Morgunblaðið - 05.02.2018, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 5. FEBRÚAR 2018
✝ Unnur Bjarna-dóttir fæddist í
Reykjavík 10. októ-
ber 1931. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 22. janúar
2018.
Unnur giftist
Gunnari Bergmann
Þorbergssyni, f.
30.12. 1925 í
Reykjavík, þann 30.
maí 1952.
Þau bjuggu í Kópavogi lengst
af en síðastliðnum 12 ár í
Hafnarfirði.
Þau eignuðust þrjú börn.
Elst er Anna Gunnarsdóttir
og er hún gift Jóni Þór Hjalta-
syni og eiga þau eina dóttur,
sem er Kristín Þóra, og á hún
Natan Þór Elvarsson, sambýlis-
maður hennar er Kolbeinn
Björnsson. Næst fæddist Bjarni
Gunnarsson sem er kvæntur
Kristínu Björk Hjaltadóttur og
eiga þau tvö börn, þau eru Hjalti
Már, kvæntur Margréti
Tryggvadóttur og eiga þau fjög-
ur börn, þau eru Kristín Björk,
Rakel Lilja, Thelma Rós og
Tryggvi Þór.
Unnur Íris sem er
gift Jóhanni Helga
Óskarssyni og eiga
þau tvö börn, þau
Anton Veigar og
Anitu Björk. Yngst-
ur er Gunnar Berg-
mann Gunnarsson,
sem er kvæntur
Öglu Hreiðars-
dóttur og eiga þau
þrjú börn, þau Þór-
eyju, sambýlismaður Þóreyjar
er Andri Geir Jóhannsson, börn
þeirra er Kristján Freyr Dav-
íðsson og Nína Rós Andradóttir.
Gunnar Bergmann sem er
kvæntur Guðbjörgu Önnu Guð-
björnsdóttur, og eiga þau tvö
börn, þau eru Gabríel Berg-
mann og Ólavía Ósk.
Karen Gunnarsdóttir, sam-
býlismaður hennar er Halldór
Ingi Pétursson.
Eftirlifandi systur Unnar eru
Erla Bjarnadóttir og Auður
Bjarnadóttir.
Útför Unnar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 5.
febrúar 2018, klukkan 13.
Elsku mamma.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók)
Hvíl í friði og blessuð sé minn-
ing þín.
Bjarni og Kristín.
Unnur
Bjarnadóttir
Nú minnist ég afa
sem fallinn er frá.
Kveðjustundin kom
ekki á óvart enda
hafði hann glímt við erfið veikindi.
Bölvaður Alzheimer. Hann var af
þeirri kynslóð sem byggði upp
landið með dugnaði og eljusemi.
Þrautseigur var hann enda tókst
þeim ömmu og afa að brauðfæða
sjö manna fjölskyldu samhliða því
að reisa heilt einbýlishús. Ungur
fluttist afi frá afskekktum stað á
Barðaströndinni og var knúinn til
að standa á eigin fótum. Ég get
ímyndað mér að hann hafi verið
feiminn og óöruggur á mölinni,
fjarri heimahögum sínum. Hafði
ég gaman af frásögnum hans um
uppeldisárin og þær aðstæður
sem hann lifði við sem voru frá-
brugðnar nútímalífsháttum.
Hvernig föður hans og bræðrum
tókst að færa björg í bú og leggja
líf sitt oft í hættu á opnum ára-
báti.
Þau ófáu skipti sem ég dvaldi á
heimili ömmu og afa man ég eftir
honum loka sig af á skrifstofu
sinni þar sem hann átti helgi-
stund og las í Biblíunni enda skip-
Jón
Andrésson
✝ Jón Andréssonfæddist 26.
mars 1931. Hann
lést 15. janúar
2018.
