Feykir - 13.12.2012, Blaðsíða 6

6 Feykir 47/2012
nemandi m.a. vera hæfur til
að beita réttum viðbrögðum
við mengunarslysum og
eiturefnaslysum. Kennsla er í
höndum Brunamálaskólans
sem er innan Mannvirkja-
stofnunar.
Vernharð segir starfið
vera mjög fjölbreytt og er það
að hans mati það sem gerir
það svo eftirsóknarvert og
skemmtilegt – engir tveir dagar
eru eins. „Slökkviliðið fær um
20-30 útköll á ári og um 230
sjúkraflutninga. Brunavarnir
Skagafjarðar eru með samning
við Heilbrigðisstofnunina
og sjá um sjúkraflutninga í
Skagafirði frá ystu nesjum
til fjalla, allt að Hofsjökli, að
undanskildum Fljótunum
en sjúkraflutningum er sinnt
frá Siglufirði þar. Þessir tveir
þættir eiga mjög vel saman,
það er góð nýting á mannskap
þar sem við erum með fólk
á bakvakt hvort sem er. Þá
nýtast kraftar okkar vel þegar
slys verða og vá ber að garði,“
útskýrir Vernharð. Um annir
liðsins segir hann að stundum
virðist sem engin hreyfing sé á
liðinu en svo koma aðrir tímar
þar sem allt virðist ætla að
verða vitlaust. „Það er skrýtið
að tilheyra stétt þar sem allir
„vinna“ þegar ekkert er að
gera,“ segir hann og brosir. „Við
sinnum einnig forvarnarstarfi,
tölum við krakka í skólum,
gerum úttektir í byggingum og
skoðanir, förum yfir teikningar,
svo ég nefni eitthvað fleira sem
ber vitni um fjölbreytnina.“
„Það eru heilmikil mennt-
unartækifæri í þessu starfi
og margir spennandi kostir,“
segir Vernharð og tekur
sjúkraflutninga sem dæmi.
Allir sjúkraflutningamenn
þurfa að vera með grunnnám
sjúkraflutningamanna en
námið skiptist í þrjú stig, þ.e.
grunnnámið, neyðarflutninga-
nám og bráðatækni. Hjá
Brunavörnum Skagafjarðar
starfa tveir með réttindi til
neyðarflutninga og einn
bráðatæknir, það er Vern-
harð. Bráðatækni er nám á
háskólastigi sem fer fram í
Bandaríkjunum.
Lærði og upplifði á við
heila æfi á einu ári
Vernharð varð slökkviliðs-
maður þegar hann flutti
frá Vestfjörðum suður til
Reykjavíkur en það að gerast
slökkviliðsmaður hafði ekki
verið á dagskránni hjá honum.
„Ég er húsamiður og skrapp
suður til að fara í Meistara-
skólann. Að náminu loknu
byrjaði ég í afleysingum hjá
Slökkviliði Reykjavíkur, sem
þá hét og heitir nú Slökkvilið
höfuðborgarsvæðisins. Ég var
alveg ákveðinn í því að flytja
aftur „heim“ en heillaðist
alveg af starfinu og var þar í
20 ár. Þar eru sjúkraflutningar
hluti af starfinu, líkt og hér,
og ég fann mig vel í því,“
segir Vernharð brosandi.
Hann segist hafa kynnst þar
mörgu góðu fólki og eignast
þar marga lífstíðarvini. „Á
þessum tíma var ég líka mikið
í félagsmálum slökkviliðs-
manna og var m.a. formaður
Landssambands slökkviliðs-
og sjúkraflutningamanna á
árunum 2002-2008,“ bætir
hann við.
Vernharð segist meta
mikils þau menntunartækifæri
sem hann hefur notið góðs
af frá því hann hóf störf, en
hann hefur t.d. sótt nokkur
námskeið til Svíþjóðar. „Svo
var ég svo lánsamur að fá
tækifæri til að læra bráðatækni
í Bandaríkjunum, sem var
einstaklega góð reynsla. Ég var
eitt ár hjá Center for Emergency
Medicine í Pittsburgh sem er
mjög góður skóli. Pittsburgh
er gömul stáliðnaðarborg
og þegar stáliðnaðurinn féll
þá var borgin endurbyggð
með áherslu á menntun og
þá sérstaklega í heilbrigðis-
geiranum. Í dag er þetta mikil
háskólaborg og sjúkrahúsin
þjónusta mjög stórt svæði, til
að mynda er rekin þar öflug
þyrlusveit og þar er ein stærsta
brunadeild í Bandaríkjunum.
