Morgunblaðið - 14.02.2018, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. FEBRÚAR 2018
✝ Sveinn KristjánPétursson
fæddist í Reykjavík
22. ágúst 1954.
Hann lést á heimili
sínu 2. febrúar
2018.
Foreldrar hans
voru Pétur Björn
Jónsson skipstjóri í
Reykjavík, f. 26.
júní 1927 á Þing-
eyri, d. 6. mars
1969, og Vilborg Torfadóttir,
f. 12. nóv. 1927 í Hafnarfirði,
d. 19. júlí 2009.
Systkini Sveins eru:
Matthildur Jónsdóttir Kelley,
f. 1946, Jón og Kristinn f.
1950, Hafdís Lilja, f. 1952,
Ingibjörg Mjöll, f. 1956, og
Bjarni Leifur, f. 1958, d. 2015.
Eftirlifandi eiginkona
ael, f. 23. mars 2007, og María
Rós, f. 23. okt. 2010.
Sambýliskona Kristjáns er
Sandra Lind Valsdóttir, f. 26.
mars 1982, og þeirra börn eru:
Harpa Lind og Andrea Lind, f.
27. okt. 2014, og Daníel Kári,
f. 21. feb. 2016.
Svenni gekk í Landakots- og
Miðbæjarskólann, fór síðan í
héraðsskólann á Núpi í Dýra-
firði og lauk gagnfræðiprófi
þaðan árið 1971. Hann lauk
skipsstjórnarprófi frá Stýri-
mannaskólanum árið 1976,
nuddnámi frá Nuddskólanum
árið 2000 og bóklegu námi í
pípulögnum árið 2003
Svenni stundaði sjómennsku
mest alla ævi. Lengst af var
hann á Bessanum frá Súðavík,
Hafþóri og síðan á Stefni frá
Ísafirði og síðast var hann
stýrimaður á ísfisktogurum
Nesfisks í Garði, fyrst á Bergl-
ín og síðan á Sóleyju Sig-
urjóns.
Útför hans fer fram frá
Garðakirkju í dag, 14. febrúar
2018, klukkan 15.
Sveins er Sig-
urborg Kristjáns-
dóttir, f. 15. apríl
1955. Foreldrar
hennar voru
hjónin Kristján
Sveinbjörnsson
frá Uppsölum í
Seyðisfirði, f. 23.
sept. 1918, d. 30.
maí 1994, og
Guðbjörg Guðrún
Jakobsdóttir frá
Skarði á Snæfjallaströnd, f. 3.
júní 1924, d. 25. maí 1996.
Börn Sveins og Sigurborgar
eru: Halldór Sigurbergur
Sveinsson, f. 21. júní 1975, og
Kristján Guðberg Sveinsson, f.
9. mars 1979.
Maki Halldórs er Hulda
Guðrún Bjarnadóttir, f. 22. júlí
1978, og þeirra börn eru Mich-
Hvers vegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekkert svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Mig skortir orð til að lýsa
hversu vænt mér þykir um
Svenna bróður minn sem nú er
farinn frá mér.
Ég sagði við hann þegar við
spjölluðum síðast að ég vildi
hafa hann lengur fyrir mig,
hann svaraði því til að það væri í
lagi að vera svolítið eigingjarn.
Við vissum bæði hvert stefndi.
Í huga mér er mynd af
Svenna bróður mínum: þar gef-
ur að líta hávaxinn grannan
mann með mikið svart hár,
kímni í brúnum augum og bros
á vör.
Hann er búin að kynnast
Boggu sinni og er mjög ham-
ingjusamur.
Já það er gott að elska. Í
fjarlægð ómar „there is a
house in New Orleans“.
Líf Svenna hófst af alvöru
þegar þau Bogga ákváðu að
eyða ævinni saman og hann
elskaði hana skilyrðislaust og
það er gagnkvæmt.