Útför hans fór
fram 25. janúar
2018.
aði trúin stóran sess
í lífi hans. Ég var svo
lánsamur að búa hjá
ömmu og afa einn
vetur þegar ég var í
menntaskóla og er
þakklátur fyrir þann
tíma með þeim. Við
áttum góðar stundir
saman og alltaf var
vasahnífurinn til
staðar, hans þarfasti
þjónn. Nonni minn,
sagði afi gjarnan blíðri og hæg-
látri röddu þegar hann vildi ná
tali af mér. Gjarnan fylgdi glettið
bros eftir gott tilsvar enda var
hann orðheppinn. Hann kom eins
fram við alla og gerði ekki manna-
mun. Snobb og flokkun fólks eftir
mannvirðingum eða efnum var
eitur í hans beinum. Mannkostir
sem maður metur mikils og reyn-
ir að tileinka sér.
Nú lifir minningin um góðan
mann og margt í fari yngstu dótt-
ur minnar fær mig til að minnast
hans, m.a. breiðleitt andlit, þykk-
ir puttar, feimni, vandvirkni og
áhugi á verklegri vinnu.
Ég get séð fyrir mér lítinn ljós-
hærðan dreng hlaupandi kátan
um bæinn Hamar á Barðaströnd
við opið hafið og framtíðin blasir
við honum. Framtíð sem nú er
fortíðin ein. Þótt jarðvistinni sé
lokið hjá öðrum okkar þá eigum
við saman þá von að lífið haldi
áfram eftir veru okkar hér á jörð.
Jón Kristinn Lárusson.
✝ HaraldurValdimarsson
fæddist á Ísafirði
27. september
1943. Hann lést
25. janúar 2018.
Foreldrar hans
voru Guðrún
Kristjánsdóttir, f.
11.6. 1902, d. 8.6.
1986, og Valdimar
Veturliðason, f.
21.7. 1909, d. 21.9.
1992.
Haraldur var næst yngstur
12 systkina sem í aldursröð
eru, Fríða Hólm, Ari, Helga,
Finnur Ingólfur látinn í frum-
bernsku, Finnur, Gunnar
Valdimar látinn, Pétur, Sig-
urður Þórður látinn, yngst er
Þórdís Sólveig.
Guðrún átti tvo syni áður en
leiðir þeirra Valdimars lágu
saman, þá Kristján Hólm og
Guðmund Björn, sem drukkn-
uðu ungir við Arnarnes á leið
frá Súðavík til Ísafjarðar.
Eftirlifandi eiginkona Har-
aldar er Ingibjörg Tryggva-
dóttir, f. 29.8. 1945. Börn
þeirra eru
Tryggvi, Elva og
Heimir. Tryggvi, f.
19.1. 1966, kvænt-
ur Kristínu Berg-
þóru Jónsdóttur, f.
13.1. 1974, börn
þeirra eru Arnar
Ingi, Rúnar Ingi,
Bjarki Reyr,
Agnes Vala, Eyþór
Nói, barnabarn,
Ingimar Freyr.
Elva, f. 8.6. 1969, börn hennar
eru Sigmar og Inga Rakel.
Heimir, f. 29.10. 1976, kvæntur
Hildi Eir Bolladóttur, f. 25.4.
1978, synir þeirra eru Har-
aldur Bolli og Jónatan Hugi.
Haraldur lauk sveinsprófi í
húsasmíði og starfaði lengst af
við sína iðn, samhliða sótti
hann sjóinn og reri helst út frá
Ólafsvík í félagsskap Sigurðar
bróður síns. Haraldur naut
þess að veiða á stöng, tína ber
og taka náttúruljósmyndir.
Útför Haraldar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 5. febr-
úar 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Pabbaskop! Eitt af grunn-
stefunum í þínu lífi, elsku pabbi.
Úthugsuð grín- og hrekkjalóma-
aðferð þín við að gleðja aðra í
kringum þig. Það var ekki lítið
sem þú gast lagt á þig til að full-
komna grínið þitt sem ég vissi
ekki alltaf hvort var grín fyrr en
ég sá vömbina þína hristast,
með augun pírð í hljóðlausum
hlátri yfir vel heppnuðu gríni.
