Morgunblaðið - 26.02.2018, Side 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. FEBRÚAR 2018
✝ Hreinn Jónas-son fæddist á
Hranastöðum í
Eyjafirði 13. októ-
ber 1933. Hann lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Skógarbæ 20.
febrúar 2018.
Foreldrar hans
voru Jónas Péturs-
son, tilraunabús-
stjóri og alþingis-
maður, f. 20. apríl
1910, d. 18.2. 1997, og Anna Jós-
afatsdóttir, húsfreyja, f. 10.4.
1910, d. 1.1. 1984.
Systkini Hreins eru Erla, f. 15.
mars 1936, og Pétur Þór, f. 9.
maí 1952.
Eftirlifandi eiginkona Hreins
er Sigríður Halblaub, f. 19. júní
1938. Hreinn og Sigríður eign-
uðust fjögur börn: 1) Jónas, f.
1956, d. 1957.
2) Jónína, f. 1958, gift Jóhann-
esi Guðmundssyni. Þau eiga þrjú
leið hans til Mannheim í Þýska-
landi þar sem hann lagði stund á
raftæknifræði við Fachhoch-
schule für Technik. Hann lauk
prófi þaðan 1961.
Hann starfaði við rafvirkjun
samhliða námi á árunum 1953-
1956 og hjá Rafmagnsveitum rík-
isins 1956-1958 við lagningu inn-
anbæjarkerfa og byggingu
Grímsárvirkjunar. Hann starfaði
sem tæknifræðingur hjá Raf-
magnsveitum ríkisins við rekstur
háspennulína og aðveitustöðva,
einkum á Suðurlandi og Reykja-
nesi 1961-1964. Hreinn starfaði
við hönnun rafkerfa hjá Verk-
fræðistofu Jóhanns Indriðasonar
1964-1968. Frá 1968 starfaði
hann hjá Rafmagnseftirliti rík-
isins við eftirlits- og fræðslustörf
og samningu reglugerða. Árið
1987 hóf hann störf hjá Hitaveitu
Suðurnesja sem deildarstjóri
háspennudeildar þar sem hann
starfaði þar til hann settist í helg-
an stein, sjötugur að aldri.
Útför Hreins fer fram frá
Seljakirkju í dag, 26. mars 2018,
klukkan 15.
börn: Sigrúnu
Ölbu, f. 1988, Sól-
veigu Lilju, f. 1993,
og Guðmund
Björn, f. 1995. 3)
Jónas Pétur, f.
1960. Hann á þrjú
börn: Kristínu
Þóru, f. 1981,
Hrein Inga, f. 1990,
og Gunnhildi Ýri, f.
1996. 4) Anna
Katrín, f. 1977, gift
Eiríki Magnússyni. Þau eiga tvö
börn: Hörpu Lovísu, f. 2008, og
Þorbjörn, f. 2014.
Hreinn ólst upp á Hranastöð-
um til þrettán ára aldurs og
fluttist þá ásamt fjölskyldu sinni
til Akureyrar þar sem hann
gekk í Gagnfræðaskóla Akur-
eyrar. Hann nam rafvirkjun á
Akureyri og lauk sveinsprófi ár-
ið 1953. Hreinn lauk prófi frá
rafmagnsdeild Vélskólans í
Reykjavík árið 1956 og þá lá
Lát Hreins bróður míns kom
ekki óvænt. Síðustu daga var ljóst
að hverju dró. Þó að langt væri
milli okkar í aldri voru okkar
tengsl alla tíð góð. Hreinn var af-
skaplega vandaður maður, barn-
góður, hlýr, fremur hæglátur og
með ríka kímnigáfu. Hann var fé-
lagsvera og naut sín í góðum fé-
lagsskap.
Þær eru margar og góðar
minningarnar sem leita á hugann
þegar horft er um öxl. Hér verða
fáar dregnar fram. Margar þeirra
tengjast heimsóknum í Strýtusel-
ið til þeirra Hreins og Siggu.
Þangað var gott að koma. Um
nokkurra ára skeið bjuggum við
Hreinn báðir í Seljahverfinu. Á
þeim tíma voru heimsóknir tíðari.
Sérstaklega passaði yngri dóttir
mín upp á að ekki yrði langt á
milli heimsókna. Þó að hún hefði
mikið dálæti á Hreini og Siggu þá
var það eflaust kisa sem hafði
mesta aðdráttaraflið. Kisuna
kenndi hún við Hrein og kallaði
aldrei annað en Hreinsikött. Ég
minnist líka heimsókna Hreins
þegar ég bjó í Svíþjóð en Hreinn
var þá í vinnuferðum og lagði
lykkju á leið sína til að heilsa upp
á bróður sinn og fjölskyldu. Þær
heimsóknir voru kærkomnar.