Þau voru höfðingjar heim að
sækja, glaðleg bæði með hlýtt
viðmót og það verður án efa
sérstakt að heimsækja Boggu
áfram þegar er enginn Svenni.
Krabbamein er illvíg óværa
og hafði betur gegn Svenna,
sem barðist fram á síðasta
dag.
En lífinu ég þakka þær
stundir sem við áttum saman
og óska honum góðrar heim-
komu, við sjáumst síðar.
Bogga, Dóri, Stjáni,Hulda,
Sandra barnabörn og allir sem
syrgja Svein Kristján Pétursson
– ljós og friður.
Lýs, milda ljós, í gegnum þennan
geim,
mig glepur sýn,
því nú er nótt, og harla langt er
heim.
Ó, hjálpin mín,
styð þú minn fót; þótt fetin nái
skammt,
ég feginn verð, ef áfram miðar samt.
Ég spurði fyrr: Hvað hjálpar heilög trú
og hennar ljós?
Mér sýndist bjart, en birtan þvarr,
og nú
er burt mitt hrós.
Ég elti skugga, fann þó sjaldan frið,
uns fáráð öndin sættist Guð sinn við.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fögru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyrr.
(Matthías Jochumsson)
Hafdís Lilja
Pétursdóttir.
Það var stórglæsilegur ungur
maður, dökkur á brún og brá,
sem var að vinna vestur í Súða-
vík sumarið 1973. Hann varð
stuttu síðar maðurinn hennar
Boggu systur okkar, besti vinur
hennar alla tíð, og skipaði svo
stóran sess í fjölskyldunni okk-
ar.
Sveinn Kristján Pétursson,
Svenni hennar Boggu, Svenni
vinur okkar og mágur.
Hann varð sjöundi sonurinn
hennar mömmu. Hann umvafði
hana elskusemi og vildi alltaf
allt fyrir hana gera. Það verður
aldrei fullþakkað. Vinátta
mömmu og Svenna var einstök.
Heimili Svenna og Boggu var
fjölskyldumiðstöðin, Þorláks-
messa, jólaboð, en fyrir okkur
systur var það allra dýrmætasta
aðfangadagskvöldin með þeim
og strákunum Halldóri og
Stjána.
Bogga og Svenni áttu einstak-
lega fallegt samband. Ást, virð-
ing, vinátta og samheldni lýsir
sambandi þeirra best. Þau voru
frábær saman og endalaust að
búa sér til minningar, hér á
landi og erlendis og uppáhalds-
landið var Spánn. Bogga var
akkerið og hann kletturinn.
Svenni var sjómaður dáða-
drengur, elskaði hafið og hafði
líka unun af því að halda á
stöng.
Hann hafði óendanlega þol-
inmæði og átti það til að gleyma
sér með stöngina. Hann veiddi
þá marga, en missti þá stærstu.
Samkeppni feðganna í veiði-
mennskunni hefur vakið mikla
kátínu og skemmt mörgum í
fjölskyldunni.
Svenni var góður faðir og
mikill vinur Halldórs og Stjána.
Sameiginleg áhugamál, fótbolti
og veiðimennska gerði vináttuna
enn dýpri. Hann var flottur fót-
boltamaður, baráttumaður og
leikur ekki tapaður fyrr en
flautað var af.
Svenni var hugrakkur maður:
„Það var ólýsanleg tilfinning
Svenni minn að sjá þig leggja
Stefni að bryggju í Súðavík í
manndrápsveðri með mannskap
til hjálpar þegar snjófljóðin
féllu“ (Fríða Ólafs).
Súðavík var Svenna paradís á
jörð og þar höfðu hann og
Bogga ætlað að eyða ellinni, þau
fyrir ofan í Jörrahúsi og við fyr-
ir neðan í Árnahúsi.
Svenni var góður afi og elsk-
aði barnabörnin sín og var mikið
stoltur af þeim. Hann var þol-
inmóður, hvetjandi og skilnings-
ríkur, en gaf líka skýr skilboð.