Húmorinn þinn hvarf ekki í þín-
um erfiðu veikindum og var líkn
fyrir okkur fjölskylduna. Minn-
umst við þess þegar þú varst
lagður mjög veikur inn á spítala
og heilbrigðisfólkið var að færa
þig á milli rúma með allskonar
tilfæringum og þú spurður
hvernig þú vildir hafa höfuðið?
„Bara á,“ sagðir þú og allir við-
staddir grenjuðu úr hlátri. Þú
varst alltaf að hafa fyrir því að
gleðja aðra í þinni miklu hóg-
værð. Kvartaðir aldrei, alltaf
vongóður, alltaf að fylgjast með
fjölskyldunni.
Við eigum fáar myndir af þér
því þú varst maðurinn á bak við
myndavélina, að skapa minning-
ar fyrir fólkið þitt sem þú varst
svo ánægður með. Myndin sem
ég hins vegar á af þér og mun
varðveita alla tíð geymir hóg-
værð, hlýju, orðvendni, hjálp-
semi, húmor; ég mun reyna að
ramma hana inn í minningunni
um þig, elsku pabbi.
Heimir Haraldsson.
Pabbi minn var einstakur.
Frábær pabbi og meistara-
deildarafi. Hann stóð með sínu
fólki í gegnum súrt og sætt og
fylgdi ekki fjöldanum. Hann
hélt til dæmis með Crystal
Palace í enska boltanum frá því
að ég man eftir mér, liði sem
hefur ekki verið sérstaklega
sigursælt en talaði af mikilli
lotningu um liðið og sagði eins
og fyrrverandi forsætisráðherra
að þeirra tími myndi koma og
vona ég sannarlega að það eigi
eftir að rætast. Ég mun fagna
þegar Palace vinnur honum til
heiðurs.
Hann hafði dásamlegan húm-
or og sá spaugilegu hliðarnar á
öllu mögulegu en gerði aldrei
grín að fólki. Pabbaskopið hans
lifir áfram í fjölskyldunni og
minningin um hann hristast
hljóðlausum hlátri þar til tárin
streymdu, fjölskyldunni og ekki
síst mömmu til mikillar gleði.
Hann var hugmyndaríkur, of-
ur nákvæmur, vandvirkur og
kenndi mér að það borgaði sig
að gera hlutina vel í upphafi þá
þyrfti maður ekki að gera þá
aftur.
Hann var börnunum mínum
frábær afi, hann átti endalausan
tíma til að skutla þeim og fara
með þau í fjöruferðir eða berja-
mó. Pabbi var ekki skáti en
hann var alltaf viðbúinn með
myndavél, veiðistöng og berja-
tínu í skottinu á bílnum. „Maður
veit aldrei hvenær maður rekst
á gott myndefni, dettur niður á
frábært berjaland eða langar að
veiða.“ Held að aldrei hafi dott-
ið út laugardagur sem hann
keypti ekki lottómiða. Hann
vann aldrei en það skipti hann
ekki máli. „Maður styrkir alltaf
einhvern með þessu,“ sagði
hann. Þegar hann var sem veik-
astur og sagðist aldrei finna til
og aldrei vanta neitt nema eitt,
sagði hann, að ef ég ætlaði að
færa honum eitthvað þá mætti
ég grípa lottómiða, ja ef það var
laugardagur.
Pabbi elskaði sitt fólk þó
hann væri ekki alltaf að heyra í
því. Það gladdi pabba ólýsan-
lega mikið að við frænkur,
dætur systkina hans, skyldum
taka upp á því að hittast eina
helgi á ári til að rækta tengslin
og hafa gaman.
Elsku pabbi, ég hugsa til þín
er ég fæ mér krækiberjasaftina
á morgnana og minningar um
yndislegan mann lifa.
Þín dóttir,
Elva Haraldsdóttir.
