Morgunblaðið - 11.04.2018, Page 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 2018
✝ KristjánTorfason
fæddist í Reykja-
vík 4. nóvember
1939. Hann lést á
Landakoti 30.
mars 2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Torfi
Jóhannsson, bæj-
arfógeti í Vest-
mannaeyjum, f. 7.
apríl 1906, d. 10.
apríl 1963, og Ólöf Jónsdóttir
húsmæðrakennari, f. 14. ágúst
1906, d. 4. mars 1975. For-
eldrar Torfa voru séra Jóhann
L. Sveinbjarnarson, prófastur
á Hólmum í Reyðarfirði, f.
1854, d. 1912, og kona hans
Guðrún Torfadóttir, símstöðv-
arstjóri á Flateyri, f. 1872, d.
1956. Foreldrar Ólafar voru
Jón Þorkelsson, bóndi í Segl-
búðum í Landbroti, f. 1857, d.
1906, og Ólöf Jónsdóttir, hús-
freyja, f. 1860, d. 1953. Hálf-
systir Kristjáns er Svava
Torfadóttir, f. 21. janúar 1932.
Hinn 6. júní 1964 kvæntist
Kristján Sigrúnu Sigvaldadótt-
ur, f. 15. júní 1938. Foreldrar
hennar voru Sigvaldi Guð-
mundsson, húsasmíðameistari í
Reykjavík, f. 17. mars 1892, d.
29. des. 1978, og Guðmunda
Margrét Sveinbjörnsdóttir,
og við framhaldsnám í sjórétti
við Nordisk Institut for sjörett
í Ósló 1968 til 1969. Kristján
tók virkan þátt í félagslífinu á
háskólaárunum og var ritstjóri
Úlfljóts 1965 til 1966 og rit-
stjóri Stúdentablaðsins 1963.
Kristján átti sæti í stjórn Hót-
els Garðs 1963 til 1965 og hót-
elstjóri þar 1965 til 1967.
Kristján starfaði sem
fulltrúi hjá Benedikt Sveins-
syni hrl. 1967 og fulltrúi hjá
yfirborgardómaranum í
Reykjavík 1967 til 1968. Hann
var fulltrúi sýslumannsins í
Gullbringu- og Kjósarsýslu,
bæjarfógetans í Hafnarfirði
1969 og skrifstofustjóri þar
frá 1970. Kristján var skipaður
bæjarfógeti í Vestmannaeyjum
15. desember 1973 og gegndi
því starfi til 30. júní 1992.
Kristján starfaði lengi sem
formaður yfirkjörstjórnar í
Suðurlandskjördæmi. Hann
var formaður Félags héraðs-
dómara 1970-72. Kristján var
skipaður dómstjóri við Hér-
aðsdóm Suðurlands frá 1. júlí
1992 er dómstóllinn tók form-
lega til starfa. Kristján var
skipaður formaður Óbyggða-
nefndar 2. september 1998 og
gegndi því starfi til ársins
2009 en hann var jafnframt
framkvæmdastjóri nefndarinn-
ar.
Útför Kristjáns fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, 11. apríl 2018, kl. 15.
húsfreyja, f. 27.
okt. 1899, d. 27.
ágúst 1981. Börn
Kristjáns og Sig-
rúnar eru: 1) Ólöf
Hrefna sendiráðu-
nautur, f. 28. des-
ember 1971, maki
Damien Degeorges
stjórnmálafræð-
ingur, sonur
þeirra er François
Torfi, f. 2014, 2)
Guðríður Margrét lögfræð-
ingur, f. 10. maí 1973, maki
Gylfi Örn Þormar taugalækn-
ir, börn þeirra eru Hans Krist-
ján, f. 2006, Ólöf Katrín, f.
2009, og Tómas Hrafn, f. 2012,
3) Torfi Kristjánsson við-
skiptafræðingur, MBA, f. 3.
febrúar 1976, maki Rúna
Malmquist viðskiptafræðingur,
synir þeirra eru Kristján Ólaf-
ur, f. 2002, Guðmundur Hrafn,
f. 2004, og Eðvald Jón, f. 2009.