Svenni var strax einn af
Litlabæjarfjölskyldunni. Hann
var ekki bara mikilvægur okkur
systkinum, heldur var hann
elskaður af öllum systkinabörn-
unum, hann hafði pláss fyrir þau
öll í hjarta sínu og hafði gaman
af öllum uppátækjum þeirra,
sem voru ófá.
Svenni var góður og traustur
vinur, með sterka og þögla nær-
veru.
Hann var einstaklega bóngóð-
ur og hjálpsamur. Svenni, gætir
þú við tækifæri hjálpað okkur
með ... ? Skömmu síðar var litið
út um eldhúsgluggann og hann
Svenni okkar mættur.
Morguninn eftir komu konurnar
til þess að gráta við gröfina.
Og sjá: Þær fundu gul blóm
sem höfðu sprungið út um nóttina.
Vorið var komið
þrátt fyrir allt.
(VD)
Í birtu upprisunnar og í hlýj-
um minningum um góðan vin,
kveðjum við Svenna okkar með
vissu um endurfundi og biðjum
góðan Guð að umvefja og
styrkja Boggu, Halldór, Stjána
og fjölskyldur þeirra, sem og
okkur öll sem söknum og syrgj-
um.
Guð blessi minningu Svenna
hennar Boggu.
Ásdís og Svandís.
Elsku pabbi, mig langar ekki
til að skrifa minningarorð um
þig. Ég er ekki tilbúinn fyrir að
þú sért farinn frá okkur. Ég vil
að þú sért hjá mér að búa til
nýjar minningar með mér. Þú
hefur staðið við hlið mér alla
mína ævi og núna ertu farinn
allt of snemma. Dauðinn er svo
endanlegur og ég get ekki sætt
mig við að þú sért farinn.
Mig langar til að hringja í þig
á hverjum degi og tala við þig.
En það er ekki hægt og í stað-
inn sit ég og hugsa um liðna tíð
sem við fáum aldrei aftur. Það
er ekki fyrr en maður lítur til
baka sem maður áttar sig á því
hvað okkar tími var virkilega
góður saman.
Þú ert ástæðan fyrir því að ég
elska fótbolta. Manstu alla leik-
ina sem við fórum á saman? Þú
smitaðir mig líka af ást þinni á
Fram enda ekki annað hægt þar
sem ást þín á því liði var svo
mikil.
Við fengum svo líka tækifæri
til að spila saman fótbolta þegar
við tókum þátt í innanhúsbolt-
anum. Að sjálfsögðu varstu
langbestur enda varstu alltaf
bestur í öllu sem þú gerðir.
Sameiginleg ást okkar á fótbolt-
anum varð til þess að ég á
margar minningar með þér að
horfa á hann og þær stundir eru
mér ómetanlegar.
Ég man líka eftir öllum Spán-
arferðunum okkar saman. Mér
eru svo minnisstæðar allar
strandartennisrimmurnar sem
við áttum.
Þú vannst mig í hvert skipti
eða það má allavega halda að
það hafi gerst miðað við frá-
sagnir þínar af þessum rimmum.
Síðustu ár fórum við í margar
veiðiferðir saman. Mikið er ég
ánægður með að við skyldum
uppgötva þessa sameiginlegu
ástríðu því þessar stundir gefa
mér svo mikið í dag. Við fórum
svo oft upp að Kleifarvatni að
veiða en ein minnisstæð ferð var
þegar þú varst búinn að standa í
3-4 tíma án þess að fá neinn fisk
þegar ég mætti á svæðið og
byrjaði að kasta út rétt hjá þér.
Ég fékk tveggja punda fisk í
fyrsta kasti og fór svo beint
heim. Þeir sem þekkja okkur
vita hvað þetta var frábært
augnablik í þeirri vinalegu
keppni sem ríkti alltaf á milli
okkar. Við vorum búnir að koma
af stað þeirri hefð að fara í ár-
lega veiðiferð. Við vorum alltaf
svo spenntir fyrir þessum ferð-
um og í eitt sinn vorum við svo
spenntir að við gleymdum að
kaupa álegg og smjör á samlok-
urnar.
