Morgunblaðið - 10.04.2018, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2018
✝ Gylfi Bald-vinsson fædd-
ist á Gilsbakka á
Árskógssandi 8.
september 1941.
Hann lést á
Sjúkrahúsinu á
Akureyri 28. mars
2018.
Foreldrar hans
voru Jóhanna
Freydís Þorvalds-
dóttir húsfreyja, f. 6.8. 1914 á
Stóru-Hámundarstöðum á Ár-
skógsströnd, d. 4.12. 1985, og
Baldvin Jóhannesson sjómað-
ur, f. 6.1. 1904 á Kleif í Þor-
valdsdal, d. 13.1. 1975.
Systkini Gylfa eru Anton
Þór, látinn, Jóhannes, látinn,
Brynjar, látinn, Þorvaldur,
Zophonías, Ragnheiður Ingi-
björg og Pálína Katrín. Gylfi
kvæntist Hildi Marinósdóttur,
f. 24. september 1941 í Engi-
hlíð á Árskógsströnd, 28.
september 1963. Foreldrar
hennar voru Marinó Steinn
Þorsteinsson bóndi og Guð-
munda Ingibjörg Einarsdóttir
ljósmóðir.
Börn Gylfa og Hildar eru:
1) Valgerður, f. 1963, börn
hennar og Sigurjóns Her-
bertssonar eru: a) Ásta Rún,
maki Guðrún Dóra Bjarna-
dóttir, synir þeirra eru Bjarni
Björg Guðrún, maki Kolbeinn
Höður Gunnarsson.
Gylfi ólst upp á Árskógss-
andi í stórum systkinahópi.
Ungur fór hann að stunda
sjóinn sem varð hans að-
alstarf. Um tíma var hann
bóndi í Engihlíð á Árskógs-
strönd. Gylfi lauk námi við
Stýrimannaskólann í Reykja-
vík og var útgerðarmaður um
árabil, hann var skipstjóri á
sínum eigin bát, Heiðrúnu EA
28.
Gylfi var virkur í félags-
málum á Árskógsströnd þar
sem þau hjónin bjuggu í
mörg ár. Hann var fé-
lagsmaður í Slysavarnafélag-
inu, Lionsklúbbnum Hrærek
og Ungmennafélaginu Reyni.
Gylfi starfaði mikið með UMF
Reyni og var formaður þess í
nokkur ár. Gylfi var leik-
maður fótboltaliðs Reynis á
Árskógsströnd og spilaði þar
með liði sínu í nokkur ár í
annarri og þriðju efstu deild.
Eftir að Gylfi og Hildur
fluttu til Akureyrar vann
Gylfi við vörslu í Síðuskóla á
Akureyri og síðustu sumur
var hann skipstjóri á hvala-
skoðunarbátum hjá Norður-
siglingu á Húsavík og einnig
skipstjóri á Húna II EA á Ak-
ureyri. Síðustu árin var hann
með trillu í Sandgerðisbót-
inni en síðustu sjóferðina fór
hann á Hafrænu sinni í jan-
úar síðastliðnum.
Útför Gylfa fer fram frá
Glerárkirkju í dag, 10. apríl
2018, klukkan 10.30.
Freyr Hjaltalín og
óskírður Hjaltalín.
b) Baldvin Freyr,
maki Alfa Dröfn
Jóhannsdóttir,
sonur þeirra Jak-
ob Jóhann, dóttir
Ölfu Lilja Dögun.
c) Hildur Sif,
maki Jón Birkir
Bergþórsson, son-
ur þeirra Bergþór
Leó. d) Ása Lind, maki Þor-
steinn Hjörtur Bjarnason,
dóttir þeirra Diljá Unnur. 2)
Jóhann Baldvin, f. 1968, maki
Birna Eiðsdóttir. Börn þeirra
Freydís, Gylfi, Gréta og
Bjartur. 3) Ingibjörg María, f.
1969, maki Hólmgrímur Jó-
hannsson, börn þeirra eru: a)
María, maki Pálmi Hrafn
Tryggvason, sonur þeirra
Högni Hrafn. b) Jóhann Þór,
maki Lilja Leósdóttir, börn
Lilju eru Daníel, Gabríel og
Sóley. c) Ína Soffía. Sonur
Hólmgríms er Siguringi. 4)
Þóra Soffía, f. 1969, maki 1:
Stefán Haukur Jónsson, d.