Haraldur
Valdimarsson
✝ Sigurleif J.Sigurjónsdóttir
fæddist 15. desem-
ber 1930 á Lýtings-
stöðum, Holtum,
Rangárvallasýslu.
Hún lést 2. janúar
2018 á hjartadeild
Landspítalans.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurjón
Jónsson, bóndi
Fosshólum, f. 14.
ágúst 1899, d. 9. október 1960, og
Arndís Eiríksdóttir, ljósmóðir,
Fosshólum, f. 28. febrúar 1906, d.
22. ágúst 1993. Sigurleif átti sex
systkini. Þau eru María Guð-
munda, f. 24. september 1928, d.
13. febrúar 2007, Eiríkur, f. 16.
september 1934, d. 14. sept-
ember 1999, Tryggvi, f. 6. októ-
ber 1935, d. 16. desember 1969,
Sigríður, f. 27. febrúar 1937, d.
29. júlí 1986, Þórður Matthías, f.
27. október 1941, d. 3. nóvember
2006, og Sigrún Erna, f. 1. apríl
1943.
Sigurleif giftist
Jóni Bárðarsyni, f.
10. maí 1930, og
eignuðust þau tvo
syni, dreng, f. 18.
júní 1969, d. 18. júní
1969, og Bárð, f. 11.
nóvember 1970.
Sigurleif og Jón slitu
samvistum.
Sigurleif ólst upp
fyrstu æviár sín á
Lýtingsstöðum en
flutti 1935 með foreldrum og
systkinum að nýbýlinu Foss-
hólum. Sigurleif tók landspróf við
Laugarvatnsskólann og nam síð-
ar hjúkrunarfræði og fékk starfs-
leyfi í mars 1955. Hún starfaði
lengst af við sitt fag t.d. á Selfossi,
Vífilsstöðum, Kleppi og á Hellu.
Sigurleif og Jón byggðu sér
hús í Efstalundi 4, Garðabæ. Eftir
að þau slitu samvistum flutti
Sigurleif að Furugrund 68 þar
sem hún bjó til dauðadags.
Útför Sigurleifar fór fram í
kyrrþey 11. janúar 2018.
Okkur langar að minnast móð-
ursystur okkar í fáeinum orðum.
Silla var sú frænka í móður-
fjölskyldunni sem við kynntumst
einna best á yngri árum. Mamma
og hún voru afar nánar þó tals-
verður aldursmunur væri á þeim.
Silla frænka var einstaklega hlý
og einlæg, vel gefin, fróð og með
mikla þolinmæði gagnvart börn-
um. Aldrei sá maður hana breyta
skapi.
Hjá Sillu áttum við alltaf skjól
er fjölskyldan norðan heiða var á
ferð í höfuðborginni og margar
minningar okkar eru tengdar
heimili hennar í Efstalundinum.
Heimilinu var greinilega vel við
haldið utandyra sem innan, fal-
legt og snyrtilegt en umfram allt
hlýlegt. Garðurinn var ævintýra-
legur og fyrirtaks leiksvæði fyrir
okkur krakkana enda nýttum við
okkur það vel. Hún var svo natin
við að rækta og koma á legg hin-
um ýmsu plöntum sem maður
hafði aldrei séð áður. Eftir að
Silla fluttist í Furugrundina þá
dáðist maður að öllum blómunum
hennar og það vildi einhvern veg-
inn alltaf þannig til að þegar mað-
ur var í heimsókn var allt í fullum
blóma. Silla var einnig lagin við
að prjóna og sauma út og eftir
hana liggja stór útsaumsverk
sem prýddu heimili hennar. Það
var greinilegt að þar að baki lá
mikil vinna og fallegt handbragð.
Umhyggju bar hún fyrir gest-
um sínum, þvældist með okkur
um allan bæ og gerði vel við okk-
ur í mat og drykk. Alltaf átti Silla
eitthvert góðgæti til að bjóða
manni upp á, oftar en ekki ís og
ávextir úr dós, jafnvel framandi
ávextir eða annarskonar góð-
gæti. Við systur munum báðar
svo vel eftir að hafa séð og
smakkað Snickers í fyrsta skipti
hjá Sillu.