Ég á allar þessar minningar
um þig og það eru þær sem
hjálpa mér í gegnum þennan
erfiða tíma. Það sem verður þó
erfiðast að lifa án er stuðning-
urinn sem þú hefur veitt mér í
gegnum alla mína ævi.
Eftir að ég eignaðist börnin
mín hefur þú alltaf verið til stað-
ar þegar ég hef þurft á þér að
halda. Þegar Sandra þurfti að
fara í bráðaaðgerðina eftir að
hún fæddi stelpurnar þá varstu
kominn strax til að veita mér
stuðning og varst hjá mér þang-
að til hún kom úr aðgerðinni.
Þegar Daníel veiktist og lá á
Barnaspítalanum varstu með
stelpurnar á meðan og komst
með þær í heimsókn til okkar.
Þegar við þurftum á pössun
að halda áður en Daníel komst á
leikskólann þá gerðist þú dag-afi
fyrir hann og hugsaðir svo vel
um hann fyrir okkur.
Ég sakna þín strax svo ólýs-
anlega mikið. Ég mun minnast
þín í hvert skipti sem ég horfi á
fótboltann og í hverri einustu
veiðiferð, því ég veit að þú verð-
ur hjá mér.
Kristján Sveinsson.
Sveinn Kristján
Pétursson
 Fleiri minningargreinar
um Svein Kristján Péturs-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Sverrir Sig-urjónsson
fæddist 15. desem-
ber 1928 í Reykja-
vík. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 2. febrúar
2018.
Foreldrar hans
voru Guðrún Þor-
kelsdóttir, f. 2.
október 1894, d. 15.
júlí 1973, og Sig-
urjón Snjólfsson, f. 8. mars 1889,
d. 15. september 1985.
Systkini Sverris: Þorkell, f.
20. nóvember 1921, d. 14. ágúst
1997, Jórunn, f. 28. október
1923, d. 25. febrúar 1944, Gunn-
ólfur, f. 19. október 1930, d. 22.
september 2010, og Sigrún, f.
14. apríl 1934, d. 24. júní 2011.
Hinn 31. desember 1971
Svönu. Börn Maddýjar eru Finn-
bogi Rútur, Símon Snær og
Svanhildur Ósk.
Sverrir var lærlingur hjá Joh-
an Rönning, fór í Iðnskólann og
útskrifaðist sem rafvirki og síð-
ar sem rafvirkjameistari. Hann
var sjálfstæður verktaki meiri-
hluta ævinnar og tók síðar vinnu
sem umsjónarmaður á Skúla-
götu 4, í Sjávarútvegshúsinu,
þar til hann fór á eftirlaun.
Sverrir byggði hús í Melgerði
35 í Kópavogi frá 1965-1970 og
fluttu þau hjónin þar inn og
bjuggu saman eða þar til Svana
dó 1984. Hann bjó þar sem ekkill
með börnin sín tvö og síðar einn
að mestu eftir að þau voru upp-
komin.
Sverrir greindist með Parkin-
son-sjúkdóminn fyrir tæpum 20
árum. Síðustu fjögur árin
bjuggu Sverrir Már og sambýl-
iskona hans, Kristrún Jenný, hjá
honum.
Útför Sverris fer fram frá
Fossvogskapellu í dag, 14. febr-
úar 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
kvæntist Sverrir
Svanhildi Ósk
Torfadóttur, f. 2.
ágúst 1935, d. 22.
nóvember 1984.
Foreldrar hennar
voru Torfi Guð-
brandsson, f. 17.
september 1905, d.
9. nóvember 1985,
og Margrét Jóns-
dóttir, f. 4. desem-
ber 1913, d. 14. apr-
íl 1986.