1994, dætur þeirra eru: a)
Tinna, maki Jóhann Gunnar
Kristjánsson, sonur þeirra;
Jökull Ómar. b) Andrea, maki
Sten Vabrit.. Maki 2: Einar E.
Sigurðsson, sonur þeirra: c)
Arnór Einar, dóttir Einars er
Að sitja við rúmstokk föður
síns, horfa á hann fjarlægjast
og hverfa á braut, þá stöðvast
tíminn um stund. Maður verður
svo agnarlítill og ósjálfbjarga,
tilfinningarnar verða yfirþyrm-
andi og allt verður svo hljótt.
Skemmtilegi og sterki pabbi
okkar er farin, hann hefur yf-
irgefið okkur.
Á svona stundum er margs
að minnast.Við systkinin höfum
nú setið saman og rifjað upp
sögur og atvik. Mikið sem við
erum búin að skemmta okkur
yfir upprifjuninni. Margar af
þessum minningum er senni-
lega ekki við hæfi að birta á
prenti sökum kolsvarts húmors.
Pabbi var mjög frakkur og
stundum heldur óvarkár í orða-
vali, fólk tók því misvel. Við
systkinin höfum alltaf getað
skemmt okkur yfir látunum í
honum, nema kannski helst
þegar við vorum unglingar, þá
skömmuðust við okkar fyrir
fíflalætin í honum, sérstaklega
fyrir framan vini okkar.
Pabbi var líkamlega hraustur
og sterkur. Hann var líka mjög
duglegur og ætlaðist til mikils
af okkur. Oftar en ekki var
okkur kastað í djúpu laugina.
Við vorum t.d. mjög ung þegar
við byrjuðum að fara með hon-
um á sjóinn, hann treysti okkur
fyrir ótrúlegustu störfum og
tækjum. Það var einhvern veg-
inn meira sjálfsagt í þá daga
þar sem aldurstakmörk virtust
engin.
Pabbi var mjög skapbráður
og átti það til að rjúka upp fyr-
irvaralítið, þó var nú stundum
innistæða fyrir því gagnvart
okkur systkinunum. Við lærð-
um smám saman á hann og bið-
um af okkur storminn uns hann
lægði en hann lægði jafn skjótt
og hann rauk upp.
Uppátækin hans í gegnum
árin hafa ekki síður skemmt
fleirum en okkur systkinunum.
Eins og t.d þegar hann málaði
Skódann í þremur litum og bíll-
inn leit út eins og jólatré. Þeg-
ar hann fór upp í fjallið fyrir of-
an Engihlíð með dráttarvél og
útbjó toglyftu og mættu allir
Ströndungar sem áttu skíði og
nutu góðs af. Þegar hann hrúg-
aði öllum krökkunum í skottið á
Skódanum eftir íþróttaæfingar,
svo allir gætu fengið far, aldrei
neinn skilin eftir.
Það var alltaf fjör í kringum
pabba og mikið hlustað á tónlist
sem var oft hátt spiluð, sér-
staklega í Skódanum.
Pabbi var tryggur fólkinu
sínu og voru hann og mamma
alltaf fyrst til að rétta fram
hjálparhönd. Fjölskyldan var í
forgangi og hverjum afkom-
anda fagnað eins og stórsigri.
Við skulum ímynda okkur að
við stöndum í flæðarmálinu um
sumarkvöld og horfum á fallegt
fley sem býr sig undir að sigla
úr vör. Seglin eru dregin upp.
Seglin þenjast í kvöldgolunni
og fleyið lætur úr höfn út á op-
ið hafið. Við fylgjum því eftir
með augunum þar sem það sigl-
ir inn í sólarlagið. Það verður æ
minna og að lokum hverfur það
eins og lítill depill við
sjóndeildarhringinn. Þá heyrum
við sagt við hlið okkar: „Nú er
það farið.“ Takk pabbi, takk
fyrir að vera til fyrir okkur.
Valgerður, Jóhann
Baldvin, Ingibjörg
María og Þóra Soffía.
Það er með trega og söknuði
sem ég kveð minn kæra bróðir
Gylfa Bald sem lést 28. mars
eftir snarpa baráttu við krabba-
mein. Gylfi var úr hópi átta
systkina frá Sælandi á Ár-
skógssandi en nú eru fjórir
bræður farnir af þessu jarðvist-
arsviði. Gylfi fór ungur að tak-
ast á við vinnu eins og títt var.