Kristján ólst upp hjá
foreldrum sínum í Reykjavík
og síðar í Vestmannaeyjum.
Hann varð stúdent frá Mennta-
skólanum á Akureyri 1959 og
lauk cand. juris frá Háskóla Ís-
lands 1967. Hann stundaði
nám í þýsku og heimspeki við
Háskóla Íslands 1959 til 1960.
Kristján var við nám í verk-
fræði í Glasgow 1960 til 1961
Í dag er komið að kveðjustund.
Ég kynntist tengdaföður mínum
fyrir 19 árum þegar mér var boðið
í sunnudagsmat á Flókagötuna.
Þar voru höfðinglegar móttökur
og kom í ljós að slíkt var ætíð hjá
tengdaforeldrum mínum. Eftir-
réttur var nánast án undantekn-
ingar á boðstólum, allavega kaffi
og súkkulaði eftir matinn. Oft var
setið lengi í borðstofunni yfir
kaffibolla og rædd pólitík.
Kristjáni var mjög umhugað
um börnin sín og dreif oft í hlutum
sem honum fannst þurfa að bæta
úr. Ég var ekki heima í fyrsta sinn
sem Kristján kom í heimsókn til
okkar Torfa. Hann hafði komist
að því að ég ætti ekki kaffivél, sem
var lífsnauðsynleg fyrir soninn í
próflestri. Kristján nýtti því eitt
hádegið í að kaupa, fyrir strákinn
sinn, kaffivél og mætti með hana.
Það voru ófá skiptin sem Kristján
kom við, gjarnan með banana-
köku frá Sigrúnu sinni í fartesk-
inu.
Kristján ólst upp sem einbirni
og það var hans ósk að eignast
stóra fjölskyldu. Hamingja hans
fólst í börnunum hans þremur og
barnabörnunum. Kristján lét þó
ekki ánægju sína í ljós með látum.
Minnist ég gleðidags þegar Krist-
ján Ólafur, fyrsta barnabarnið,
kom í heiminn. Kristján var róleg-
ur yfir nafna sínum en það liðu þó
margir dagar þar til að hann
fékkst til að taka drenginn í fang-
ið þar sem hann varð fastagestur.
Synir mínir hafa orðið þeirrar
gæfu aðnjótandi að vera mikið hjá
afa sínum og ömmu og umhyggja
þeirra í garð barnabarnanna ein-
stök. Afi Kristján skrapp gjarnan
degi á undan upp í bústað til að
kynda vel áður en prinsarnir
mættu, því ekki mátti þeim verða
kalt. Ég bað Kristján oft um að
sækja eða keyra drengina svo
þeir gætu sinnt áhugamálum sín-
um. Það var alltaf auðsótt og það
var mikil hlýja og væntumþykja á
milli drengjanna og ömmu og afa.
Síðustu daga hefur Sigrún fengið
þá hlýju endurgoldna frá þeim en
barnabörnin hafa skipst á að
dvelja hjá ömmu sinni.
Við fjölskyldan höfum átt
margar gæðastundir saman með
ömmu og afa en eflaust þær bestu
í sumarbústað fjölskyldunnar við
Þingvallavatn. Eftir að Kristján
hætti að vinna eyddu þau Sigrún
mörgum vikum þar yfir sumar-
tímann. Hann dundaði sér við við-
hald og endalaus matur var á
borðum í boði Sigrúnar. Strák-
arnir elska að vera í bústaðnum
enda ósjaldan sem þeir voru þar
einir með ömmu og afa. Kristján
var þá duglegur að finna handa
þeim verkefni og dunda með
þeim.
Minningar hrannast upp við
þessi tímamót. Við Torfi þurftum
frá fyrstu fundum okkar með for-
eldrum okkar ekki að hafa okkur
mikið í frammi. Foreldrar okkar
áttu margt sameiginlegt sem
leiddi til yndislegrar vináttu og
hittust þau gjarnan án okkar.