Stór hluti námsins var verk-
legur og tókum við vaktir
innan sjúkrahússins sem
og utan. Það var endalaust
gaman að læra og mikil reynsla
fengin á stuttum tíma,“ segir
Vernharð og heldur áfram:
„Við fengum að vera með í
fæðingum, á skurðstofum,
sérstökum deildum fyrir
fjöláverka og á svæfingu. Ef
eitthvað var erfitt þá var það
að vinna á brunadeildinni og
horfa upp á áhrif brunasára.
Það eru erfiðir áverkar sem
setjast ekki síður á sálir fólks.
Bæði hefta þeir hreyfingar
og geta einnig verið mikil
lýti,“ útskýrir hann. Vernharð
tók einnig margar vaktir á
sjúkrabílum í stórborginni
og segir hann það ekki síður
hafa verið lærdómsríkt. „Það
var mjög mikið að gera hjá
okkur og ég sá mörg tilfelli
sem maður sér ekki hér, t.d.
„Í dag starfa fjórir í fullu
starfi hjá Brunavörnum
Skagafjarðar og 26 í hlutastarfi.
Við þurfum að bæta við okkur
hlutastarfandi mönnum og
vantar núna fjóra galvaska
slökkviliðsmenn,“ segir
Vernharð og tekur skýrt
fram að konur séu líka
slökkviliðsmenn. „Við erum
búnir að missa menn í nám
og aðrir hafa flutt burt, eins og
gengur og gerist, og því leitum
við eftir mannskap,“ bætir
hann við. Vernharð segir það að
starfa í slökkviliði sé heilmikil
skuldbinding. Hlutastarfandi
slökkviliðsmenn mæta í
æfingar tvisvar í mánuði yfir
vetrartímann, eru á bakvöktum
um helgar á sumrin og sinna
útköllum. „Það eru gerðar
kröfur um að umsækjendur
séu með iðnmenntun sem
nýtist í starfi eða hafa lokið
einhverskonar framhaldsnámi.
Einnig þurfa þeir að vera
líkamlega vel á sig komnir
og standast læknisskoðun.
Standist þeir þrekpróf geta
þeir hafið störf sem nýliðar en
á reynslutímanum þurfa þeir
að verða sér úti um meirapróf,
hafi þeir það ekki fyrir,“
útskýrir hann. Við tekur hjá
nýliðanum að kynnast störfum
á vettvangi og að komast inn
í skipulagið. Hlutastarfandi
slökkviliðsmenn fara í nám sem
er skipt upp í fjórar námslotur.
Í fyrsta námskeiðinu er farið
yfir slökkvistörf utanhúss,
vatnsöflun, reyklosun og
dælingu. Á öðru námskeiðinu
er kennd reykköfun, þróun
innanhússbruna og yfir-
tendrun. Í þriðja námskeiðinu
er æfð björgun fólks úr
bílflökum, klippivinna og
skyndihjálp við slasaða. Að
loknu fjórða námskeiðinu skal
VIÐTAL Berglind Þorsteinsdóttir
Brunavarnir Skagafjarðar leita nú eftir góðu fólki í hlutastarf
hjá slökkviliðinu. Vernharð Guðnason slökkviliðsstjóri og
formaður Almannavarna Skagafjarðar leiddi blaðamann Feykis
í sannleikann um starfið, sem hann hefur sinnt af eldmóð í 24
ár, og veitir um leið innsýn í heim þessarar fórnfúsu stéttar í von
um að kveikja áhuga hjá verðandi slökkviliðsmönnum.
Spennandi og
gefandi starf
Spjallað um störf slökkviliðsmannsins
við slökkviliðsstjóra Brunavarna Skagafjarðar