Sjómennska var honum í blóð
borin og varð ævistarf hans.
Gylfi vílaði ekki fyrir sér hlut-
ina, var sterkur og stæðilegur
og bráðsætur strákur, bráður í
skapi sem risti þó aldrei djúpt.
Hann pakkaði aldrei orðum sin-
um inn í pappír með slaufu
heldur sagði skoðanir sínar á
mönnum og málefnum umbúða-
laust. Gylfi hafði líka stórt og
hlýtt hjarta. Í minningu minni
er af ýmsu að taka og þar sem
ég er nokkrum árum yngri bar
hann oft ábyrgð á að passa mig
og þá gekk víst á ýmsu. Minn-
ingin um þegar ég fór á sjó á
litlum árabát með Gylfa til þess
að vitja um smásíldarnet rifjast
upp. Þegar komið var á staðinn
og Gylfi dró netið upp reyndist
afli í meira lagi og báturinn
varð drekkhlaðinn. Gylfi sagði
mér að sitja alveg kyrr og ekki
um annað að ræða. Hann setti
út árar, reri af stað og sagði:
„Ef eitthvað kemur fyrir okkur
þá heldur þú fast um hálsinn á
mér og ég syndi með þig í
land,“ sem var stutt undan. Inn
á gömlu bryggju komumst við
heilu og höldnu. Aflinn seldist
vel enda kærkomin beita fyrir
línubátana.
Já, það gustaði af Gylfa hvar
sem hann fór, í sjómennsku á
ættar- og mannamótum og í
knattspyrnu sem hann var
áhugamaður um og spilaði á
sínum yngri árum.
Lífið var aldrei litlaust hjá
Gylfa. Hann var gæfumaður í
einkalífi sínu. Hildur, eiginkona
hans, var hans stoð og gengu
þau saman í gegnum meðbyr og
mótlæti frá því þau voru ung að
aldri fram á hans hinsta dag.
Þau ferðuðust saman bæði hér-
lendis og til sólarlanda og höfðu
þau unun af. Þau voru samhent
og glæsileg hjón. Börnin þeirra
fjögur eru öll sómafólk. Afkom-
endur þeirra telja á þriðja tug.
Þau hafa búið á Akureyri í
um 20 ár. Gylfi keypti sér lítinn
bát, Báru, sem hann notaði til
færaveiða. Á síðasta ári seldi
hann Báru og keypti sér bát
sem hann nefndi Hafrænu.
Hann var fiskinn og verkaði
harðfisk og saltfisk af mikilli
snilld sem ég og fjölskylda mín
nutum góðs af. Á sumrin, síð-
ustu ár, var hann skipstjóri á
Húna II og fleiri bátum hjá
Norðursiglingu á Húsavík þar
sem hann var vel metinn. Eins
og ágætur maður sagði: „Hann
Gylfi var frábær og fínn karl.“
Það elskuðu allir Gylfa. Það skil
ég vel því það gerðum við líka.
Á sumrin þegar ég og fjöl-
skylda mín komum norður
fengum við æði oft gistingu hjá
Gylfa og Hildi. Minningarnar
eru margar og góðar frá þess-
um tíma og erum við þakklát
fyrir þær.
Nú er röddin hans Gylfa
hljóðnuð og á örugglega góða
heimkomu í Sumarlandið þar
sem margir ættingjar hans
taka á móti honum og raula
með honum, Við rattið þá í rok-
inu stend ég og raula minn
skipstjóravals.
Ég og fjölskylda mín þökk-
um góðar og glaðar stundir og
biðjum þér blessunar í Sum-
arlandinu. Þín systir Heiða.
Kæra Hildur, Valla, Jói, Inga
og Þóra, hugur okkar er hjá
ykkur.
Ragnheiður Baldvinsdóttir.
Gylfi
Baldvinsson
✝ Guðlaug Mar-grét fæddist í
Syðra-Firði í Lóni,
Bæjarhreppi, 6.
janúar 1938. Hún
lést á Skjólgarði,
Höfn í Hornafirði,
26. mars 2018.
Foreldrar hennar
voru Kári Hall-
dórsson, f. 1895,
d. 1977, og Anna
Albertsdóttir, f.
1907, d. 1992. Systkini hennar
voru Berta Kristjana, f. 3.11.