Mér er minnisstætt þegar við
Hreinn gengum um heimatúnið á
Skriðuklaustri í júní 2013 og rifj-
uðum upp gömul örnefni. Upp
rifjaðist fjöldinn allur af nöfnum
og kennileitum. Þá bar ekki á að
minnið væri farið að svíkja sem
var svo raunin og ágerðist jafnt
og þétt. Alzheimer-sjúkdómurinn
lék Hrein grátt og varð Siggu og
öðrum aðstandendum þungbær.
Á ákveðnu skeiði sýnir sjúkdóm-
urinn spaugilegar hliðar. Þannig
var það í tilviki Hreins framan af
og gamansemin, sem var ein af
einkennum hans, naut sín. Í hvert
skipti sem ég kom í heimsókn í
Skógarbæ þá vorum við á nýjum
stað, eitt skiptið í Skagafirði, ann-
að í Borgarfirði og enn annað í
Kaupmannahöfn. Við skildum
ekkert í hvernig við hefðum álp-
ast þangað og hlógum bara að því.
Þetta skeið tók enda og gleðin
hvarf. Síðasta heimsókn til
Hreins fyrir um mánuði var erfið.
Með Hreini er fallinn frá góður
maður sem dýrmætt er að hafa
átt að. Ég kveð bróður minn með
söknuði. Við Freyja sendum
Siggu, börnum og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Pétur Þór.
Í dag er til grafar borinn
drengur góður. Enda þótt við
Hreinn værum ekki mjög nánir
vinir, þá kynntist ég honum nógu
vel til þess að átta mig á því, að
þar fór vandaður maður og ein-
stakt ljúfmenni, með afar góða
nærveru og laundrjúga kímni-
gáfu. Ég eftirlæt öðrum, sem
þekktu hann betur, að rekja lífs-
hlaup hans.
Hreinn nam rafmagnstækni-
fræði í Þýskalandi og er það til
marks um vinsældir hans sem
manneskju, að ákveðinn kjarni af
bekkjarbræðrum hans kom oftar
en einu sinni í hópferð til Íslands,
ásamt mökum, að heimsækja þau
ágætu hjón, Siggu og Hrein. Þá
var slegið upp veislum, og farið í
ferðalög, veislum sem lengi voru í
minnum hafðar, enda skipulagðar
út í minnstu smáatriði. Þar naut
Hreinn aðstoðar sinnar ágætu
eiginkonu, enda kvenskörungur
mikill og vinsæl meðal bekkjar-
bræðranna, sem kynnst höfðu
henni erlendis þegar Hreinn var
þar við nám. Hreinn var frímúrari
og lágu leiðir okkar saman í kór
frímúrara, en það var fyrir hans
aðkomu, að ég gerðist félagi þar.
Eins og við mátti búast þá bauð
Hreinn fram þjónustu sína, ef eft-
ir henni var leitað, og þá gátu
menn verið þess fullvissir að við-
komandi málaflokkur var í góðum
höndum, enda samviskusemi eitt
af aðalsmerkjum í fari Hreins.
Við hjónin kveðjum Hrein í dag
og þökkum fyrir þær ánægju-
stundir, sem við fengum notið
með þeim hjónum. Gakk mót ljós-
inu, kæri vinur.
Siggu og fjölskyldunni sendum
við við innilegar samúðarkveðjur.
Kristín og Kolbeinn
Pétursson.
Hreinn Jónasson
✝ Styrmir Haukdal Kristinsson fæddist19. ágúst 1977 í Reykjavík. Hann lést
13. febrúar 2018.
Foreldrar hans eru Ólafía Bjarnadóttir,
f. 25. ágúst 1959, og Kristinn Haukdal
Styrmisson, f. 30. janúar 1958.
Sammæðra systur Styrmis eru Ragna
Lóa Guðmundsdóttir, f. 28.6. 1988; Eva
Lilja Jankovic, f. 31.10. 2000, og Sara Sól-
ey Jankovic, f. 8.12. 2002.
Útför Styrmis fer fram frá Fríkirkjunni
í Hafnarfirði í dag, 26. febrúar 2018,
klukkan 13.
Elsku bróðir, það var í dag
sem við vorum búin að ákveða
að ég kæmi í heimsókn til þín
þar sem ég væri loksins að
koma til landsins. Í staðinn
fyrir þitt stóra faðmlag og
kossa mun ég nú fylgja þér
þinn síðasta spöl.
Ég sit hér með tárin flæð-
andi niður kinnar mínar og
skrifa mína hinstu kveðju til
þín. Það eru engin orð nógu
sterk sem ná að lýsa sársauk-
anum og söknuðinum sem ég
finn í hjarta mínu. Yndislegi
bróðir minn sem talaði alltaf
svo fallega til mín, sem passaði
litlu systur sína eins og hinn
mesta fjársjóð og vildi vernda
mig frá öllu illu, ég vil bara
ekki trúa því að þú sért farinn
frá okkur.