Kristján spilaði oft golf með for-
eldrum mínum og voru þau orðin
þekkt sem þríeykið á Urriðavelli.
Þessi vinátta þeirra er okkur
Torfa dýrmæt.
Að ferðalokum þakka ég kær-
um tengdapabba fyrir mikla hlýju
og væntumþykju í minn garð.
Kristján lét mig alltaf vita að ég
væri þeim hjónum kær og þegar
erfiðleikar steðjuðu að tók hann
utan um mig. Ég veit að hann vak-
ir yfir okkur og gætir líkt og hann
gerði í lifanda lífi. Guð blessi
minningu afa Kristjáns.
Rúna Malmquist.
Kristján Torfason
 Fleiri minningargreinar
um Kristján Torfason bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Elsku mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
STEINUNN SIGURBJÖRG
ÚLFARSDÓTTIR
frá Vattarnesi við Reyðarfjörð,
Kjarrmóa 6, Selfossi,
sem lést á Fossheimum, hjúkrunardeild
Heilbrigðisstofnunar Suðurlands, 1. apríl, verður jarðsungin frá
Selfosskirkju föstudaginn 13. apríl klukkan 14.
Börn, tengdadætur, barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
MARGRÉT GÍSLADÓTTIR
frá Norðfirði,
lést á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri,
sunnudaginn 25. mars.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Gísli Jónsson Þórunn Kolbeinsdóttir
Fanny Jónsdóttir Garðar Viborg
Egill Jónsson Herdís María Júlíusdóttir
Sigríður Jónsdóttir Stefan Blücher
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
SIGRÍÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
lést sunnudaginn 18. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu
Erla Þórarinsdóttir Sævar Karl Ólason
Þórarinn Örn Sævarsson Móeiður Bernharðsdóttir
Atli Freyr Sævarsson
Fríða Björg Þórarinsdóttir
Einar Þór Ólason
Björn Óskar Ólason
Erla Lind, Tómas Karl og Andrea Líf Þórarinsbörn
✝ Óskar Hall-grímsson
fæddist í Reykjavík
25. október 1922.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 30. mars 2018.
Foreldrar hans
voru Hallgrímur
Guðmundsson, f.
1893, d. 1985, og
Marsibil Kristín
Kristmundsdóttir,
f. 1889, d. 1972. Systkini Óskars
voru Ósk, f. 1916, d. 1921, Krist-
inn Gunnar, f. 1917, d. 1922, Ár-
mann, f. 1920, d. 1920, Guð-
björg, f. 1920, d. 1929, og
Kristín, f. 1931, d. 2013.
Óskar giftist Rakel Sæ-
mundsdóttur, f. 1926, d. 2005,
dóttur Sæmundar Gíslasonar, f.
1888, d. 1967, og Láru Valda-
dóttur, f. 1902, d. 1989. Þeirra
börn eru Jóhann Gunnar, f.
1947, Helga Lára, f. 1949, d.
1986, og Kristín Ósk, f. 1953.
Barnabörnin eru átta og barna-
barnabörnin eru tíu.
Óskar hóf nám í rafvirkjun
1941 og lauk sveinsprófi frá
Iðnskólanum í Reykjavík 1945.
Hann sótti námskeið í fé-
virkja 1947 til 1949 og formað-
ur 1949 til 1968. Hann var borg-
arfulltrúi í Reykjavik árin 1962
til 1970 og í borgarráði 1966 til
1970. Óskar kom að stofnun
Rafiðnaðarsambands Íslands og
var fyrsti formaður þess 1970
til 1972 og sat í miðstjórn 1976
til 1986. Hann sat í miðstjórn
ASÍ 1954 til 1956, 1958 til 1960
og 1968 til 1976, var formaður
fulltrúaráðs verkalýðsfélaganna
í Reykjavík 1954 til 1956 og
1960 til 1970. Hann var formað-
ur Alþýðuorlofs frá stofnun
1972 til 1984 og formaður Nor-
rænu vinnumarkaðsnefndar-
innar 1985 til 1986. Þá kom
hann að nefnd um stofnun Sam-
bands almennra lífeyrissjóða og
sat í í stjórn þess um árabil og
starfaði m.a. í Iðnfræðsluráði
árin 1950 til 1976, í stjórn At-
vinnuleysistryggingasjóðs 1956
til 1972, í Húsnæðismálastjórn
1965 til 1971 og sat í miðstjórn
Alþýðuflokksins 1952 til 1972.
