar við komum
til Hesteyrar hægði báturinn
ferðina og stoppaði við
ból utan við flotbryggjuna.
Það var fjara og ekki hægt
að komast að bryggjunni.
Urðum við að fara í
gúmmítúttu til að komast í
land. Nú brosti minn breitt
þegar ég sagði: „Halló, er
meiningin að ég fari á þessu
í land?“ Já, var svarið og
þarna klöngraðist ég niður í
gúmmítuðruna og sat rétt við
mótorinn. En allt gekk þetta
að óskum og við gengum
á land á draumastaðinn.
Hlynur (maðurinn) fann strax
göngustíg að tjaldsvæðinu
enda eini stígurinn í þá
áttina. Við hlóðum á okkur
farangrinum og drusluðumst
af stað. Ég var í þungum
þönkum þegar maðurinn
minn kallaði: „Hvar ert
þú eiginlega?“ – „Ég er
hérna,“ kallaði ég og hann
sá hvönnina hreyfast og
reiknaði með því að þar færi
kella. Þarna fær nefnilega
allur gróður að vaxa óáreittur
og var hvönnin mannhæða
há (sko miðað við mig).
Sigurlaug Þóra Hermanns skrifar frá Blönduósi
Að láta drauminn rætast
Þegar á tjaldsvæðið kom
skelltum við upp tjaldinu og
var það rétt við kirkjugarðinn.
Góðir grannar. Kyrrðin
var dásamleg og fegurð
staðarins ólýsanleg, sama
hvert litið var.
Þegar við höfðum náð
áttum fengum við okkur
smá næringu og ákváðum
síðan að fara í gönguferð
að gömlu síldarbræðslunni
á Stekkseyri. Þetta var
staðurinn sem faðir minn
hafði unnið á. Það var ca.
20 mín. gangur þangað.
Auðvelt yfirferðar og ósnortin
fegurð. Þegar við náðum að
rústunum settumst við niður
og létum hugann reika, til
þess tíma er þarna var ys og
þys og allt í uppgangi. Nú
standa rústirnar einar eftir.
En þvílík mannvirki hafa verið
þarna.
Á Hesteyri er gömul
húsaþyrping sem er vel við
haldið og minna þau öll á
þorpið sem stóð í blóma
fram á miðja sl. öld. Það má
segja að Hesteyri sé anddyri
Hornstrandafriðlandsins en
margar gönguleiðir liggja
þaðan. Hesteyri upplifði sína
bestu tíma fyrir um 100
árum, en 1952 yfirgaf síðasti
íbúinn þorpið. Á Hesteyri
standa enn 10 hús sem
eru eingöngu notuð sem
sumarhús. Það er eingöngu
hægt að komast þangað
sjóleiðina.
Í bakaleiðinni komum við
í Læknishúsið og fengum
okkur tesopa og gómsætar
pönnukökur.Við sátum úti og
röbbuðum dálitla stund við
heimamenn er sátu þarna
úti í góða veðrinu. Frábært
og notalegt fólk. Áður en við
gengum til náða um kvöldið
ákváðum við að ganga í hina
áttina meðfram ströndinni,
í áttina að Sléttu. Það var
blanka logn og náttúran
skartaði sínu fegursta.
Meðfram ströndinni var
stórgrýti og í baka leiðinni
sagði maðurinn að best væri
að fara upp á bakkann og
ganga á jafnsléttu. Ég elti
að sjálfsögðu og þegar hann
steig upp bakkann tók hann
dansspor sem minntu mig
á Sæma rokk. Hann hafði
stigið í holugeitungagabú.
Þvílíkur dans. Þarna fékk
hann nokkrar glæsilegar
stungur. En honum til
happs hafði ég af kvenlegu
hyggjuviti tekið með mér
ofnæmistöflur og verkja
og kláðastillandi áburð.
Hann setti þetta í sig og
á og var þokkalega fljótur
að jafna sig. Við settumst
síðan niður á bekk og
nutum dásemdanna sem
náttúran hafði að bjóða.
Sko, umhverfið meina ég.
Þarna eru engin vélknúin
faratæki, bara hjólbörur til
að flytja þyngstu hlutina,
þannig að kyrrðin er algjör.
Svona er það þá að láta
drauminn rætast hugsaði ég.
Stórkostlegt.
Um morguninn vöknuðum
við við gaggið í tófunni.
Borðuðum morgunmatinn.
Löbbuðum um og fengum
okkur aftur te og pönnsur í
Læknishúsinu. Heimferðin
gekk að óskum. Bæði
alsæl. Þegar við komum
á bryggjuna á Ísafirði var
bara eitt eftir. Smella kossi
á eiginmanninn og þakka
honum fyrir að láta drauminn
minn rætast.
Frá Hesteyri eigum við
dásamlegar minningar sem
geymast og hægt verður
að hlýja sér við í ellinni.
Í guðanna bænum látið
ykkur dreyma ... og látið svo
draumana rætast …

Bjórhátíðin að Hólum í Hjaltadal verður haldin
laugardaginn 8. september frá 15 til 19
Helstu bjórframleiðendur landsins mæta á svæðið
og kynna fjölbreytt úrval gæðabjóra.
Kosið verður um besta bjórinn og keppt í kútaralli.
Miðar verða seldir á www.midi.is frá 20. ágúst og kosta 4.500 kr.
Athugið að miðar verða EKKI til sölu við innganginn.
Aldurstakmark 20 ár.
Hægt er að panta gistingu hjá Ferðaþjónustunni á Hólum
í síma 455-6333 eða með því
að senda tölvupóst á netfangið booking@holar.is.
Nánari upplýsingar:
Sjá Fésbókarsíðu Bjórseturs Íslands.

8. sept. 2012
Gamla síldarbræðslan á Stekkseyri. Mynd: SÞH