Allur lærdómurinn og minn-
ingarnar sem þú skilur eftir
þig fyrir okkur hin eru nú dýr-
mætari en nokkru sinni fyrr.
Ég mun aldrei hætta að segja
stelpunum mínum frá Styrmi
frænda og hversu mikið þú
elskaðir þær. Þú sýndir þeim
alltaf svo mikinn áhuga og öllu
því sem þær sögðu eða voru að
gera. Það var stundum eins og
ég væri að segja þér spennu-
sögu þegar ég var að segja þér
frá þeim, svo ákaft hlustaðir
þú. Þú varst nú líka ansi
spennandi karakter í þeirra
augum og eru þær heppnar að
mamma þeirra eigi fullan
banka af minningum til að
deila.
Ég mun segja þeim frá ferð-
inni okkar norður með Fjölni,
að sækja mótorhjólið þitt og
lögreglan stoppaði okkur
þrisvar sinnum á leiðinni. Og
þegar þú varst svalastur í
hverfinu og allir bönkuðu upp
á til að fá að fara með þér á
mótorhjólið. Ég ætla að segja
þeim frá því hvernig þú kreist-
ir alltaf á mér höndina þegar
við leiddumst svo ég myndi
hlaupa og halda í við þig, ef ég
var farin að dragast aftur úr.
Eða þegar þú fórst og tókst
strákinn á teppið sem var allt-
af að stríða mér, greyið var
svo hræddur að ég sá hann
aldrei aftur. Þær fá líka að
heyra um aðrar erfiðar minn-
ingar, því það er það sem við
gerum. Við tölum um allt,
bæði gott og slæmt því þannig
er lífið.
Ég sagði stundum við þig
að það væri ekki alltaf auðvelt
að vera systir þín en aldrei
hefði ég viljað breyta því. Við
vorum með kærleikann að
vopni og sögðum alltaf að
kærleikurinn sigraði allt. Þú
varst einstakur bróðir, svo
ljóðrænn og háfleygur með
hjarta fullt af kærleika og ást
til mín og annarra. Sannkall-
aður stríðsmaður sem barðist
svo hetjulega í alltof mörg ár
við djöflana sem eltu þig á
röndum og vildu ekki sleppa
af þér takinu.
Ég er svo þakklát fyrir okk-
ar sterka og sérstaka sam-
band. Fyrir allt það sem þú
gafst mér og kenndir mér.
Fyrir öll símtölin sem við átt-
um, löng sem stutt, hláturinn,
gráturinn og lífið sjálft með
þér. Það mun ekkert geta fyllt
upp í það stóra skarð sem þú
skilur eftir þig, ég vildi bara
óska þess að þú hefðir trúað
því sjálfur hversu dýrmætur
þú varst okkur og svo mörgum
öðrum. En nú ert þú kominn á
betri stað þar sem þú hefur
fengið innri frið og ég veit að
þú fylgist með okkur að ofan
og í hjarta okkar ertu ávallt
með okkur.
Elsku bróðir, það er komið
að kveðjustund. Við munum
hittast aftur þegar minn tími
kemur og fæ ég þá stóra
faðmlagið frá þér. En þangað
til, farðu í friði elsku bróðir og
mundu að ég elska þig.
Þín systir
Ragna Lóa.
Hún hitti þig á Sogni fyrir
allmörgum árum, var að skrifa
lokaritgerðina í heimspekinám-
inu og þið fangarnir urðuð við-
fangsefnið og fjölskyldan sagði
„ó nó“ þegar þið tvö urðuð ást-
fangin. Ég fór með henni í
heimsókn í fangelsið og þú sóp-
aðir burtu efasemdum mínum
með dulrænu augunum þínum
og lífsspekinni. Þið komuð síð-
ar þegar þú varst orðinn frjáls,
færandi hendi með á grillið upp
í bústað og ég fékk að kynnast
þér betur. Ég lagði leið mína
oft til ykkar á þessum tíma,
þangað var gott að koma og við
þrjú spáðum saman í hin ýmsu
tilverustig yfir gæðakaffiboll-
um frænku. Hún fór eitt sinn
með mig niður í kjallara þar
sem hún geymdi fyrir þig mál-
verk eftir þig, svo flott og fín, í
öllum regnbogans litum. Svo
man ég eftir lítilli mús í poka í
frystinum hjá henni og hrökk í
kút því meiri dýravin þekki ég
ekki! Hún útskýrði ástúðlega
fyrir mér að þetta væri fyrir
litla snákinn þinn sem þér þótti
svo afar vænt um. Þú heillaðir
köttinn hennar frænku sem ég
passaði stundum fyrir hana og
kallaði alltaf Fjósa, þið urðuð
góðir vinir.