Á 100 ára afmæli Iðnaðar-
mannafélagsins í Reykjavik, 3.
febrúar 1967, var Óskar sæmd-
ur heiðursmerki félagsins með
þökk fyrir unnin störf í þágu
iðnaðarmála og hann var gerð-
ur að heiðursfélaga Félag ís-
lenskra rafvirkja 19. nóvember
1989.
Útför Óskars fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 11. apríl
2018, og hefst athöfnin klukkan
13.
lagsmálum við Es-
bjerg Höjskole í
Danmörku 1954 og
fór í námsför til
Norðurlanda á veg-
um Evrópuráðsins
1964 til að kynna
sér skipulag iðn-
fræðslu þar.
Óskar starfaði
sem rafvirki í
Reykjavík á ár-
unum 1945 til 1954,
var starfsmaður Félags ís-
lenskra rafvirkja 1955 til 1958,
framkvæmdastjóri Alþýðu-
sambands Íslands 1958 til 1960
og framkvæmdastjóri Iðn-
fræðsluráðs 1960 til 1971. Hann
gegndi starfi bankastjóra í
stjórn Alþýðubankans 1971 til
1976 og var framkvæmdastjóri
Alþýðuorlofs 1977 til 1978. Ósk-
ar var ráðinn til félagsmála-
ráðuneytisins 1977 og var
forstöðumaður Vinnu-
málaskrifstofu ráðuneytisins
1979 til 1992.
Óskar var formaður Félags
rafvirkjanema, kom að stofnun
Iðnnemasambandsins 1944 og
var fyrsti formaður þess. Hann
var ritari Félags íslenskra raf-
Það er einkennilegt hvert
hugurinn reikar þegar ég hugsa
til baka í leit að fyrstu minn-
ingu minni um þig. Þú varst
alltaf til staðar, rökfastur mað-
ur sem gott var að leita til, allt-
af.
Ég minnist þess vel þegar ég
fékk að fara með þér og ömmu
á einhverja ráðstefnu sem hald-
in var í Kaupmannahöfn, eign-
aðist fyrsta vasadiskóið og
undraðist matarval þitt þegar
þú pantaðir snigla og skógar-
dúfu, eitthvað sem var svo fjar-
stæðukennt í mínum huga á
þeim tíma.
Þú varst mikill sóldýrkandi
og naust hverrar sólarglætunn-
ar sem gafst, hvort sem stóllinn
þinn þurfti að vera úti á palli,
svölum eða tröppum. Þetta var
líka tilfellið þegar þú og amma
komuð í heimsókn, þegar ég bjó
í Seattle. Á meðan ég og amma
fórum á milli verslana og
skemmtigarða ýmissa borga
vildir þú helst halda þig við
sundlaugarnar enda sól á lofti.
Hestar voru alltaf nálægt þér
og þeir voru ófáir dagarnir sem
ég fór með þér upp í hesthús til
að gefa eða ríða út. Þótt við lét-
um yfirleitt nægja að ríða upp
með Rauðavatni, inn í Heið-
mörk eða kringum Elliðavatn,
koma nokkrar sögur af reiðtúr-
um þínum upp í huga. Sögur af
svaðilförum eru minnisstæðari
en aðrar og kemur fyrst í huga
sagan af því þegar þú og pabbi
lentuð í fárviðri á leið ykkar um
Hvalfjörð og urðuð viðskila við
Funa. Funa funduð þið svo dag-
inn eftir, nálægt Þyrli, og kom-
ust heilu og höldnu til húsa.
