Morgunblaðið - 26.02.2018, Qupperneq 13

hefur horn í síðu hans nema Nico.
Kjarni sögunnar er flókin sambönd
fólks. Ágirnd erfingja Marie vekja
svo margar siðferðilegar spurningar.
Á söfnunarsíðunni Kickstarter,
þar sem aðstandendur myndarinnar
eru með söfnun til 4. mars, segir að
sagan sé brotakennd og áhorfendur
fái innsýn í tilfinningar persónanna,
einsemd og sálarlíf. Við Nico blasi
myrk hlið fjölskyldunnar, en hugs-
anlega eigi hún sér líka sínar myrku
hliðar.
Spurður hvernig stuttmynd
fangi svona mikla sögu og hvort Nico
sé kannski hann sjálfur, svarar Sig-
urður að mögulega sé innistæða fyrir
lengri kvikmynd. „Sagan er samt
hamingjusöm í stuttmyndaforminu.
Og, nei, ég er ekki Nico,“ segir hann
brosandi. „Ég held þó að flestir sem
skrifa sögur leiti í sinn eigin veru-
leika. Þótt Dauði Maríu sé ekki
byggð á upplifunum mínum úr æsku,
hef ég vissulega seilst langt inn í
minn veruleika. Síðan ég var lítill hef
ég reynt að skilja tilfinningar mínar
og skoðanir með því að skrifa og
staðsetja mig í óraunverulegum
heimi, þannig finnst mér ég komast
næst því að skilja sjálfan mig.“
Stríðið milli kynslóðanna
Sigurður kveðst vinna með
nokkur þemu í handritinu, fyrirferð-
armest sé stríðið á milli kynslóðanna,
sem alltaf hafi viðgengist. Hvernig
eldri kynslóðir séu þrjóskar og fastar
í sínu fari og þær yngri haldi því
fram með vissri vanvirðingu að
þeirra skoðanir og hugsjónir séu hin-
ar einu réttu.
„Með aldrinum steypist íhalds-
semin yfir fólk, sem vill viðhalda
gömlum venjum, jafnvel þótt þær
séu partur af ákveðinni þöggunar-
menningu. Við forðumst allt sem er
óþægilegt og jafnvel þótt okkur finn-
ist hegðun og skoðanir eldri kynslóð-
arinnar stundum út í hött þá fetum
við trúlega í hennar fótspor að end-
ingu,“ segir Sigurður og á við sína
kynslóð þegar hann talar í 1. persónu
fleirtölu. En honum liggur meira á
hjarta: „Við virðumst fórna okkar
eigin tilfinningum til að viðhalda
glansmynd, þótt allir viti að hún sé
fjarri sannleikanum. Manninum er
eðlislægt að sjá fortíðina í rósrauðum
bjarma, en í myndinni okkar er
hvorki nostalgía né rómantískar út-
þynntar minningar. Hjartað hennar
Maríu er raunverulega hætt að slá
og því kann sumum að finnast sagan
lýsa eilítið hnignandi heimi.“
Þrátt fyrir margslungið handrit
segir Sigurður að Dauði Maríu sé
ekki boðskapur um eitt né neitt,
enda sé hann ekki hrifinn af slíkum
myndum „… með falinn punkt, sem
maður á að fatta,“ eins og hann orðar
það. „Mér finnst skipta meira máli að
búa til einlæga mynd með persónum
og aðstæðum sem áhorfendur geta
samsamað sig við.“
Dauði Maríu var búinn að „mar-
ínerast“ með Sigurði í mörg ár áður
en hann skrifaði handritið á klukku-
tíma eða svo. „Síðan fékk ég ýmsa til
að lesa yfir til að átta mig á hvað
vantaði og hverju væri ofaukið. Ég
gerði smávægilegar breytingar og
gaf mér góðan tíma til að leyfa hand-
ritinu að „anda“.“
Tengingar við sagnaheim
Öndunaræfingunum er lokið og
tökur hefjast 18. mars. Spurður
hvaða vonir Sigurður bindi við
Dauða Maríu segist hann fyrst og
fremst vilja búa til fallega mynd sem
snerti við fólki. Mest segist hann þó
hlakka til að vinna með öllu því hæfi-
leikaríka fólki sem komi að fram-
leiðslunni og sjá hvernig það tengir
við hans sagnaheim.
„Allir sem komið hafa nálægt
verkefninu virðast eiga sér sögu sem
rímar að sumu leyti við ágreininginn
milli Marie og fjölskyldu. Mér fannst
dásamlegt að komast að því hversu
við erum öll lík og eigum svipaða
reynslu sem við tölum ekki endilega
um,“ segir handritshöfundurinn og
leikstjórinn, sem hefur orðið svolítið
tíðrætt um tengingar. „Kannski von-
ast ég bara til að fólk finni fyrir sög-
unni – finni þessa tengingu,“ segir
hann að lokum.