Þetta er í annað sinn sem ég
skrifa minningargrein. Hin var
skrifuð þegar þið frænka fóruð
vestur í nokkra daga og pabbi
dó, það var fyrir hartnær fimm
árum síðan. Við Fjósi vorum að
dóla okkur inni í stofu þegar
þið löbbuðuð inn með blik í
augum, voruð búin að finna
draumastaðinn fyrir vestan og
vilduð flytja úr bænum, helst
strax! Þverflautan mín lá
þarna og þú spurðir mig
skyndilega hvort ég væri til í
að kenna þér á hana, tókst
hana upp, settir þig í Ian And-
erson-stellinguna og byrjaðir
að blása, þetta fór þér vel. Ég
skynjaði einhvern óróleika í
sálinni þinni áður en ég kvaddi
ykkur en bað þig að redda
þverflautu sem fyrst svo við
gætum hafið námið. Þú fórst
víst síðar þennan dag inn í
gapandi gin fíkninnar og geð-
veikinnar sem fylgir og endaði
sá dans bak við rimlana á ný.
Nú ertu laus úr fangelsinu,
búinn að taka út dóminn, far í
friði, ljúfa sál, og hei, flautu-
kennslan bíður betri tíma.
Ósk.
Hvíl í friði vinur minn,
finn þú núna friðinn þinn,
lífsins örlög eru dimm,
á köflum æði grimm.
Ég þakka vil þér vinur minn,
þá hlýju sem ég til þín finn,
að eilífu þú átt vísan stað
í hjarta mínu, sama hvað.
(Baldur Þór)
Takk, elsku Stymmi, fyrir
þau forréttindi að hafa fengið
að vera vinur þinn og að hafa
fengið að verða þér samferða
um lífið á löngum köflum. Þér
mun ég aldrei gleyma og að ei-
lífu munt þú fylgja mér í hugs-
un og minningu. Minningu um
traustan vin með risastórt
hjarta.
Ég bið Guð um að styrkja og
hugga foreldra þína, systur,
ættingja og vini á þessari erf-
iðu stund.
Þinn vinur að eilífu,
Baldur Þór.
Styrmir Haukdal
Kristinsson Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, ammaokkar og langamma,
ÞÓRUNN BJARNADÓTTIR
frá Vigur,
sem lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Grund þriðjudaginn 13. febrúar verður
jarðsungin frá Neskirkju miðvikudaginn 28. febrúar klukkan 13.
Bjarni Lárusson, Þórunn Hulda Guðmundsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÞORSTEINN SKÚLI BJARNASON
húsasmíðameistari,
áður til heimilis að Hlíðarbraut 9,
Hafnarfirði,
lést laugardaginn 17. febrúar á Landspítalanum í Fossvogi.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 2. mars
klukkan 13.
Ásta Arnórsdóttir
Árný Skúladóttir Friðrik Guðlaugsson
Sólveig A. Skúladóttir
Arnór Skúlason Margrjet Þórðardóttir
Skúli Skúlason Katrín Guðbjartsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir,
amma, langamma og langalangamma,
RANNVEIG JÓNSDÓTTIR,
Sólheimum 23,
lést miðvikudaginn 14. febrúar á
Landspítalanum, Fossvogi.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju þriðjudaginn 27. febrúar
klukkan 13. Blóm og kransar afþakkað en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Sjálfsbjörg, landssamband
hreyfihamlaðra.
Jón Gunnar Ottósson Margrét Frímannsdóttir
Gunnhildur Ottósdóttir
Bryndís Ottósdóttir Kristján Árni Baldvinsson
Guðbjörg Ottósdóttir Björg Guðrún Gísladóttir
Ari Viðar Jónsson
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn
Elsku eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÓLAFUR G. EYJÓLFSSON
skrifstofustjóri,
lést á Landspítalanum Fossvogi
22. febrúar.
Inga E. Þórarinsdóttir
Kristín Ólafsdóttir Ragnar Bragason
Rósa Ólafsdóttir Gunnar A. Hilmarsson
Ólafur Þ. Ólafsson Marzena Rutkowska
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLAFÍA ARADÓTTIR,
Ísafirði,
lést á sjúkrahúsinu á Ísafirði 22. febrúar
síðastliðinn.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið
Sigurvon, Ísafirði.
Jón Guðni Kristinss. Ragnheiður Gunnarsd.
Halldóra Kristinsd. Baldur Þórir Jónasson
Hugrún Kristinsd. Gunnar Gaukur Magnússon
börn og barnabörn