Eins minnist ég vel þegar Goði
henti ömmu af baki, á leið ykk-
ar ömmu upp Draghálsinn í
Skorradal, með þeim afleiðing-
um að amma fótbrotnaði og
varð að sætta sig við að fara til
Mallorca í gifsi stuttu seinna.
Sögur af svaðilförum mínum
takmörkuðust þó við það að
Funi tók stundum upp á því að
„prjóna“ eða þú nuddaðir órök-
uðum vanganum upp við andlit-
ið á mér við heimkomu úr reið-
túrum.
Á sólríkum dögum naust þú
þín best í Skorradal og þangað
ferðuðumst við oftar en ekki á
bláum Chervolet Impala.
„Kaggann“, Chryslerinn með
hvítu sætunum áttir þú stutt en
draumabíllinn minn var þó alltaf
rauði Saabinn, með túrbófelg-
urnar, sem lá svo vel á vegum
að þér brá við og snarhægðir á
förinni það skiptið sem ég benti
þér á að við værum á 130. Svo
enduðu flestar ferðir á þvottapl-
aninu, þar sem ég þreif helm-
inginn af bílnum á móti þér.
Eftir að ég flutti aftur heim,
2001, áttum við margar góðar
stundir saman. Þú varst alltaf
til í að koma í „grill“ til okkar
Ástu og eins varst þú alltaf til í
dagstúra upp í Skorradal, ef
ekki allt of spennandi leikur var
í sjónvarpinu, þar sem við end-
urbyggðum sumarhúsið á hraða
snigils. Síðustu árin reyndust
þér erfiðari vegna gláku sem
tók frá þér að mestu sjónina. Þó
var alltaf gaman að koma til að
spjalla við þig og Rakel systur,
sem var oftar en ekki í heim-
sókn hjá þér.
Við kveðjum þig með söknuði
í þeirri trú að þú njótir hvíldar
og friðar.
Óskar og Ásta María.
Elsku afi minn. Mig langar
að minnast þín með fáum orð-
um. Ég man fyrst hvað þú varst
duglegur að eyða stundum með
mér þegar ég var lítil, bæði
uppi í sumarbústað í Skorradal
og í Stangarholtinu. Þú hafðir
mjög gaman af því að stríða
mér með því að kyssa mig á
kinn og nudda skeggbroddunum
þínum við mig þannig að þeir
stungust í mig. Mér þótti svo
vænt um þessi blíðuhót. Þú
varst mikil fyrirmynd hjá mér á
mínum uppvaxtarárum og mér
þótti svo gaman að horfa á þig
vinna við hestana eða lesa bók.
Svo kom Eiður Darri í heimi
og þú varst ennþá betri langafi.
Þú sást ekki sólina fyrir honum
og gast dundað þér með honum
tímunum saman við til dæmis
að fela hluti eða að kenna hon-
um að reikna. Enda varð hann
algjör afastrákur. Ég minnist
allra jóla sem þú og amma borð-
uðuð hjá mér og það var alltaf
kappsmál fyrir mig að hafa
matinn tilbúinn klukkan 6, því
það var mikið atriði fyrir þig.
Mér þykir leitt að ég skyldi
missa af þónokkrum árum með
þér vegna sjúkdóms míns en ég
veit að þú hugsaðir alltaf til
mín.
En elsku afi minn, eftir að ég
rataði til baka og fékk að vera
til staðar fyrir þig þín síðustu
ár, það voru dýrmætustu stund-
ir mínar með þér. Þakka þér
fyrir þær stundir, alla kaffitím-
ana okkar og síðustu kvöld-
stundina heima hjá þér áður en
þú fórst á Sóltún. Og allar æf-
ingarnar, göngurnar og samtöl-
in okkar. Það voru forréttindi
að fá að vera til staðar fyrir þig
því að þú varst alltaf til staðar
fyrir mig. Hugur minn verður
ávallt með þér, elsku afi minn,
þín
Rakel.
Óskar
Hallgrímsson
 Fleiri minningargreinar
um Óskar Hallgrímsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.