1936, d. 13.2. 1999, Halldór
Jóhannes, f. 13.3. 1939, d.
17.4. 1971, Sölmundur, f.
Kári, verslunarstjóri í Reykja-
vík, f. 6.8. 1965. Sonur hans er
Ævar Rafn, f. 18.12. 1995. 2)
Björn Jón, vélstjóri, f. 4.3.
1967. Maki hans er Anna Lilja
Ottósdóttir, f. 17.8. 1969. Börn
þeirra eru: a) Guðlaug Mar-
grét, f. 23.5. 1992, d. 1.3. 2017,
b) Hjörvar Freyr, f. 22.6.
1993, sambýliskona hans er
Kolbrún Rós Björgvinsdóttir,
f. 16.11. 1993, dóttir þeirra er
Helena Draumey, f. 4.3. 2015.
3) Steinar Már verkamaður, f.
1.9. 1970. 4) Ævar Rafn sjó-
maður, f. 7.11. 1971. Sambýlis-
kona hans er Fjóla Jóhanns-
dóttir kennari, f. 25.6. 1971.
Börn þeirra eru: a) Jóhann
Kristófer, f. 22.9. 1990, b) Ísa-
bella, f. 20.4. 1999, c) Róbert
Þór, f. 26.12. 2006.
Útför Guðlaugar fer fram
frá Hafnarkirkju í dag, 10.
apríl 2018, klukkan 11.
30.10. 1942, d.
25.10. 1946, Söl-
mundur Ingiberg-
ur, f. 10.9. 1946, d.
21.5. 1983, og
Steinunn, f. 9.9.
1948, d. 28.7.
1951.
Guðlaug giftist
Ævari Rafni Ívars-
syni, f. 24.9. 1940,
d. 17.4. 1971. For-
eldrar hans voru
Ívar Björnsson, f. 1918, d.
1991, og Aðalbjörg Rósa
Kjartansdóttir, f. 1917, d.
1983. Guðlaug og Ævar eign-
uðust fjóra syni: 1) Halldór
Hvernig kveður maður vin,
frænku og uppalanda sem held-
ur af stað í sína hinstu ferð, til
móts við systkini, foreldra og
ástvini? Guðlaug Káradóttir var
mér þetta allt í senn, var hjart-
kær föðursystir. Gulla var alltaf
tilbúin að segja sannleikann
umbúðalaust, án málalenginga
og hún var hlý og umhyggju-
söm þegar aðrir máttu sín
minna. Það var varla hægt að
segja við hana „þú hefur ekki
reynt“, því flest hafði hún reynt
og borið þungar byrðar af
miklu æðruleysi. En það má
ekki dvelja við raunir þegar
Gullu er minnst. Glettið bros og
stríðni hennar er sú minning
sem ég varðveiti. Hvað hún var
kát þegar ég talaði síðast við
hana í síma. Gangur lífsins
hafði vissulega fært okkur í
sundur, samverustundirnar
orðnar fáar, ólíkt þeim tíma
þegar ég sem krakki kom
reglulega við hjá henni á heim-
leið. Fékk kakóbolla og las
teiknimyndasögu og hún minnt-
ist þessa gjarnan síðustu árin
þegar minningar voru rifjaðar
upp, hversu vel ég undi mér hjá
henni. Enda dvaldi ég löngum á
heimili hennar og var af mörg-
um talinn fimmti sonurinn, og
sjálfum leið mér þannig.
Kveðjan verður eins. Við
heyrumst og sjáumst síðar.
Samtalið heldur áfram í hug-
skotum og sögum af raunum og
sögum af vinskap og minning-
um um lífið. Því manneskjan lif-
ir áfram, ekki bara í himnaríki
þar sem ástvinir bíða, heldur
einnig meðal okkar sem eftir
stöndum. Gulla skilur eftir sig
skarð sem ekki verður fyllt.
Hún var ógleymanleg mann-
eskja öllum þeim sem henni
kynntust og drakk kaffi úr
glasi.
Á kveðjustund gleðst ég yfir
því sem ég fékk að njóta í fé-
lagsskap Gullu og fyllist ekki
eftirsjá yfir neinu sem var
ósagt látið, þökk sé umbúða-
lausum samtölum okkar. Lífið
er markað því óvænta. Andlát
Gullu var án fyrirboða. Ég trúi
að hún hafi kvatt sátt og haldi
nú af stað í nýtt ferðalag. Ég
held okkar spjalli áfram, þó
svarið berist kannski ekki jafn
snarpt til baka og áður.