Fiðluverkstæði Leo frændi á að eiga fiðluverkstæði í þessu húsi, en það er í Woodstock.Rochelle og þar er hús Maríu.
Lilja Hrönn Bald-
ursdóttir framleiðandi.
Sara Nassim
framleiðandi.
„Meira að segja eftir að afi
féll frá vildu allir passa upp á
arfleifð hans og maður fann
einhvern veginn alltaf fyrir
nærveru hans. Tilfinningar
nánustu aðstandenda svona
mikils persónuleika vöktu
áhuga minn, því þær virðast
oft gleymast.“ Shadi Chaaban kvikmyndatökumaður.
Fjársöfnun og nánari upplýs-
ingar um stuttmyndina The Death
of Marie: www.kickstarter.com/
projects/1557944486/the-
death-of-marie?token=b301c46d
Fjársöfnun stendur til 4. mars.
Brynja Skjaldar
búningahönnuður.
Bjarni Frímann
tónskáld.
DAGLEGT LÍF 13
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. FEBRÚAR 2018
Glæsilegur veitingastaður á Hótel Örk. Vandaður matseðill og hlýlegt umhverfi.
Pantaðu borð í síma 483 4700 eða á hverrestaurant.is.
Sigurður býr í Los Angeles en er annað slagið á Íslandi vegna ýmissa verk-
efna. Ef hann er lengi í burtu finnst honum hann missa ákveðna jarðtengingu,
enda segir hann nauðsynlegt að skoða sinn eigin raunveruleika úr svolítilli
fjarlægð. „Mér líður mjög vel í Kaliforníu, þótt það sé lýjandi að vera í Banda-
ríkjunum til lengdar. Hugmyndafræðin er erfið, sérstaklega á tímum Trumps.
Ef maður hefur nóg á milli handanna er hægt að hafa það fínt, en misskipt-
ingin er sláandi.“
Eftir stúdentspróf frá Menntaskólanum í Reykjavík 2008 ætlaði Sigurður
að læra kvikmyndagerð í Frakklandi, en ílengdist á Íslandi, skrifað fyrir
Reykjavík Grapevine og lærði bókmenntafræði í Háskóla Íslands. Á þessu
tímabili dvaldi hann líka í eitt og hálft ár í Frakklandi, þar sem hann var m.a.
skiptinemi.
Grapevine bauð honum síðan að vinna að heimildarmynd um Iceland
Airwaves og þá varð ekki aftur snúið, kvikmyndagerð átti hug hans og hjarta.
Verkefnin hrönnuðust upp og þar sem hann skorti rými til að skapa sín eig-
in verk fór hann í þriggja ára meistaranám við CAlArts, listaháskóla Disneys í
Kaliforníu. „Ég hef verið heppinn og fengið að gera litlar myndir í Mexíkó,
Frakklandi og Bandaríkjunum. Vonandi fæ ég að halda áfram að kynnast nýju
fólki og nýjum sögum hér og þar.“
Hjartað slær í kvikmyndum
SIGURÐUR KJARTAN KRISTINSSON
„Við hér á Íslandi búum við þær sér-
kennilegu aðstæður að vera á röng-
um tíma stóran hluta ársins. Klukk-
an á Íslandi er nefnilega stillt eftir
Greenwich-tímabeltinu, sem er 22°
austar en Reykjavík, eða sem svarar
einu og hálfu tímabelti. Áður fyrr var
viðhafður sumar- og vetrartími á Ís-
landi en síðan 1968 hefur klukkan
verið stillt á sumartíma allt árið sem
veldur því að sumarkvöldin eru björt
og vetrarmorgnarnir dimmir. Þegar
þessi ákvörðun var tekin hentaði
það vel þeim sem stunduðu viðskipti
á alþjóðavettvangi. Í dag er sam-
félagið breytt og auðvelt að eiga í
samskiptum þótt tímamunur sé all-
nokkur.“
Svo skrifar dr. Erla Björnsdóttir í
kaflanum Líkamsklukkan í bók sinni,
Svefn, sem kom út í fyrra. Hún kynn-
ir bókina og heldur erindi kl. 17.30 í
kvöld í Bókasafni Seltjarnarness, þar
sem hún fjallar um allt mögulegt
sem tengist svefni og svefnvenjum.
Ekki er ólíklegt að hún komi inn á
hvort Íslendingar séu á röngum
tíma, en hún beinir sjónum sínum að
mikilvægi svefns fyrir andlega og
líkamlega heilsu, fer yfir algeng
svefnvandamál og gefur ráð fyrir
góðan nætursvefn.
Heilsutengdur fyrirlestur í Bókasafni Seltjarnarness
Værð Sumir sofa alla jafna eins og ungbörn, aðrir eru í eilífu basli.
Svefninn er mikilvægur fyrir
andlega og líkamlega heilsu