Börn Sverris og Svönu eru
Guðrún Linda Sverrisdóttir og
Sverrir Már Sverrisson. Börn
Guðrúnar Lindu eru Saga Alex-
andra og Viktor Daði og börn
Sverris Más eru Elísabet Ósk,
Eyrún Sif og Embla Rós. Sverrir
var einnig fósturfaðir Margrét-
ar Grímsd. (Maddýjar) dóttur
Kynslóðir koma og kynslóðir
fara. Frændur og frænkur
hverfa á braut. Sverrir föður-
bróðir minn hefur kvatt þessa
jarðvist, síðastur af fimm börn-
um sem amma Guðrún og afi
Sigurjón eignuðust. Jórunn lést
ung, þá pabbi 1997, Gunnólfur
2010, Sigrún lést 2011 og Sverr-
ir 2018.
Mínar fyrstu minningar um
Sverri, eða Día eins og ég kall-
aði hann, þegar ég var lítill voru
sunnudagsheimsóknir með
mömmu og pabba vestur á Sól-
vallagötu til afa og ömmu.
Sverrir bjó þá enn í foreldra-
húsum.
Hann var alltaf til í að spila
hljómplötur á flotta plötuspilar-
ann sinn. Díi, ertu til í að spila
lagið aftur? Já já, ekkert mál.
Árin liðu og fyrr en varði
heyrði ég að Sverrir væri farinn
að byggja íbúð í tvíbýlishúsi í
vesturbæ Kópavogs. Um svipað
leyti hitti Sverrir hana Svönu
sem síðar átti eftir að verða eig-
inkona hans. Þau fluttu í glæsi-
íbúðina í Melgerðinu, eignuðust
tvö börn, Lindu og Sverri yngri.
Ég kom alloft til þeirra í Mel-
gerði. Þá tók Svana ekki annað í
mál en að spila nokkur lög á raf-
magnsorgel-skemmtarann. Já,
hún Svana kunni sko að spila.
Sverrir var yfirleitt í bílskúrn-
um að laga bíla eða gera við
flókin rafmagnstæki. Það vafðist
ekkert fyrir honum að taka í
sundur flókin rafmagnstæki, bil-
unin fundin út, nýr varahlutur í,
sett svo saman, bomm! Tækið
eins og nýtt.
Sverrir starfaði sem rafvirki
alla sína starfsævi. Hann var
einstaklega hlýr og skemmtileg-
ur maður, alltaf rólegur og hafði
einstakt jafnaðargeð. Hann fór í
gegnum lífið af hógværð, stund-
aði sína vinnu af kostgæfni.
Glæsilegur og reglusamur mað-
ur hann Sverrir.
Að lokum vil ég þakka
frænda fyrir allar ánægjulegu
samverustundirnar.
Hvíl í frið, kæri Sverrir
frændi.
Hilmar Þorkelsson.
Sverrir
SigurjónssonElskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
AGNETE SIMSON,
Hlíðargerði 15,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
föstudaginn 16. febrúar klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarfélög.
Guðný Magnúsdóttir
Guðmundur Magnússon Ragnhildur Gunnarsdóttir
Una Þóra Magnúsdóttir Hörður Högnason
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ODDBJÖRG JÓHANNSDÓTTIR
NORÐMANN,
Eskiholti 8, Garðabæ,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju
föstudaginn 16. febrúar klukkan 13.00.
Sigríður Norðmann
Óskar Norðmann
Elín Norðmann Börkur Hrafnsson
Snædís Barkardóttir Tinna Barkardóttir
Jón Hrafn Barkarson Óskar Árni Barkarson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVANFRÍÐUR INGUNN
ARNKELSDÓTTIR,
Boðaþingi 22,
Kópavogi,
lést á Borgarspítalanum þriðjudaginn 6. febrúar.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 16. febrúar
klukkan 15.
Arnór H. Arnórsson Margrét Fjóla Jónsdóttir
Þuríður S. Arnórsdóttir Gunnlaugur Gunnlaugsson
börn og barnabörn