Kári
Sölmundarson.
Elsku Gulla mín. Ekki grun-
aði mig þegar ég kvaddi þig um
daginn að það væri okkar síð-
asta kveðja enda kvöddumst við
eins og venjulega með því að
við myndum sjást í næstu ferð
minni á Höfn. Það var mér því
gríðarmikið áfall að fá fréttir af
falli þínu og svo síðar af andláti
þínu. Á þessu átti ég ekki von.
Í huga mér er þó ekkert ann-
að en þakklæti. Þakklæti fyrir
að hafa átt þig að svona lengi.
Þakklæti fyrir allar þær stundir
sem við áttum og þakklæti fyrir
að fá að heyra sögurnar af
pabba mínum sem ég missti svo
snemma og af ykkur í uppvext-
inum. Sögur sem ég þurfti
stundum að draga upp úr þér
en þetta voru sögur sem voru
mér mikilvægar og ég held að
þú hafir haft gaman af forvitni
minni.
Mér er minnisstætt atvik á
Hátíð á Höfn eitt árið þegar þú
læddist aftan að mér og baðst
mig að koma með þér. Þú sýnd-
ir mér hvar fjölskyldan hafði
búið milli kartöflugeymslna í af-
ar smáu gluggalausu rými en
þarna bjugguð þið sex talsins.
Þú sagðir mér frá þessum tíma
og þeirri breytingu sem varð
þegar þið fluttuð á Höfðaveginn
í hús með gluggum. Maður á
erfitt með að ímynda sér svona
nú til dags en þessar áhuga-
verðu sögur voru mér mikil-
vægar og dýrmætar og ég mun
geyma þær. Við vorum kannski
ekkert alltaf bestu vinkonur,
alla vega ekki þegar ég var lítil
stelpa, kannski vorum við of lík-
ar á margan hátt. Það var nú
ekki svo sjaldan sem þú sagðir
mér að hætta þessu væli. Minn-
ist sérstaklega að eitt sinn
fórstu í ferð til Vestmannaeyja
og þegar þú komst heim færðir
þú okkur öllum lítilræði. Strák-
arnir fengu eitthvert dót en ég
fékk bók. Ég var agalega
svekkt en í dag á ég ennþá
þessa bók og hef lesið hana fyr-
ir mín börn. Maður lærir nefni-
lega að meta hlutina, já eða
fólkið í kringum sig með ár-
unum.
Á seinni árum þegar ég var
orðin fullorðin og fór að kynna
mér forsögu fjölskyldunnar og
allt það sem gerst hafði í lífi
þínu fór ég að skilja ýmislegt í
þínu fari betur og bar aldrei
neitt annað en virðingu fyrir
þér og tók þér eins og þú varst.
Margur hefði bugast yfir þeim
harmleik sem þú þurftir að fara
í gegnum en þú beist á jaxlinn
og hélst áfram.
Ég hef alla tíð sagt að mínar
þrjár fyrirmyndir í lífinu séu
þrjár einstaklega sterkar konur
sem hafa fylgt mér: Mamma
mín, Anna föðuramma mín og
svo þú elsku Gulla. Konur sem
stóðu sterkar og héldu áfram
þrátt fyrir allt sem á þær var
lagt.
Við ræddum mikið um sjón-
ina bæði í þér og dóttur minni
þegar upp komst að hún sæi
mjög illa. Þú sagðir okkur sög-
urnar af því þegar þú fékkst þín
fyrstu gleraugu níu ára gömul
og að það hefði nú ekkert verið
skroppið til að laga þau.
Fyrir ári er við kvöddum
nöfnu þína langt fyrir aldur
fram grét ég mikið er við
töluðum saman í síma og þér
fannst ég nú helst til aum en ég
er alltaf meyr sagði ég. Þú
baðst mig nú að fara ekki að
væla þegar þinn tími myndi
koma, það væri óþarfi. En nú
þegar ég sit hér og pára þessi
fátæklegu kveðjuorð renna tár-
in niður en ég hugsa til þín með
hlýju í hjarta.
Hvíldu í friði, elsku frænka.
Anna Vilborg
Sölmundardóttir.
Guðlaug M.
Káradóttir
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Guðmundur Baldvinsson,
umsjón útfara
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is