Sillu þótti gaman að ferðast og
fræðast um nýja staði. Hún og
mamma ferðuðust talsvert sam-
an á árum áður en einnig kom
hún með okkur í ferðalög innan-
lands seinna meir. Hún var líka
dálítill heimsborgari, hafði sjálf
búið í útlöndum á yngri árum og
ferðast nokkuð um heiminn.
Það var alltaf notalegt að
koma til frænku. Hún hafði mik-
inn áhuga á að fá fréttir af okkur
og því sem við værum að bar-
dúsa. Átti oft góð ráð í pokahorn-
inu og var umhugað um að maður
hefði það sem allra best og gengi
vel í því sem maður tæki sér fyrir
hendur. Hún hafði líka góðan
húmor og hlátur hennar og
mömmu eru manni ofarlega í
huga þegar þær voru að spjalla
um eitthvað skemmtilegt í sam-
tímanum eða góðar minningar úr
fortíðinni.
Silla var mikill dýravinur, átti
kisur sjálf og hafði alltaf gaman
af því að heyra hvernig búskap-
urinn gengi í sveitinni.
Mér (Dísu) þótti svo innilega
vænt um hvað Sillu var umhugað
um Tómas Birgi þegar hann lá á
vökudeildinni, hún hringdi a.m.k.
vikulega til að fá fréttir, það lýsir
svo vel hennar hjartahlýju.
Án efa hefur Silla frænka þurft
að hafa fyrir hlutunum á sinni
ævi og gengið í gegnum marga
erfiða hluti en aldrei heyrði mað-
ur hana barma sér og hún gerði
iðulega lítið úr sínum heilsukvill-
um. Nú hefur Silla fengið hvíld-
ina. Hugurinn reikar til baka í
minningar tengdar henni.
Við og fjölskyldur okkar vott-
um Bárði innilega samúð.
Arndís og Þorgerður
frá Hrútatungu.
Sigurleif J.
Sigurjónsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur og bróðir,
ÞÓRÓLFUR VALBERG VALSSON,
sem lést fimmtudaginn 4. janúar, verður
jarðsunginn laugardaginn 17. febrúar frá
Reyðarfjarðarkirkju og fer athöfnin fram
klukkan 14.
Eva Morales
Bjartur Tandri Þórólfsson Viktoría Líf Þórólfsdóttir
Roxanna Kittý Morales Þórólfsdóttir
Valur Þór Valtýsson
Amanda Sunneva Joensen Guðmundur Guðmundsson
Guðmundur þór Valsson Guðrún Veiga Guðmundsdóttir
Svava María Valsdóttir
Guðrún Sóley Valsdóttir Gunnþór Stefánsson
Ástkær bróðir minn, mágur og frændi,
PÁLMI INGÓLFSSON,
Prestastíg 11,
sem lést laugardaginn 27. janúar, verður
jarðsunginn frá Neskirkju miðvikudaginn
7. febrúar klukkan 13.
Guðrún Ingólfsdóttir Eiríkur Rögnvaldsson
Ingólfur Eiríksson
Marianne Ringström Feka Daniel Feka
Dennis og Edvin
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
ÞÓRUNN KRISTINSDÓTTIR,
Hólavegi 3, Siglufirði,
sem lést á Sjúkrahúsi Siglufjarðar
31. janúar, verður jarðsungin frá
Siglufjarðarkirkju laugardaginn 10. febrúar
klukkan 14.
Skúli Jónsson
Bára Kristín Skúladóttir Ólöf Helga Helgadóttir
Sigurður D. Skúlason Þórhildur Sólbjørnsdóttir
Eyrún Sif Skúladóttir
Ingimar Skúli Báruson
og aðrir aðstandendur